Αρχικά αγαπητή Κική θα μου πεις τα βασικά για σένα:
Καταγωγή, επάγγελμα, σπουδές, πολιτική, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, κλπ.
Ονομάζομαι Γκαϊντατζή Κυριακή (Κική), είμαι 28 χρονών. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κομοτηνή την πόλη της καρδιάς μου. Αποφοίτησα από το τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας της Καστοριάς το 2014. Αν και ο κλάδος ταιριάζει πολύ στις προσωπικές μου επιδιώξεις ωστόσο στην επαρχία είναι λίγο δύσκολο να εργαστείς στο συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο. Το 2017 έχοντας τελειώσει με τις υποχρεώσεις μου άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στην ζωή μου ανεβαίνοντας τα σκαλιά της εκκλησίας. Ένα χρόνο μετά μεγαλώνει η οικογένεια μας και παίρνω και τον ρόλο της «μαμάς». Ο γιός μου είναι αυτός που μου δίνει δύναμη και κουράγιο να διεκδικήσω τα όνειρα μου. Από πολύ μικρή ηλικία χάρη στους γονείς μου ξεκίνησε η ενασχόληση μου με τους παραδοσιακούς χορούς. Μέσα από τον χορό γνωρίζεις ανθρώπους , πολιτισμούς , ήθη και έθιμα άλλων τόπων. Σήμερα, είμαι μέλος ενός ιστορικού συλλόγου του Μορφωτικού Ομίλου Κομοτηνής και έχοντας την θέση της Γ.Γραμματέας στο Δ.Σ..
Τι κάνεις επαγγελματικά αυτόν τον καιρό;
Με τι ασχολείσαι ή ετοιμάζεσαι να ασχοληθείς;
Ποια τα πλάνα σου για την περίοδο αυτή;
Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με την τοπική αυτοδιοίκηση;
Επαγγελματικά αυτόν τον καιρό βρίσκομαι στον ιδιωτικό τομέα σε κατάστημα λευκών ειδών στην Κομοτηνή, γνωστή εταιρεία. Φυσικά δεν ήταν η δουλειά των ονείρων μου αλλά η οικονομική δυσχέρεια και τα ποσοστά ανεργίας δεν σου δίνουν το περιθώριο να σκεφτείς με τι θέλεις να ασχοληθείς. Ωστόσο αυτό που θεωρώ σημαντικό είναι να αγαπήσεις την όποια δουλειά σαν δική σου τότε έχεις πετύχει ως πωλητής. Αυτήν την στιγμή δεν έχω κάποια πλάνα αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού μου έχω αν κάποια στιγμή μου δοθεί η ευκαιρία να ενταχθώ στον χώρο του ελεύθερου επαγγέλματος και να ασχοληθώ με το γνωστικό αντικείμενο που σπούδασα. Η ενασχόληση μου με την τοπική αυτοδιοίκηση ξεκίνησε πρακτικά το 2013 όταν αποφάσισα να πραγματοποιήσω ένα από τα όνειρα μου που είχα από μικρό παιδί και έτσι επέλεξα να προχωρήσω με την παράταξη «Κοινωνία Πολιτών» και επικεφαλή τον Γιώργο Πετρίδη. Φέτος δυναμικά και έχοντας δημιουργήσει μια πολύ όμορφη ομάδα και με υποψήφιο δήμαρχο τον Ιωάννη Γκαράνη συνεχίζουμε μαζί για την επόμενη μέρα. Πιστεύω στο πρόσωπο του υποψήφιου δημάρχου καθώς τον γνωρίζω από πολύ μικρή ηλικία και μπορώ να μιλήσω για έναν κύριο έντιμο.
Ως δραστήρια και δυναμική κυρία -και μάλιστα νέα- βιώνεις διακρίσεις/μπούλινκ/επιθέσεις στον επαγγελματικό σου χώρο από άτομα ‘’φτασμένα’’;
Είναι οι 50άρηδες έτοιμοι να μας δεχθούν;
Ναι ισχύει. Από τότε που ξεκίνησε η οικονομική κρίση στην Ελλάδα όλοι μας γίναμε λίγο πιο σκληροί και δύσπιστοι απέναντι στον συνάνθρωπο μας και αυτό παρατηρείται πιο πολύ στην γενιά των γονιών μας. Πιστεύω όμως πως ήρθε η στιγμή της αλλαγής η μέρα όπου θα βγει μπροστά στον πολιτικό στίβο η σημερινή γενιά του ‘80 και του ’90.Νέοι άνθρωποι με σπουδές, με φιλοδοξία, με όνειρα, με μεράκι για δημιουργία, με έξυπνες ιδέες. Για να έχει επιτυχία όμως αυτή η αλλαγή η προηγούμενη γενιά δεν πρέπει να σταθεί εχθρικά αλλά δίπλα μας για να μας διδάξει τα όσα έμαθαν όλα αυτά τα χρόνια για να δώσουμε όλοι μαζί χρώμα στον τόπο μας. Προσωπικά θεωρώ ότι η ενασχόληση με τα κοινά σε τοπικό επίπεδο βελτιώνει τον πολιτικό αναλφαβητισμό και οδηγεί σε πολιτική πληροφόρηση.
Είσαι ευαίσθητη και κοινωνικοποιημένη, σε ότι αφορά κοινωνικά, πολιτικά, διεθνή, περιβαλλοντικά ζητήματα, θέματα γύρω από τα ζωάκια;
Ένα μείζον πρόβλημα που συναντάμε σε όλους τους δήμους της χώρας είναι το θέμα με τα αδέσποτα που συνεχώς αυξάνονται. Όλο αυτό το πρόβλημα ξεκινάει από τον άνθρωπο. Γιατί ως άνθρωποι δεν αντιλαμβανόμαστε την ευθύνη που μας αντιστοιχεί αγοράζοντας ένα κατοικίδιο μέχρι που μια μέρα το αφήνουμε στο επόμενο σταυροδρόμι. Επίσης δεν είναι λύση οι δηλητηριώδεις ουσίες. Μέσα μου πιστεύω ότι η λύση στο πρόβλημα θα έρθει με την συμμόρφωση των ανθρώπων και από κει και έπειτα για να λειτουργήσουν οι δήμοι χρειάζονται κονδύλια για το τσιπάρισμα για την ιατρική περίθαλψη τους για την δημιουργία κατάλληλων χώρων συντροφιάς και για να προσληφθούν εργαζόμενοι για τα κυνοκομεία. Εάν αυτή η αλυσίδα λειτουργήσει σωστά τότε θα σταματήσουν και τα θύματα από «δάγκωμα σκύλου» που πολλές φορές κινδυνεύουν ακόμη και παιδιά.
Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας (18-38);
Τι σε ενοχλεί;
Βλέπεις σημάδια βελτίωσης;
Η γενιά μας σε πλειοψηφία είναι η πιο άτυχη. Είναι η γενιά που τα όνειρα τους γκρεμίστηκαν σε ένα αβέβαιο μέλλον. Είναι οι δέκτες της ανεργίας. Είναι τα παιδιά εκείνα που έφυγαν στο εξωτερικό για να βρουν μια εργασία που σχετίζεται με το πτυχίο και το μεταπτυχιακό τους για να μπορέσουν να ανοίξουν τα φτερά τους. Κάποιοι στάθηκαν τυχεροί κάποιοι όμως όχι….(!)
Πως βιώνεις την οικονομική και πολιτική κρίση που περνά η πατρίδα μας εδώ και 10 χρόνια;
Από το 2010 στην Ελλάδα ξεκίνησε έντονα η πολιτικοοικονομική κρίση. Γενικότερα, έχω μάθει από τους γονείς μου να αντιμετωπίζω με αισιοδοξία όλα τα εμπόδια κάνοντας σωστά και σταθερά βήματα και με ώριμη σκέψη. Ελπίζω σε ένα καλύτερο αύριο, σε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας που δεν θα αργήσει να ξημερώσει για το κοινό καλό όλων των Ελλήνων.
Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο;
Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο;
Η φράση που σε παρακινεί, αν θες.
Σχεδιάζοντας το μέλλον γινόμαστε πρωταγωνιστές του τόπου μας. Όλοι μαζί για μια πόλη καθαρή, με δρόμους γεμάτους χρώματα και αρώματα. Μια πόλη ζωντανή αναδεικνύοντας τον πολιτισμό μας και κρατώντας αναμμένη την φλόγα της παράδοσης. Αν εμείς δεν μοχθήσουμε για τον τόπο μας δεν θα το κάνει κανείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου