Μπορούμε να προλάβουμε τον Τουρισμό;

της Δέσποινας Γκουτέβαινου

(Επικοινωνιολόγος, Απόφοιτος των Τμημάτων: 
Ψηφιακών Μέσων και Επικοινωνίας 
και Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ. Μεταπτυχιακή Φοιτήτρια Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών και Ελεύθερη Επαγγελματίας)



Ξέρετε πως είναι η καθημερινότητα μας πια, ειδικότερα των νέων ανθρώπων. Περιέχει πολλή ενασχόληση με τα social media. Facebook, Instagram, Twitter και τα σχετικά. Εγώ προσωπικά αγαπώ το Instagram. Μία, λοιπόν, από τις προηγούμενες ημέρες επιδίδομαι σε ανελέητο scrolling (ως συνήθως) και βλέπω ιστορίες από τα άτομα που ακολουθώ, ξέρετε εντελώς μηχανικά και με απάθεια απλώς κοιτάζοντας τις ιστορίες χωρίς να δίνω ιδιαίτερη σημασία στο περιεχόμενο. 

Ξαφνικά, συνειδητοποιώ ότι μία από τις αγαπημένες μου influencers-brand ambassadors- enterpreneurs, και όλους αυτούς τους σχετικούς τίτλους που βάζουμε στους νέους δημοφιλείς στα social media (και όχι μόνο) ανθρώπους, είναι έξαλλη στο μπαρ ενός πολυτελέστατου ξενοδοχείου στις Κάννες. Συγκεκριμένα μιλάμε για ένα ξενοδοχείο που ανήκει σε μία αλυσίδα ξενοδοχείων παγκοσμίου φήμης και τονίζω στις Κάννες, όχι οπουδήποτε. Είχε εκνευριστεί πολύ γιατί υπήρχε μια καθυστέρηση 15 λεπτών στο check in της στο δωμάτιο και χωρίς συστολή ενημέρωνε το κοινό της (610.000 ακόλουθους) για την απαράδεκτη εξυπηρέτηση του υπερπολυτελέστατου και πασίγνωστου ξενοδοχείου. 

Δεν ξέρω αν γνωρίζετε όλοι πως λειτουργούν τα stories, αλλά μπορείς να “ανεβάσεις” το ένα μετά το άλλο χωρίς κανέναν περιορισμό και αναγράφεται στο πάνω μέρος πόση ώρα έχει περάσει από την δημοσίευσή του. Αυτό σου δίνει τη δυνατότητα να ξέρεις σε “πραγματικό χρόνο” τι κάνει αυτός που το δημοσιεύει. Εντάξει, δεν είναι σαν τη live μετάδοση, ωστόσο, είναι σύνηθες να ανεβάζουμε κάτι σαν story τη στιγμή που το κάνουμε. Μετά από δύο λεπτά, λοιπόν, που είχε ανεβάσει η αγαπημένη μου Doina το επικριτικό story, ανέβασε ένα άλλο story που εκθείαζε τους επικοινωνιολόγους και υπεύθυνους δημοσίων σχέσεων του ξενοδοχείου. Mόλις είχαν επικοινωνήσει μαζί της για να διευθετηθεί το θέμα της άμεσα, προσφέροντας της ένα κοκτέιλ. Θα γελάσετε, αλλά η κοπέλα πάλι “έκραξε”, αφού πίστευε πως το καλαμάκι του κοκτέιλ της έβλαπτε το περιβάλλον.... Επόμενο story μετά από δύο λεπτά, οι υπεύθυνοι την είχαν ενημερώσει ότι το καλαμάκι της είναι βιοδιασπώμενο. 

Αυτά που σας εξιστορώ έγιναν πριν από 10 μέρες περίπου. Σήμερα, διαβάζω ότι πριν από 4 ημέρες η μεγάλη αυτή αλυσίδα ξενοδοχείων, ανακοίνωσε ότι βάζει τέλος στο πλαστικό στα ξενοδοχεία της. Θα αφαιρέσουν ακόμη και τα πλαστικά μπουκαλάκια με τα σαμπουάν στα δωμάτια τους. Αντιλαμβάνεστε για τι επίπεδο επαγγελματισμού μιλάμε επικοινωνιακά, έτσι; Αλλά όχι μόνο επικοινωνιακά, κατανοείτε πόσο γρήγορα αντιλήφθηκαν τις ανάγκες που έχει η σύγχρονη κοινωνία και πόσο γρήγορα προσαρμόστηκαν σε αυτές με μόλις ένα τέτοιο περιστατικό;

Όπως καταλαβαίνετε, τέτοια περιστατικά με βάζουν σε σκέψεις σχετικά με το τουριστικό προϊόν το οποίο προσφέρουμε εμείς ως χώρα. Τι θα γινόταν, άραγε σε ένα αντίστοιχο περιστατικό σε κάποιο ξενοδοχείο στη χώρα μας; Έχουμε συνειδητοποιήσει πόσο γρήγορα εξελίσσεται και αλλάζει αυτός ο τόσο σημαντικός τομέας παραγωγής της Ελληνικής οικονομίας;

Με (ευχάριστη) έκπληξη διάβασα σε άρθρα τις εξαγγελίες του νέου Υπουργού Τουρισμού, Χάρη Θεοχάρη, ο οποίος μιλούσε για την ανάγκη μίας νέας προσέγγισης στο ελληνικό τουριστικό προϊόν, η οποία δεν θα εστιάζει μόνο στην αύξηση των αφίξεων, αλλά και στην ανάγκη βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας, της ποιότητας, της αυθεντικότητας και της βιωσιμότητας του ελληνικού τουριστικού προϊόντος. Φυσικά για να είναι επιτυχής αυτή η νέα προσέγγιση πρέπει να συντονιστούν τα συναρμόδια υπουργεία, η τοπική αυτοδιοίκηση και φυσικά η τοπική κοινότητα (επαγγελματίες και πολίτες).

Θεωρούμε ότι η “βαριά βιομηχανία της χώρας μας” είναι ο Τουρισμός. Ας ασχοληθούμε, λοιπόν, με (περισσότερο) επαγγελματισμό με αυτόν. Είναι γεγονός, ότι εστιάζουμε πάντοτε μόνο στο ότι έχουμε την τύχη να έχουμε υπέροχα φυσικά τοπία και ιδανικό κλίμα για διακοπές (το καλοκαίρι). Η μονοθεματική αυτή προσέγγιση  “ήλιος- θάλασσα”, στην πραγματικότητα περιορίζει σημαντικά και τη δυναμική και τη χρονική διάρκεια του ελληνικού τουριστικού προϊόντος, επομένως και τα έσοδα. 

Είναι καιρός να εμβαθύνουμε στην εμπειρία του ταξιδιώτη, όσο αναφορά στο περιεχόμενο, στην ποιότητα και στη σχέση ποιότητας – τιμής των υποδομών, των ενασχολήσεων και των δραστηριοτήτων που απολαμβάνει στην όμορφη χώρα μας και η εμπειρία αυτή να μπορεί να προσφερθεί και άλλες εποχές του χρόνου. Όχι μόνο το καλοκαίρι, όχι μόνο στα νησιά. Ένα τρανταχτό παράδειγμα ανεκμετάλλευτου ατού που διαθέτουμε στην Ελλάδα είναι ο Όλυμπος. Ένα παγκοσμίου  φήμης βουνό, που με τις κατάλληλες υποδομές και διοργανώσεις θα μπορούσε να είναι πόλος έλξης για εκατομμύρια τουρίστες, και μάλιστα “υψηλού budget”.  

Είναι καιρός να ακολουθήσουμε κι εμείς τις ανάγκες της εποχής, πχ να εστιάσουμε στην περιβαλλοντική συνείδηση, όπως είδαμε παραπάνω με το ξενοδοχείο στις Κάννες. Και όχι, για να σας προλάβω, δεν είναι μόνο θέμα των αρχών της χώρας (υπουργεία, τοπική αυτοδιοίκηση) είναι και θέμα πρωτοβουλίας των επαγγελματιών. Η αλυσίδα των υπερπολυτελεστατων ξενοδοχείων δεν υποχρεώθηκε από κανένα υπουργείο ή ελεγκτικό μηχανισμό να αλλάξει την πολιτική της σχετικά με τη χρήση πλαστικού στους χώρους της. Ήταν μία απόφαση της διοίκησης της ίδιας της αλυσίδας.

Η αλήθεια είναι πως δεν ήξερα πως να “κλείσω” αυτό το άρθρο... Μέχρι που μπήκα σε ένα άλλο αγαπημένο μου social media (Facebook) και είδα τα σχόλια μερικών κάτω από δημοσίευση άρθρου σχετικά με την αφαίρεση του βραβείου“γαλάζιων σημαιών” από ορισμένες παραλίες της ελληνικής επικράτειας. Αυτό που κατάλαβα είναι ότι, αρχικά, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν αξιοποιούμε ούτε στο ελάχιστο τις φυσικές μας ομορφιές και ότι σε σύγκριση με άλλες χώρες (που πιθανόν) δεν έχουν το πλεονέκτημα αυτό, υστερούμε σε υποδομές, παροχές και εκπαίδευση προσωπικού. Όταν τα κατανοήσουμε αυτά, θα μπορέσουμε να εκ-συγχρονιστούμε, να έχουμε τον τουρισμό που αξίζει στη χώρα μας και φυσικά την ανάλογη ανάπτυξη. Η οποία δεν θα είναι μόνο οικονομική, αλλά θα είναι πολυεπίπεδη – πολιτισμική, κοινωνική κ.α..