Συντάκτρια - Αναλύτρια Πολιτικών, Κοινωνικών Ζητημάτων & Ανθρώπινων Σχέσεων
Δήμητρα - Κλαούντια Ζόγκα, Πολιτική Επιστήμων, Α.Π.Θ. / Β.Α. / M.SC.
Η Δήμητρα Κλαούντια Ζόγκα γεννημένη τον Αύγουστο του 1993 στη Κορυτσά και μεγαλωμένη στη Θεσσαλονίκη. Έχει αποφοιτήσει με άριστα και εκφωνώντας τον όρκο του Τμήματος Πολιτικών Επιστήμων ΑΠΘ. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της συμμετείχε στο πρόγραμμα Erasmus φοιτώντας στο πανεπιστήμιο Cesare Alfieri της Φλωρεντίας με κατεύθυνση «Κοινωνιολογία και Media», όπου αρίστευσε, συμμετείχε σε συνέδρια και workshops. Το πάθος της είναι η φιλοσοφία και η ανάλυση λόγου με αποτέλεσμα να κάνει μεταπτυχιακό στη Πολιτική Φιλοσοφία και Θεωρία. Κατά τη διάρκεια του μεταπτυχιακού της διετέλεσε τη πρακτική της άσκηση στη Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία στις Βρυξέλλες, όπου διαμένει και εργάζεται. Από μικρή την απασχολούσαν κοινωνικά ζητήματα και όπως λέει και η ίδια η ψυχή και τα συναισθήματα. Συμμετείχε στη συγγραφική ομάδα του σχολείου της, έχει παρακολουθήσει σεμινάρια δημιουργικής γραφής, συνέδρια και σεμινάρια εντός και εκτός συνόρων. Λατρεύει τα ταξίδια και τη γυμναστική αφού στο παρελθόν έχει ασχοληθεί επαγγελματικά με το μπάσκετ. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά και τη γλώσσα της καρδιάς.
«Δεν με πειράζει που ορισμένοι μου λένε ψέματα, με πειράζει που νομίζουν πως τα πιστεύω κιόλας» Δημήτρης Μητροπάνος
Έχω καιρό να γράψω ή καλύτερα έχω καιρό να βρω μοτίβα ή αλλιώς έχω καιρό να αφοσιωθώ σε μοτίβα. Η συγγραφή όπως και οι σχέσεις θέλουν συνέπεια και αφοσίωση. Χρειάζεται όμως πάθος και έμπνευση. Εάν λείπει το ένα συστατικό δεν μπορεί να ολοκληρωθεί η κατάσταση, η συγγραφή. Με εμπνέουν πάντα οι άνθρωποι. Βασικά με ιντριγκάρει η ανθρώπινη φύση. Είναι τόσο λογική μέσα στο παράλογό της. Αυτό το διάστημα ξεπερνώ πολλά και πολλούς. Προσπερνώ κάποιους και κάποια. Προσθέτω αρκετούς και αρκετά στην ζωή μου. Βγάζω ελάχιστους και ελάχιστα. Βασικά αποστασιοποιούμαι, πιο εξευγενισμένο ρήμα. Πες το ανάγκη, πες το μ’ αρέσει να ρισκάρω με τις μαγειρικές συνταγές ως άπιστη της μαγειρικής τέχνης και λάτρης του φαγητού. Θεώρησέ το ανάγκη για διαφορετικά και διαφορετικούς. Πες το δεν προσπαθώ να με θυμούνται ή να τους θυμάμαι. Δεν πιέζω και δεν πιέζομαι. Το πρώτο μοτίβο που θα αναλυθεί είναι η αίσθηση της αλήθειας ή το αληθές ψέμα. Όλοι ξέρουμε ότι ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα αλλά κανείς δεν θέλει να φιλήσει έναν Ιούδα. Επίσης, πολλοί το ψέμα αγάπησαν και τον προδότη ουδείς. Δεν ξέρω εάν σας το έχω αναφέρει αλλά αγαπώ τους ψεύτες. Δώσε μου έναν ψεύτη και θα σου βρω χίλιες αλήθειες. Αρχικά, τους αγαπώ διότι δεν ξέρουν να σέβονται, δεν ξέρουν να αγαπούν, να δίνουν, να θυμούνται , να μην μιλούν. Επίσης, τους αγαπώ διότι είναι ευφάνταστοι αλλά καθόλου πειστικοί. Τρίτον, τους αγαπώ διότι εκτός από το ένστικτο, έχω σπουδάσει όλες τις λεπτομέρειες του ψέματος και του ψεύτη (η τέχνη της διπλωματίας ή η τέχνη της απιστίας). Θέλετε να τις μάθετε; Φυσικά και δεν λέω όλα τα μυστικά μου!! Ούτε σε εσένα που με κοιτάς μέσα στα μάτια και πιστεύεις ότι σου δίνω τα πάντα μου. Όσοι πιστεύουν ότι σε ξέρουν είναι αυτοί που συνήθως σου δίνουν τα πιο μεγάλα μαθήματα και πειράματα.
Όλοι μας θέλουμε να ακούσουμε και να πιστέψουμε ένα ψέμα. Το αναφέρουν και τα τραγούδια «πες μου το καλύτερο ψέμα», διψάμε για τα αληθοφανή, τα παραμύθια ακόμα και οι ίδιοι κάποιες φορές λέμε ψέματα στον εαυτό μας μπας και μας πιστέψουμε. Δεν θα αναφερθώ σε αυτά, ούτε στον διαχωρισμό των ψεμάτων με βάση τον Πλάτωνα «για την αναγκαιότητα του χρήσιμου ψεύδους», ούτε στο εθελοτυφλείς από έρωτα ή μοναξιά ή βλακεία στα ψέματα. Εγώ θα σου μιλήσω για τα πρόστυχα ψέματα. Εκείνα που στα σερβίρουν σε εστιατόριο γκουρμέ. Ορεκτικό, κυρίως πιάτο, γλυκό, εκεί που οι ποσότητες είναι μικρές και εντυπωσιακές. Αυτά τα ψέματα καυλώνουν το είναι μου. Εκεί που άλλος νομίζει ότι σου έχει δώσει ψέμα αξίας και εσύ ξέρεις ότι δεν κοστίζει ούτε 1 σεντ του χρόνου σου. Εκείνο το ψέμα που ο ΣΕΦ πιστεύει ότι είναι Michelin αλλά δεν ξέρει να φοράει ούτε τον σκούφο του. Αυτοί είναι οι αγαπημένοι ψεύτες για έμενα. Κατηγορία που δεν την καταλαβαίνεις εκ πρώτης όψεως, αυτή του καλού παιδιού – καλής κοπέλας, του ήσυχου, σοβαρού αλλά όταν σβήσουν τα φώτα γελάει δυνατά και «φοράει τα πρόστυχα εσώρουχα», συγγνώμη ψέματα (με την κατάντια του ή με τα ψέματα, who knows, maybe που λέει μια ψυχή). Εκείνος που θεωρεί ότι εξηγώντας, αναλύοντας, δικαιολογώντας, εκείνος που θα πει συγκεκριμένα ρήματα και λέξεις, θα έχει συγκεκριμένο βλέμμα, τόνο φωνής. Ακόμη, εκείνου του χειριστικού ψεύτη που θα χειραγωγεί καταστάσεις για να σου αποδείξει ότι λέει την αλήθεια. Εκείνου που θα σου λέει ποιο είναι το σωστό και στην πράξη θα κοροϊδεύει το σωστό που ξεστόμισε. Θα με ρωτήσεις αγαπημένε «πως ξέρεις τόσο καλά από ψέματα;» Απλή η απάντηση, διότι όταν ξέρεις την αλήθεια και την υπηρετείς τότε καταλαβαίνεις εύκολα το ψέμα. Όταν η οπτική σου είναι καθαρή και δίκαιη κατανοείς τα ακριβώς αντίθετα. Όταν μεγαλώνοντας γνωρίσεις ψεύτες σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής σου, το ψέμα το νιώθεις πριν στο δώσει ο απέναντι. Είναι θέμα εκπαίδευσης η αντίληψη, η ψυχή όμως είναι θέμα συναισθήματος! Ψέμα ή αλήθεια; Η ζωή και τα παιχνίδια της σου δίνουν την κατάλληλη ζαριά.
