Ρήξη ή κάκωση εν τέλη…!?

Ρήξη ή κάκωση εν τέλη…!?

Στην πολιτική, το μόνο βέβαιο είναι πως κανείς δεν μπορεί να πρωταγωνιστεί για πάντα. Δεν είναι λίγες οι φορές κατά τις οποίες κάποιος παραγκωνίστηκε και βρέθηκε στο περιθώριο από τις κοινωνικές επιταγές, τη λαϊκή βούληση ή το ρεύμα της εποχής του. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να το «χωνέψουν» και άλλοι που αδυνατούν. Υπάρχουν, δηλαδή, αυτοί που δέχονται να συμβαδίσουν με αυτή την κατάσταση, αλλά και αυτοί που αναζητούν εναγωνίως τόσο την έξοδο από την αφάνεια, όσο και την αυτοπροβολή, καθώς οι προσωπικές φιλοδοξίες τους εμποδίζουν να αφήσουν «το τρένο της αλλαγής να τους προσπεράσει», όπως θα έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Ο Αντρέας Λοβέρδος φαίνεται πως ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Δείχνει να είναι μια προσωπικότητα που θέλει πάντα να βρίσκεται στο προσκήνιο. Βλέποντας την πολιτική καθίζηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και συνειδητοποιώντας ότι «το καράβι βουλιάζει», αποφάσισε να αποστασιοποιηθεί και να τραβήξει «κουπί» μόνος του. Επέλεξε να δημιουργήσει ένα νέο πολιτικό σχήμα, το οποίο ονόμασε «ΡΙ.Κ.Σ.ΣΥ.» (Ριζοσπαστική Κίνηση Σοσιαλδημοκρατικής Συμμαχίας), θέλοντας να κάνει λογοπαίγνιο με μια «ρήξη» και «αποσκίρτηση» από το πολιτικό παρελθόν του.

Η δημιουργία της ΡΙ.Κ.Σ.ΣΥ. προκαλεί αίσθηση λαμβάνοντας υπόψη τον διαλλακτικό χαρακτήρα του κ. Λοβέρδου, αλλά δεν είναι μονάχα αυτό· ο ηγετικός νους του νέου πολιτικού σχηματισμού δεν δείχνει να κάνει καμία προσπάθεια να απαλλαχθεί από τον χαρακτηρισμό «πράσινο αποκούμπι». Απεναντίας μάλιστα, με τη διαρκή συναίνεση -εδώ και μερικούς μήνες ζωής του κινήματος- και τη στήριξη των νομοσχεδίων της κυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑ.ΣΟ.Κ.-ΔΗΜ.ΑΡ., τον επιβεβαιώνει και παράλληλα δείχνει να στερείται πρωτοβουλιών και να μην έχει να προσφέρει κάτι νέο στον πολιτικό χάρτη.