Ψήφος για μια καλύτερη σχολή ή ψήφος για μια πιο εύκολη ζωή...?

Ψήφος για μια καλύτερη σχολή ή ψήφος για μια πιο εύκολη ζωή...?

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος έφτασε η στιγμή όπου οι φοιτητές  καλούνται να εκλέξουν τους αντιπροσώπους τους. Και καθώς η δημοκρατία στη χώρα μας δεν είναι τόσο άμεση όσο θα έπρεπε, οι φοιτητές πιο συγκεκριμένα καλούνται να ψηφίσουν μία παράταξη η οποία θα τους αντιπροσωπεύσει. Με ποιά κριτήρια όμως ένας φοιτητής επιλέγει ποιόν θα ψηφίσει; Με ποιά κριτήρια ένας άλλος φοιτητής επιλέγεται από τους συμφοιτητές του; Μήπως τελικά τα αυτονόητα σημερινά κριτήρια δεν θα έπρεπε να είναι και τόσο αυτονόητα; Καλύτερα να τα πάρουμε όλα με τη σειρά.

Καλώς ή κακώς αυτοί που ψηφίζουν στις φοιτητικές εκλογές είναι κατα πλειοψηφία οι ενεργοί φοιτητές, αλλά υπάρχει και ένα μικρό ποσοστό σπουδαστών που εμφανίζονται στις εγκαταστάσεις της σχολής μόνο για εκείνη την ημέρα. Οι τελευταίοι είναι οι γνωστοί άγνωστοι, οι οποίοι εξυπηρετούνται και διευκολύνονται από τις παρατάξεις για τη «ψυχή» μιας ψήφου. Η διευκόλυνση είναι πολύ απλή και πρακτική. Μεταφέρονται δωρεάν από και προς τη σχολή, εισέρχονται στην αίθουσα ψηφοφορίας ακολουθώντας έναν συνοδό και παρακάμπτοντας ολοφάνερα την ουρά, παίρνουν το ψηφοδέλτιο στο χέρι και ψηφίζουν «συνειδητά».

Στη συνέχεια, εαν προσπαθήσεις να αναλύσεις το «γιατί» της ψήφου ίσως και να μπερδευτείς λίγο. Ενώ ξεκινώντας ψάχνεις να βρείς τα ορθολογικά κριτήρια, όπως έιναι η ιδεολογία, οι πολιτικές πεποιθήσεις ή έστω η πίστη οτι κάποιος αξίζει να έχει την ευκαιρία ή την ψήφο σου, φαίνεται να χάνεσαι μέσα στα μή ορθολογικά κριτήρια. Πιο συγκεκριμένα, σήμερα αντιλαμβάνομαι πως ένας νέος φοιτητής επηρεάζεται περισσότερο από την ιδέα μιας τέλειας και άρτια δομημένης παρέας ( άσχετα με το εαν η εξωτερική της ομορφιά έιναι αντιστρόφως ανάλογη με την εσωτερική της σαπίλα ), από την παροχή σημειώσεων λίγες ημέρες πριν την εξεταστική, τη διοργάνωση των πιο επιτυχημένων party, τη βοήθεια με αθέμιτα μέσα στα δύσκολα μαθήματα, την εύκολη εύρεση εργασίας, την έγκαιρη και οχι πάντα έγκυρη ενημέρωση και πολλά άλλα.

Στον αντίποδα, υπάρχουν και ορισμένοι φοιτητές, οι οποίοι δεν νοιώθουν οτι αντιπροσωπεύονται από καμία παράταξη αλλά επιθυμούν να ασκήσουν το θεμελιώδες δικαίωμα της ψήφου. Έτσι, προσπαθούν να βρούν ποιοί λειτουργούν για το κοινό καλό ή ποιοί είναι πιο κοντά στα πολιτικά/ιδεολογικά τους ερεθίσματα. Η αλήθεια είναι όμως, πως δύσκολα ξεχωρίζει κανείς εαν κάποια άτομα λειτουργούν για το κοινό καλό ή για το προσωπικό τους συμφέρον. Όταν κάποιος βοηθά τον συμφοιτητή του, του παρέχει πληροφόρηση ή διευκόλυνση αυτό δυστυχώς πρέπει να ανταποδωθεί με φήφο. Έχουμε φτάσει σε σημείο όπου τέτοιου είδους κινήσεις μεταφράζονται σε υποχρέωση και οχι σε ανθρωπιά ή αλληλεγγύη.

Βέβαια, υπάρχουν κ’ αυτοί που δεν έχουν κριτήρια ψήφου, γιατί πολύ απλά δεν θέλουν να συμμετέχουν στη διαδικασία. Είναι εκείνοι που πιστεύουν οτι μία ψήφος δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα, οτι ο νικητής δεν θα σώσει κανέναν, και οτι όλοι εκπροσωπούν παντώς τύπου συμφέροντα. Οι γνωστοί Απολιτίκ. Δεν μπορώ, όμως, παρά να αναρωτιέμαι εαν αυτά τα άτομα είναι πραγματικά ευχαριστημένα με την υπάρχουσα κατάσταση. Αφού πιστεύετε οτι τα δεδομένα δεν αλλάζουν, γιατί δεν προσπαθείτε να τα αλλάξετε εσείς οι ίδιοι; Με το να επαναπαύεστε τί πραγματικά κερδίζετε;

Τελειώνοντας, συμπεραίνω πως ενώ όλοι γνωρίζουμε τις λάθος αντιλήψεις που επικρατούν στην ελληνική κοινωνία, τις αφήνουμε να περνούν από γενιά σε γενιά. Ενώ ξέρουμε ποιές πολιτικές και ποιές πρακτικές έφεραν τη χώρα μας στο σημείο που βρίσκεται τώρα, εμείς ,η νεολαία, συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε νέους με τα ίδια πιστεύω και τις ίδιες αξίες μ’ αυτούς. Επειδή λένε οτι δεν εξαρτώνται από πολιτικό φορέα, εσύ πιστεύεις οτι δεν είναι ή δεν θα γίνουν ίδιοι μ’ αυτόν; Για ξανασκέψου!

Επιμέλεια -Σύνταξη: Θεοδώρα Π. - Φοιτήτρια Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας