Ο μόνος δρόμος

Ο μόνος δρόμος

Του Αλέξη Παπαχελά

Κάποιοι κατασκεύασαν ένα «κτήνος» και τώρα που το βλέπουν αναρωτιούνται «τι είναι τούτο πάλι;». Τη Χρυσή Αυγή, αλλά και τα συνθήματα και τις συμπεριφορές της, την έφτιαξαν όχι ένας αλλά πολλοί. Πρώτα απ’ όλα η Δεξιά, η οποία όχι απλώς έχασε τη μάχη για τον νόμο και την τάξη, αλλά ζητούσε και συγγνώμη όταν έπρεπε να τα επιβάλει.

Όταν οι γειτονιές της Αθήνας παραδόθηκαν στην ανομία και σε συμμορίες κάθε εθνικότητας, κάποιος έπρεπε να καλύψει το κενό. Οι φοβισμένοι συντηρητικοί νοικοκυραίοι ένιωσαν ότι δεν ανήκαν πουθενά και πως σε λίγο θα έπρεπε να ντρέπονται για αυτά που πιστεύουν... Ηλθαν και οι περικοπές του Μνημονίου και έδεσε η σούπα. 
Τη Χρυσή Αυγή όμως την έφτιαξαν και όλοι εκείνοι οι οποίοι στο όνομα του ιερού αντιμνημονιακού αγώνα καθιέρωσαν τις ύβρεις, τους προπηλακισμούς, τις βαριές κουβέντες για δωσίλογους και ταγματασφαλίτες. 

Είναι τρελή υποκρισία να θυμώνουμε σήμερα με τη Χρυσή Αυγή όταν έχουν προηγηθεί δεκάδες πολιτικοί, δημοσιογράφοι, «προσωπικότητες» που έχουν πει πολύ χειρότερα πράγματα είτε από το βήμα της Βουλής είτε από τα ραδιοτηλεοπτικά μικρόφωνα. Ο φασίζων μικροαστικός λαϊκισμός της Χρυσής Αυγής κρυβόταν μέσα στα μεγάλα και μικρά κόμματα, στον συνδικαλιστικό αλλά και τον τηλεοπτικό λόγο. Διαβάστε ανακοινώσεις καθωσπρέπει συνδικαλιστικών οργανώσεων που εκπροσωπούσαν επιστήμονες και καμαρώστε τον χρυσαυγίτικο λόγο σε όλη του την ανάπτυξη. 

Τι κάνει η Χρυσή Αυγή; Αποθεώνει και φτάνει στα απώτατα όρια τον ακραίο λαϊκίστικο λόγο διαφόρων πολιτικών, τις θεωρίες συνωμοσίας που ανέδειξε το κομμάτι του Διαδικτύου που μοιάζει με υπόνομο και τα συνθήματα που εκτόξευσαν οι πλασιέ της αγανάκτησης. 

Ο λόγος της Χρυσής Αυγής έχει λίγο από όλες τις φάσεις του καταραμένου μεταπολιτευτικού λαϊκισμού: λίγο «η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες», λίγο «βρισκόμαστε σε κατοχή», λίγο «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους» και λίγο «όλα τα αποφασίζουν οι Αμερικανοί, οι Eβραίοι και οι μασόνοι». Ο ρατσισμός και η δολοφονική βία κατά μεταναστών είναι ασφαλώς τα στοιχεία που την κάνουν να διαφέρει από όλους τους άλλους.

Το ζήτημα είναι τι κάνουμε τώρα. Αν το σημερινό πολιτικό σύστημα συνεχίσει να παίζει με τους επικοινωνιακούς όρους της Χρυσής Αυγής, ζήτω που καήκαμε. Αν πάλι ένα κομμάτι της Αριστεράς ακολουθήσει μια πιο ακραία γραμμή με το επιχείρημα «αν δεν εκφράσουμε εμείς την οργή, ο κόσμος θα πάει στη Χρυσή Αυγή», θα μπούμε σε επικίνδυνα μονοπάτια.

Για μένα ένας είναι ο δρόμος. Πρέπει όλα τα κόμματα της δημοκρατικής νομιμότητας να αποφασίσουν ποιοι βασικοί κανόνες πρέπει να γίνονται σεβαστοί, όσο και να πιέζονται από αγανακτισμένους οπαδούς τους ή τις δημοσκοπήσεις. Η μη χρήση βίας, η προστασία της ελευθερίας του λόγου, ανεξαρτήτως διαφωνιών, η αποφυγή ακραίου διχαστικού λόγου, η προστασία των ανίσχυρων έναντι κάθε άρρωστου διώκτη, η επιβολή του νόμου έναντι όλων ανεξαιρέτως είναι -υποθέτω- θεμελιώδεις κανόνες που μπορούν να ενώσουν όλους όσοι ανησυχούν πράγματι για τη δημοκρατία σε αυτόν τον τόπο.

Πηγή: Καθημερινή