In Real Life VS Away From Keyboard

In Real Life  VS  Away From Keyboard

Παρακολουθώντας το ντοκιμαντέρ του Pirate Bay, εντυπωσιάστηκα από μια απάντηση του Peter Sunde, συνιδρυτή και πρώην εκπρόσωπο των μελών της BitTorrent μηχανής αναζήτησης, στον εισαγγελέα κατά τη διάρκεια μιας δίκης. Ο εισαγγελέας τον ρωτά: “Ποια ήταν η πρώτη φορά που συναντηθήκατε IRL(in real life)?”, και εκείνος απαντά: “Δεν μας αρέσει η έκφραση In Real Life. Χρησιμοποιούμε τον όρο Away from Keyboard. Πιστεύουμε ότι το internet είναι αληθινό.” Η αιτία του ενθουσιασμού μου, ήταν η μικρή φωνή μέσα στο κεφάλι μου που ξαφνικά μου είπε πόσο δίκιο έχει(!?!). Έτσι, αποφάσισα να ερευνήσω τα λεγόμενα του και να ανακαλύψω εάν εκείνος και η μικρή μου φωνή είχαν δίκιο ή άδικο.

Το internet για πολλούς είναι μια εικονική πραγματικότητα, ένα κομμάτι της εξελικτικής διαδικασίας του ανθρώπου και της τεχνολογίας. Για τους χρήστες του θεωρείται μια ξεχωριστή σφαίρα της ύπαρξής τους. Είναι όμως πραγματικά έτσι;

Εν έτη 2013, εκατομμύρια άνθρωποι διαχωρίζουν το τι συμβαίνει στη ζωή τους εντός και εκτός διαδικτύου ( online & offline ). Έχουμε διαδικτυακούς φίλους και φίλους στην «αληθινή ζωή». Έχουμε ενδιαφέροντα που εξερευνούμε μέσα από τον παγκόσμιο ιστό, και ενδιαφέροντα που δεν θα αναφέρουμε ή συμπεριλάβουμε ποτέ στα status updates μας. Έχουμε τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε διαφορετικές ταυτότητες (από τις πραγματικές μας), πιστεύοντας ότι οι διαφορετικοί μας εαυτοί δεν θα συναντηθούν ποτέ. Νομίζουμε ότι μπορούμε να είμαστε κάποιος στο internet και κάποιος άλλος στην πραγματικότητα.

Το internet όμως αποτελείται και χρησιμοποιείται από ανθρώπους και όχι από ψευδώνυμα. Οι άνθρωποι δεν είναι μόνο αυτά που tweetάρουν ή που «ανεβάζουν». Εξάλλου, το καύσιμο που κινεί τη μηχανή των κοινωνικών δικτύων είναι το τι συμβαίνει στη ζωή των ανθρώπων όταν δεν είναι συνδεδεμένοι. Οι φωτογραφίες, οι απόψεις, και τα check-in που γεμίζουν τα διαδικτυακά μας προφίλ προέρχονται από τις εμπειρίες μας όσο είμαστε αποσυνδεδεμένοι. Το διαδίκτυο έχει να κάνει με την πραγματική ζωή γιατί περιλαμβάνει αληθινούς ανθρώπους, με αληθινά σώματα, ιστορίες και πολιτικές.

Παρ’ όλα αυτά, πιστεύουμε στον διαχωρισμό της διαδικτυακής με την πραγματική ζωή, μόνο και μόνο γιατί αυτός ο διαχωρισμός υπάρχει μέσω των συναισθημάτων και των λογισμικών υποδομών. Ένα log out δηλαδή είναι ικανό να σε κάνει να νιώσεις ότι φεύγεις απ’ τον διαδικτυακό κόσμο και επανέρχεσαι στον «πραγματικό». Βαθύτερα όμως, γνωρίζουμε ότι η διάκριση μεταξύ offline και online είναι ένα επινόημα της ανθρώπινης φαντασίας. (Γιατί; Διότι αυτό χρειαζόμαστε να πιστεύουμε –βλέπε πίστη στο Θεό-) Για παράδειγμα, ενώ ξέρεις πως το να φλερτάρεις διαδικτυακά με κάποιον/α, ενώ είσαι σε σχέση, είναι το ίδιο με το να φλερτάρεις σε ένα μπαρ με ένα ποτό στο χέρι, το διαχωρίζεις μέσα σου σαν να μην είναι ηθικά το ίδιο. Καταλαβαίνεις πως το internet ανήκει στην πραγματική σου ζωή, απλώς επιλέγεις να το αγνοήσεις. Η αντιμετώπισή σου εντός και εκτός διαδικτύου είναι διαφορετική, και αυτή η διαφοροποίηση είναι που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι απευθύνεσαι σε δύο εντελώς ξεχωριστούς χώρους, σε δύο διαχωρισμένες σφαίρες.

Το τι διαβάζουμε, το πως ερχόμαστε σε επαφή με τους άλλους και η αλληλεπίδρασή μας με αυτούς, ακόμη και μέσω ενός υπολογιστή, έχει σημαντικές επιπτώσεις στον εγκέφαλο, τη νοοτροπία και κατ’ επέκταση στη συμπεριφορά και τις πράξεις μας. Γι’ αυτό το λόγο, ό,τι συμβαίνει στο διαδίκτυο ανήκει στην πραγματική μας ζωή, διότι είναι ένα μέρος του εαυτού μας, αυτών που πράττουμε και αυτών που σκεπτόμαστε. Δεν είναι ένα κενό ή ξέχωρο πεδίο χωρίς συνέπειες.

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα παραπάνω, συνειδητοποιώ πως  η επικοινωνία μέσω τηλεφώνου και μέσω skype δεν έχει καμία διαφορά ως προς το ποια απ’ τις δύο είναι περισσότερο αληθινή. Επιπλέον, όταν ένα ζευγάρι γνωρίζεται μέσα σε ένα chat room ή όταν κάποιος φυλακίζεται διότι έχει παρανομήσει μέσω του υπολογιστή του, οι συνέπειες αυτών των δύο παραδειγμάτων είναι πέρα για πέρα αληθινές. Οι πρώτοι θα δημιουργήσουν μια αληθινή σχέση, θα συναντηθούν και ίσως να παντρευτούν, και ο δεύτερος θα μπει στο ίδιο κελί με κάποιον που έκλεψε ένα ταμείο ενώ ο ίδιος μπορεί να έχει κλέψει τα αρχεία μιας τράπεζας. Τέλος, αν πιστεύεις πως ο χρόνος είναι πραγματικός (και οχι κατασκευασμένος από τον άνθρωπο προς ικανοποίηση των αναγκών του), τότε πρέπει να αντιληφθείς ότι ο χρόνος που αφιερώνεις στο διαδίκτυο είναι κι αυτός αληθινός. Συνεπώς, δεν υπάρχει αληθινή ζωή και ζωή μέσα στο internet. 

Η ζωή είναι μία, και ο καθένας τη διαμοιράζει όπως και όπου επιθυμεί.

Έρευνα - Σύνταξη - Επιμέλεια: Θεοδώρα Π.