Ντ. Μπακογιάννη: Η κυβέρνηση να ολοκληρώσει τις δομικές αλλαγές και να ζητήσει πολιτική διαπραγμάτευση

Ντ. Μπακογιάννη: Η κυβέρνηση να ολοκληρώσει τις δομικές αλλαγές και να ζητήσει πολιτική διαπραγμάτευση

Συνέντευξη στο naftemporiki.gr

Οι πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας εξυπηρετούνται πολύ καλύτερα όταν υπάρχει έγκαιρος προγραμματισμός με στόχο να πραγματοποιούνται δομικές αλλαγές και όχι με οριζόντιες περικοπές – για να κλείνουμε «τρύπες», δηλώνει η Ντόρα Μπακογιάννη στο naftemporiki.gr.  «Εμείς, ακόμα και όταν  προγραμματίζουμε έγκαιρα, δεν προχωρούμε στις μεταρρυθμίσεις από τον φόβο του πολιτικού κόστους. Έτσι οι δομικές αλλαγές είτε δεν γίνονται, είτε γίνονται λειψές και έτσι καταφεύγουμε στους φόρους και τις οριζόντιες περικοπές», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Η βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας τονίζει ότι δεν έχει κανένα νόημα να βάζεις φόρους, όταν ξέρεις ότι δεν θα τους εισπράξεις, ενώ σε ό,τι αφορά την πολιτική διαπραγμάτευση εκφράζει την πεποίθηση ότι οι ευρωπαίοι εταίροι μας δεν θα αρνηθούν το διάλογο.

Επισημαίνει ακόμη την ανάγκη ενός Εθνικού Σχεδίου Οικονομικής Πολιτικής μακράς πνοής που θα αποτελεί το πεδίο συμφωνίας και συναίνεσης μεταξύ όλων των πολιτικών δυνάμεων που θέλουν η Ελλάδα να σταθεί όρθια και δυνατή. Θεωρεί ότι η προγραμματική συμφωνία είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, «διότι ούτε νέα οριζόντια μέτρα μπορούν να ληφθούν, ούτε είναι προς το συμφέρον της χώρας οι εκλογές αυτή τη στιγμή». «Όλοι όμως θα κριθούμε από το αποτέλεσμα των επιλογών και των πράξεών μας», συμπληρώνει.

Επαναλαμβάνει ακόμη ότι η θεωρία των «δύο άκρων»  βλάπτει πρωτίστως τη χώρα αλλά και τη Ν.Δ. και επισημαίνει ότι σήμερα απαιτείται ένα μίνιμουμ εθνικής συμφωνίας για την επιταχυνθεί η διαδικασία εξόδου από την κρίση.  «Η χώρα μάς χρειάζεται όλους, η δε πολιτική σταθερότητα είναι απόλυτα αναγκαία συνθήκη για να προχωρήσει η Ελλάδα».

Έχετε ταχθεί επανειλημμένως κατά της λήψης νέων μέτρων. Ωστόσο νέα μέτρα έχουν αρνηθεί ότι θα πάρουν και τελικά έχουν λάβει όλοι οι πρωθυπουργοί των τελευταίων ετών, του κ. Σαμαρά συμπεριλαμβανομένου. Τελικά o δημόσιος διάλογος διαμορφώνεται με βάση τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας ή είναι απλώς ζήτημα πολιτικού κόστους;

Οι πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας εξυπηρετούνται πολύ καλύτερα όταν υπάρχει έγκαιρος και σωστός προγραμματισμός με στόχο να πραγματοποιούνται δομικές αλλαγές και να αναγεννάται η οικονομία και η κοινωνία και όχι με οριζόντιες περικοπές – για να κλείνουμε «τρύπες». Εμείς ακόμα και όταν  προγραμματίζουμε έγκαιρα, δεν προχωρούμε στις μεταρρυθμίσεις  από τον φόβο του πολιτικού κόστους. Έτσι οι δομικές αλλαγές είτε δεν γίνονται, είτε γίνονται λειψές και έτσι καταφεύγουμε στους φόρους και τις οριζόντιες περικοπές. Δεν κάνουμε τις μείζονες μεταρρυθμίσεις από τον φόβο του πολιτικού κόστους και καταλήγουμε το πολιτικό κόστος της αδράνειας - και του φόβου μας να αλλάξουμε τα πράγματα - να είναι πολλαπλάσιο. Τα προβλήματα συσσωρεύονται, ο λογαριασμός της τελευταίας στιγμής πέφτει επί δικαίων και αδίκων και η αγανάκτηση των πολιτών γίνεται πολύ μεγαλύτερη απ’ ό,τι θα ήταν αν αναλαμβάναμε το πολιτικό κόστος να κάνουμε τομές έγκαιρα.

Ακούμε συνεχώς για την ανάγκη πολιτικής διαπραγμάτευσης με τους δανειστές μας. Για μία διαπραγμάτευση όμως χρειάζονται δύο. Αν οι Βρυξέλλες επιμείνουν σε νέα μέτρα και σε νέο μνημόνιο τι πρέπει να πράξει η κυβέρνηση;
  
Στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα, τώρα που έχουμε καταφέρει να πετύχουμε κάποιους από τους στόχους μας με βασικότερο όλων, το έστω και μικρό πρωτογενές πλεόνασμα, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να βουλιάξει το καράβι στο λιμάνι, γι’ αυτό και απαιτείται αυτή τη στιγμή

Η χώρα μάς χρειάζεται όλους, η δε πολιτική σταθερότητα είναι απόλυτα αναγκαία συνθήκη για να προχωρήσει η Ελλάδα

πολιτική διαπραγμάτευση. Δεν πιστεύω ότι οι ηγέτες της  Ευρωπαϊκής Ένωσης θα αρνηθούν το διάλογο και τη διαπραγμάτευση. Το ύψος του χρέους, τα επιτόκια, ο χρόνος αποπληρωμής, οι μέθοδοι υποβοήθησης της ανάπτυξης, αντί της επιμονής μόνον στην λιτότητα, κλπ. πρέπει να αποτελούν αντικείμενο πολιτικής διαπραγμάτευσης σε υψηλό επίπεδο. Η κυβέρνηση λοιπόν πρέπει να πράξει δύο πράγματα κατά βάσιν: πρώτον να ζητήσει πολιτική διαπραγμάτευση και, δεύτερον, να την ξεκινήσει από θέση ισχύος – έχοντας δηλαδή κάνει και από μόνη της τις δομικές αλλαγές που απαιτούνται, αφοπλίζοντας έτσι εκ των προτέρων τα τυχόν αντεπιχειρήματα των δανειστών.

Ζητήσατε στο πρόσφατο παρελθόν τη μείωση της φορολογίας σε πετρέλαιο θέρμανσης και βενζίνη μέσα όμως από ευρωπαϊκή πολιτική. Από τη θέση της αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο;

Όταν από την εφαρμογή ενός συμφωνημένου μέτρου, όπως το προκείμενο, προκύπτουν αντίθετα των αναμενομένων αποτελέσματα τότε  θα πρέπει και η τρόικα να έχει την ευελιξία να δεχθεί αλλαγές. Με δογματισμούς δεν ξεπερνιούνται οι κρίσεις. Αυτό λοιπόν πρέπει να γίνει με διαπραγμάτευση  σε επίπεδο Ευρώπης. 

Συμμερίζεστε το επιχείρημα των δανειστών μας ότι δεν έχουν ζητήσει οριζόντια μέτρα και ότι τελικά αυτά θεσπίζονται λόγω της αδυναμίας να προχωρήσει η χώρα στις απαιτούμενες διαρθρωτικές αλλαγές που τόσο έχει ανάγκη;

Πρόκειται γι’ αυτό ακριβώς που σας είπα προηγουμένως, όσο περισσότερες διαρθρωτικές αλλαγές, π.χ. μια μεγάλη βελτίωση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, τόσο λιγότερο αναγκαία καθίστανται νέα μέτρα σε βάρος των «γνωστών υποζυγίων». Όπως έχω ξαναπεί η σημερινή Βουλή δεν μπορεί να ψηφίσει νέα, δημοσιονομικού χαρακτήρα μέτρα. Ο βασικός λόγος είναι ότι δεν θα έχουν αποτέλεσμα. Δείτε για παράδειγμα τον νέο Ενιαίο Φόρο Ακινήτων. Τόσο το οικονομικό επιτελείο όσο και η τρόικα υπολογίζουν ότι θα έχει εισπραξιμότητα 70 με 75%. Τι νόημα έχει να βάζεις φόρους που ξέρεις ότι δεν θα τους εισπράξεις γιατί οι πολίτες δεν μπορούν να τους πληρώσουν. Αυτή είναι λάθος κατεύθυνση.

Οι περίφημοι πέντε κίνδυνοι που κατά τη γνώμη σας «απειλούν το ρεαλιστικό σενάριο ανόδου προς τα πάνω» (υπερφορολόγηση, ασφαλιστικό, διαχείριση καθημερινών προβλημάτων, αποκρατικοποιήσεις, ρευστότητα) μέχρι ποιου σημείου «δυναμιτίζουν» το «success story» του κ. Σαμαρά;

 Η κυβέρνηση και ο κ. Σαμαράς παρέλαβαν μια τραγική κατάσταση. Σήμερα ήδη η Ελλάδα βρίσκεται σε μια θέση καλύτερη από πέρυσι. Αλλά, για να μην κινδυνεύσει το θετικό αυτό κεκτημένο, το momentum πρέπει να διατηρηθεί. Τώρα είναι η ώρα πλέον για μια δυναμική επανεκκίνηση με ένα Εθνικό Σχέδιο Οικονομικής Πολιτικής μακράς πνοής που θα αποτελεί το πεδίο συμφωνίας και συναίνεσης μεταξύ όλων των πολιτικών δυνάμεων που θέλουν η Ελλάδα να σταθεί όρθια και δυνατή.

Η αναγκαιότητα ευρύτερης σύνθεσης των πολιτικών δυνάμεων αποτελεί πάγια θέση σας για την οποία έχετε δηλώσει ότι θα παλέψετε για να γίνει πλειοψηφικό ρεύμα. Πώς εξυπηρετείτε αυτή η αναγκαιότητα με τη διατύπωση θεωριών όπως αυτή των δύο άκρων;

Έχω πολλές φορές δηλώσει ότι δεν εξυπηρετείται.  Σήμερα απαιτείται ένα μίνιμουμ εθνικής συμφωνίας για την επιταχυνθεί η διαδικασία εξόδου από την κρίση.  Η χώρα μας χρειάζεται όλους, η δε πολιτική σταθερότητα είναι απόλυτα αναγκαία συνθήκη για να προχωρήσει η Ελλάδα. 

Τον Μάιο του 2012, τρεις μήνες μετά την κύρωση του δευτέρου μνημονίου από τη Βουλή, είχατε δηλώσει ότι τον ΣΥΡΙΖΑ τον χαρακτηρίζει ο «εξτρεμισμός». Μήπως ανάλογες διατυπώσεις ρίχνουν νερό στον μύλο της θεωρίας των «δύο άκρων»;

Όταν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έλεγαν ή έκαναν εξτρεμιστικά πράγματα το καυτηρίαζα. Το ίδιο κάνω όταν ακούω ακραίες θέσεις να διατυπώνονται και μέσα στο ίδιο μου το κόμμα.  Είμαι πολύ ξεκάθαρη σε θέματα αρχών και Δημοκρατίας. Η θεωρία των «δύο άκρων»  βλάπτει πρωτίστως τη χώρα, αλλά βλάπτει  και την Ν.Δ..

Τελικά υπάρχουν εντός της Ν.Δ. και «κοντά» στον Πρωθυπουργό  συνάδελφοί σας που «φλερτάρουν» με τη Χ.Α.;

Εάν υπάρχουν και πιστεύω πως υπάρχουν λίγοι, οι οποίοι φλέρταραν με την Χ.Α., εκτιμώ ότι ήδη έχουν αρχίσει να αναθεωρούν τη στάση τους. Διαφορετικά σ’ αυτήν την παράταξη δεν μπορούν να έχουν θέση. Αυτή η παράταξη, εκπτώσεις  σε θέματα ιδεολογίας, δεν έχει κάνει. Δεν έκανε επί Κωνσταντίνου Καραμανλή με την ΕΠΕΝ, δεν κάνει με την Χ.Α.. Και αυτό πρέπει να είναι ξεκάθαρο. Μας χωρίζει με τη Χ.Α. χάσμα βαθύ και αγεφύρωτο.

Θα μας κάνετε ένα σχόλιο για την προγραμματική συμφωνία;

Οι βασικές αρχές της προγραμματικής συμφωνίας είναι στη σωστή κατεύθυνση, διότι ούτε νέα οριζόντια μέτρα μπορούν να ληφθούν, ούτε είναι προς το συμφέρον της χώρας οι εκλογές αυτή τη στιγμή. Όλοι όμως θα κριθούμε από το αποτέλεσμα των επιλογών και των πράξεών μας.