Ταξιδεύοντας: Ραψάνη Λάρισας

Στις πλαγιές του Ολύμπου, βρίσκεται ένα όμορφο χωριό του νομού Λάρισας, η Ραψάνη, σε υψόμετρο 550 μ. , γνωστή για την παραγωγή κρασιού και τσίπουρου. Είχα την τύχη να την επισκεφθώ πριν μερικές μέρες με καλή παρέα, και έτσι αποφάσισα να μοιραστώ τις εντυπώσεις μου μαζί σας.

 Την πρώτη ημέρα, περάσαμε μια βόλτα από την κεντρική πλατεία της Ραψάνης, λιθόστρωτη με τα πλατάνια να δεσπόζουν, καθώς και με το ρολόι της. Οι κάτοικοι, φιλόξενοι και χαμογελαστοί, μας καλημέριζαν ακόμα και αν δε μας ήξεραν. 

 Επισκεφθήκαμε το πνευματικό κέντρο και τη βιβλιοθήκη της, και η υπεύθυνη μας οδήγησε λίγο μετά στο μουσείο οίνου και αμπέλου.

Η Ραψάνη καλλιεργεί τριών ειδών αμπέλια για την παραγωγή του γνωστού μπρούσκου κρασιού της: Ξινόμαυρο, Σταυρωτό, και Κρασάτο. Για το σωστό αποτέλεσμα, αναμειγνύουν 1/3 της κάθε ποικιλίας αυστηρά, και τα βαρέλια πρέπει να είναι δρύινα για να δώσουν το κατάλληλο άρωμα. Το κρασί Ραψάνη, έχει χαρακτηριστεί με ΠΟΠ (προστατευόμενη ονομασία προέλευσης) και ΟΠΑΠ (ονομασία προελεύσεως ανωτέρας ποιότητας)  χάρη στον Ε.Τσάνταλη, ο οποίος ανέλαβε το συνεταιριστικό οινοποιείο, και μέχρι το 2005 ήταν ο μοναδικός οινοπαραγωγός. Σήμερα, εμφιαλώνουν οίνο Ραψάνης (ΠΟΠ) και άλλοι οινοπαραγωγοί. Τα πιο γνωστά είναι:  Ραψάνη Λιάπη, Ραψάνη Ντούγκος, Ραψάνη Χρυσοχόου, Ραψάνη οίνος επιλεγμένος(Τσάνταλη) και Ραψάνη Τσάνταλη.

Οι περισσότεροι κάτοικοι της Ραψάνης που ασχολούνται με την αμπελοκαλλιέργεια, παράγουν κρασί για προσωπική χρήση και για μικρό εμπόριο, αλλά σε μεγαλύτερο ποσοστό παράγουν τσίπουρο. Αξίζει να δοκιμάσει κανείς τσίπουρο με γλυκάνισο. Ακούγεται περίεργο, αλλά είναι γλυκόπιοτο  και φυσικά «χτυπάει» μετά από μερικά ποτήρια, χωρίς όμως χαλάει τη διάθεση και το στομάχι. Και φυσικά, οι μεζέδες πλουσιοπάροχοι!!!

Το απόγευμα μας βρήκε στο κτήμα του κ. Νίκου Κλαδίσιου, ο οποίος μας υποδέχτηκε εγκάρδια. Εκεί, δοκιμάσαμε το "χυμό" του κρασιού, δηλαδή το  κρασί της φετινής σοδειάς,πριν αρχίσει η διαδικασία ωρίμανσης. Χαρακτηριστικά μας είπε: "Στο χυμό καταλαβαίνεις αν η σοδειά είναι καλή. Η γεύση που σου αφήνει στη γλώσσα θα είναι και η τελική γεύση που θα έχει το κρασί μόλις ωριμάσει." Επιπλέον, στο κτήμα του κ. Κλαδίσιου είχαμε την ευκαιρία να δούμε πως είναι ένα "καζάνι" απόσταξης τσίπουρου. Μετά από μια πολύ ωραία συζήτηση γύρω από τους νέους και την ελληνική γη, και αφού τα κρασιά έγιναν τσίπουρα (δικής του παραγωγής φυσικά), επιστρέψαμε στο χωριό της Ραψάνης. Σε ένα από τα μαγαζιά του χωριού, δοκιμάσαμε κρασί του κ.Κλαδίσιου παλαιότερης σοδειάς, το οποίο ήταν εξαιρετικό.

Την επόμενη μέρα, επισκεφθήκαμε το μοναστήρι των Αγίων Θεοδώρων, εγκαταλελειμμένο πια, αλλά με υπέροχες τοιχογραφίες σε συνδυασμό με ένα τοπίο που γαληνεύει. Πλέον λειτουργεί μια φορά το χρόνο, στη γιορτή των Αγίων Θεοδώρων τη Σαρακοστή.

Στη συνέχεια μεταφερθήκαμε στην Κρανιά Ολύμπου και στο κτήμα Κατσαρού, όπου είδαμε από κοντά όλα τα στάδια παραγωγής και παλαίωσης του κρασιού. Δοκιμάσαμε τις διάφορες ποικιλίες (το κτήμα Κατσαρού παράγει ποικιλίες Merlot, Cabernet Sauvignon, και Chardonnay) και  αλλά και σοδειές, και συζητήσαμε με τον διευθυντή του κτήματος Ευριπίδη Κατσαρό, για την ελληνική αγορά του κρασιού καθώς και τη διεθνή. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα κρασιά του εν λόγω κτήματος, σε μεγάλο ποσοστό εξάγονται στην Ευρώπη και την Αμερική και χρόνο με το χρόνο κερδίζουν έδαφος και καλές κριτικές έναντι πολλών κρατών που ασχολούνται με την οινοπαραγωγή.

Φυσικά η υπέροχη αυτή εκδρομή, δε θα μπορούσε να λήξει καλύτερα από μια παρέα μπροστά στο τζάκι, με κρασί Ραψάνης συνδυασμένο με καλό φαγητό.

Αν ποτέ ο δρόμος σας περνάει από εκεί, επισκεφθείτε την. Αξίζει τον κόπο!!!

Ευχαριστώ θερμά τους: Γιώργο Ρεβενάκη, Βάσω Κορτέση και Φώτη Παστράκη για την υπέροχη εμπειρία που ζήσαμε παρέα!!!!

Άννα Μαλαμίδου