Γ. Ρεβενάκης: Υποψ. Δημ. Σύμβουλος στον Δήμο Αμπελοκήπων Μενεμένης

Ρεβενάκης Γεώργιος του Θεοδώρου

Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με την “Ενότητα για

 Αλληλεγγύη και Ανατροπή” στο Δήμο Αμπελοκήπων

 Μενεμένης

O φίλος και συμφοιτητής Γιώργος Ρεβενάκης μίλησε στο Off The Record News και τον Θωμά Χ. Μαρκόπουλο για την υποψηφιότητα του στον Δήμο Αμπελοκήπων Μενεμένης στις προσεχείς Δημοτικές Εκλογές...

Γεννήθηκα το 1989 και μεγάλωσα στους Αμπελόκηπους. Μεγάλωσα εδώ σημαίνει πολλά. Σημαίνει ότι θυμάμαι τη Βενιζέλου και τη Φιλιππουπόλεως πριν μονοδρομηθούν, τα ατυχήματα που ήταν καθημερινό φαινόμενο, θυμάμαι ότι ποτέ δεν ίσχυσαν τα μονά-ζυγά στη Χαλκίδη. Θυμάμαι το προηγούμενο σιντριβάνι, εργοστάσια που γίνανε parking, παλιά σπίτια που έγιναν σήμερα οικοδομές. Θυμάμαι «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» αγνώστων λοιπών στοιχείων, να συμβαίνει δίπλα μου όταν έβγαλα το σκυλί μου βόλτα, αλλά και την εγκάρδια αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο που έδειξαν ελάχιστες φορές κάποιοι συμπολίτες. Γέμισα κι εγώ με λάσπες τα ρούχα μου, παίζοντας στο λόφο του Φιλίππου, έσκισα και εγώ τα γόνατά μου πέφτοντας σε τσιμέντο στο πάρκο της γειτονιάς μου.

Προφανώς δεν έζησα για να θυμάμαι όλους τους δρόμους ως χωματόδρομους, τους πρόσφυγες που ήρθαν στην περιοχή, τα πρώτα ελάχιστα αυτοκίνητα, τις αλάνες που έπαιζαν οι γονείς μου, τα ποτάμια της 28^ης Οκτωβρίου ή της Δενδροποτάμου, ή τα αμπέλια που έδωσαν μάλιστα και το όνομά τους. Προφανώς δε θυμάμαι, τα κλειδιά έξω από την πόρτα των μονοκατοικιών 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, την απαγόρευση κυκλοφορίας και τις εξορίες, την παραλία της Θεσσαλονίκης καθαρή και λουόμενους μέσα στη θάλασσά μας, ή την απουσία ανέσεων που σήμερα είναι δεδομένες. Αυτά για τη γενιά μου αποτελούν ιστορία, την ιστορία του τόπου μου. Στην ιστορία ακόμα ανήκουν η Δημοκρατία, η εκκλησία του Δήμου και άλλα πολλά, σαν παραμύθι βεβαίως, με λυπημένο τέλος ίσως.

Ενός τόπου που υπέστη αλλαγές με την πάροδο των χρόνων όπως είναι λογικό και αυτονόητο, αλλά και ενός τόπου – μικρογραφία της χώρας μας, που καταστρέφεται χρόνο με το χρόνο, που σήμερα αναπνέεις με δυσκολία, που οι αυτοκτονίες είναι γεγονός καθώς οι ελπίδες των κατοίκων συρρικνώνονται και η μετανάστευση έγινε πάλι πραγματικότητα, σε μία χώρα που μαζί με όλα τα άλλα και ο ρατσισμός είναι σε έξαρση γιατί ξέχασε την ιστορία της και όλα καταρρέουν, ενώ χαρίζονται σε ξένους «σωτήρες» για να τους πούμε και ευχαριστώ. Ενός τόπου που οι κάτοικοί του γαλουχήθηκαν με το να μπορούν να βασιστούν στο βόλεμα, στο άραγμα ή το συμφέρον, στα στραβά μάτια για το αυθαίρετο ή στην καλή ζωή του υπερ-καταναλωτισμού κατά τα αμερικανικά πρότυπα που πλάσαρε η show biz. Στην οποία οδηγήθηκαν από την ανάγκη για να αλλάξουν τις συνθήκες ζωής τους, γιατί παραμυθιάστηκαν ότι αυτό είναι το σωστό ή κανονικό αφού το κάνουν κι οι άλλοι, ενώ «δεν τα έφαγαν» μαζί με κανέναν άλλον, σίγουρα δε χρωστάνε σε κανέναν και οι ανάγκες τους πλέον είναι μεγαλύτερες από το καθετί.

Κάποιοι δε μεγαλώσαμε έτσι, μάθαμε πάντοτε να εμπιστευόμαστε τις επιλογές μας και να παλεύουμε για αυτά που θεωρούμε ιδανικά, να είμαστε αλληλέγγυοι με όλα τα έμβια όντα του πλανήτη και να μαχόμαστε υπέρ αυτών. Γι αυτό και η δική μου συνείδηση δε μου επιτρέπει, στον τόπο αυτόν που πιθανόν αύριο να μεγαλώσουν και τα δικά μου παιδιά, να μείνω άπραγος περιμένοντας άλλους φωστήρες να λειτουργήσουν για λογαριασμό μου. Δε μπορώ σιωπηρά να αποδεχθώ ότι θα συνεχίσουν να μας πίνουν το αίμα, ότι δε θα έχουμε νερό να πιούμε ή συνάνθρωποί μας δεν έχουν ρεύμα στο σπίτι τους σήμερα. Ότι το οξυγόνο τελειώνει και γι αυτό δεν κάνουμε τίποτα. Ούτε ότι λόγω λανθασμένων αποφάσεων των προγόνων μου θα είναι φόρου υποτελής ξένων συμφερόντων αυτός ο πλούσιος στον πολιτισμό τόπος μου. Αρνούμαι να δεχθώ ότι τα παραπάνω δεν αποτελούν προβλήματα, γιατί πιστεύω πως όλοι έχουμε συναισθήματα, ονειρευόμαστε ακόμα και θέλουμε να ανατρέψουμε αυτό το σκηνικό.

Όχι για να έρθουν άλλοι στην εξουσία, ούτε γιατί κάποιοι είναι πιο ικανοί. Δεν έχει νόημα αν δεν ακούγεται η δική σου φωνή, και ικανότερος όλων είσαι εσύ. Πρώτη φορά Αριστερά σημαίνει καταρχήν συμμετοχή και αυτό δεν πρέπει να τρομάζει. Για να προτείνει ο κάθε ένας μας και να αποφασίζονται όλα συλλογικά, πρέπει επιτέλους να φύγουν! Γι αυτό τρεις κάλπες και μια επιλογή παντού, γι αυτό ΣΥΡΙΖΑ σε Δήμους, Περιφέρειες και Ευρώπη.

Ρεβενάκης Γεώργιος του Θεοδώρου

Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με την “Ενότητα για

 Αλληλεγγύη και Ανατροπή” στο Δήμο Αμπελοκήπων

 Μενεμένης

ΣΑΝ BLOG ΤΟΥ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ 

ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΑΓΏΝΑ...