Νικόλας Οικονομίδης: Με συγκεκριμένο πρόγραμμα και προτάσεις για την Ελλάδα

Νικόλας Οικονομίδης: 

Με συγκεκριμένο πρόγραμμα και προτάσεις 

για την Ελλάδα

Ένα σαφές πλαίσιο για την ανάκαμψη και την ανάπτυξη της Ελλάδας παρουσίασε σε πρόσφατή του συνέντευξη ο καθηγητής Οικονομικών του Stern Νικόλας Οικονομίδης. 

Μιλώντας στην Καθημερινή ο άνθρωπος το όνομα του οποίου ακούγεται έντονα για «ανώτατη» θέση είτε στην κυβέρνηση είτε στην Τράπεζα της Ελλάδας τόνισε πως η χώρα πρέπει να κατευθύνει τους πόρους που δανείστηκε τον Απρίλιο -και που θα δανειστεί από μελλοντικές εκδόσεις ομολόγων- σε επενδύσεις ύψους 2%-3% του ΑΕΠ ετησίως. Για το χρέος, εξηγεί ότι η επιμήκυνση των δανείων από τις χώρες της Ευρωζώνης και από τον EFSF στα 75 έτη μπορεί να επιφέρει μείωση της καθαράς παρούσας αξίας του κατά τουλάχιστον 50%.

Για την επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές είπε πως «ήταν τολμηρή και κρίνεται πολύ επιτυχημένη, με επιτόκιο χαμηλότερο του αναμενόμενου. Μεταξύ άλλων, απέδειξε έμπρακτα την πιστοληπτική της ικανότητα, όπως αποτιμάται από την αγορά, όχι από γραφειοκράτες των Βρυξελλών ή άλλους κρατικούς οργανισμούς».

Για τον κ. Οικονομίδη κομβικό σημείο είναι η ενίχυση του επενδυτικού προφίλ της χώρας. «Η Ελλάδα κατά τη διάρκεια της κρίσης έχει στερέψει από επενδύσεις. Οι ιδιώτες που είχαν χρήματα να επενδύσουν, ακόμα και αφού απομακρύνθηκε ο κίνδυνος εξόδου από το ευρώ μετά τις εκλογές του 2012, περίμεναν οι τιμές των περιουσιακών στοιχείων να φτάσουν στον «πάτο» - και αρκετοί ακόμα περιμένουν. Παράλληλα, το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, λόγω του δημοσιονομικού σφιξίματος, έχει ουσιαστικά ανασταλεί. Γι' αυτό και είναι εξαιρετικά σημαντικό για την οικονομία τα κονδύλια από νέες εκδόσεις ομολόγων να κατευθυνθούν σε παραγωγικές επενδύσεις - τέτοιες, μάλιστα, που να έχουν απόδοση πάνω από 5%, που είναι το μέσο κόστος σήμερα του καινούργιου δανεισμού του ελληνικού Δημοσίου. Αν το κράτος καταφέρει να κάνει επενδύσεις 5 δισ. ευρώ τον χρόνο -2% με 3% του ΑΕΠ- και προχωρήσει σε διμερείς συμφωνίες με μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες για κοινά επενδυτικά εγχειρήματα, αυτό θα δώσει σημαντική ώθηση στην οικονομία».

Στους κλάδους προτεραιότητας εντάσσει τις υποδομές-δρόμους, τους αγωγούς φυσικού αερίου, τα ηλεκτροδοτικά δίκτυα αλλά και τον τουρισμό. 

Σχετικά με το χρέος και την ελάφρυνσή του επισημαίνει πως «αυτή τη στιγμή, οι επίσημοι δανειστές -οι χώρες της Ευρωζώνης, το EFSF, το ΔΝΤ και η ΕΚΤ- κατέχουν 250 δισ. του ελληνικού χρέους, από σύνολο 320 δισ. Από αυτά, τα διμερή δάνεια και οι πόροι του μηχανισμού στήριξης είναι περίπου 200 δισ. Η πρότασή μου είναι να επιμηκυνθούν οι λήξεις των δανείων αυτών στα 75 χρόνια. Αυτό δεν θα προκαλέσει αντιδράσεις από τους εταίρους και από τον μηχανισμό στήριξης, γιατί ο τρόπος με τον οποίο εγγράφουν τις απαιτήσεις τους απέναντί μας σημαίνει ότι δεν θα εγγράψουν ζημίες από την παράταση του χρόνου αποπληρωμής. Για το ελληνικό Δημόσιο, από την άλλη μεριά, η επιμήκυνση από μόνη της, χωρίς μείωση του επιτοκίου, σημαίνει μείωση της καθαράς παρούσας αξίας του χρέους κατά τουλάχιστον 50%. Αν σε αυτό προσθέσετε τη μετατροπή του επιτοκίου από κυμαινόμενο σε σταθερό, την περαιτέρω μείωσή του από τα ήδη χαμηλά επίπεδα του 1,82% και τη διεύρυνση της περιόδου χάριτος σε όλα τα επίσημα δάνεια, μια τέτοια διευθέτηση μπορεί να βοηθήσει πολύ».

Για τις μεταρρυθμίσεις λέει πως δεν πέτυχαν στο άνοιγμα των κλειστών τομέων της οικονομίας. «Για παράδειγμα, στα φαρμακεία εξακολουθεί να υπάρχει εγγυημένο κέρδος. Πρέπει να καταργηθούν όλοι οι απαρχαιωμένοι κανόνες που λειτουργούν εις βάρος των καταναλωτών», τονίζει.

Εκτιμά πως η γραφειοκρατία παραμένει εμπόδιο για τις επενδύσεις ενώ εμμέσως απαντά και στον ΣΥΡΙΖΑ... για τη διάρκεια ζωής της κυβέρνησης:

«Οι πολιτικοί σε ένα δημοκρατικό σύστημα παντού, όχι μόνο στην Ελλάδα, κοιτάζουν να προσελκύσουν τον μέγιστο αριθμό ψηφοφόρων. Θα έπρεπε όμως το ελληνικό κράτος, όποιος και να είναι στην κυβέρνηση, να προωθήσει πολιτικές που είναι χρήσιμες για τη χώρα, όχι μόνο άμεσα, αλλά μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Οι πολιτικοί οφείλουν να κοιτάζουν μακροπρόθεσμα. Είναι τρελό αυτό που λένε ορισμένοι ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να πάρει μέτρα για το μέλλον επειδή είναι κυβέρνηση που έχει διάρκεια ζωής έξι μηνών ή ενός χρόνου...»