Έχει και η νέα γενιά άποψη για την πολυδιάστατη οικον. κρίση

Έχει και η νέα γενιά άποψη για την πολυδιάστατη οικον. κρίση

...άρθρο της Ζ. Α. Βαμβακά

Εν έτη 2014, εκεί  που ο σύγχρονος άνθρωπος  έχει όνειρα για το μέλλον του και κατ΄επέκταση για το μέλλον της  χώρας του, εμφανίζεται η μαγική «οικονομική  κρίση». Τι τελικά μπορεί να είναι στα μάτια ενός νέου το φαινόμενο οικονομική κρίση;                                                   

Πράγματι    μπορεί ο τομέας της οικονομίας να ματώνει αλλά το ζήτημα είναι ότι η λεγόμενη οικονομική αυτή κρίση δεν περιορίζεται στην οικονομία αλλά εδράζεται και στην κοινωνία δημιουργώντας μια προπαρασκευασμένη επίθεση στο συλλογικό νου και στις συνειδήσεις μας, μια καταιγίδα κινδυνολογίας και έντασης, μια προπαγάνδα εντυπώσεων, μια καλοσχεδιασμένη απόκρυψη της αλήθειας. Το ερώτημα είναι απλό. Ποιος είναι ο λόγος που δεν συμπεριλαμβάνουμε στο «κουτί» των πρώτων βοηθειών την αξιοποίηση της γνώσης, των ταλέντων του ανθρώπινου δυναμικού, του ίδιου μας του πολιτισμού; Από την άλλη μεριά μιλάμε για ανάπτυξη όταν οι πλουτοπαραγωγικές πηγές του τόπου μας εμπλέκονται με ξένα συμφέροντα , βάζουμε επομένως μόνοι μας ενέχειρο την ίδια μας την περιουσία.                                                                                                                                                                               

Η «χαμένη» οικονομία δεν επανέρχεται μάλλον από περικοπές σε μισθούς. Εγκλωβίζοντας εργαζόμενους , παραληρώντας την αγορά και παγώνοντας την τοπική οικονομία και ανάπτυξη. Αυτό είναι που τρομάζει τους ανθρώπους της γενιάς μου, ότι η οικονομική κρίση έχει πάρει μια μορφή σύγχρονου αυταρχισμού που σκοπώ έχει να τρομοκρατήσει και ίσως να παραπληροφορήσει την νέα γενιά.                                                                        

Τα όνειρα και οι στόχοι των νέων μπορούν να φανούν παραπάνω παραγωγικά από αυτό που φαντάζεται κάθε κυβερνητικός σχεδιασμός. Οι νέοι αδιαφορούν να συμβιβαστούν με πολιτικές που στοχεύουν σε μια διαρκής εξωγενής παρέμβαση, γιατί η επίλυση των προβλημάτων δεν βρίσκεται σ ε αυτόν τον οικονομικό πόλεμο που καταρρακώνει τον ανθρώπινο ψυχισμό.                                                                                                                         

Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που δεν δίνεται στο νέο η ευκαιρία να εκφραστεί, καλύπτοντας με φθηνές δικαιολογίες όπως η ημιμάθεια του , η απειρία σε θέματα διακυβέρνησης. Είναι θα έλεγα από μεριάς μου αρκετές οι γνώσεις των νέων που έχουν όρεξη και μεράκι από αντίστοιχες μη παραγωγικών εργαζομένων ,αιώνια βαπτισμένοι «δημόσιοι υπάλληλοι» αφού ακόμη και οι ίδιοι αγνοούν το ποιόν του επαγγέλματος τους.                

Αυτές  είναι κάποιες από τις ανησυχίες του σύγχρονου νέου, εκεί που κάποιος νομίζει πως εμείς δεν ξέρουμε τι θα πει Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Τρόικα, περικοπές, έκτακτα μέτρα και άλλοι τόσοι in-fashion οικονομικοπολιτικοί όροι.                                                                

Μήπως τελικά η δεδομένη δημοκρατία μας έκανε κακό; Ή μήπως μας έκανε κακό ο τρόπος άσκησης της;  

                                                                                                            

ΒΑΜΒΑΚΑ Α. ΖΩΗ

                                                                                                                                                                

ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ