Σσσσσ...Κοιμάται η Βασίλισσα!

Σσσσσ...Κοιμάται η Βασίλισσα!

Αρχές της δεκαετίας του 60. Αύγουστος. Το λεωφορείο, γεμάτο παραθεριστές περνάει μπροστά από τον Λέοντα της Αμφίπολης. Τα πιτσιρίκια έχουν κολλήσει τα μουτράκια τους στα παράθυρα και λες και είναι συννενοημένα κάνουν όλα μαζί: Αααααααααα!

Κοιτούν με δέος το μεγάλο λιοντάρι καθώς περνούν από μπροστά τους. Και είναι και το ποτάμι που χύνεται στην θάλασσα. 

Ο Στρυμόνας είναι κι εκείνος επιβλητικός. Οι διακοπές αρχίζουν στα παράλια και τα πιτσιρίκια είναι ξετρελαμένα! Και είναι και η κυρία που όταν τα μεσημέρια τα ακούει να κάνουν φασαρία τους λέει για να τα ησυχάσει: 

"Σσσσσσσ! Κοιμάται η Βασίλισσα!" και κοιτάει προς λόφο Καστά.

Έτσι, έλεγαν οι κάτοικοι τότε. Ότι μια Βασίλισσα κοιμάται στον κλειστό τάφο. Και ήταν βέβαιοι γι' αυτό. 

Και το λιοντάρι, που στο ανοικτό του στόμα έχτιζαν τις φωλιές τους τα χελιδόνια ήταν εντυπωσιακό!

"Κοίτα αγάπη μου!", έλεγε η κα Κατερίνα στην κορούλα της. Πέντε - έξι χρονών ήταν τότε. "Κοίτα τα χελιδόνια που βγαίνουν από το στόμα του λιονταριού!"

Και η μικρή κοίταζε με δέος και άκουγε τα πάντα. Και σήμερα διαβάζει όλα όσα γράφονται για την Αμφίπολη. 

Και συγκινείται... 

Γιατί θυμάται εκείνα τα καλοκαίρια όταν το μεσημέρι λίγο πριν πέσει για ύπνο κατάκοπη από τα παιχνίδια στην θάλασσα τα έβαζε με όσους έκαναν φασαρία γιατί δεν ήθελε να ξυπνήσουν την Βασίλισσα....