Στις ΗΠΑ και την Γερμανία, αυτοί που παρακολουθούν τις ελληνικές υποθέσεις δεν εξεπλάγησαν από το γεγονός ότι δεν εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Από όλα τα σενάρια που υπήρχαν, αυτό θεωρούσαν το πιθανότερο. Και πλέον, έχουν περάσει στην επόμενη φάση, στη μετεκλογική. Τα σενάρια για αυτή τη φάση είναι, προφανώς, πιο ενδιαφέροντα.
Οι Γερμανοί και οι Αμερικάνοι μοιάζει να έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι ανεπίδεκτο μαθήσεως. Δεν είναι θέμα αν αυτό που πιστεύουν είναι σωστό ή λάθος. Η αδυναμία των ελληνικών πολιτικών ελίτ να προχωρήσουν στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, όπως τις αντιλαμβάνεται το Βερολίνο, η ΕΕ και οι ΗΠΑ, αποδείχθηκε περίτρανα από την απόφαση της συγκυβέρνησης ΝΔ–ΠΑΣΟΚ να τραβήξει το «φρένο» μετά τις ευρωεκλογές του περασμένου Μαΐου.
Κατά ορισμένους, η μόνη λύση για να μπορέσουν οι μεταρρυθμίσεις να προχωρήσουν είναι μία κυβέρνηση «μεγάλου συνασπισμού» με βάση το γερμανικό πρότυπο που και σήμερα κυβερνάει στην ισχυρότερη χώρα της ευρωζώνης. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα ξεπεραστούν τα εσκαμμένα του παρελθόντος και θα μπορέσουν να χτυπηθούν τα κατεστημένα συμφέροντα που κρατούν δεμένη την Ελλάδα στο παρελθόν.
Ωστόσο, η υλοποίηση ενός τέτοιου σεναρίου εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Και πρώτος εξ’ αυτών είναι το αποτέλεσμα των εκλογών. Επιπλέον, ουδείς μιλάει για δημιουργία ενός «μεγάλου συνασπισμού» αποκλειστικά μετά από τις προσεχείς εκλογές. Άλλωστε, δεν αποκλείεται οι κάλπες της 25ης Ιανουαρίου να μη λύσουν τον «γόρδιο δεσμό» της διακυβέρνησης της χώρας και να χρειαστεί να στηθούν δεύτερες κάλπες – σε μία επανάληψη του σεναρίου του 2012. Ίσως τότε οι συνθήκες να είναι πιο πιεστικές και…ευεπίφορες για την άσκηση πιέσεων προς ένα «μεγάλο συνασπισμό»...
Στις ΗΠΑ και την Γερμανία, αυτοί που παρακολουθούν τις ελληνικές υποθέσεις δεν εξεπλάγησαν από το γεγονός ότι δεν εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Από όλα τα σενάρια που υπήρχαν, αυτό θεωρούσαν το πιθανότερο. Και πλέον, έχουν περάσει στην επόμενη φάση, στη μετεκλογική. Τα σενάρια για αυτή τη φάση είναι, προφανώς, πιο ενδιαφέροντα.
Οι Γερμανοί και οι Αμερικάνοι μοιάζει να έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι ανεπίδεκτο μαθήσεως. Δεν είναι θέμα αν αυτό που πιστεύουν είναι σωστό ή λάθος. Η αδυναμία των ελληνικών πολιτικών ελίτ να προχωρήσουν στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, όπως τις αντιλαμβάνεται το Βερολίνο, η ΕΕ και οι ΗΠΑ, αποδείχθηκε περίτρανα από την απόφαση της συγκυβέρνησης ΝΔ–ΠΑΣΟΚ να τραβήξει το «φρένο» μετά τις ευρωεκλογές του περασμένου Μαΐου.
Κατά ορισμένους, η μόνη λύση για να μπορέσουν οι μεταρρυθμίσεις να προχωρήσουν είναι μία κυβέρνηση «μεγάλου συνασπισμού» με βάση το γερμανικό πρότυπο που και σήμερα κυβερνάει στην ισχυρότερη χώρα της ευρωζώνης. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα ξεπεραστούν τα εσκαμμένα του παρελθόντος και θα μπορέσουν να χτυπηθούν τα κατεστημένα συμφέροντα που κρατούν δεμένη την Ελλάδα στο παρελθόν.
Ωστόσο, η υλοποίηση ενός τέτοιου σεναρίου εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Και πρώτος εξ’ αυτών είναι το αποτέλεσμα των εκλογών. Επιπλέον, ουδείς μιλάει για δημιουργία ενός «μεγάλου συνασπισμού» αποκλειστικά μετά από τις προσεχείς εκλογές. Άλλωστε, δεν αποκλείεται οι κάλπες της 25ης Ιανουαρίου να μη λύσουν τον «γόρδιο δεσμό» της διακυβέρνησης της χώρας και να χρειαστεί να στηθούν δεύτερες κάλπες – σε μία επανάληψη του σεναρίου του 2012. Ίσως τότε οι συνθήκες να είναι πιο πιεστικές και…ευεπίφορες για την άσκηση πιέσεων προς ένα «μεγάλο συνασπισμό»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου