ΠΗΓΗ:
Κατερίνα Σερέτη
Ο Ζαν Λυκ Μελανσόν, ιδιαίτερα τις τελευταίες ημέρες της προεκλογικής εκστρατείας προσπάθησε να φέρει κοντά του ό,τι πιο ακραίο υπήρχε στην πολιτική ζωή της χώρας ελπίζοντας να "κλέψει" ψήφους από τη Λε Πεν.
Δεν δίστασε ακόμα και να φλερτάρει με την ξενοφοβία. Βαθύτατα αντιευρωπαϊστής, δεν δίστασε να προσβάλλει ακόμα και τον Έλληνα πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα το κόμμα του οποίου τον στήριξε στον Α γύρο των Γαλλικών εκλογών.
«Εγώ δεν είμαι σαν τον Τσίπρα να με βάλουν σε ένα δωμάτιο να διαπραγματεύομαι με ανθρώπους που με προσβάλλουν», δήλωσε στους ψηφοφόρους του.
Την ίδια πολιτική μικρότητα έδειξε και χθες Κυριακή (23/04/2017) όταν στην ομιλία του στους ψηφοφόρους του λίγο μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων εμφανίστηκε πιο πικραμένος από ποτέ και πιο βλοσυρός και ήταν ο μόνος από τους πολιτικούς ηγέτες της Γαλλίας που δεν έδωσε γραμμή στους ψηφοφόρους του. Δεν τους κάλεσε λοιπόν να καταψηφίσουν την βαθύτατα ακροδεξιά και διχαστική Λε Πεν ούτε να υπερψηφίσουν τον Εμανουέλ Μακρόν. Γιατί; Γιατί είναι φιλελεύθερος. Γιατί, μέσα στην εμμονική του θολούρα ο Μελανσόν θεωρεί μεγαλύτερη απειλή τον φιλελευθερισμό από την ακροδεξιά και γιατί όπως κάθε παραδοσιακός ηγέτης της Αριστεράς ιδιαίτερα στην Ευρώπη, πρέπει να έχει απέναντί του μόνο εχθρούς για να μπορέσει να επιβιώσει.
Ο Ζαν Λυκ Μελανσόν, ο οποίος εξασφάλισε ένα αξιοζήλευτο ποσοστό που ξεπερνά το 19% για κόμμα της Αριστεράς, έχασε την ευκαιρία να φανεί αντάξιος των περιστάσεων σε μια κρίσιμη εποχή για την Γαλλία. Δεν θέλει να έχει κανείς να του προσάψει ότι στήριξε έναν Φιλελεύθερο, έστω και αν ο Μακρόν έχει απέναντί του την πιο δυνατή εκπρόσωπο της ακροδεξιάς αυτή στην στιγμή στην Ευρώπη. Τη Λε Πεν. Ο Ζαν Λυκ Μελανσόν εμφανίζεται κατώτερος των περιστάσεων σε μια ιστορική στιγμή για την Γαλλία και την Ευρώπη. Και προτιμά να βλέπει την χώρα του διχασμένη, παρά αυτό που πρέπει να είναι πάντα η Γαλλία. Μια χώρα φάρος Δημοκρατίας στην Ευρώπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου