Όταν πρωτο-ακούστηκε το ''Η Μακεδονία στους Μακεδόνες!''
Η Δημοκρατία του Κρουσόβου ήταν το αποτέλεσμα της εξέγερσης του Ίλιντεν.
Είναι προφανής ο αλυτρωτικός χαρακτήρας της και ο λόγος που αποτελεί ορόσημο του «μακεδονικού» αλυτρωτισμού και εθνικισμού. Και αυτό ακριβώς το γεγονός αποδέχεται η ελληνική κυβέρνηση ως βασικό στοιχείο της… νέας ονομασίας της ΠΓΔΜ, στην οποία μάλιστα θα έχει και την ελληνική υπογραφή.
Και μόνο το γεγονός πως η ελληνική κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα εμφανίζεται να συζητά αυτό το όνομα εγείρει πολλά ερωτήματα. Κυρίως, δε, κατά πόσο οφείλεται η συνέχιση της συζήτησης σε έλλειψη ιστορικής γνώσης (αν και θα ήταν αρκετή μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο) ή σε άλλους λόγους. Το άγχος που δείχνει η ελληνική πλευρά να κλείσει το ζήτημα με τα Σκόπια εγείρει ερωτήματα.
Πρόκειται για το όνομα Ilindenska Republika Makedonija το οποίο έβαλε στο τραπέζι ως πρόταση ο πρωθυπουργός των Σκοπίων Ζόραν Ζάεφ για χρήση έναντι όλων (erga omnes). Σύμφωνα με το κανάλι Α1 της πΓΔΜ τα επικρατέστερα ονόματα είναι ωστόσο τα "Δημοκρατία της Νέας Μακεδονίας" και "Δημοκρατία της Άνω Μακεδονίας".
Το Ilindenska Republika Makedonija κρύβει πάντως "παγίδες" μιας και παραπέμπει άμεσα στην εξέγερση του Ίλιντεν στις αρχές του 20ού αιώνα, μια εξέγερση που αποσκοπούσε στη δημιουργία μιας αυτόνομης Μακεδονίας στην οποία θα περιλαμβάνονταν και ελληνικά εδάφη βάσει των τότε αξιώσεων.
Οι εδαφικές αξιώσεις της εξέγερσης, καταγράφονται στον παρακάτω χάρτη: - Προέβλεπε τον χωρισμό της Μακεδονίας σε τρία Βιλαέτια: Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου και Κοσσυφοπεδίου:
Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, ο πληθυσμός της περιοχής αποτελούνταν από διάφορες εθνοτικές ομάδες.
Έλληνες, Σέρβοι, Βούλγαροι, Τούρκοι, Εβραίοι, Βλάχοι και Αλβανοί οι οποίοι μιλούσαν πολλές διαφορετικές διαλέκτους.
Το 1903 οι σλαβόφωνοι της Μακεδονίας οργανώθηκαν και πραγματοποίησαν τη λεγόμενη "Εξέγερση του Ίλιντεν" υπό την αυτονομιστική οργάνωση Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση (Εσ. ΜΕΟ), εναντίον των Οθωμανών.
Η συγκεκριμένη εξέγερση εορτάζεται σήμερα στη πΓΔΜ ως εθνική επέτειος στις 2 Αυγούστου, ενώ υιοθετείται και από τη Βουλγαρία.
Η στάση του ελληνικού κράτους δεν ήταν θετική καθώς δεν προκρινόταν μια ανεξάρτητη Μακεδονία μιας και κάτι τέτοιο ήταν κόντρα στις εδαφικές αξιώσεις της χώρας μας στην περιοχή.
Η εξέγερση ξέσπασε στις 20 Ιουλίου, ημέρα του Προφήτη Ηλία και εκδηλώθηκε στο βιλαέτι του Μοναστηρίου. Υποστηρίχθηκε από τους βουλγαρόφιλους, τους σλαβόφωνους, τους Βλάχους και τους ελληνόφωνους. Από την εορτή του Προφήτη Ηλία, πήρε και το όνομά της.
Σε μήνυμα του προς τον πατέρα του, Στέφανο, στις 25 Ιουλίου ο Ίων Δραγούμης έγραψε ότι "έχομεν σλαυικήν επανάστασιν εν Μακεδονία... Άπαντες οι σλαυόφωνοι πληθυσμοί ηκολούθησαν το κομιτάτον, ορθόδοξοι και σχισματικοί, και οι πλείστοι εκουσίως" και ότι οι επαναστάτες καταλάμβαναν κωμοπόλεις και χωριά κατοικούμενα από βλαχόφωνους και αλβανόφωνους, όπως το Κρούσοβο, το Πισοδέρι και το Νυμφαίο".
Στις 6 Αυγούστου του 1903, έγινε η εξέγερση Βουλγάρων αγροτών στο βιλαέτι της Αδριανούπολης και οδήγησε στον έλεγχο μιας μεγάλης περιοχής στα όρη της Στράντζα κοντά στη Μαύρη Θάλασσα, ενώ ανακηρύχτηκε η δημιουργία αυτόνομης διοίκησης των ελεύθερων περιοχών με το όνομα "Δημοκρατία της Στράντζα" και μιας προσωρινής κυβέρνησης με έδρα την πόλη Βασιλικό (σήμερα Τσάρεβο της Βουλγαρίας, στην επαρχία Μπουργκάς).
Η προσωρινή κυβέρνηση διατηρήθηκε συνολικά για είκοσι μέρες μέχρι την καταστολή της εξέγερσης από τον οθωμανικό στρατό.
Όταν η εξέγερση εξαπλώθηκε, πολλά ηγετικά στελέχη σκοτώθηκαν σε μάχες με τους Οθωμανούς και η δράση της εξέγερσης καταστάλθηκε μέσα σε διάστημα λίγων μηνών, ενώ πολλοί που στρατεύτηκαν με τους εξεργεθέντες σκοτώθηκαν, φυλακίστηκαν ή κατέφυγαν στις ορεινές περιοχές.
Πιθανολογείται ότι ένας από τους κυριότερους στόχους της εξέγερσης, που ήταν η εμπλοκή των Μεγάλων Δυνάμεων, επετεύχθη μιας και κατάφεραν να πείσουν τις ευρωπαϊκές δυνάμεις να προσπαθήσουν να παρέμβουν στον σουλτάνο ώστε να υιοθετήσει μια πιο διαλλακτική στάση απέναντι στους χριστιανούς υπηκόους.
Στη συνέχεια βέβαια ακολούθησε η Επανάσταση των Νεότουρκων, και η κήρυξη του Α’ Βαλκανικού Πολέμου το 1912. Σύμφωνα με τον Βρετανό ερευνητή H. N. Brailsford, "το Ίλιντεν ήταν η πρώτη οργανωμένη απόπειρα του βουλγαρικού στοιχείου στην Μακεδονία και την Θράκη, μετά την διακήρυξη της ανεξαρτησίας της Βουλγαρίας το 1903".
Η στάση του τότε Ελληνικού κράτους, αν και δεν έχει ξεκαθαριστεί απόλυτα ιστορικά, ως προς την Σλάβομακεδόνικη επανάσταση του Ίλιντεν δεν φαίνεται να ήταν καθόλου θετική γιατί προφανώς μια αυτόνομη ή ανεξάρτητη Μακεδονία θα ήταν κόντρα στις εδαφικές βλέψεις της χώρας στην περιοχή.
Σύμφωνα με τον Πεζά, τον τότε πρόξενο της Ελλάδας στο τότε Οθωμανικό Μοναστήρι (Μπίτολα), και τα όσα γράφει σε έκθεση προς τον πρόεδρο της ελληνικής κυβέρνησης το 1902, "η επερχόμενη εξέγερση (Ίλιντεν) έχει ως στόχο μια αυτόνομη ή ανεξάρτητη Μακεδονία, προτίθενται να την ακολουθήσουν και πατριαρχικοί και εξαρχικοί πληθυσμοί".
Ο Έλληνας πρόξενος στο Μοναστήρι παρατήρησε το 1902 ότι, παράλληλα με τις απειλές των συμμοριών, βασική αιτία για τα αναπτυσσόμενα φιλοβουλγαρικά αισθήματα των Σλαβοφώνων ήταν το γεγονός ότι οι Βούγλαροι μονοπωλούσαν πλέον την επαναστατική αντιτουρκική ιδεολογία.
Σε μια άλλη έκθεσή του ο Έλληνας πρόξενος εφιστούσε προσοχή στο έργο των βουλγαρικών αντάρτικών ομάδων στα χωριά. "Εκεί παίζεται το εν Μακεδονία εθνικόνημών μέλλον και εκείθεν θα προέλθη θάττον η βράδιον ο κίνδυνος της επαναστάσεως".
Ο έλληνας πρόξενος στην πόλη το 1890, σε επίσημη αναφορά του, εκτιμά τον αριθμό των κατοίκων της πόλης σε 50 χιλιάδες περίπου, από τους οποίους οι μισοί είναι μουσουλμάνοι, 8 - 9 χιλιάδες χριστιανοί Βούλγαροι, 13 χιλιάδες Βλάχοι και 4 χιλιάδες Εβραίοι [Αναφορά του πρόξενου Γ. Φοντάνα προς τον έλληνα υπουργό Εξωτερικών Στ. Δραγούμη, 4/1890. Γεννάδειος Βιβλιοθήκη, Αρχείο Στέφανου Δραγούμη]:
Η κατοχή του Κρουσόβου από τους επαναστάτες κράτησε ακριβώς δέκα μέρες μέχρι τις 12 Αυγούστου ανακηρύσσοντας τη Δημοκρατία του Κρούσεβο υπό την προεδρία του δασκάλου Νικόλα Κάρεβ.
ις παραμονές της επανάστασης ο νέος πρόξενος της Ελλάδας στο Μοναστήρι Κ.Κυπραίος αναφέρει πως "υπάρχει συνεργασία του με την Οθωμανική αυτοκρατορία σε επίπεδο πληροφοριών για την επερχόμενη επανάσταση" και πως "ξοδεύονται χρήματα για προπαγάνδα που θα απέτρεπε τον πατριαρχικό πληθυσμό να μπει στην επανάσταση". Τέλος, ο τότε μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης χαρακτηρίζει με ύβρεις τους επαναστάτες, ενώ φαίνεται πως ο συνεργάτης του, Βαγγέλης Στρεμπενιώτης με τους άντρες του, είχε συμμετοχή σε μία εκστρατεία κατά των επαναστατών στις 4 Αυγούστου.
Ο Στρεμπενιώτης προξένησε στην Κλεισούρα μεγάλες απώλειες στους κομιτατζήδες της λεγόμενης επανάστασης του Ίλιντεν. Δολοφονήθηκε στις 12 Μαϊου του 1904, σε ενέδρα στον Αετό, καθώς επέστρεφε από το Μοναστήρι.
Όπως παρατηρεί ο Βασίλης Γούναρης (Οι σλαβόφωνοι της Μακεδονίας: η πορεία της ενσωμάτωσης στο ελληνικό εθνικό κράτος, 1870-1940):
"Το κίνημα του Ίλιντεν, όπως ονομάστηκε, πέτυχε να διεθνοποιήσει τη βουλγαρική άποψη για το Μακεδονικό Ζήτημα και κυρίως να καταστήσει τους Βούλγαρους αδιαφιλονίκητους διεκδικητές του ευρύτερου γεωγραφικού μακεδονικού χώρου. Έτσι, κατά το ξεκίνημα της ελληνικής αντεπίθεσης, το καλοκαίρι του 1904, οι οιωνοί ήταν κάθε άλλο παρά αίσιοι. Οι αιματηρές συγκρούσεις μιας δεκαετίας είχαν σίγουρα οδηγήσει στη σύμπηξη δυο ευδιάκριτων πυρήνων στις σλαβόφωνες κοινότητες: ενός βουλγαρικού ή Εξαρχικού και ενός ελληνικού ή Πατριαρχικού".
Ιδού τι αναφέρει αναλυτικά η Διακήρυξη του Κρουσόβου - Ιλιντεν:Σλόμποντα ϊλι σμ’ρτ (Ελευθερία η θάνατος)
Πρόσκληση προς τον τουρκικό λαό της Επαναστατικής Περιφερείας Κρουσόβου
Ανωτάτη Διοίκηση των Επαναστατών του Κρουσόβου, Ιλιντεν 1903
Αδέρφια, συμπατριώτες και αγαπημένοι γείτονες.
Εμείς, οι αιώνιοι γείτονες σας, φίλοι και γνωστοί από τ’ ωραίο Κρούσοβο και τα πανέμορφα χωριά του, επειδή δεν μπορούσαμε πια να υποφέρουμε την τυραννία των διψασμένων για αίμα και πεινασμένων για ανθρώπινο κρέας μουρτάτηδων πού έχουν σκοπό να μας οδηγήσουν στην αλληλοσφαγή και να μας εξωθήσουν στη ζητιανιά και την αγαπημένη μας και πλούσια γη της Μακεδονίας να μετατρέψουν σε έρημο, σήμερα σηκώσαμε κεφάλι και, χωρίς διακρίσεις θρησκείας, εθνικότητας, φύλου και πεποιθήσεων, αποφασίσαμε να προστατευτούμε από τους δικούς σας και δικούς μας εχθρούς και να κερδίσουμε την ελευθερία.
Ξέρετε πολύ καλά πώς δεν είμαστε κακοί και καταλαβαίνετε πώς απ’ τα πολλά βάσανα βάλαμε το κεφάλι στον τορβά για να ζήσουμε ανθρώπινα η να πεθάνουμε παλικαρίσια. Επειδή πάππου προς πάππου συμβιώνουμε σε τούτη δω τη γης, σας έχουμε σαν δικούς μας και θέλουμε ως το τέλος να μείνετε δικοί μας.
Δεν πήραμε τα όπλα εναντίον σας – αυτό θα ήταν ντροπή για μας. Δεν σηκώσαμε τα όπλα εναντίον του ειρηνικού, εργατικού και τίμιου τούρκικου λαού πού τρέφεται σαν κι εμάς απ’ τον ματωμένο ιδρώτα του – αυτός ο λαός είναι αδέλφια μας και μ’ αυτόν το λαό ζήσαμε και θέλουμε να ζούμε μαζί.
Δεν βγήκαμε να σφάξουμε, να λεηλατήσουμε, να κάψουμε και να κλέψουμε -μας φτάνουν οι βιαιοπραγίες των αναρίθμητων ντερεμπέηδων πάνω στη φτωχιά και ματωμένη Μακεδονία μας. Δε βγήκαμε να εκχριστιανίσουμε και να ατιμάσουμε τις μάνες και τις αδελφές σας, τις γυναίκες και τις κόρες σας: πρέπει να ξέρετε οτι ή περιουσία σας, ή ζωή σας, ή πίστη και η τιμή σας είναι για μας τόσο σεβαστές όσο σεβαστές είναι και οι δικές μας. Απεναντίας, πήραμε τα όπλα για να διαφυλάξουμε την περιουσία, την πίστη και την τιμή σας.
Δεν είμαστε μουρτάτες [άρνησίθρησκοι], δεν είμαστε ληστές – είμαστε επαναστάτες πού δώσαμε όρκο να πεθάνουμε για το δίκιο και την ελευθερία.
Αγωνιζόμαστε και θα αγωνιζόμαστε εναντίον των μουρτάτηδων καί των ληστών, εναντίου των τυράννων και των παρανόμων, εναντίον των βιαστών της τιμής μας και της πίστης μας και εναντίον των εκμεταλλευτών του ίδρωτα και του μόχθου μας. Από μας κι από τα χωριά μας να μη φοβάστε – σε κανέναν σας δεν θα προξενήσουμε ζημιές.
Εμείς, όχι μόνο σας θεωρούμε αδέλφια μας, αλλά και σας συμπονούμε σαν αδέλφια μας, επειδή καταλαβαίνουμε ότι και σεις είστε σκλάβοι σαν κι εμάς, σκλάβοι της αυτοκρατορίας και των μπέηδων της, των αφεντάδων και των πασσάδων της, δούλοι των πλούσιων και ισχυρών, των εκβιαστών και των τυράννων, εκείνων που πυρπόλησαν την αυτοκρατορία απ’ τις τέσσερις μεριές και μας ανάγκασαν να ξεσηκωθούμε για το δίκιο, την ελευθερία και για ανθρώπινη ζωή.
Για δίκιο – ελευθερία – ανθρώπινη ζωή σας καλούμε και σας να ‘ρθήτε και ν’ αγωνιστούμε μαζί.
Ελάτε κοντά μας, αδέλφια μουσουλμάνοι για να πολεμήσουμε τους εχθρούς σας και εχθρούς μας. Ελάτε κάτω από την σημαία της “Αυτόνομης Μακεδονίας”! Ή Μακεδονία είναι ή κοινή μας μάννα και φωνάζει για βοήθεια.
Ελάτε να συντρίψουμε τις αλυσίδες της δουλείας για να γλιτώσουμε από τα βάσανα και τα μαρτύρια και να στεγνώσουμε τους ποταμούς αίματος και δακρύων.
Ελάτε κοντά μας, αδέλφια να ενώσουμε τις καρδιές και τις ψυχές και να σωθούμε ώστε να ζήσουμε ειρηνικά, και τα παιδιά και εγγόνια μας να δουλέψουν ήσυχα και να προκόψουν.
Αγαπημένοι μας γείτονες. Καταλαβαίνουμε ότι εσείς, Τούρκοι και Αλβανοί Μουσουλμάνοι, νομίζετε πώς ή Αυτοκρατορία είναι δική σας και πώς δεν είστε δούλοι, επειδή στην οθωμανική σημαία δεν υπάρχει σταυρός αλλά ημισέληνος. Ότι αυτό είναι λάθος σύντομα θα το νοιώσετε και θα το καταλάβετε. “Αν όμως σας είναι δυσάρεστο να ‘ρθετε μαζί μας και να εκδηλωθείτε εναντίον της Αυτοκρατορικής τυραννίας, εμείς τ’ αδέρφια σας σε πατρίδα και βάσανα δεν θα σας πειράξουμε και δεν θα σας μισήσουμε.
Εμείς μόνοι μας θα αγωνιστούμε και για μας και για σας, και αν είναι αναγκαίο θα πεθάνουμε μέχρις ενός κάτω από την σημαία για την δική μας και την δική σας ελευθερία και για το δικό μας και το δικό σας δίκιο.
«Ελευθερία ή θάνατος» γράφει στα μέτωπα μας και στην ματωμένη σημαία μας. Σηκώσαμε αυτήν την σημαία και δεν υπάρχει επιστροφή.
“Αν και σεις μας θεωρείτε αδέλφια σας και θέλετε το καλό μας, αν λογαριάζετε πάλι να ζήσετε μαζί μας όπως έχετε ζήσει μέχρι τώρα, και αν είστε πιστοί και άξιοι γιοι της μάνας Μακεδονίας, μπορείτε να μας βοηθήσετε μόνον μ’ έναν τρόπο – και αυτή είναι ή μεγάλη βοήθεια: να μην ενωθείτε με τους εχθρούς, να μην έλθετε με όπλα εναντίον μας και να μην βιαιοπραγήσετε στα χριστιανικά χωριά.
– Ο Θεός ας ευλόγηση τον ιερό αγώνα για το δίκιο και την ελευθερία.
– Ζήτω οι αγωνιστές της ελευθερίας και όλα τα τίμια και καλά τέκνα της Μακεδονίας.
– Ζήτω! Για μια Αυτόνομη Μακεδονία
Αναδημοσίευση στο Περιοδικό ΖΟΡΑ αρ. τεύχους 8, σελ. 23, Ιούλιος 1995
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου