Τι μας έδειξαν οι πυρκαγιές πραγματικά; Ξεσκονίζοντας τις «στάχτες» μιας ολέθριας καταστροφής

Της Μαρίας Μπάτζιου

Οι πυρκαγιές στην Ανατολική Αττική την περασμένη εβδομάδα, εκτός του ότι κόστισαν τη ζωή δεκάδων συνανθρώπων μας, ανέδειξαν παθογένειες που επηρεάζουν ποικιλοτρόπως τη χώρα μας. Δυστυχώς, το ύψος του αριθμού των νεκρών και  των αγνοούμενων είναι το σημαντικότερο, ωστόσο αυτό που εδώ θα αναλύσουμε είναι πώς η κακοδιαχείριση και η μηδενική οργάνωση μας έφτασαν σε αυτό το σημείο.

Αρχικά, οι πυρκαγιές αυτές απέδειξαν περίτρανα ότι οι πολίτες βρίσκονται στο έλεος κάθε συμφοράς, καθώς από πλευράς της κυβέρνησης, δεν φαίνεται να υπάρχει κανένας αρμόδιος, και κανένα σχέδιο αντιμετώπισης κρίσεων. Ο πολίτης λοιπόν, αφέθηκε στο έλεος του, από μια κυβέρνηση που ασχολήθηκε πιο πολύ με το να αυξήσει τους μισθούς των διοικητών των ΔΕΚΟ (άσχετα που το πήρες προσωρινά κακήν κακώς πίσω), παρά να ασχοληθεί σοβαρά με τους πολίτες της. Και όταν αποφάσισε να το κάνει, το μόνο που εξήγγειλε ήταν φοροελαφρύνσεις και διορισμοί στο δημόσιο. Μένει να πραγματοποιηθούν.

Ένας από τους πιο βασικούς παράγοντες ευημερίας μια χώρας είναι η ασφάλεια που νιώθουν οι πολίτες της μέσα σ’ αυτή. Γι’ αυτό παρατηρούμε ότι σε γενικές γραμμές η μετανάστευση γίνεται από λιγότερο ασφαλείς σε πιο ασφαλείς περιοχές. Πόσο ασφαλής λοιπόν μπορεί να αισθάνεται ο Έλληνας πολίτης μετά από όλα αυτά; Πώς οι επιζήσαντες θα στήσουν ξανά τη ζωή τους από το μηδέν; Πώς όλοι εμείς οι θεατές αυτής της τραγωδίας δε θα ζούμε με το φόβο μιας αντίστοιχης μελλοντικής αποδιοργάνωσης;

Στο επίπεδο του κράτους, η αξιοπιστία του για άλλη μια φορά κατακρημνίζεται. Όταν ο πρωθυπουργός της χώρας επισκέπτεται τις πληγείσες περιοχές σαν τον κλέφτη και μάλιστα μία εβδομάδα μετά, το μήνυμα που στέλνει το κράτος στους πολίτες είναι ξεκάθαρο. Σε μια περίπτωση τέτοιας κρίσης όπου δεν υπάρχει ένας αρμόδιος να συντονίζει, φτάνουμε στο τραγικό σημείο, να έχουμε ακριβή αριθμό αγνοούμενων έξι ημέρες μετά.

Όλα αυτά δείχνουν ένα κράτος το οποίο δεν μπορεί να επιτελέσει το κύριο καθήκον του, την προστασία των πολιτών. Η κυβερνητική γραμμή δε, που θέλει να φταίνε όλοι οι υπόλοιποι πλην της ίδιας, και χρησιμοποιεί φίλα προσκείμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης για να το επικοινωνήσει, δείχνει μια νοοτροπία που δεν αρμόζει σε δημοκρατική κυβέρνηση και χρησιμοποιεί σοβιετικές μεθόδους για να αποποιηθεί των ευθυνών της.

Αυτό όμως που δεν γίνεται αντιληπτό με την πρώτη ματιά, αλλά θέλει μια πιο προσεκτική ανάγνωση των γεγονότων, είναι το μήνυμα που στέλνει η χώρα στο διεθνή περίγυρο. Βλέποντας τη Σουηδία για παράδειγμα, μια χώρα που δεν ταλανίζεται συχνά με πυρκαγιές, να έχει οργανωμένο σχέδιο αντιμετώπισης κρίσεων και να εκκενώνονται ολόκληρα χωριά, χωρίς να χαθεί μια ζωή, η χώρα μας γίνεται περίγελος.

Οι γείτονες μας όμως, που δεν φημίζονται και για τις καλές τους προθέσεις, αντιλαμβάνονται ότι έχουν να κάνουν με μια χώρα σε αποσύνθεση και αυτό εγκυμονεί πολλούς κινδύνους. Οι πολιτικές που θα χαράξουν και θα εφαρμόσουν απέναντι στην χώρα μας, θα είναι όλο και πιο αδηφάγες, για να μπορέσουν να εκμεταλλευτούν αυτήν την κατάσταση στο εσωτερικό της.

Συνοψίζοντας, αυτές οι πυρκαγιές έχουν μεταβάλλει μια ήδη κακή κατάσταση σε ακόμη χειρότερη για τους πολίτες, το κράτος και την θέση της χώρας σε διεθνές επίπεδο. Υπάρχει πληθώρα ειδικών και επιστημόνων που μπορούν να παρέχουν στο κράτος έναν οδηγό πολιτικής προστασίας και είναι προς όφελος του κράτους να τους αξιοποιήσει. Αν η χώρα μας δεν αξιοποιήσει αυτούς τους πόρους, θα συνεχίσει να καταγράφει θύματα, αλλά και κοστοβόρες ήττες σε κάθε επίπεδο.



















ΠΗΓΗ: 

www.onlarissa.gr