Η ανάγκη ελληνικής απάντησης με δημοψήφισμα για το Σκοπιανό Ζήτημα

... του Άκη Γιαννούλη 

Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής Α.Π.Θ.

Στέλεχος Δ.Α.Π. - Ν.Δ.Φ.Κ. Noμικής Α.Π.Θ.

Μέλος του think tank ΚΕ.ΑΣ.Μ.

Ένας πρωθυπουργός που γνωρίζει ότι θα χάσει τις επόμενες εκλογές, ένας άλλος πρωθυπουργός όμηρος της αντιπολίτευσης , μια συμφωνία που κανένας δεν επιθυμεί (πλην των δύο πρωθυπουργών),ένα αποτυχημένο δημοψήφισμα και μια διαμάχη για ένα όνομα. 

Σαν σενάριο θα χαρακτηριζόταν ενδιαφέρον και σίγουρα θα γινόταν μια ωραία ταινία. Τι συμβαίνει όμως όταν όλο αυτό είναι η εξωτερική πολιτική της χώρας σου με ένα γειτονικό κράτος;

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. 

Αρχικά ας μιλήσουμε για τον πρωθυπουγρό ο οποίος γνωρίζει ότι διανύει τις τελευταίες του ώρες στον πρωθυπουργικό θώκο, και δεν είναι άλλος από τον Έλληνα κ. Αλ. Τσίπρα. 

Το τελευταίο διάστημα αν παρακολουθήσει κανείς τις δηλώσεις των στελεχών της ελληνικής κυβέρνησης θα διαπιστώσει ότι το επιτελείο του Μαξίμου έχει ήδη συνειδητοποιήσει πως ο κ. Κ. Μητσοτάκης θα εκλεγεί πρωθυπουργός, όποτε κι αν κληθεί ο ελληνικός λαός να επιλέξει το νέο του ηγέτη.

Ωστόσο , θέμα υπάρχει διότι αν και ο κ. Τσίπρας γνωρίζει ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν αποδέχεται τη Συμφωνία των Πρεσπών, όπως και το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών, και δεν διατίθεται να την επικυρώσει , ο πρώτος με μεγάλη βιασύνη επιχειρεί να φέρει προ τετελεσμένων τόσο τον διάδοχό του όσο και των ελληνικό λαό.

Έπειτα, από την άλλη πλευρά είναι ο κ. Ζ. Ζάεφ , ένας πρωθυπουργός που διεξήγαγε το πιο αποτυχημένο δημοψήφισμα όλων των εποχών ( με συμμετοχή περίπου στο 35% των εγγεγραμμένων πολιτών) και ο οποίος μπορεί να εφαρμόσει τη συμφωνία των Πρεσπών μόνο αν καταφέρει να πείσει τους βουλευτές της αντιπολίτευσης να υπερψηφίσουν τις συνταγματικές αλλαγές που αποτελούν την προϋπόθεση εφαρμογής την συμφωνίας μεταξύ Ελλάδος και ΠΓΔΜ. 

Κοινό χαρακτηριστικό των δύο πρωθυπουργών είναι λοιπόν η έλλειψη νομιμοποίησης από τους πολίτες τους για επικύρωση και εφαρμογή των όσων συμφώνησαν. 

Ωστόσο τι θα μπορούσαν να κάνουν ;

Ο κ. Ζάεφ μετά το αποτυχημένο δημοψήφισμα και την επίσης αποτυχημένη από ότι φαίνεται προσπάθεια να αλιεύσει βουλευτές της αντιπολίτευσης από ότι ολα δείχνουν θα προσφύγει σε εκλογές για να μπορέσει να εξασφαλίσει την απαιτούμενη πλειοψηφία για τις συνταγματικές αλλαγές. 

Ποια θεωρείται πρέπον να είναι όμως τα επόμενα βήματα της ελληνικής κυβέρνησης;
Πολλοί εύκολα μιλούν για ανάγκη προσφυγής στις κάλπες, ώστε ο ελληνικός λαός να επιλέξει τον πολιτικό που εμπιστεύεται να χειριστεί το συγκεκριμένο ζήτημα. 
Αν και η παραπάνω πρόταση έχει κάποια βάση, προσωπική μου άποψη είναι ότι πλέον επιβάλλεται η διεξαγωγή δημοψηφίσματος ώστε ο ελληνικός λαός να αποφανθεί επί του θέματος. 

Πρώτος λόγος που επιβάλλει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος είναι η ανάγκη να υπάρχει ξεκάθαρη εικόνα για το τι επιθυμεί ο ελληνικός λαός. Σε αντίθεση με τις εκλογές όπου στην ατζέντα εκτός του Σκοπιανού, θα υπάρχουν κι άλλα ζητήματα όπως το ασφαλιστικό , το φορολογικό κλπ , με το δημοψήφισμα θα αποτυπωθεί ακριβώς η γνώμη των πολιτών για τη συμφωνία.

Επιπλέον, δεν μπορεί να ισχυριστεί ο κ. Τσίπρας ότι το ζήτημα της διαμάχης μεταξύ Ελλάδος και Σκοπίων δεν είναι ένα κρίσιμο εθνικό θέμα , όταν ο ίδιος το 2015 έκανε δημοψήφισμα περί ανύπαρκτης πρότασης ( η προθεσμία κατά την οποία η Ελλάδα έπρεπε να την είχε δεχθεί, είχε παρέλθει) των δανειστών. 

Τέλος, και οι Ρωμιοί έχουν το δικαίωμα όπως και οι Σκοπιανοί να εκφράσουν κι επίσημα (διότι ανεπίσημα την έχουν ήδη εκφράσει με τα δεκάδες συλλαλητήρια ανά την Ελλάδα ) την γνώμη τους.

Εν κατακλείδι, είναι αδήριτη ανάγκη να τεθεί ένα τέλος σε αυτή τη φαρσοκωμωδία που ονομάζεται συμφωνία των Πρεσπών, με την οποία οι Ελλάδα υποχωρεί στο 90% των θεμάτων που τίθενται. Ο τρόπος είναι ένας. Να πάρει επιτέλους ο ελληνικός λαός την τύχη στα χέρια του και να αποφασίσει με τον πιο επίσημο και κατάλληλο τρόπο για αυτό το κρίσιμο εθνικό θέμα , δηλαδή με δημοψήφισμα.