Παπάς Θεοφάνης (Φάνης) | «Όταν η συνέχεια γίνεται σκληρή, οι σκληροί συνεχίζουν.»

Αρχικά αγαπητέ θα μου πεις τα βασικά για σένα: Καταγωγή, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας κλπ. 

Μεγάλωσα, ανδρώθηκα, έκανα οικογένεια και συνεχίζω να ζω με τη σύζυγό μου και τα τέσσερα παιδιά μας στο Σοχό Θεσσαλονίκης, από όπου είναι και η καταγωγή του πατέρα μου, ενώ η μητέρα μου κατάγεται από τη Βλάστη Κοζάνης. Το επάγγελμά μου έχει άμεση επαφή τόσο με τον αγροτικό όσο και τον επιχειρηματικό χώρο. Είμαι ιδιοκτήτης μιας πρότυπης πιστοποιημένης επιχείρησης του αγροδιατροφικού τομέα, η οποία δραστηριοποιείται στην επεξεργασία και παραγωγή ενζύμων τυροκόμησης. Τη γνωστή ίσως για κάποιους, παραδοσιακή τυροκομική «πυτιά». Τελείωσα  το Γυμνάσιο και Λύκειο Σοχού, είμαι Πτυχιούχος του Τμήματος Λογιστικής & Χρηματοοικονομικής της Σχολής Διοίκησης & Οικονομίας Σερρών και κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος στην Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση & Διακυβέρνηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Υπηρέτησα τη θητεία μου ως Έφεδρος Ανθυπολοχαγός Πεζικού στη Λήμνο, αφού προηγουμένως εκπαιδεύτηκα στη Σχολή Αξιωματικών στην Κρήτη και στη συνέχεια στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Ανορθόδοξου Πολέμου των Ειδικών Δυνάμεων στην Ρεντίνα. Η καθημερινότητα μου είναι λίγο πολύ επιβαρυμένη με υποχρεώσεις επαγγελματικές ή κοινωνικές - πολιτικές, οι οποίες σχετίζονται τόσο με την ιδιότητά μου ως Περιφερειακού Συμβούλου Κεντρικής Μακεδονίας όσο και με την πρόθεσή μου να διεκδικήσω την είσοδό μου στο ψηφοδέλτιο της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ στη Β’ εκλογική περιφέρεια Θεσσαλονίκης, ως υποψήφιος βουλευτής. Οι βεβαρημένες αυτές υποχρεώσεις, τυχαίνει βέβαια κάποιες φορές να συνδυάζονται με μικρές καθημερινές απολαύσεις. Για παράδειγμα η πρωινή καλημέρα, η κουβέντα ή το πείραγμα που θα ανταλλάξω με όσους συναντηθώ, την ώρα που θα σταματήσω για να πιώ τον πρώτο espresso, σε κάποιο καφέ του Σοχού ή του Λαγκαδά, κατεβαίνοντας για Θεσσαλονίκη, είναι κάτι όμορφο για μένα. Κάποια μέρα μπορεί να βρεθώ για δουλειά στην Περαία, την Επανομή ή τη Μηχανιώνα. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην βρεθεί ένας φίλος να με τραβήξει να πιούμε ένα κρασί δίπλα στη θάλασσα για να τα πούμε. Σ’ αυτή την όμορφη ακτογραμμή με την υπέροχη θέα είτε στην πόλη της Θεσσαλονίκης είτε στον Όλυμπο. Άλλες φορές, μπορεί το πρόγραμμά των υποχρεώσεων μου να με πάει στις περιοχές της Χαλκηδόνας, των Κουφαλίων, του Αγίου Αθανασίου, της Χαλάστρας, στη βιομηχανική περιοχή της Σίνδου ή στις μεταφορικές εταιρείες, του Καλοχωρίου ή των Διαβατών.
Τα απογεύματα, φίλοι από την Πυλαία, το Πανόραμα, τη Θέρμη ή το Ωραιόκαστρο με ξεσηκώνουν να τους συναντήσω για καφέ, ώστε να συζητήσουμε κάτι που  απασχολεί την περιοχή τους. Άλλοι με καλούν, στη Βόλβη, την Απολλωνία, την Ασπροβάλτα. Όλο αυτό το τρέξιμο για να προφτάσω υποχρεώσεις και προβλήματα είτε της επιχείρησής μου είτε της πολιτικής μου δράσης, έχει τη γοητεία του. Κινούμαι συνεχώς στην ύπαιθρο της Θεσσαλονίκης η οποία είναι όμορφη, είναι γοητευτική. Στην καθημερινότητά μου λοιπόν, υπάρχουν αγαπημένα σημεία και αγαπημένοι άνθρωποι. Είναι αυτά τα σημεία της Θεσσαλονίκης, στα οποία νοιώθω ζεστά και οικεία, εκεί που έχω καλούς και ειλικρινείς φίλους οι οποίοι με αγαπούν και με στηρίζουν. Όσον αφορά στα χόμπυ μου,  ο αθλητισμός είναι κομμάτι της ζωής μου και της οικογένειάς μου. Παρακολουθώ όλες τις αθλητικές δραστηριότητες στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης. Ενημερώνομαι για τις ομάδες και τους αθλητές μας και όσο μπορώ δίνω το παρών σε αγώνες, παρότι θα ήθελα να είμαι πιο συχνά στις κερκίδες της αγαπημένης μου ομάδας, του «Εθνικού Σοχού», όπου υπήρξα αθλητής και επί σειρά ετών Γενικός Γραμματέας του Μορφωτικού Γυμναστικού Συλλόγου (Μ.Γ.Σ.) και των Ακαδημιών Ποδοσφαίρου. Το ίδιο συμβαίνει και με την ιππασία. Δεν κάνω όσο συχνά θα ήθελα, παρότι έχω δικά μου άλογα και είμαι σε διαρκή επαφή με τον Ιππικό Όμιλο Σοχού «Ο Φίλιππος», δεδομένου ότι αποτελώ ιδρυτικό του μέλος. Όπως άλλωστε είμαι πολύ κοντά στο αγαπημένο άθλημα των αρχαίων Ελλήνων, της πάλης και κυρίως της παραδοσιακής, στηρίζοντας τον Παλαιστικό Σύλλογο Σοχού «Οι Δώδεκα Απόστολοι», όπου αθλούνται τα παιδιά μου και εγώ ο ίδιος όταν βρίσκω χρόνο για προπόνηση. Ο αθλητισμός είναι πολιτισμός και αναμφισβήτητα συμβάλλει στη βελτίωση της κοινωνίας μας.

Ως δραστήριος και δυναμικός ανερχόμενος πολιτικός και μάλιστα στον δύσκολο ιδεολογικά χώρο της ευρύτερης κεντρο-δεξιάς βιώνεις αρνητισμό/’’μπούλινκ’’ στον επαγγελματικό σου χώρο;

Όχι, σε καμιά περίπτωση δεν έχω βιώσει κάτι τέτοιο. Αν εννοείτε παρατηρήσεις, οι οποίες μπορεί κάποιες φορές να είναι και εξαιρετικά αυστηρές, ναι. Όμως τις θεωρώ φυσιολογικές. Είμαι δημόσιο πρόσωπο, που κατείχα θέσεις ευθύνης και που έχει ξεκάθαρο ιδεολογικοπολιτικό στίγμα, που δεν έκρυψα ποτέ και είμαι υπερήφανος γι’ αυτό. Εξάλλου, από μικρός δεν φοβήθηκα να εκτεθώ στην κρίση των πολιτών και ήμουν πάντοτε αιρετός. Είμαι όμως και ένα άτομο το οποίο βιοπορίζεται από συγκεκριμένη οικογενειακή επιχείρηση και ασχολούμαι με αυτή σε όλο το φάσμα που καλύπτει. Έτσι έχω να κάνω με συνεργάτες διαφορετικού μορφωτικού επιπέδου, διαφορετικών εμπειριών ζωής, διαφορετικής αντιμετώπισης των πραγμάτων. Αυτός όμως είναι και ένας βασικός λόγος που ασχολούμαι από νεαρή ηλικία με τα κοινά: Ο συγχρωτισμός και ο πλούτος γνώσεων που παράγει ο διάλογος μέσα σε όλη αυτή τη διαφορετικότητα. Πιστέψτε με, κοινά σημεία συνάντησης υπάρχουν για όλους μας και κοινή συνισταμένη. Για την οποία πρέπει όμως να δουλέψουμε ώστε να τη βρούμε.

Γιατί Ν.Δ. εν έτη 2018; Γιατί κεντρο-δεξιά; Γιατί Κ. Κ. Μητσοτάκη;

Γιατί η «πρώτη φορά Αριστερά» ακόμα φέρνει την… ελπίδα!. Ο πειραματισμός με την «Αριστερά» ήταν εξαιρετικά επώδυνος για την Ελλάδα. Είναι για μένα καθήκον και νομοτέλεια να στηρίξω με όλες τις δυνάμεις μου την προσπάθεια για να γίνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρωθυπουργός και η ΝΔ κυβέρνηση, διότι τη θεωρώ εθνική προσπάθεια, εθνική αναγκαιότητα. Η χώρα πρέπει να βγει από το αδιέξοδο όπου την οδήγησαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Η κεντροδεξιά είναι κυρίαρχη ιδεολογία στον αναπτυγμένο κόσμο. Το ηθικό πλεονέκτημα το έχει η κεντροδεξιά κι όχι η Αριστερά, όπως ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Ποιο ηθικό πλεονέκτημα απέμεινε μετά τριάμισι χρόνια διακυβέρνησης της χώρας στην Αριστερά; Μετά τις τόσες αυταπάτες, τα τόσα ψέματα, τις τόσες καταστροφικές επιλογές; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης λέει την αλήθεια και έχει εμμονή με την αξιοσύνη. Είναι τίμιος πολιτικός και μπορεί να γίνει ο ηγέτης, που θα οδηγήσει την Ελλάδα στην ανάπτυξη με όρους βιωσιμότητας και σταθερότητα. Είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται η χώρα μας για να ανακάμψει και να διασφαλίσει ότι δε θα ξαναμπεί σε αυτή τη δίνη της κρίσης, που την πλήρωσε πολύ ακριβά. Γι’ αυτό ΝΔ, γι’ αυτό κεντροδεξιά, γι’ αυτό «Με τον Κυριάκο».

Είσαι ευαίσθητος και κοινωνικοποιημένος, σε ότι αφορά κοινωνικά, διεθνή, περιβαλλοντικά ζητήματα; 

Προφανώς και είμαι. Είναι βασικά στοιχεία της συμμετοχής στην πολιτική κι εγώ συμμετέχω από πολύ νεαρή ηλικία. Δεν μπορεί ο πολιτικός να περιχαρακωθεί πίσω από το γνωστικό του αντικείμενο, αλλά οφείλει να είναι ευαισθητοποιημένος και ενημερωμένος για το σύνολο των ζητημάτων, που απασχολούν την κοινωνία, αλλά και για τα διεθνή ζητήματα, τα οποία πάντοτε επηρεάζουν ποικιλοτρόπως και ουσιαστικά τη χώρα μας. Όσον αφορά στο περιβάλλον, είναι δεδομένη η ευαισθητοποίησή μου, καθώς έχω εργαστεί πολύ μέσα από την ενασχόλησή μου με τον πρωτογενή τομέα, προκειμένου όχι μόνο να το διατηρήσουμε σε καλή κατάσταση, αλλά να το κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές σε καλύτερη κατάσταση από αυτή που το παραλάβαμε. Ξέρετε η ορθή διαχείριση του περιβάλλοντος είναι μονόδρομος για την επιβίωση της γεωργίας, της κτηνοτροφίας και της αλιείας. Είναι το θεμέλιο, πάνω στο οποίο οικοδομείται η ζωή μας, η καθημερινότητά μας, ο κόσμος μας. Γι’ αυτό στα περιβαλλοντικά ζητήματα δεν είμαι απλά ευαισθητοποιημένος, αλλά τρέφω απεριόριστο σεβασμό και είμαι εξαιρετικά αυστηρός.

Ποιό το παράπονο σου από την γενιά μας (26-46); Τι σε ενοχλεί; Βλέπεις φως; Που κάνουμε λάθος ως γενιά, ή κάναμε; 

Είναι υπερφίαλο να έχουμε παράπονα ή να ζητάμε περισσότερα από τους πολίτες οποιασδήποτε γενιάς. Παράπονα δεν έχω. Νομίζω ότι δεν έχουμε ούτε αντικοινωνική συμπεριφορά, ούτε μειωμένη συνείδηση, εθνική ή κοινωνική. Θα έπρεπε όμως να συμμετέχουμε πολύ πιο μαζικά στα κοινά. Να σπάσουμε τις επετηρίδες πάσης φύσεως και να διεκδικήσουμε ακόμη πιο ενεργό ρόλο στο πολιτικό γίγνεσθαι, όπως κάνουμε στο κοινωνικό, επαγγελματικό, οικονομικό κτλ. Βέβαια, υπάρχει ένα μεγάλο ζήτημα κινήτρων και δομής του πολιτικού ή κομματικού συστήματος, που πολλές φορές λειτουργεί αποτρεπτικά. Όμως εμείς οφείλουμε να μην παραιτηθούμε. Το έχω κάνει προσωπικά πράξη και σας βεβαιώνω ότι δε μετάνιωσα ούτε στιγμή που αποφάσισα να διαθέσω μεγάλο μέρος της ζωής μου στην προσφορά στον τόπο μου και στους συμπολίτες μου. Οι γενιές δεν κάνουν λάθη. Τα λάθη είναι ατομικά και καθένας πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του. Μακριά από εμένα τέτοιες ομογενοποιήσεις και «τσουβαλιάσματα». Δημιουργούν στρεβλή εικόνα της κοινωνίας, δημιουργούν περιθωριοποιήσεις και οδηγούν σε άδικα συμπεράσματα.

Πως βιώνεις την οικονομική - πολιτική κρίση της πατρίδας μας;

Όπως κάθε Έλληνας. Είδα τα εισοδήματά μου να καταρρέουν, χρειάστηκε να ζοριστώ οικονομικά πολύ κι εγώ και η οικογένειά μου. Βλέπω ότι η ανεργία διώχνει τα λαμπρότερα μυαλά της χώρας στο εξωτερικό, στερώντας την ελπίδα για ανάκαμψη και συμπολίτες μας που ζούσαν με αξιοπρέπεια να έχουν περάσει το κατώφλι της εξαθλίωσης. Βλέπω τους νεότερους να μην τολμούν να κάνουν οικογένεια και παιδιά για οικονομικούς λόγους, σε μια χώρα που η υπογεννητικότητα χτυπάει κόκκινο και οδηγείται σε αφανισμό. Η Ελλάδα βγαίνει λαβωμένη από αυτή την κρίση. Διότι εκτός από οικονομική και πολιτική η κρίση ήταν συνάμα και κοινωνική και ηθική, κρίση αξιών. Όμως πέρα από τη θλίψη για όσα δεινά μάς βρήκαν, δυνάμωσε μέσα μου και το πείσμα να ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση και να ξαναφέρουμε το χαμόγελο στα χείλη των Ελλήνων. Η έξοδος από την κρίση δεν είναι το τέλος της προσπάθειας. Πρέπει να ξαναχτίσουμε την Ελλάδα κι όχι απλώς να λέμε ότι βγήκαμε από τα μνημόνια και ξεπεράσαμε την κρίση. Πότε θα αποκατασταθεί σε φυσιολογικά επίπεδα η ανεργία; Πότε θα μπορέσουμε να προσφέρουμε τις απαιτούμενες συνθήκες για να σταματήσει το brain drain; Πότε θα φέρουμε σταθερές επενδύσεις, που θα δημιουργήσουν νέο εισόδημα και νέες θέσεις εργασίας; Και πότε θα αποκαταστήσουμε τους μισθούς και τα εργασιακά δικαιώματα, που χάθηκαν μέσα στην κρίση, για να μπορέσουν οι νέοι να ονειρευτούν, να κάνουν οικογένεια, να ολοκληρωθούν ως άνθρωποι και να επιστρέψουν στην πατρίδα την προσφορά τους σ’ αυτούς; Δε θέλω να παρεξηγηθώ. Δεν είμαι σε καμιά περίπτωση νοσταλγός της επιστροφής στην ασυδοσία του παρελθόντος που μας έριξε στην κρίση. Το αντίθετο. Θεωρώ ότι έχουμε μια ευκαιρία από το πάθημα αυτό να πάρουμε όλοι ένα μάθημα και να μην επιτρέψουμε να δημιουργηθούν ανάλογες συνθήκες στο μέλλον για την Ελλάδα. Όμως το μάρμαρο της κρίσης δεν το πλήρωσαν εκείνοι που ευθύνονται γι’ αυτή, αλλά οι Έλληνες πολίτες, που τιμωρήθηκαν και τιμωρούνται δυσανάλογα. Δεν αισθάνομαι εμπάθεια και μίσος, όμως αισθάνομαι ότι πρέπει το ταχύτερο να μπούμε σε μια ρότα αλήθειας, σε μια ρότα σχεδιασμένη καλά, ώστε να έχουμε ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Γι’ αυτό και επιμένω ότι αυτή η καταστροφική κυβέρνηση πρέπει να φύγει το συντομότερο και να αναλάβει τις τύχες της χώρας, μια υπεύθυνη κυβέρνηση, με συγκεκριμένο σχέδιο και πρόγραμμα για να την οδηγήσει στην επόμενη μέρα, την ημέρα της ανάπτυξης και της προόδου, της ανάκτησης των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων, την ημέρα της κοινωνικής δικαιοσύνης και συνοχής.

Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο; Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; Η φράση που σε παρακινεί. Μια όμορφη εικόνα.

Η σκέψη που κάνω και μου δίνει πραγματικά ελπίδα για το αύριο, είναι ότι πρέπει να ανακτήσουμε τις δυνάμεις μας ως πολίτες και ως χώρα όσο πιο γρήγορα γίνεται. Και αυτές οι δυνάμεις, έχω την αίσθηση ότι πρέπει να ξεκινήσουν από μέσα μας, από τον καθένα μας ξεχωριστά, σε προσωπικό δηλαδή επίπεδο. Είναι αυτό που λέμε ότι πρώτα πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία και μετά μπορούμε να ελπίζουμε σε συλλογική αλλαγή και ευθύνη ως πολιτική σκέψη, ως οικονομία, ως κοινωνία. Γιατί η κοινωνία μας δεν είναι τίποτα άλλο από το άθροισμα μας. Αν οι μονάδες είναι υγιείς, θα είναι υγιές και το άθροισμα μας. Τα προσωπικό μου μότο λοιπόν, είναι : «Κάνω την αυτοκριτική μου, μένω συγκεντρωμένος στην επίτευξη των στόχων μου, πάντα με γνώμονα τις ηθικές αρχές και αξίες μου!». Υπάρχει μια φράση του John Kennedy που με εκφράζει στη πολιτική μου διαδρομή: «Όταν η συνέχεια  γίνεται σκληρή, οι σκληροί συνεχίζουν!». Είναι αυτό που λένε, «μου αρέσουν τα δύσκολα!», γιατί μέσα από τις δυσκολίες μαθαίνω, γίνομαι καλύτερος και αυτό με κάνει πιο δυνατό. Τέλος, η ομορφότερη εικόνα για εμένα ζωγραφίζεται καθημερινά μέσα από τα χαμόγελα της γυναίκας μου και των παιδιών μου, χαμόγελα με τα οποία προσπαθώ πάντα να ξεκινώ και τελειώνω τη μέρα μου.