Η αβάσταχτη ελαφρότητα του... Instagram

... της Αναστασίας Κ. Νικολοπούλου *

* Απόφοιτη Νομικής Σχολής 

Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημιου Αθηνών

Ασκούμενη Δικηγόρος

και Wannabe Αρθρογράφος

Κακά τα ψέματα. Ζούμε στην εποχή της απόλυτης ψηφιοποίησης με ό, τι αυτό συνεπάγεται, είτε θετικό είτε όχι. Η συντριπτική πλειοψηφία διαθέτει τουλάχιστον προφίλ τουλάχιστον σε ένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης  με το οποίο ασχολείται με ιδιαίτερη επιμέλεια. Μέχρι σε ποιο σημείο φτάνει, άραγε, η χρησιμότητα αυτών των μέσων;

Θα ήθελα να εστιάσω το κείμενό μου στο Instagram για ποικίλους λόγους, Πρώτος είναι η με ρυθμό γεωμετρικής προόδου διάδωσή του από το 2012 μέχρι και σήμερα. Πλέον, όσοι διαθέτουν προφίλ στο Facebook, έχουν και στο Instagram. Επίσης, δε μπορεί να παραγνωριστεί η μανία με την οποία πολλοί χρήστες ανανεώνουν το περιεχόμενό τους – σε πολλές περιπτώσεις – δύο ή και περισσότερες φορές μέσα στην ημέρα. Αν δούμε πιο προσεκτικά το τι έχει περισσότερη πέραση σε αυτό, θα διαπιστώσουμε κάτι το οποίο τείνει να γίνει κοινός τόπος. Το ότι το ίδιο το μέσο έχει μετατραπεί σε μια απέραντη βιομηχανία κρέατος  με «θύματα» και από τα δύο φύλα. Άντρες και γυναίκες γίνονται ολοένα και πιο αποκαλυπτικοί δημοσιοποιώντας πολύ συχνά άκρως προσωπικές στιγμές που αφορούν έναν πολύ περιορισμένο κύκλο προσώπων.  

Εκτός όμως από αυτό, συμβαίνει συχνά, χρήστες να ανεβάζουν φωτογραφίες μόνο για να ανεβάζουν χωρίς να υπάρχει ένα περιεχόμενο από πίσω. Αποτελεί μια κάποια παγίδα στην οποία πέφτουν άτομα ανεξαρτήτως  - πια – ηλικίας. Άτομα που βλέπουν μέσα από τις αναρτήσεις την ανάγκη τους για αυτοπροβολή να ικανοποιείται, δίχως όμως να έχουν κάτι ουσιώδες να «πουν». Οτιδήποτε κάνεις κάποιος γίνεται ξαφνικά άξιο ανάρτησης δίνοντας όμως το δικαίωμα να σχολιαστούν είτε θετικά είτε αρνητικά καταστάσεις, πρόσωπα και γεγονότα πολύ προσωπικά. 

Παρατηρούμε επίσης και κάτι που είναι λογικό και εύλογο να γίνεται σε μια καπιταλιστική κοινωνία όπως η δική μας. Τα social media έχουν συνδεθεί άρρηκτα πια με το marketing και τη διαφήμιση. Σήμερα, από τη πιο μικρή επιχείρηση έως και τις πολυεθνικές, συμβαίνει να υπάρχουν χορηγίες ειδικά στο Instagram με σκοπό τη προβολή των εκάστοτε προϊόντων ή υπηρεσιών. «Πρεσβευτές» αυτών δεν είναι πια τα μοντέλα, αλλά άνθρωποι της διπλανής πόρτας με τους οποίους μπορεί πιο εύκολα το καταναλωτικό κοινό να ταυτιστεί, Αυτοί, που δηλώνουν επαγγελματίες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ή διάσημοι του Instagram, και αυτοαποκαλούνται influencers, πληρώνονται για να διαφημίζουν προϊόντα σε αυτό. Τι σημαίνει αυτό; Ένα, το instagram εκτός από βιομηχανία κρέατος έχει μετατραπεί σε μια διαφήμιση που κινείται αέναα και δεύτερον, έχει χαθεί η όποια αυθεντικότητα.

Αυτές είναι κάποιες από τις σκέψεις μου βλέποντας λίγο διαφορετικά την αρχική μου και τα περιεχόμενο που ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά μου. Είμαι σίγουρη πως πολλοί από εσάς έχετε κάνει δικούς σας μερικούς από τους παραπάνω προβληματισμούς.