Η ιστορία και η... κατάληξη των μικρών κομμάτων της εξουσίας

ΠΗΓΗ: sputniknews.gr

Ο Γιώργος Καρατζαφέρης άνοιξε την πόρτα της εξουσίας στα μικρότερα πολιτικά κόμματα. Ο Φώτης Κουβέλης κράτησε αυτή την πόρτα ανοιχτή... έως ότου ήρθε και ο Πάνος Καμμένος.

Από τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό (ΛΑΟΣ) του Γιώργου Καρατζαφέρη στους Ανεξάρτητους Έλληνες (ΑΝΕΛ) του Πάνου Καμμένου, με ενδιάμεση στάση τη Δημοκρατική Αριστερά (ΔΗΜΑΡ) του Φώτη Κουβέλη.

Τρία ετερόκλιτα πολιτικά κόμματα, τα οποία διαθέτουν μία κοινή συνισταμένη: Αποτέλεσαν το αναγκαίο «συμπλήρωμα» τριών κυβερνήσεων —του Λουκά Παπαδήμου, του Αντώνη Σαμαρά και του Αλέξη Τσίπρα.

Η κυβερνητική τριβή, ωστόσο, συνεπάγεται σημαντικές εκλογικές και πολιτικές μεταπτώσεις. Κάτι το οποίο έχει ήδη πιστοποιηθεί τόσο στην περίπτωση των ΛΑΟΣ και ΔΗΜΑΡ, όσο και στην περίπτωση των ΑΝΕΛ.

Εκλογικός αφανισμός

Επτά χρόνια μετά το τέλος της κυβερνητικής του θητείας, ο ΛΑΟΣ φυτοζωεί στις παρυφές της δεξιάς και ακροδεξιάς ιδεολογικής «χωροταξίας», ενώ η ΔΗΜΑΡ έχει ενσωματωθεί στο Κίνημα Αλλαγής, εκτελώντας έναν πολύ περιορισμένο ρόλο στις εξελίξεις της κεντροαριστεράς.

Οι ΑΝΕΛ, από την πλευρά τους, με βάση όλες τις δημοσκοπήσεις, δεν αναμένεται να επιτύχουν το όριο του 3% προκειμένου να δώσουν το «παρών» στην επόμενη κοινοβουλευτική περίοδο, ενώ την ίδια ώρα, εμφανίζουν σημάδια έντονης αποσύνθεσης, με το κόμμα να εισέρχεται σε φυγόκεντρη τροχιά.

Από κυβερνητικό «αντίβαρο» σε ρόλο…. πολιτικού παρία

Οι ομοιότητες αυτών των τριών κομμάτων είναι παραπάνω από εμφανείς. Καθώς από τον ρόλο του «κυβερνητικού αντίβαρου» και της «πολιτικής εξισορρόπησης», τον οποίον φιλοδοξούσαν να ενδυθούν, αναγκάστηκαν σε αναδίπλωση, παραβίαση των «κόκκινων γραμμών» και εντέλει… αποχώρηση.

Αποτέλεσμα: α) Ο πολιτικός αφανισμός, όπως συνέβη στην περίπτωση του ΛΑΟΣ, β) η αφομοίωση από άλλο πολιτικό σχηματισμό, όπως συνέβη στην περίπτωση της ΔΗΜΑΡ, και γ) ο κίνδυνος μη επανεκλογής, όπως συμβαίνει στην περίπτωση των ΑΝΕΛ.

«H κοινή συνισταμένη των μικρών κομμάτων που συμμετείχαν ως κυβερνητικοί εταίροι τα τελευταία χρόνια, ήταν η στήριξη ενός κυβερνητικού σχήματος, προσφέροντας στη σταθερότητα της διακυβέρνησης» σχολιάζει στο Sputnik ο πολιτικός αναλυτής και επικοινωνιολόγος, Βασίλης Φεύγας.

«Από τη στιγμή που και τα τρία κόμματα — ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ — με δική τους ευθύνη, σταμάτησαν να προσφέρουν στη σταθερότητα της εκάστοτε κυβέρνησης στην οποία συμμετείχαν, ξεκίνησε και η φθορά τους, η οποία δεν μπορούσε να αντιστραφεί και δεν μπορεί να αντιστραφεί και στην περίπτωση των ΑΝΕΛ» σπεύδει να προσθέσει.

Ο ίδιος, μάλιστα, θεωρεί ότι οι κυβερνήσεις συνεργασίας, αν και τα προηγούμενα χρόνια ήταν στη… μόδα, πλέον τελούν υπό δοκιμασία. «Κούρασαν και κουράστηκαν ως μοντέλο διακυβέρνησης (…). Οι πολίτες έχουν αρχίσει να αναζητούν την ασφάλεια, της οποίας προϋπόθεση είναι η κυβερνητική σταθερότητα».

Η περίπτωση του ΛΑΟΣ

Ο Γιώργος Καρατζαφέρης, έχοντας 15 βουλευτές χάρη στο 5,63% των εκλογών του 2009, διαδραμάτισε σημαίνοντα ρόλο στη συγκρότηση της κυβέρνησης του Λουκά Παπαδήμου.

Είχε προηγηθεί η προσφυγή της χώρας στον διεθνή μηχανισμό βοήθειας, η παραίτηση του Γιώργου Παπανδρέου από την πρωθυπουργία και το επίμονο αίτημα της Νέας Δημοκρατίας για προκήρυξη πρόωρων εκλογών.

«Αντώνη, ξανασκέψου το» φέρεται να είχε πει στον κ. Σαμαρά, κατά τη διάρκεια των κρίσιμων διαβουλεύσεων, το φθινόπωρο του 2011. Και τελικά τον έπεισε.

Οι πρόωρες εκλογές αποφεύχθηκαν. Και έτσι, ΠΑΣΟΚ, Νέα Δημοκρατία και ΛΑΟΣ αποφάσισαν να συμπορευθούν, με τον κ. Καρατζαφέρη να «επιβάλλει» ως πρωθυπουργό τον Λουκά Παπαδήμο, πρώην διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας.

Άδωνις Γεωργιάδης, Μάκης Βορίδης, Γιώργος Γεωργίου και Αστέριος Ροντούλης απάρτιζαν την υπουργική «ομάδα» του ΛΑΟΣ, με τον κ. Καρατζαφέρη να αισθάνεται πλήρως δικαιωμένος από τις εξελίξεις.

Ωστόσο, το κυβερνητικό «όνειρο» διήρκησε μόλις τρεις μήνες. Οι αξιώσεις της τροίκας για περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, οι συνεχείς κυβερνητικές αστοχίες και κυρίως, η ανάγκη ανάσχεσης της δημοσκοπικής καθίζησης συνετέλεσαν στην απόφαση για έξοδο από την κυβέρνηση.

Έτσι, τον Φεβρουάριο του 2012, η κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου απώλεσε τη στήριξη του κ. Καρατζαφέρη, αλλά όχι και των 15 βουλευτών του ΛΑΟΣ, καθώς οι κ.κ. Γεωργιάδης και Βορίδης προσχώρησαν λίγες ημέρες αργότερα στη Ν.Δ.

Η κυβέρνηση, λίγους μήνες αργότερα, υπέβαλε την παραίτησή της και προκήρυξε εκλογές για τον Μάιο του 2012. Ο ΛΑΟΣ δεν κατάφερε να υπερβεί το όριο του 3%, συγκεντρώνοντας μόλις το 2,90% των ψήφων. Έκτοτε, τα εκλογικά ποσοστά του κ. Καρατζαφέρη κυμαίνονταν πέριξ του 1% — 1,5%, ενώ στις τελευταίες εκλογές (Σεπτέμβριος του 2015) επέλεξε να μην διεκδικήσει την ψήφο των πολιτών.

Από το 2016, ο ΛΑΟΣ απαρτίζει το κύριο κόμμα της Εθνικής Ενότητας, στην οποία συμμετέχει και το πρώην στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, Τάκης Μπαλτάκος.

Πώς η ΕΡΤ «χάλασε» τον γάμο με τη ΔΗΜΑΡ

Οι επαναληπτικές εκλογές του Ιουνίου του 2012 «γέννησαν» μία νέα τρικομματική συνεργασία, αυτή των Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ. Έχοντας 17 βουλευτές, το κόμμα του Φώτη Κουβέλη συμφώνησε στη συγκρότηση ενός κυβερνητικού σχήματος, το οποίο θα επαναδιαπραγματευόταν τους όρους του μνημονίου.

Σ' αυτό συμμετέχουν τέσσερα μέλη της ΔΗΜΑΡ και συγκεκριμένα οι Αντώνης Μανιτάκης, ο Αντώνης Ρουπακιώτης, η Φωτεινή Σκοπούλη και ο Θεόδωρος Παπαθεοδώρου.

Οι συνεχείς υπαναχωρήσεις της κυβέρνησης έναντι των απαιτήσεων των δανειστών και οι διαρκείς παραβιάσεις των λεγόμενων «κόκκινων γραμμών» που είχαν τεθεί στην προγραμματική συμφωνία των τριών κομμάτων, είχαν ως αποτέλεσμα την άμεση ανάπτυξη φυγόκεντρων τάσεων.

Η ΔΗΜΑΡ άρχισε να φυλλοροεί, αρχής γενομένης με τον Γιάννη Μιχελογιαννάκη τον Οκτώβριο του 2012. Λίγους μήνες αργότερα, και συγκεκριμένα τον Φεβρουάριο του 2013, ακολούθησαν οι αποχωρήσεις των Οδυσσέα Βουδούρη και Πάρι Μουτσινά.

Η δημοσκοπική καθίζηση ασκούσε σημαίνουσες πιέσεις στην ηγεσία του κόμματος, η οποία έλαβε την απόφαση για «ηρωική έξοδο» τον Ιούνιο του 2013, με αφορμή την απόφαση της κυβέρνησης για το «λουκέτο» στην ΕΡΤ.

Ωστόσο, το ποτάμι δεν γύρισε πίσω. Στις ευρωπαϊκές εκλογές του 2014, η ΔΗΜΑΡ έλαβε μόλις το 1,20% των ψήφων, ενώ στις βουλευτικές εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, το κόμμα του κ. Κουβέλη «έπεσε» στο 0,49%.

Τον Ιούνιο του ίδιου έτους, ο πρόεδρος του κόμματος παραιτήθηκε και στη θέση του εκλέχθηκε ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος, ο οποίος αποφάσισε τη συμπόρευση με το ΠΑΣΟΚ, μέσω της Δημοκρατικής Συμπαράταξης αρχικά και του Κινήματος Αλλαγής μετέπειτα.

Ο κ. Κουβέλης αντέδρασε σ' αυτές της κινήσεις, καταγγέλλοντας τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, με αποτέλεσμα την αποχώρησή του και την ίδρυση της Ενωτικής Κίνησης Ευρωπαϊκής Αριστεράς, η οποία πλέον συνεργάζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ.

«Γάμος» Αριστεράς-Δεξιάς

Το αποτέλεσμα της κάλπης του Ιανουαρίου του 2015 θεωρήθηκε κατά πολλούς ιστορικής σημασίας, καθώς επέφερε δύο σημαντικές τομές στην πολιτική ζωή της χώρας. Αφενός έφερε στην εξουσία ένα κόμμα της Αριστεράς, αφετέρου είχε ως αποτέλεσμα τη σύζευξη της Αριστεράς με τη Δεξιά.

Με 13 βουλευτές, ο κ. Καμμένος έδωσε στον κ. Τσίπρα την απαιτούμενη πλειοψηφία για τη συγκρότηση μίας κυβέρνησης, με στόχο την κατάργηση των μνημονίων και την ανατροπή της λιτότητας.

Ο Πάνος Καμμένος ανέλαβε το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, τα ηνία του οποίου διατηρεί έως σήμερα. Στην κυβέρνηση διορίστηκαν επιπλέον, οι Τέρενς Κουίκ, Έλενα Κουντουρά, Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά, Παναγιώτης Σγουρίδης και Παύλος Χαϊκάλης.

Η συμφωνία με τους δανειστές και η υπογραφή του τρίτου μνημονίου, το καλοκαίρι του 2015, δεν δημιούργησε ρήγματα στην κυβερνητική συνοχή, γεγονός το οποίο οδήγησε τους δύο εταίρους σε επικαιροποίηση της διμερούς συνεργασίας, μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015.

Με 10 βουλευτές, οι ΑΝΕΛ κατάφεραν να ενισχύσουν την αντιπροσώπευσή τους στο κυβερνητικό σχήμα, καθώς σ' αυτό συμμετείχαν οι Πάνος Καμμένος, Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά, Έλενα Κουντουρά, Δημήτρης Καμμένος, Παναγιώτης Σγουρίδης, Μαρίνα Χρυσοβελώνη και Τέρενς Κουίκ.

Τον Αύγουστο του 2016, ο κ. Χαϊκάλης παραιτήθηκε από τη θέση του υφυπουργού Κοινωνικής Ασφάλισης, ενώ είχε προηγηθεί και η αποχώρηση του Δημήτρη Καμμένου, ο οποίος μάλιστα, τον Ιούνιο του 2018 στήριξε την πρόταση δυσπιστίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, στο κυβερνητικό σχήμα εντάχθηκαν οι κ.κ. Ζουράρις, Μαυραγάνης και Κόκκαλης. Ο πρώτος ωστόσο, παραιτήθηκε δύο μήνες αργότερα, λόγω υβριστικού συνθήματος εναντίον οπαδών ποδοσφαιρικής ομάδας.

Οι σχέσεις των κ.κ. Τσίπρα και Καμμένου παρέμειναν αρραγείς, παρά το «αγκάθι» της συμφωνίας των Πρεσπών, η διευθέτηση του οποίου αναβαλλόταν διαρκώς για το μέλλον. Το μέλλον όμως, έγινε παρόν και οι δύο πλευρές πορεύονται πρόσω ολοταχώς προς τον… χωρισμό.

Αφορμή ή αιτία το Σκοπιανό; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα. Ωστόσο, το μόνο σίγουρο είναι ότι οι δύο πλευρές, μετά από τέσσερα χρόνια αρμονικής συμβίωσης, βρίσκονται πιο κοντά από ποτέ στο «διαζύγιο», είτε συναινετικό είτε όχι.