Θαυμάζω και υποκλίνομαι στα άτομα εκείνα της δικιάς μου γενιάς που κρατάνε μέσα τους βαθιές αξίες και ιδανικά και ταυτόχρονα κοιτάνε με βλέμμα αισιόδοξο το μέλλον. Ποθώ να έχω τέτοια άτομα ως συνομιλητές. Πρέπει να εκφράζονται, πρέπει να γνωρίσει ο κόσμος αυτές τις κοπέλες, αυτά τα παλικάρια. Ως σελίδα εμείς αυτό το κάνουμε σθεναρά και σταθερά εδώ και 6 χρονιά. Κόντρα στο ρεύμα! Σε εμάς χώρο δεν έχουν μόνο οι ''φτασμένοι''. Ανεξαρτήτως ιδεολογίας και πολίτικου χρώματος, ακούμε και μιλάμε με τα μυαλά του σήμερα. Πλησιάζουμε και τους ψάχνουμε. Μια από τα άτομα αυτά είναι και η εν λόγω νεαρά κυρία, που τιμώ και εκτιμώ πολύ. 10 τέτοιες να είχαμε και η φιλελεύθερη πατριωτική παράταξη θα είχε όχι 33%... μα 48%! Για να δούμε τι μας είπε η Μπαλάσκα Χριστίνα.
Αρχικά αγαπητή Χριστίνα θα μου πεις τα βασικά για σένα:
Καταγωγή, επάγγελμα, σπουδές, πολιτική, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, κλπ.
Γεννημένη, μεγαλωμένη στην Αθήνα, μόνιμος κάτοικος και λάτρης των νοτίων προαστίων. Οι γονείς μου και οι δύο Βορειοελλαδίτες: πατέρας από το Τετράκωμο Άρτας (Τζουμέρκα) και μητέρα από την Πέλλα - ναι, το χωριό, ναι, την αρχαία Πέλλα, την γενέτειρα του Μεγ. Αλεξάνδρου (η χρονική συγκυρία αυτής της συνέντευξης κάνουν την αναφορά και μόνο ακόμη πιο... δύσκολη). Είμαι μέλος μίας τετραμελούς κι αλληλοσυμπληρούμενης οικογένειας. Η μητέρα μου, συνταξιούχος νηπιαγωγός, είναι μπορώ να πω ο ιθύνων νους των περισσοτέρων δραστηριοτήτων όλων μας και σίγουρα η δική μου ασπίδα αλλά και πηγή έμπνευσης και δραστηριοποίησης . Ο πατέρας μου, συνταξιούχος φαρμακοποιός, είναι η ήρεμη δύναμη του σπιτιού, ο προπονητής μας και φροντιστής μας, πάντα ψύχραιμος, σεμνός και συνετός μου παρείχε εκείνο το αίσθημα ασφάλειας όποτε τυχόν το είχα ανάγκη.
Τελευταίος, ο αδερφός μου. 1,5 χρόνο μικρότερος από εμένα, φρέσκο αίμα στην αγορά εργασίας, απόφοιτος Ηλ. Μηχανικών του ΕΜΠ, ήταν, είναι και θα είναι η προσωπική μου αδυναμία. (Ας μην πω περισσότερα γιατί θα ξεφύγουμε υπερβολικά). Αποφοίτησα από την Νομική Σχολή Αθηνών. Κατόπιν, έχοντας ήδη την σύντομη εμπειρία σπουδών στο εξωτερικό -συγκεκριμένα, φοίτησα για ένα εξάμηνο στα πλαίσια της υποτροφίας Erasmus στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης-, πήρα την απόφαση να παραμείνω στην Ελλάδα. Ώστε συνέχισα με την εκπόνηση της δικηγορικής μου άσκησης σε μία από τις πιο αποθαρρυντικές και αποκρουστικές ίσως περιόδους για το επάγγελμα γενικότερα, πολλώ δε μάλλω για τους νέους του χώρο. Παράλληλα με την εργασία μου ως ασκουμένη δικηγόρος, έγινα δεκτή κι ολοκλήρωσα τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στην Νομική Σχολή Αθηνών ειδικευόμενη στο Δίκαιο της Ευρωαϊκής Ένωσης. Ο χρόνος της σύμπτωσης των δύο εκείνων δραστηριοτήτων -δικηγορική άσκηση παράλληλα με ένα μεταπτυχιακό- ίσως ήταν και ο πιο απαιτητικός που έχω ζήσει έως τώρα. Πλέον εργάζομαι ως δικηγόρος, βιώνοντας κατάσαρκα αυτό που λέμε "σκληρή πραγματικότητα" και παλεύοντας να διατηρήσω ακέραιο τον, όποιο, ρομαντισμό μου έχει απομείνει. Πολιτική δραστηριότητα ανέπτυξα ήδη από τα μαθητικά μου χρόνια, συμμετέχοντας στο 15μελές συμβούλιο του Λυκείου μου αλλά ιδίως κατά τα φοιτητικά μου χρόνια, εντασσόμενη στην φοιτητική παράταξη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Ήμουν από τα άτομα που πίστευαν και πιστεύουν ακόμη, πως αν δεν εμπλακούμε όλοι εμείς οι δυσαρεστημένοι με όσα σήμερα θεωρούμε κατεστημένα παθογενή στοιχεία, ποτέ δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα και η παρακμή ακόμη περισσότερο θα βαθαίνει. Δεν πιστεύω σε θεωρίες συνωμοσίας -τουλάχιστον έως αποδείξεως του αντιθέτου (disclaimer:χαριτολόγημα)- αλλά ότι τα πάντα είναι ζήτημα προσώπων κι εναλλαγής τους.
Κατά συνέπεια, η προσωπική μου ενασχόληση ήταν το ελάχιστο που μπορούσα να κάνω για να είμαι συνεπής στα πιστεύω μου (πάντα οφείλουμε να ξεκινούμε από τους εαυτούς μας). Εξακολουθώ, να δραστηριοποιούμαι στην ΟΝΝΕΔ, ως Γραμματέας Διεθνών Σχέσεων και στην Νεολαία του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (YEPP) όπου εξελέγην Αν/ρια Γενικός Γραμματέας τον περασμένο Νοέμβριο. Κατά τα λοιπά, ανήκω περί τα 20 χρόνια στην οικογένεια του Λυκείου των Ελληνίδων, το οποίο μου έχει κληρονομήσει και μία "τρέλα" για τα της παράδοσής μας, τα ήθη και τα έθιμα των διαφόρων τόπων της πατρίδας μας, την λαογραφία και φυσικά τον χορό. Πάντα φροντίζω να ξεκλέβω έστω ένα 20' της ημέρας μου διαβάζοντας είτε (κατά προτίμηση κλασσική) λογοτεχνία είτε ιστορικά συγγράμματα. Είναι αυτή η προσπάθεια διατήρησης του ρομαντισμού του ανθρώπου. Ήταν άλλωστε το χόμπι που με..."έβαλε" στην σχολή μου. Κατά τα άλλα, προσπαθώ - όσο μπορώ - να αθλούμαι, οπότε δύο τουλάχιστον πρωινά της εβδομάδας τα αφιερώνω στο αγαπημένο μου άθλημα, την κολύμβηση.
Τι κάνεις επαγγελματικά αυτόν τον καιρό;
Με τι ασχολείσαι ή ετοιμάζεσαι να ασχοληθείς;
Ποια τα πλάνα σου για την περίοδο αυτή;
Κατά τα παραπάνω, εργάζομαι πλέον ως Δικηγόρος πλήρους απασχόλησης. Προσπαθώ ως νέο αίμα να κάνω το δικό μου ξεκίνημα και να βρω τα πατήματά μου στον χώρο. Είμαι από τους νέους του χώρου που τους άρεσε η δικηγορία, οπότε παρότι μόνο αντικίνητρα υπάρχουν πλέον στον δικό μας κλάδο, επιμένω να πηγαίνω κόντρα. Η αλήθεια είναι πως στην δική μου περίπτωση, όπως και πολλών άλλων συναδέλφων, δεν υπάρχει και άλλη επιλογή από το να κάνεις υπομονή. Στο σημείο αυτό ας μου συγχωρεθεί η παρένθεση: όχι, η πολιτική ενασχόληση από μόνη της δεν θα σε φέρει σε κάποιο βόλεμα. Αρκετές φορές μάλιστα, η απουσία της ίσως κατ' αυτην την έννοια σου εξασφαλίσει καλύτερο βόλεμα. Είναι κυρίως το σε ποια πλευρά της τραμπάλας κάθεσαι όταν επιχειρείς την αλλαγή των ισορροπιών - οι δε πλευρές της τραμπάλας δεν έχουν πάντα ένα μόνο χρώμα. Ωστόσο, ακόμη κι όσες φορές έχω σκεφθεί το ζήτημα με την υπόθεση ότι πράγματι είχα την πολυτέλεια ίδιως κατά το παρόν χρονικό διάστημα να μην εργάζομαι, δεν θα το επέλεγα. Πιστεύω βαθειά ότι για να (δικαιούσαι να) εκφράσεις Γνώμη και πρόταση πολιτική πάνω στα περισσότερα ζητήματα του κοινού ενδιαφέροντος, που επηρεάζουν τις ζωές των πολιτών μίας κοινότητας, ενός δήμου ή και μίας ολόκληρης χώρας, πρέπει να Γνωρίζεις. Η γνώση πηγάζει από όσα κανείς σπουδάζει αλλά και από την εμπειρία. Δεν θα ιεραρχήσω τα δύο, όμως πιστεύω πως γνώση πηγάζουσα μόνο από την μία εκ των δύο πηγών της, είναι ανάπηρη και αρκετές φορές επικίνδυνη.
Για να το πούμε απλά, πώς μπορείς να κατανοήσεις κι εκπροσωπήσεις τους απασχολούμενους ενός κλάδου εάν ποτέ σου δεν έχεις καν εργαστεί ο ίδιος. Επίσης, πάντα με σύγχυζαν, συγχύζουν και θα συγχύζουν οι επαγγελματίες ...ανεπάγγελτοι πολιτικάντηδες ή διάφοροι ομαδάρχες που είχαν άποψη επί παντός επιστητού. Όπως δε είπα παραπάνω, στον αγώνα αλλαγής ή διόρθωσης όσων σε ενοχλούν κι αν είναι ειλικρινής η ενόχλησή σου, οφείλεις να ξεκινάς από τον εαυτό σου. Κατά συνέπεια, η "επιλογή της εργασίας" είναι για εμένα και ηθικά επιβεβλημένη γενικά, πέρα από αναγκαία. Πέρα από αυτά, "τρέχω" εν όψει και των ευρωεκλογών με τα καθήκοντα που έχω αναλάβει στο YEPP, μια οργάνωση που ύστερα από 3,5 χρόνια συμμετοχής μου σε αυτήν, έφτασα να αγαπώ και να νοιάζομαι σίγουρα περισσότερο από ό,τι ποτέ θα φανταζόμουν. Σκοπός και προσωπικό στοίχημα, όχι μόνο δικό μου αλλά και όλων των παιδιών που ασχολούμαστε με το YEPP, είναι να αποτελέσουμε μοχλό άσκησης υγιούς πίεσης προς τους θεσμούς και τα πρόσωπα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να καταφέρουμε να κάνουμε τις φωνές των νέων να ακουστούν πιο δυνατά και αποτελεσματικά και ιδίως να καταστήσουμε σαφές στην γενιά μας ότι οφείλουν να ασχοληθούν, να τους εμπνεύσουμε να το κάνουν για όσα έχουν πράγματι σημασία. Οι προσεχείς μήνες λοιπόν προβλέπονται ιδιαιτέρως απαιτητικοί και με αρκετά ταξίδια στην προσπάθεια επιτυχίας των παραπάνω στόχων!
Ως δραστήρια και δυναμική κυρία -και μάλιστα νέα- βιώνεις
διακρίσεις/μπούλινκ/επιθέσεις στον επαγγελματικό σου χώρο από άτομα ‘’φτασμένα’’;
Είναι οι 50άρηδες έτοιμοι να μας δεχθούν;
Παρότι πάντα την περιμένω την συγκεκριμένη ερώτηση, ποτέ δεν θα σταματήσει -μάλλον- να με ξενίζει. Να μην παρερμηνευθώ: δεν υποτιμώ την έννοια που έχουν οι όροi διάκριση/bullying/εκφοβισμός. Μάλιστα, αναγνωρίζω πως στις μέρες μας τα φαινόμενα αυτά δυστυχώς είναι αυξανόμενα. Ωστόσο, πιστεύω πως γίνεται μια κάποια κατάχρησή τους, η οποία πάντα έχει ως αποτέλεσμα την απαξίωση όσων προσπαθούμε να προστατεύσουμε. Έχοντας αυτό στο μυαλό λοιπόν, κι έχοντας γνωρίσει ανθρώπους - πραγματικά θύματα - εγκλωβισμένους σε νοσηρές καταστάσεις εκφοβισμού, η ίδια, όχι δεν έχω βιώσει "bullying". Δαικρίσεις, κραυγαλέες ή και όχι τόσο, σίγουρα έχω βιώσει σε διάφορα επίπεδα. Το ζήτημα είναι πώς επιλέγεις εσύ να τις αντιμετωπίσεις: μπορείς να τις καρφώσεις με ένα παλούκι και να δέσεις εκεί την αλυσίδα σου κάνοντας κύκλους γύρω από αυτές, ή απλώς να επιλέξεις να τις αποκρούσεις και να συνεχίσεις μία αυτόνομη πορεία. Τώρα σε σχέση με τους 50άρηδες και την ετοιμότητά τους, μιλώντας από την δική μου μέχρι τώρα εμπειρία, δεν συνάντησα κάποιο πρόβλημα. Είχα την τύχη να βρεθώ κοντά σε πραγματικούς συναδέλφους, οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό και με καθοδήγησαν και με στήριξαν, ως την "νεαρή" της υπόθεσης αλλά όχι το "νήπιο". Δυστυχώς, έχω ακούσει πως δεν είναι αυτός ο κανόνας σε πολλές άλλες περιπτώσεις.
Είσαι ευαίσθητη και κοινωνικοποιημένη, σε ότι αφορά κοινωνικά, πολιτικά, διεθνή, περιβαλλοντικά ζητήματα, θέματα γύρω από τα ζωάκια;
Όσο μπορώ, προσπαθώ να ενημερώνομαι και να (εκ)παιδεύομαι περαιτέρω ως πολίτης (με την αριστοτελική έννοια). Τα ζητήματα όλα αυτά ανήκουν νομίζω στον πυρήνα του πολιτικού ενδιαφέροντος, ώστε μόνο θετική μπορεί να είναι η απάντησή μου. Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν δηλώνω ειδήμων για όλα τα παραπάνω, καθώς δεν είμαι. Διαβάζω όσο μπορώ και προλαβαίνω, ώστε την ανθρώπινη (νομίζω είναι έμφυτη συνήθως) ευαισθησία για τα παραπάνω ζητήματα να μπορώ να την εκφράσω σωστά και σίγουρα σιχαίνομαι τις υπερβολές οποιασδήποτε "ευαισθητοποίησης" αλλά και την μονομέρεια.
Γιατί εν έτη 2019 Ο.Ν.ΝΕ.Δ.-Ν.Δ. και Κυριάκος Κ. Μητσοτάκης;
Γιατί, ιδίως εν έτη 2019 είναι η πιο υπεύθυνη και δημοκρατική φωνή στην Ελληνική πολιτική σκηνή. Νομίζω, ότι ιδίως η τελευταία τετραετία απέδειξε ότι η δημοκρατία ακόμη και στην χώρα μας, η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας δεν είναι πάντα δεδομένος. Ο κυρίαρχος ελληνικός λαός κατά το Σύνταγμά μας, μπορεί να μετατραπεί σε φασίστα και ανόητο λαό κατά κάποιον πρωθυπουργό. Ας μου επιτραπεί κι εδώ μία παρένθεση: έκανα χρήση του παραδείγματος αυτού για να εξάγω ως τελικό συμπέρασμα ότι οι ιδεολογίες των κυβερνώντων είναι φασιστικές, εχθρεύονται δηλαδή την δημοκρατία. Για να προλάβω ορισμένους που ίσως προσθέσουν αναφορές στα ανθελληνικά αισθήματά τους, να επισημάνω ότι αυτά τα θεωρώ πως περιλαμβάνονται στον ορισμό του φασίστα. Ένας φασίστας διακατέχεται εξ ορισμού από αντεθνικά αισθήματα. Θεμελιώδη θέση στην ιδεολογία του έχει πάντα το συμφέρον της ομάδας του, ενίοτε τολμά να την αποκαλεί και έθνος, και η επικράτησή του σε διεθνές επίπεδο. Η έννοια του εθνικού συμφέροντος είναι κατά συνέπεια αντίθετη σε όσα πιστεύουν, ώστε τελικά πάντα όσοι εχθρεύονται την δημοκρατία να εχθρεύονται και την ίδια τους την χώρα. Άλλωστε στην ίδια την έννοια της δημοκρατίας περιλαμβάνεται ως αναγκαίο στοιχείο της και ο πατριωτισμός, που εξασφαλίζει την στοιχειώδη σύμπνοια του δήμου και εξασφαλίζει την ομαλή της λειτουργία. Ας κλείσει κάπου εδώ όμως αυτή η παρένθεση.
Όλα όσα βιώσαμε προσφάτως αποδεικνύουν ότι ιδεολογίες εκ φύσεως ολιγαρχικές, που οραματίζονται ανατροπές πολιτευμάτων κ.ο.κ., σε μεγάλο βαθμό διεθνιστικές και ισοπεδωτικές, δεν μένουν ποτέ μόνο στα χαρτιά ή τα λόγια. Χρήζουν δε σοβαρής επεξεργασίας και ανάλυσης. Πάντα σχεδόν, τίθενται σε πρακτική εφαρμογή. Η Νέα Δημοκρατία εξ ορισμού και από την ίδρυσή της αποτελεί κόμμα με θεμελιώδεις αρχές πάνω από όλα τις δημοκρατικές και κατά συνέπεια γνώμονα υπεράνω πάντων το εθνικό συμφέρον. Ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης τόσο με το ύφος και τον τόνο των ομιλιών του (επιχειρεί πάντα την ένωση, την σύμπνοια των Ελλήνων πολιτών- στοιχείο απαραίτητο για την ομαλή λειτουργία κάθε δημοκρατίας-, μακρυά από τον διχασμό και την ρητορική του μίσους - στοιχεία απαραίτητα για την ανενόχλητη δράση κάθε ολιγαρχίας) όσο και με τις επιλογές του εντός του "οίκου του" αποδεικνύει έμπρακτα την πίστη και την σημασία που δίνει η Νέα Δημοκρατία στην δημοκρατία και τις δημοκρατικές διαδικασίες, όπου νομοτελειακά προεξέχουσα πάντα θεση κατέχουν οι έννοιες της λαϊκής κυριαρχίας, της ελευθερίας του λόγου, της αξιολόγησης, της δικαιοσύνης. Αποδεικνύει τις πατριωτικές και όχι πατριδοκάπηλες καταβολές της. Αποδεικνύει εν τέλει ότι είναι αληθινά λαϊκό κόμμα κι όχι λαϊκίστικο. Είναι η πολιτική δύναμη που επιθυμεί νέους ελεύθερους να δημιουργούν κι όχι δέσμιους κάποιου ευκαιριακού ή ενίοτε και λιγότερο ευκαιριακού βολέματος.
Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας (18-38);
Τι σε ενοχλεί;
Βλέπεις σημάδια βελτίωσης;
Η απάθεια, οι μειωμένες αντιστάσεις και η πλήρης ιδιωτεία. Δυστυχώς, φοβάμαι ότι η γενιά μας χάνει διαρκώς την αίσθηση ότι ανήκει σε ένα ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, δυσκολεύεται να αντιληφθεί και άρα να αποδεχθεί τις ευθύνες της. Ακόμη και τα δικαιώματά της δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί και άρα να διεκδικήσει. Περιμένουμε κατά μία έννοια, τον αυτόματο πιλότο, το σύστημα να φιλοτιμηθεί. Αυτό για εμένα είναι το πιο στενόχωρο και τρομακτικό.
Πως βιώνεις την οικονομική και πολιτική κρίση που περνά η πατρίδα μας εδώ και 10 χρόνια;
Είχα την ατυχία, να ζήσω μόνο την κρίση, οπότε δεν έχω μέτρο σύγκρισης τις εποχές εκείνες της ευμάρειας που περιγράφουν πολλοί (το 2004 τελείωνα την έκτη Δημοτικού). Έστω κι έτσι, διαπιστώνω διαρκώς την αυξανόμενη μιζέρια και κατήφεια των ανθρώπων. Την απελπισία. Προσωπικά, όπως μάλλον έχει γίνει αντιληπτό και για να ασχολούμαι (ακόμη, θα πουν μερικοί) προσπαθώ να παραμένω αισιόδοξη. Παράλληλα προσπαθώ στο κομμάτι που μου αναλογεί να εμπνέω την αισιοδοξία γύρω μου. Η κρίση ιδίως η πολιτική, αποτελεί κατά κάποιον τρόπο κινητήριο δύναμη για ακόμη πιο ενεργό δράση. Όσο απέχουμε τόσο μεγαλύτερο έδαφος στην παρακμή παραχωρούμε, ενώ το ζήτημα είναι τόσο απλό όσο και τα πρόσωπα που το δημιουργούν.
Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο;
Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο;
Η φράση που σε παρακινεί, αν θες.
Θα αρκεστώ σε κάτι αρκετά κοινότυπο, στα όρια του γραφικού που όμως το πιστεύω βαθύτατα. Είμαστε λαός αρκετά αυτοκαταστροφικός. Ποτέ όμως δεν χάνουμε το φιλότιμό μας και μέσα στην καταστροφή μας καταφέρνουμε να τα φέρουμε βόλτα. Πιστεύω σε όλες αυτές τις αρετές (και τα δαιμόνια) του λαού μας, ώστε οδηγούμαι στο συμπέρασμα πως πράγματι υπάρχει ελπίδα. Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε πως μόνο οι ίδιοι εμείς είμαστε υπεύθυνοι και μπορούμε να την φέρουμε. Κανένας σωτήρας, κανένας Μεσσίας, πολύ περισσότερο κανένας επαγγελματίας πωλητής αισιοδοξίας. Αγαπημένη φράση: Γνώθι σαυτόν
Υ.Γ. Η ανορθολογική, κατά τους σύγχρονους κανόνες της Γραμματικής της Νέας Ελληνικής, χρήση του καταληκτικού (ν), αποτελεί συνειδητή επιλογή της υπογράφουσας. Σας τα λέω κυριολεκτικά με το (ν) και το (ς).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου