Αρχικά αγαπητή θα μου πεις τα βασικά για σένα: Καταγωγή, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, πολιτική, τοπική αυτοδιοίκηση, κλπ. (Μπορείς να είσαι όσο λαλίστατη θες!)
Ονομάζομαι Γκιουρτζή Νικολίνα , είμαι 27 ετών και ζω στη Θεσσαλονίκη τα τελευταία εννέα χρόνια. Μεγάλωσα στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας ως τα 18. Έπειτα έφυγα για σπουδές πάνω στην Εφαρμοσμένη Ψυχολογία (Mediterranean College-University of Derby) και συνέχισα με το μεταπτυχιακό μου στη Συμβουλευτική Ψυχολογία (City College-University of Sheffield). Είχα την τύχη να μεγαλώσω σε μια πολύ αγαπημένη και δεμένη οικογένεια, που μου δίδαξε τις έννοιες του αλληλοσεβασμού, του ήθους, της άνευ όρου αποδοχής του άλλου και της αξιοπρέπειας. Οι γονείς μου ήταν ο καθένας τόσο δυναμικός με τον δικό του τρόπο, που με έκαναν κι εμένα να προσπαθώ χωρίς να φοβάμαι την αποτυχία, να στέκομαι στα πόδια μου στα δύσκολα και να παλεύω καθημερινά για τα πιστεύω μου. Έχω την τύχη να έχω διπλή καταγωγή, Ελληνική και Σερβική (απ’ τη μεριά της μητέρας μου). Όσον αφορά τα χόμπι μου θα συμπεριελάμβανα το θέατρο, το διάβασμα βιβλίων, τη μουσική και σίγουρα τον εθελοντισμό, που αγαπώ ιδιαίτερα. Έχω υπάρξει εθελόντρια σε διάφορους οργανισμούς, όπως η «Λάμψη» (Σύλλογος Γονέων – Παιδιών με Νεοπλασματικές Ασθένειες Βορείου Ελλάδος), ο Σ.Ο.Ψ.Υ. (Σύλλογος Οικογενειών για την Ψυχική Υγεία Θεσσαλονίκης), το Κέντρο Αναπτυξιακής Παιδιατρικής «Απόστολος Φωκάς» του Γ.Ν.Θ. ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ και η Γ’ Ψυχιατρική Κλινική του Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ. Ο εθελοντισμός είναι ένα σημαντικό κομμάτι στη ζωή μου που πάντα θα πρεσβεύω.
Τι κάνεις επαγγελματικά και πολιτικά αυτόν τον καιρό; Με τι ασχολείσαι ή ετοιμάζεσαι να ασχοληθείς; Ποια τα πλάνα σου για την περίοδο αυτή;
Αυτή τη στιγμή αναμένω για τα επαγγελματικά μου δικαιώματα όσον αφορά το επάγγελμά μου ως Συμβουλευτική Ψυχολόγος και παράλληλα έχω βάλει υποψηφιότητα, ως Δημοτική Σύμβουλος, στον Δήμο Θεσσαλονίκης, με τον συνδυασμό ‘‘Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ’’, δίπλα στον υποψήφιο Δήμαρχο Γιώργο Ορφανό. Έχω επικεντρωθεί πολύ στον αγώνα που κάνουμε για την πόλη μας διότι η ομάδα μας αποτελείται από νέα, με φρέσκιες ιδέες άτομα, που έχουν όρεξη και όραμα να κάνουν τη Θεσσαλονίκη μια ομορφότερη πόλη. Μέσα σ’ αυτά τα άτομα είμαι κι εγώ, που με τη σειρά μου θα ήθελα να συμβάλω στην καλύτερη ψυχική υγεία των κατοίκων της Θεσσαλονίκης με προγράμματα που θα παρέχει ο Δήμος. Θεωρώ πως όσον αφορά το κομμάτι της ψυχικής υγείας στους Δήμους, είμαστε πολύ πίσω σε σχέση με άλλες χώρες, γι’ αυτό και έχω ετοιμάσει ειδικό πλάνο που με τη βοήθεια των κατάλληλων ανθρώπων θα μπει σε λειτουργία. Έστω κι ένα χαμόγελο από κάποιον κάτοικο της πόλης μου, θα μου αρκούσε.
Ως δραστήρια, μορφωμένη και δυναμική κυρία -και μάλιστα νέα- βιώνεις διακρίσεις/μπούλινκ/επιθέσεις στον επαγγελματικό σου χώρο από άτομα ‘’φτασμένα’’; Είναι οι 50άρηδες έτοιμοι να μας δεχθούν;
Θεωρώ πως μεγάλη σημασία, σχετικά με όλα τα παραπάνω, έχει ο τρόπος που ο καθένας μας αντιμετωπίζει διάφορες καταστάσεις. Διακρίσεις κι επιθέσεις δεχόμαστε όχι μόνο από «50άρηδες», αλλά κι από άτομα της δικής μας γενιάς κι αυτό είναι το λυπηρό. Άρα, έχει να κάνει με τον χαρακτήρα και την πνευματική υπόσταση αυτού που θα σου επιτεθεί αλλά κι αυτού που θα δεχθεί μια επίθεση. Όταν έχεις αυτοσεβασμό και αυτοπεποίθηση τίποτα δεν μπορεί να σε ταράξει. Κοιτάς τον στόχο σου, προσπαθείς γι’ αυτόν και απλά συγχωρείς αυτούς που προβάλλουν τις δικές τους ανασφάλειες και απωθημένα πάνω σου.
Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας (20-40); Τι σε ενοχλεί; Βλέπεις σημάδια βελτίωσης; Που εντοπίζεις το πρόβλημα, τι προτείνεις;
Το παράπονο που έχω είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης που υπάρχει μεταξύ των ανθρώπων. Δεν είμαστε ειλικρινείς ούτε με τους εαυτούς μας ούτε με τους άλλους. Βέβαια πώς να έχεις εμπιστοσύνη σε μια κοινωνία που το μόνο που σου προσφέρει είναι ακόμη περισσότερες ανασφάλειες, φόβο και λύπη? Κάθε μέρα και μια καταστροφολογία σε κάνει να κλείνεσαι ακόμη περισσότερο στον εαυτό σου και σου κόβει τα φτερά. Όχι, δε βλέπω σημάδια βελτίωσης αν οι ίδιοι μας περιμένουμε από άλλους να λύσουν τα δικά μας προβλήματα. Προτείνω αυτό που έλεγε κι ο συγγραφέας Jim Rohn: «Αν δεν σχεδιάσεις το δικό σου πλάνο ζωής, οι πιθανότητες είναι να βρεθείς στο σχέδιο κάποιου άλλου. Και μάντεψε τι έχουν σχεδιάσει για σένα? Όχι πολλά.»
Πως βιώνεις την οικονομική και πολιτική κρίση που περνά η πατρίδα μας εδώ και 10 χρόνια; Εργασιακά, μα και σαν άτομο στην καθημερινότητα.
Είναι μεγάλη απογοήτευση να μην μπορούν να ανταμειφτούν οι κόποι σου. Είναι πραγματικά αποκαρδιωτικό να βλέπεις οικογένειες να μην μπορούν να τα βγάλουν πέρα και παιδάκια να λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία. Αναρωτιούνται οι πολιτικοί γιατί οι νέοι φεύγουν στο εξωτερικό όταν με το που βγουν στην αγορά εργασίας τους εξουθενώνουν πνευματικά και οικονομικά. Δε βλέπω καμιά πολιτική και οικονομία, δυστυχώς, στη χώρα που ζω. Στεναχωριέμαι που έχω εγκλωβιστεί σε μια πραγματικότητα τόσο απάνθρωπη και αποθαρρυντική.
Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο; Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; Η φράση που σε παρακινεί, αν θες. Κάτι φωτεινό.
Το προσωπικό μου μότο είναι μια φράση της Eleanor Roosevelt: «ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΝΗΚΕΙ Σ’ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΤΟΥΣ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου