Αρχικά αγαπητή θα μου πεις τα βασικά για σένα: Καταγωγή, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, πολιτική, τοπική αυτοδιοίκηση, κλπ. (Μπορείς να είσαι όσο λαλίστατη θες!)
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη, αλλά κατάγομαι από 2 μικρά χωριά, ένα στο νομό Σερρών και ένα στο νομό Μεσσηνίας! Αποφοίτησα από την Γερμανική Σχολή Θεσσαλονίκης, σπούδασα Νομική στο Αριστοτέλειο και έκανα μεταπτυχιακές σπουδές αρχικά στο Μόναχο στον τομέα του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Δικαίου και έπειτα στο Αριστοτέλειο στον τομέα του Ιατρικού Δικαίου και στο Κτηματολόγιο. Έχω πραγματοποιήσει πρακτική άσκηση στην Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες και τα τελευταία 7 χρόνια είμαι Δικηγόρος Θεσσαλονίκης.
Η αλήθεια είναι ότι όσο περνάνε τα χρόνια οι ασχολίες εκτός εργασίας σταδιακά μειώνονται, αλλά αυτά που δεν έχουν αλλάξει είναι η αδυναμία μου στα ταξίδια και στον κινηματογράφο. Και μια που ρώτησες για την οικογένεια, η μεγαλύτερη αδυναμία μου είναι η μικρότερη αδερφή μου. Όσο για την πολιτική και την τοπική αυτοδιοίκηση, είναι τομείς που με απασχολούν ως νέο άνθρωπο που ενδιαφέρεται για το μέλλον του και τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής του στην Ελλάδα και αντίστοιχα ως πολίτη της Θεσσαλονίκης που επιθυμεί να ζει και να εργάζεται σε μία βιώσιμη και σύγχρονη πόλη. Όπως, δηλαδή, θα έπρεπε – κατά τη γνώμη μου – να ασχολούμαστε όλοι.
Τι κάνεις επαγγελματικά και πολιτικά αυτόν τον καιρό; Με τι ασχολείσαι ή ετοιμάζεσαι να ασχοληθείς; Ποια τα πλάνα σου για την περίοδο αυτή;
Επαγγελματικά διατηρώ το δικό μου γραφείο από το 2014 και δραστηριοποιούμαι κυρίως σε θέματα αστικού και εμπορικού Δικαίου. Τα επόμενα βήματα ίσως περιλαμβάνουν συνεργασίες προκειμένου να μπορούμε να προσφέρουμε ένα ευρύ φάσμα υπηρεσιών σε όλους τους τομείς του Δικαίου, αλλά αυτό αφορά ένα λίγο πιο μακροπρόθεσμο πλάνο. Σε κάθε περίπτωση είμαι από τους τυχερούς που σπούδασαν και δραστηριοποιούνται σε αυτό που τους αρέσει και αυτό θα συνεχίσω να κάνω. Πολιτικά οι στόχοι είναι συλλογικοί. Διανύουμε προεκλογική περίοδο, οπότε είναι λογικό ο άμεσος στόχος να είναι η συμβολή της ΟΝΝΕΔ στις νίκες που έρχονται, όχι μόνο μέσω της διάδοσης των ιδεών και του προγράμματος της ΝΔ, αλλά και μέσω της ανάδειξης των στελεχών της ΟΝΝΕΔ που διεκδικούν την ψήφο μας σε όλες τις εκλογικές διαδικασίες. Κύριος και διαχρονικός στόχος είναι να φέρουμε τους νέους κοντά στην πολιτική και να προσαρμόσουμε την πολιτική και στις ανάγκες των νέων.
Ως δραστήρια, μορφωμένη και δυναμική κυρία -και μάλιστα νέα- βιώνεις διακρίσεις/μπούλινκ/επιθέσεις στον επαγγελματικό σου χώρο από άτομα ‘’φτασμένα’’; Είναι οι 50άρηδες έτοιμοι να μας δεχθούν;
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ερώτηση, αν και η απάντηση δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστη. Δεν είναι πάντα έτοιμοι να μας δεχτούν, ειδικά σε ένα «κλασικό» επάγγελμα όπως αυτό των Δικηγόρων. Δεν νομίζω ότι ισχύει το ίδιο σε πιο σύγχρονα επαγγέλματα, πχ. στους τομείς του marketing ή της πληροφορικής. Δεν φτάνουμε ευτυχώς σε ακραία φαινόμενα bullying ή επιθέσεων, καθώς αναγνωρίζουν το υψηλό επίπεδο κατάρτισης των νέων επιστημόνων, αλλά συχνά οι μεγαλύτεροι δείχνουν αρχικά μία δυσπιστία στους νεότερους. Χρειάζεται, δηλαδή, πολλές φορές ένας νέος επιστήμονας να καταβάλλει διπλάσια προσπάθεια για να πείσει τον συνομιλητή του να τον εμπιστευτεί από ό,τι ένας μεγαλύτερος. Το σημαντικό είναι ότι οι περισσότεροι, έστω κι αν είναι διστακτικοί, είναι πάντως διατεθειμένοι να δώσουν ευκαιρίες στους νέους. Ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι οι νέοι είμαστε πάντα έτοιμοι να αδράξουμε αυτές τις ευκαιρίες και να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις και τις προσδοκίες τους!
Είσαι ευαίσθητη και κοινωνικοποιημένη, σε ότι αφορά κοινωνικά, πολιτικά, διεθνή, περιβαλλοντικά ζητήματα, θέματα γύρω από τα ζωάκια, κλπ;
Είμαι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι της γενιάς μου, γιατί είναι θέματα που αφορούν την ποιότητα της ζωής μας. Τα περιβαλλοντικά ζητήματα έχουν αποκτήσει ιδιαίτερη θέση στην διεθνή ατζέντα και όχι άδικα, αφού πολλά πράγματα που θεωρούσαμε δεδομένα έχουν αρχίσει να αλλάζουν δραματικά. Κοινωνικά και πολιτικά πολλές φορές τείνουμε να περιοριζόμαστε στον μικρόκοσμό μας, καθώς μας απασχολούν τα δικά μας άμεσα προβλήματα, ωστόσο, δεν μπορεί να μην σε απασχολούν θέματα όπως φαινόμενα ρατσισμού, το προσφυγικό, τα δικαιώματα των ΑΜΕΑ κλπ, τα οποία συναντάμε όλοι στην καθημερινότητά μας. Το πόσο ευαισθητοποιημένος είναι κανείς σε τέτοια θέματα φαίνεται βέβαια στις πράξεις και όχι στα λόγια, αλλά σε ό,τι με αφορά η ενασχόλησή μου με την πολιτική προέκυψε επειδή ακριβώς είμαι ευαισθητοποιημένη σε τέτοιου είδους θέματα και αναζητώ λύσεις.
Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας (20-40); Τι σε ενοχλεί; Βλέπεις σημάδια βελτίωσης; Που εντοπίζεις το πρόβλημα, τι προτείνεις;
Με ενοχλεί η αδιαφορία ορισμένων και η λογική του «έλα μωρέ, έτσι τα βρήκαμε, έτσι θα συνεχίσουμε» ή «οι άλλοι καλύτεροι ήταν;» . Η λογική της παραίτησης δεν ταιριάζει σε νέους της ηλικίας μας που έχουν όλοι την ζωή μπροστά τους. Το πρόβλημα το εντοπίζω στη συνήθεια.. έξις δευτέρα φύσις. Αλλά δυστυχώς αν δεν βγεις από την “comfort zone” σου και όλα όσα έχεις συνηθίσει, δεν θα μάθεις ποτέ που είσαι ικανός να φτάσεις ή τι μπορείς να αλλάξεις. Βλέπω, όμως, σημάδια βελτίωσης, πράγματι. Αυτό οφείλεται εν μέρει και στην κρίση και στην προσπάθεια των νέων να βγούμε από αυτήν. Αντιλαμβανόμαστε πλέον ότι δεν πρέπει να περιμένουμε τους άλλους ή ένα θαύμα για να αλλάξει κάτι και ότι μόνοι μας θα δημιουργήσουμε τις κατάλληλες συνθήκες που θα μας επιτρέψουν να αξιοποιήσουμε τις σπουδές και τις ικανότητές ή τα ταλέντα μας, να επενδύσουμε σε νέες επιχειρηματικές ιδέες και να προοδεύσουμε.
Πως βιώνεις την οικονομική και πολιτική κρίση που περνά η πατρίδα μας εδώ και 10 χρόνια; Εργασιακά, μα και σαν άτομο στην καθημερινότητα.
Όπως οι περισσότεροι, βίωσα την κρίση έντονα, καθώς συνέπεσε με την είσοδό μου στην αγορά εργασίας. Ξεκίνησα τις σπουδές μου σε μία εποχή που τα πράγματα και κυρίως οι προσδοκίες της επαγγελματικής αποκατάστασης ήταν πολύ διαφορετικές. Βγήκα, όμως, στην αγορά εργασίας το 2010, ακριβώς όταν άρχισαν να γίνονται εμφανή τα σημάδια της κρίσης και ενώ βρισκόμουν στην πιο παραγωγική ηλικία. Σ’ αυτή την ηλικία των 23-24 ετών η εργασιακή αποκατάσταση είναι για τους περισσότερους προτεραιότητα και επειδή τότε άρχισαν τα πράγματα, που για τους παλιότερους ήταν δεδομένα, να αλλάζουν, αρκετοί συγγενείς και φίλοι αναγκάστηκαν να φύγουν στο εξωτερικό. Επιπλέον, δυστυχώς η οικονομική κρίση ενίσχυσε την κρίση των αξιών και την εσωστρέφεια του κόσμου. Αυτό αναπόφευκτα επηρέασε και την καθημερινότητά καθενός από εμάς πέρα από την επαγγελματική μας πορεία. Πάντως, τουλάχιστον όσο αφορά στα επαγγελματικά, μέσα στην κρίση μαθαίνεις ακόμα πιο γρήγορα ότι όλα στη ζωή χρειάζονται επιμονή και υπομονή. Το να (θέλεις να) είσαι ελεύθερος επαγγελματίας στην Ελλάδα της κρίσης, χρειάζεται «γερό στομάχι», αλλά αν αγαπάς αυτό που κάνεις και επιμείνεις, έρχεται και η επιτυχία!
Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο; Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; Η φράση που σε παρακινεί, αν θες. Κάτι φωτεινό.
Με αφορμή και την τελευταία ερώτηση, μου ήρθε στο μυαλό μια φράση του Καζαντζάκη: "Νιώθω, σαν να χτυπάμε τα κεφάλια μας στα σίδερα. Πολλά κεφάλια θα σπάσουν. Μα κάποια στιγμή, θα σπάσουν και τα σίδερα." Υπομονή, λοιπόν, αλλά κυρίως επιμονή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου