Κυβέλη Μάρδα | Πιστεύω στην τύχη αλλά πιστεύω περισσότερο στην προσπάθεια

Επιμέλεια Συνέντευξης: Μαρκόπουλος Χ. Θωμάς 

Αρχικά αγαπητή θα μου πεις τα βασικά για σένα: Καταγωγή,
επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια,
κλπ. (Μπορείς να είσαι όσο λαλίστατη θες εδω!)

Κατάγομαι από τη Θεσσαλονίκη. Σπούδασα οργάνωση και διοίκηση
επιχειρήσεων στο Αλεξάνδρειο Τεχνολογικό Ιδρυμα Θεσσαλονίκης και
μετέπειτα συνέχισα την ακαδημαϊκή μου εκπαίδευση στο πανεπιστήμιο του
Sheffield στην Αγγλία, ολοκληρώνοντας το μεταπτυχιακό μου στο κλάδο της
Διοίκησης Μονάδων Υγείας και Ηγεσίας. Από μικρή ηλικία, δραστηριοποιήθηκα στο κομμάτι των δημοσίων σχέσεων σε διάφορους κρατικούς φορείς της πόλης μου όπως η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο και στην Αναπτυξιακή
εταιρία του Επαγγελματικού Eπιμελητήριου με στόχο την επαγγελματική
εμπειρία και τη εξέλιξη μου παράλληλα με τις σπουδές μου.
Μεγάλη μου αγάπη που ανακάλυψα στη πορεία ήταν το ραδιόφωνο, καθώς
ως ραδιοφωνική παραγωγός στο παρελθόν, σχολίαζα μαζί με τον Γιώργο
Γιαλαμίδη την πολιτική και όχι μόνο επικαιρότητα, σε μία περίοδο που όλα
ανατρέπονταν συνέχεια σε τοπικό αλλά και διεθνές επίπεδο.
Όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν, μου αρέσει να ταξιδεύω γνωρίζοντας έτσι
άλλους πολιτισμούς, παραδόσεις, ανθρώπους και συνάμα γεμίζοντας τη
‘’μνήμη΄΄του μυαλού μου με εικόνες και τοπία από όλο τον κόσμο.

Τι κάνεις επαγγελματικά αυτόν τον καιρό; Με τι ασχολείσαι ή
ετοιμάζεσαι να ασχοληθείς; Ποια τα πλάνα σου για την περίοδο αυτή;

Αν και ο επιχειρηματικός κλάδος πάντοτε με γοήτευε και ακόμη και αν οι
επαγγελματικές παράλληλα με τις επικοινωνιακές μου δεξιότητες είχαν 
προσανατολιστεί προς εκείνη τη κατεύθυνση, εν τέλει με κέρδισε κάτι τελείως
διαφορετικό. Από μικρή, το όνειρο μου ήταν να γίνω γιατρός με στόχο να
συνεισφέρω και να βοηθήσω εκείνους που το έχουν ανάγκη. Καθώς τελείωνα
λοιπόν το μεταπτυχιακό μου και ενώ είχα μπει ήδη στη διαδικασία ανεύρεσης
εργασίας, σκέφτηκα πως έχω δύο επιλογές, η πρώτη θα ήταν να συνέχιζα
στον κλάδο της Διοίκησης Επιχειρήσεων και δη στο κλάδο πλέον της υγείας ή
να τολμήσω να κυνηγήσω το όνειρο μου και να σπουδάσω Ιατρική. Έτσι
λοιπόν αποφάσισα πως έχει μεγαλύτερη αξία να ακολουθήσω αυτό που θα με
γέμιζε πιο πολύ από όλα και με κάθε κόστος έδωσα κατατακτήριες και
πέρασα στην Ιατρική σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης.
Στόχος μου για το μέλλον, να μπορέσω να συνδυάσω όλα τα εφόδια που έχω
μαζέψει όλα αυτά τα χρόνια και να συμβάλω στη μελλοντική διαμόρφωση
ενός καλύτερου συστήματος υγείας, περίθαλψης και φροντίδας του ασθενούς,
παντρεύοντας το λειτούργημα της Ιατρικής με τις Διοικητικές γνώσεις που
συμπληρώνουν οι προηγούμενες σπουδές μου.

Ως δραστήρια, μορφωμένη και δυναμική κυρία -και μάλιστα νέαβιώνεις διακρίσεις/μπούλινκ/επιθέσεις στον επαγγελματικό σου χώρο από άτομα ‘’φτασμένα’’; Είναι οι 50-60άρηδες έτοιμοι να μας δεχθούν;

Καθώς παράλληλα με τις σπουδές μου, εργάζομαι part time στην εταιρία
Οviview (Οnline Video Interview) και έχοντας επαφές με ανθρώπους που
εργάζονται στο κλάδο των επιχειρήσεων χρόνια, θα μπορούσα να πω ότι
ακόμη και αν είναι διστακτικοί απέναντι στους νέους, προσπαθούν να τους
ακούσουν και να μάθουν από αυτούς. Δίνουν χώρο σε καινούργιες ιδέες και
δεν περιορίζονται σε παλιές αντιλήψεις. Δεν έτυχε ποτέ να έχω δεχθεί
μπούλινγκ αλλά δεν έτυχε επίσης ποτέ να δεχθώ και κάποιου είδους διάκριση
από κανένα εργοδότη μου για λόγους που δεν αφορούσαν τη δουλειά μου.
Για να ξεχωρίσεις στον επαγγελματικό τομέα πρέπει να μπορείς να πατάς στο
πόδια σου μέσα από τη μόρφωση σου, να έχεις χαρακτήρα σε ό,τι κάνεις και
να είσαι εργατικός. Αυτό για μένα αποτελεί το τρίπτυχο της επιτυχίας για
όλους τους νέους.

Είσαι ευαίσθητη και κοινωνικοποιημένη, σε ότι αφορά κοινωνικά,
πολιτικά, διεθνή, περιβαλλοντικά ζητήματα, θέματα γύρω από τα ζωάκια, κλπ;

Κατάγομαι από μία οικογένεια που θέλοντας και μη η πολιτική ήταν μέρος της
ζωής μας. Η πολιτική ευαισθητοποίηση ήταν μονόδρομος στη ζωή μου.
Παρόλα αυτά θεωρώ πως το παιχνίδι της πολιτικής είναι σαν το σκάκι, το
κινούν δύο παίκτες: ο λαός και οι ανώτερες δυνάμεις (Ευρωπαϊκή Ενωση κ.α), 
πρέπει λοιπόν σαν λαός να είμαστε μορφωμένοι και ενημερωμένοι για να
μπορούμε να συμμετέχουμε με την επιλογή μας στο πολιτικό αυτό παιχνίδι.
Πέραν της πολιτικής, πάντα είχα μια κοινωνική ευαισθησία και προσπαθούσα
είτε σαν μονάδα είτε μέσα από κάποιο φιλανθρωπικό σωματείο να βοηθήσω
τον συνάνθρωπο μας που το είχε ανάγκη. Όλοι μπορούμε να συμβάλουμε για
το καλύτερο μέλλον των γύρω μας, δεν είναι απαραίτητο να συμβαίνει μόνο
μέσω φιλανθρωπικών γκαλά, αλλά και με μία κουβέρτα σε κάποιον που
κρυώνει, με λίγο τροφή και με ένα ζεστό χαμόγελο μπορείς να κάνεις κάποιον
ευτυχισμένο. Λατρεύω τα ζωάκια και χαίρομαι που υπάρχει τα τελευταία χρόνια μια
αυξημένη ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση ως προς τα αδέσποτα.

Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας (20-40); Τι σε ενοχλεί;
Βλέπεις σημάδια βελτίωσης; Που εντοπίζεις το πρόβλημα, τι προτείνεις;

Η γενιά μας είναι η πρώτη που βιώνει τόσο έντονα τα απτά
αποτελέσματα της παγκοσμιοποίησης και των ραγδαίων εξελίξεων της
τεχνολογίας. Είναι η πρώτη γενιά που επηρεάζεται άμεσα τόσο από τα
θετικά, όπως η ευκολία πρόσβασης στην αστείρευτη γνώση και η
ακαριαία επικοινωνία, όσο και τα αρνητικά όπως η αποξένωση και η
αλλοτρίωση των ανθρώπων λόγω του καταιγισμού ερεθισμάτων από
στρεβλά πρότυπα. Θεωρώ μεγάλη πληγή της εποχής μας την
αποδυνάμωση του θεσμού της οικογένειας ως πυρήνα και πηγής υγιών
βιωμάτων, που οδηγούν στη διαμόρφωση ακέραιων χαρακτήρων, οι
οποίοι αποσκοπούν στην ουσιαστική ολοκλήρωση και όχι στον ανούσιο
διαγωνισμό lifestyle χωρίς τελικά κανέναν νικητή. Προτείνω σε όλους
λοιπόν, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου, την αναλυτικότερη
επεξεργασία των καταστάσεων, την επένδυση σε οποιασδήποτε μορφής
μόρφωση και την επαγρύπνηση για ανάληψη ευκαιριών που προκύπτουν
και πολλές φορές δεν διακρίνουμε.

Πως βιώνεις την οικονομική και πολιτική κρίση που περνά η
πατρίδα μας εδώ και 10 χρόνια; Εργασιακά, μα και σαν άτομο στην καθημερινότητα.

Η οικονομική κρίση κατ’ αρχήν με τρόμαξε. Η πολιτική κρίση που όλα
ανατράπηκαν στις εκλογές του 2015, ξέσπασε στα μέσα των
σπουδών μου και ήμασταν πολύ άμαθοι σε όλη αυτή την έκθεση.
Πέραν της στοχοποίησης της οικογένειας μου λόγω του ότι ο
πατέρας μου ανέλαβε μία μεγάλη ευθύνη σε μία τρομακτικά
νευραλγική θέση το 2015 ως Αν. Υπουργός στο Υπουργείο
Οικονομικών, όπου τότε η χώρα ήταν με το ‘’ένα πόδι’’ στη
χρεωκοπία, σε δεύτερο χρόνο, αλλοίωσε πολλές σχέσεις, διαθέσεις
και έθεσε νέους παρονομαστές στην καθημερινότητα μας. Βλέπετε
δεν είναι καθόλου εύκολο να αποτελείς απόγονο κυβερνητικού
στελέχους στην εποχή μας όπου κάθε απόφαση ή κίνηση της
κυβέρνησης απευθείας στοχοποιούσε ή παρέσερνε και μας.
Μας έβαλε (με) όμως και σε μια διαδικασία κριτικής, αξιολόγησης, με
έκανε να ξεχωρίζω το ηθικό από το νόμιμο, αν θέλεις ήρθαμε και πιο
κοντά ως άνθρωποι ως οικογένειες ως ζευγάρια, με μια πιο
ουσιαστική έννοια. Κρίνω πως με βελτίωσε ως άνθρωπο.
Πλέον είμαστε όλοι «παιδιά της ίδιας κρίσης» και το αποδεχθήκαμε
και πρέπει να παλέψουμε γ αυτό ́ χωρίς να επαναπαυόμαστε σε
μεγαλεπήβολες υποσχέσεις.

Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο; Ποιο είναι το
προσωπικό σου μότο; Η φράση που σε παρακινεί, αν θες. Κάτι φωτεινό.

Πιστεύω στην τύχη αλλά πιστεύω περισσότερο στην προσπάθεια.
Θεωρώ πως οι άνθρωποι είμαστε έτσι κατασκευασμένοι που όταν
θέτουμε στόχους, τους οποίους πραγματικά θέλουμε να πετύχουμε και
δουλεύουμε γι αυτούς, τελικά τους πετυχαίνουμε. Είτε μιλάμε σε
επαγγελματικό, οικογενειακό, προσωπικό ή κοινωνικό επίπεδο. Μια
φράση που είχα διαβάσει κάποτε και μου έχει αποτυπωθεί είναι η εξής:
«Δεν υπάρχει ούριος άνεμος για το ναυτικό που δεν ξέρει που θέλει να
πάει». Όσο μεγαλεπήβολα και άπιαστα μπορεί να είναι τα όνειρα μας,
δουλεύοντας ακούραστα γι αυτά, μπορούμε να τα φτάσουμε.