Αρχικά αγαπητή μου θα ήθελα να μας πεις τα βασικά για σένα, δώσε μας κάποια στοιχεία για τη ζωή σου και την καθημερινότητά σου.
Λοιπόν είμαι η Χρυσάνθη Κουτσουπιά, γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Βέροια και μένω στο Χαλάνδρι, στην Αττική. Είμαι παντρεμένη με τον Χρήστο και έχω δύο μικρά παιδιά, ηλικίας τριάμιση και δύο χρονών. Είμαι ψυχολόγος στη Πολεμική Αεροπορία και ο ελεύθερος χρόνος μου, δεν είναι... ελεύθερος, γιατί είναι στο μεγαλύτερο μέρος του κατειλημμένος από την ενασχόληση με την φροντίδα των παιδιών! Πέρα από την πλάκα ο ελεύθερος χρόνος μου γεμίζει με βόλτες, βαθιές ανάσες και προσπάθεια για χαλάρωση...
Τι σημαίνει για μία νέα γυναίκα σαν εσένα η έννοια της εργαζόμενης μητέρας?
Είναι πολύ δύσκολο να λειτουργήσεις σωστά και στους 2 ρόλους, γιατί στην αρχή αισθάνεσαι λες και το ένα σε τραβάει απ’ το άλλο. Θέλεις να δώσεις την προσοχή σου και το χρόνο σου στο μωρό σου που σε χρειάζεται, αλλά δε θες και να σε «ρουφήξει», να σε κρατήσει η μητρότητα πίσω στην εξέλιξή σου, σαν προσωπικότητα και σαν επαγγελματία. Για μένα η λύση βρέθηκε, δημιουργήθηκε αυτόματα. Άκουσα το ένστικτό μου και πήρα τις ανάλογες αποφάσεις στα επαγγελματικά. Όσο ήταν πιο μικρά, ήμουν περισσότερο στο σπίτι και στα παιδιά και όσο περνάει ο χρόνος και τα παιδιά μεγαλώνουν, τόσο αντιλαμβάνομαι ότι είναι καλό για όλους μας να μοιράσουμε το χρόνο μας και αλλού, να αποκτάμε στη ζωή μας καινούριες επιλογές ή να επανέρχονται παλαιότερες που είχαν πάρει αναβολή. Άμα το καλοσκεφτείς είναι μικρό το διάστημα για μεγάλα οφέλη, είσαι κοντά και χαίρεσαι την πιο τρυφερή ηλικία του παιδιού σου, από τη γέννηση μέχρι τα πρώτα νηπιακά του χρόνια, σε μία από τις πιο κρίσιμες περιόδους της ανάπτυξης του παιδιού σου.
Μου δίνεις πάτημα για την επόμενη ερώτηση, πως είναι να μεγαλώνεις παιδιά ενώ είσαι ψυχολόγος, επηρεάζουν οι επαγγελματικές γνώσεις τον τρόπο που αντιμετωπίζεις τα παιδιά, σου δίνουν λύσεις ή υπεραναλυση σε μπερδεύει?
Αχ, μεγάλη κουβέντα αυτό. Αν δίνουν λύσεις? Και ναι και όχι.. ναι μεν μου δίνουν λύσεις οι γνώσεις κ οι εμπειρίες μου ως επαγγελματίας ψυχολόγος, στο κομμάτι που εντοπίζω τι ζήτημα μπορεί να υπάρχει πέρα από το προφανές, τι μπορεί να εννοεί το παιδί μ αυτό που λέει ή κάνει, αλλά μπορεί κάλλιστα και να πέσεις στην παγίδα, του κοίτα που τα έκανα λάθος, που είμαι και «ειδικός» υποτίθεται και θα έπρεπε να ξέρω πως να φερθώ σωστά! Αν έχω μάθει κάτι στη ζωή μου σαν παιδί αλλά κι σαν γονιός είναι πως το τέλειο δεν υπάρχει και είναι μεγάλο λάθος να το κυνηγάς. Το μόνο που υπάρχει στη σχέση γονιού-παιδιού είναι το «επαρκώς καλός» («good enough mothering» κατά τον D. W. WinnicoH)! Αρκετά καλοί σαν γονείς, αρκετά καλά σαν παιδιά, ούτε τα καλύτερα, ούτε τα χειρότερα! Άλλωστε νομίζω θα μου επιτρέψετε να πω ότι στις ανθρώπινες σχέσεις μόνο πίεση δημιουργούν αυτά τα άκρα, προς τα πάνω ή προς τα κάτω… Καλός γονιός είναι νομίζω ο γονιός που αγαπάει και ακούει τις ανάγκες του παιδιού του. Εύκολο στη θεωρία, πολύ δύσκολο στην εφαρμογή.. Προσωπικά υπήρξα τυχερή ως παιδί, όχι γιατί είχα τους τέλειους γονείς, αλλά έπειτα οι γονείς μου δεν ισχυρίστηκαν ποτέ ότι τα κάνουν όλα σωστά, άλλωστε ο έξυπνος άνθρωπος ακούει και μαθαίνει σε κάθε ευκαιρία, σε όλη του τη ζωή. Αυτό ελπίζω να καταφέρουμε και εμείς σαν καινούργια οικογένεια.
Εσύ πώς βιώνεις την οικονομική και πολιτική κρίση που περνά χώρα μας εδώ και 10 χρόνια; Είναι εύκολο να κάνει ένας νέος σήμερα οικογένεια με τις επικρατούσες οικονομικές συνθήκες?
Όχι, δυστυχώς.. καθόλου εύκολο δεν είναι, από την πρώτη μέρα που γεννιέται το παιδί χρειάζεται πρώτα χρόνο και μετά χρήμα.. πως να του δείξεις την αγάπη σου αν δεν περνάς χρόνο μαζί του? Είναι το πολύτιμο σου κι όμως θα κάνεις πολλές εκπτώσεις σ αυτά που θα του προσφέρεις γιατί δεν μπορεί να γίνει αλλιώς..σε πειράζει, σε θυμώνει αλλά προχωράς μ' αυτό και αγωνίζεσαι κάθε μέρα, ελπίζοντας σε καλύτερες μέρες.
Ας κινηθούμε κ λίγο διαφορετικά σε ερωτήσεις, πιο κοινωνικά και πολιτικά, μια που πλησιάζουν εκλογές και το ανέφερες, πως είναι για σένα οι καλύτερες μέρες? δώσε μου μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο;
Οι καλύτερες μέρες είναι αυτές στις οποίες θα έχουμε πια ενδοβαλει στοιχεία του καλύτερου εαυτού μας! Αυτές στις οποίες η παιδεία, η ανθρωπιά και ο σεβασμός, πρώτα ως αυτοσεβασμός και έπειτα ως σεβασμός προς τον συνάνθρωπο θα είναι στοιχεία συχνά της κουλτούρας μας και όχι αραιά και πού... Δεν μπορούμε να πάμε παρακάτω σαν κοινωνία αν δεν βελτιώσουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Να ένα παράδειγμα, ο πατέρας μου, ο Φώτης Κουτσουπιάς, είναι υποψήφιος βουλευτής Ημαθίας και για μένα είναι μία φωτεινή αχτίδα ελπίδας για τον τόπο, γι’ αυτό και του εύχομαι ολόψυχα να εκλεγεί! μετά από πολλά χρόνια πορείας στην εκπαίδευση αυτός ο άνθρωπος θέλει να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο, χωρίς να έχει τίποτα να κερδίσει! Έτσι μόνο μπορείς να προσεγγίσεις τα θέματα της προσφοράς, είτε στον πολιτικό, είτε στον κοινωνικό τομέα, με γνώση και εμπειρία ζωής, χωρίς να έχεις δόλιους σκοπούς , χωρίς προσωπικά συμφέροντα και ατζέντες με ρουσφέτια προς ικανοποίηση.. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτές οι κρυφές ατζέντες μας έφεραν σε αδιέξοδα και απελπισμένες επιλογές! Ειδικά οι άνθρωποι της γενιάς μου, 30αρηδες, 40αρηδες που λουστηκαμε το σκωτσέζικο ντουζ της κρίσης!
Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; Η φράση που σε παρακινεί, αν θες. Κάτι φωτεινό.
Το μότο μου το δανείζομαι από τον πατέρα μου, μια που τον ανέφερα, που πάντα μας έλεγε «στα δύσκολα, όταν νιώθεις ότι βουλιάζεις μία είναι η λύση: φυγή προς τα μπρος!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου