Της Παράσχου Σοφίας-Ζωής
Τσέκαρε στο www.sophiasvivavoce.com... Αξίζει!
Ποτέ δεν ήμουν μεγάλη θαυμάστρια της ποίησης. Ήξερα τα βασικά, ήξερα τους πιο γνωστούς.
Πάντα έλεγα «εγώ με τα λογοτεχνικά μου βιβλιαράκια και τη φιλοσοφία μου είμαι μια χαρά, δε χρειάζομαι τίποτε άλλο, να κάτσω να σπαταλήσω ώρες διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας στροφές και στίχους άνευ ερμηνείας; ΠΟΤΕ»
Που να ήξερα.
Βωλάξ, Τήνος, περίπου 4 το απόγευμα. Ένα χωριό γεμάτο ποίηση. Σε τοίχους, σε πόρτες, στο πάτωμα, σε πίνακες, σε κάθε κενό που το ανθρώπινο μάτι μπορούσε να εντοπίσει, ήταν χαραγμένοι στίχοι.
Τον ήξερα τον Καβάφη, ήξερα το ποίημα του «Ιθάκη». Ήταν από τα γνωστά, το διδασκόμασταν και στο σχολείο. «Σα βγεις στο πηγαιμό για την Ιθάκη» κλπ κλπ.
Δεν το ήξερα τελικά.
Όχι ολόκληρο.
Ένας καφέ τοίχος ήταν στολισμένος με το γαλάζιο χρώμα της Ιθάκης. Λευκά γράμματα σε ταξίδευαν, ένα ολόκληρο τσιμεντένιο ύψωμα ήταν πλέον ποιητικό. Το κοίταξα έτοιμη να σκεφτώ το πόσο κοινότοπο ποίημα είναι μέχρι που αντιλήφθηκα ότι ήταν μεγαλύτερο απ’ όσο εγώ δήθεν γνώριζα.
Και τότε αντιλήφθηκα πόσα λίγα τελικά ήξερα.
Τοὺς Λαιστρυγόνας καὶ τοὺς Κύκλωπας,
τὸν ἄγριο Ποσειδώνα δὲν θὰ συναντήσεις,
ἂν δὲν τοὺς κουβανεῖς μὲς στὴν ψυχή σου,
ἂν ἡ ψυχή σου δὲν τοὺς στήνει ἐμπρός σου.
Αν δεν τους κουβαλάς μέσα στη ψυχή σου… Αν δεν κουβαλάς τα εμπόδια, το φόβο, τη μιζέρια μέσα στη ψυχή σου, πόσα τελικά μπορεί να αλλάξουν; Θα εξαφανιστούν δια μαγείας;
Αν δεν την κουβαλάς την κακεντρέχεια και τον τρόμο πρώτος εσύ.
Πόσες άμυνες μπορούμε να αναπτύξουμε, όχι απέναντι στους άλλους, αλλά απέναντι στην αυτοκαταστροφή μας;
Κάθομαι στο γραφείο με ένα ζεστό cappuccino και προσπαθώ να επεξεργαστώ όσο καλύτερα μπορώ κάθε χαρακτήρα της δημιουργίας αυτής. Η δουλειά και το διάβασμα θα περιμένουν, το μυαλό μου είναι αλλού.
Και προσπερνώντας στίχους, φθάνω κάπου στο τέλος. Και βλέπω αυτό:
Ἡ Ἰθάκη σ᾿ ἔδωσε τ᾿ ὡραῖο ταξίδι.
Χωρὶς αὐτὴν δὲν θἄβγαινες στὸν δρόμο.
Ἄλλα δὲν ἔχει νὰ σὲ δώσει πιά.
Κι ἂν πτωχικὴ τὴν βρῇς, ἡ Ἰθάκη δὲν σὲ γέλασε.
Ἔτσι σοφὸς ποὺ ἔγινες, μὲ τόση πείρα,
ἤδη θὰ τὸ κατάλαβες ᾑ Ἰθάκες τί σημαίνουν.
Ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν…
Η Ιθάκη. Το ύψιστο ιδανικό. Ο τελικός προορισμός όλων. Η δικαίωση για το ταξίδι.
Ή μήπως όχι;
Μήπως είναι το ίδιο το ταξίδι και μέσα στην ανωριμότητα μας συγχέουμε τις αξίες;
Μήπως Ιθάκη είναι οι εμπειρίες, η ένταση της ζωής με το θετικό και το αρνητικό της πρόσημο;
Μήπως δεν υπάρχει καμία σκοπιμότητα, καμία συνθήκη που να οδηγεί κάπου;
Μήπως τελικά η στιγμή… Η στιγμή είναι ο προορισμός, η στιγμή, το ταξίδι, η προσπάθεια.
Τί σημαίνουν οι Ιθάκες, Οδυσσέα;
Θέλω να τις γνωρίσω.
Αλήθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου