Παγκόσμια Υποτροπή και Ελληνική Ετοιμότητα

ΠΗΓΗ:



Του Φλωρίδη Γιώργου, 
Πρ. βουλευτής ΚΙΛΚΙΣ με το ΠΑΣΟΚ και Πρ. Υπουργός του ΠΑΣΟΚ 



Η παγκόσμια συζήτηση για το ενδεχόμενο μιας νέας οικονομικής κρίσης καταλήγει, σχεδόν με βεβαιότητα, ότι αυτή θα επέλθει. Εκείνο που αναζητείται είναι ο ακριβής χρόνος και η αφορμή για το ξέσπασμά της, καθώς και το βάθος, η ένταση και οι επιπτώσεις της σε πλανητικό γεωπολιτικό επίπεδο. Σοβαρή ένδειξη για το ερχομό της αποτελούν οι τελευταίες πυκνές αναταράξεις των χρηματιστηρίων και των αγορών. Βασική αιτία είναι η εκτίναξη του παγκόσμιου χρέους σε δυσθεώρητα ύψη, μετά την τελευταία μεγάλη κρίση. 

Στην πραγματικότητα, δεν θα πρόκειται για μια νέα οικονομική ύφεση, αλλά για αποτυχία αντιμετώπισης της προηγούμενης, η οποία θα υποτροπιάσει. Και μόνο το γεγονός ότι το παγκόσμιο χρέος από τα 110 τρισ δολάρια του 2007, σήμερα βρίσκεται στα 178 τρισ και στα τέλη του 2020 εκτιμάται ότι θα πλησιάσει τα 200 τρισ δολάρια, τα λέει όλα. 

Σε ό,τι αφορά την ουσία της επερχόμενης κρίσης, υπάρχουν δύο σημεία που αξίζουν την προσοχή μας. Πρώτον, όσο θετική  ήταν η ομογενοποιημένη προσπάθεια αντιμετώπισης της κρίσης του 2008 εκ μέρους των Μεγάλων Δυνάμεων του πλανήτη, τόσο αρνητική για την επερχόμενη διαφαίνεται η τωρινή. Τον τελευταίο καιρό κυριαρχούν ανταγωνιστικές σχέσεις, με αιχμή τον οξύ εμπορικό πόλεμο ΗΠΑ-Κίνας, αλλά και οι γενικότερες γεωπολιτικές εντάσεις.

Δεύτερον, τα σημάδια οικονομικής υποχώρησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κυρίως της Γερμανίας, αναμένεται να προσλάβουν επικίνδυνο χαρακτήρα στο βαθμό που θα συνδυαστούν με την επερχόμενη διεθνή οικονομική κρίση, με αποτέλεσμα να δοκιμαστεί και να επηρεαστεί το σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών της Ένωσης και, βεβαίως, η χώρα μας.   
Ενόψει όλων αυτών, το ερώτημα είναι κατά πόσο η Ελλάδα είναι αυτή τη στιγμή σε θέση ν’ αντιμετωπίσει ένα τέτοιο αρνητικό ενδεχόμενο. Η απάντηση δεν είναι σίγουρα μονολεκτική και μονοδιάστατη. Κυρίως δεν είναι στατική και παθητική, αλλά δυναμική και εξαρτώμενη από την κυβερνητική πράξη, αλλά και την κοινωνική συμπεριφορά.

Είναι γεγονός, ότι η χώρα έχει πετύχει σχετικά ικανοποιητικό βαθμό δημοσιονομικής σταθεροποίησης, συμμαζεύοντας τα ελλειμματικά στοιχεία του παρελθόντος. Όμως, ευρισκόμενη σε αναπτυξιακή υστέρηση λόγω της επενδυτικής απραξίας των τελευταίων χρόνων και της συνεχιζόμενης καθήλωσης του τραπεζικού συστήματος, αποτελεί έναν από τους αδύναμους ευρωπαϊκούς κρίκους στο ενδεχόμενο μιας παγκόσμιας οικονομικής υποτροπής. 

Ποιο θα μπορούσε να είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας και, ταυτόχρονα, η ασπίδα προστασίας της σε οποιαδήποτε αρνητική εξωτερική εξέλιξη; Κατά την άποψή μου, μόνο μια σαφής μεταρρυθμιστική ταυτότητα και, βεβαίως, αποφασιστική προσήλωση της νέας κυβέρνησης στο να την κάνει πράξη.

 Η αταλάντευτη υλοποίηση των μεταρρυθμιστικών αλλαγών στην φορολογία, στις τράπεζες, στην ενέργεια, στην εργασία, στην κοινωνική ασφάλιση, στην παιδεία, είναι η επιθετική άμυνα, η ετοιμότητα, αλλά και η διασφάλιση της Ελλάδας απέναντι στα σύννεφα και στην καταιγίδα της κρίσης. Ταυτόχρονα, αυτός είναι και ο δρόμος για το άνοιγμα του ενάρετου κύκλου της παραγωγικής ανάπτυξης, που τόσο έχει ανάγκη η χώρα για να ξεκολλήσει από την στασιμότητα. Ετοιμότητα ενόψει κρίσης και επανεκκίνηση της ανάπτυξης ταυτίζονται, αποτελώντας τις δύο όψεις μιας μεγάλης κοινής επιδίωξης.