Η συνέντευξη δόθηκε στον Μαρκόπουλο Χ. Θωμά
Θωμά καλησπέρα, θα ήθελα αρχικά να σε ευχαριστήσω για την προσωπική αυτή συνέντευξη. Η καταγωγή μου είναι από την Καβάλα, μεγάλωσα σε ένα χωριό του Νομού Καβάλας, τον Νέο Ξεριά. Ο πατέρας μου ονομάζεται Αντώνης και η μητέρα μου Αθήνα, έχω δύο αδερφές την Μαρία και την Δήμητρα και γενικά μια πολύ μεγάλη και δεμένη οικογένεια. Στα δεκαοκτώ μου μετακόμισα στο Ρέθυμνο Κρήτης λόγω της επιτυχίας μου μετά τις Πανελλήνιες εξετάσεις και σπούδασα στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Στην Κρήτη έζησα 5 χρόνια γεμάτα εμπειρίες αναπτύσσοντας έτσι εξαιρετικά δραστήρια κοινωνική ζωή. Θα μπορούσα να πω με βεβαιότητα ότι η φοιτητική μου ζωή ήταν εκείνη η περίοδος στην ζωή μου που με βοήθησε να φτιάξω γερά θεμέλια, ένιωσα την σιγουριά του εαυτού μου, εξελίχθηκα, αναζητήθηκα επαγγελματικά, τα κατάφερα, απέτυχα, έμαθα και ανακάλυψα τα όρια μου. Το 2017, μόλις ολοκλήρωσα επίσημα τις Σπουδές μου, επέστρεψα στον τόπο καταγωγής μου ενώ ήδη είχα κάνει νέα βήματα στα επαγγελματικά μου. Πλέον η εργασία μου είναι στην Ξάνθη, και όχι μόνο θα έλεγα, αφού μέσω αυτής δραστηριοποιούμε σε διάφορες πόλεις του Νομού Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης αλλά και στο εξωτερικό. Στον ελεύθερο μου χρόνο, ασχολούμαι με αγαπημένα σπορ, με δράση σε οργανισμούς, φορείς και Συλλόγους της περιοχής μου και με πολλά ακόμη. Γενικά δεν θέλω να μένω στάσιμη, μου αρέσει να μαθαίνω νέα πράγματα, να εξελίσσομαι!
Τι κάνεις επαγγελματικά αυτόν τον καιρό; Με τι ασχολείσαι ή ετοιμάζεσαι να ασχοληθείς; Ποια τα πλάνα σου για την περίοδο αυτή;
Από τον Σεπτέμβριο του 2018 εργάζομαι επίσημα ως Υπεύθυνη Πληροφόρησης και Επικοινωνίας στο Κέντρο Ευρωπαϊκής Πληροφόρησης Europe Direct Ξάνθης. Το Κέντρο Ευρωπαϊκής Πληροφόρησης Europe Direct Ξάνθης φιλοξενείται από το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης στο Συγκρότημα της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου, στην Ξάνθη. Αποτελεί μέλος μιας μεγάλης οικογένειας που αριθμεί 17 αντίστοιχα Κέντρα στην Ελλάδα και 502 στα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το δίκτυο των Κέντρων Πληροφόρησης Europe Direct αποτελεί ένα από τα βασικότερα εργαλεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ενημέρωση των Ευρωπαίων πολιτών σχετικά με την Ένωση, ειδικότερα, όσον αφορά στα δικαιώματα των πολιτών της, καθώς και στην ενίσχυση της συμμετοχής του πολίτη σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο στις πολιτικές της. Παρέχει έτσι έγκαιρα και έγκυρα πληροφορίες, συμβουλές, συνδρομή και απαντήσεις σε πιο εξειδικευμένα ερωτήματα σχετικά με την ΕΕ, τις προτεραιότητες, τη νομοθεσία, τις πολιτικές, τα προγράμματα και τις χρηματοδοτικές δυνατότητες. Το επάγγελμα μου είναι πολύ δημιουργικό και με γεμίζει αρκετά, βέβαια απαιτεί σωστό προγραμματισμό, οργάνωση και πεισματική δουλειά αλλά αυτό είναι το λιγότερο όταν σε ανταμείβει το αποτέλεσμα. Παράλληλα και στο πλαίσιο των εθελοντικών δραστηριοτήτων του Κέντρου παράγω μια Εβδομαδιαία Ραδιοφωνική εκπομπή στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Ξάνθης με τίτλο «Η Ώρα της Ευρώπης», σε συνεργασία με στελέχη του Γραφείου Διασύνδεσης του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου. Η εκπομπή έχει θεματολογία σχετική με απασχόληση, κατάρτιση, δια βίου μάθηση, επιχειρηματικότητα και ευρωπαϊκές ειδήσεις. Και βέβαια επειδή η μόρφωση μας πρέπει να είναι αδιάκοπη και συνεχώς σε εξέλιξη, συνεχίζω τις σπουδές μου ως Μεταπτυχιακή Φοιτήτρια στο Τμήμα Νομικής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου με κατεύθυνση σπουδών το Ευρωπαϊκό Δίκαιο.
Είναι οι 50plus έτοιμοι να μας δεχθούν; Επαγγελματικά - Κοινωνικά.
Κάθε γενιά έχει την δική της φιλοσοφία, αυτό είναι δεδομένο και έχει να κάνει με τα ερεθίσματα της εποχής. Το χάσμα γενεών δεν θα πάψει ποτέ να υπάρχει το θέμα είναι πως το διαχειριζόμαστε εμείς. Αν διαχωρίσουμε την κοινωνία σε 50Plus στάσιμους και μη ευέλικτους και σε ονειροπόλους νέους, επαναστάτες του καναπέ που χρησιμοποιούν την εξέλιξη της τεχνολογίας και όχι το μυαλό τους, δεν θα πετύχουμε παρά μόνο να δημιουργήσουμε στερεότυπα. Δεν είμαι σε θέση να χαρακτηρίσω την γενιά αυτή γιατί απέχει πολύ από τα βιώματα μου, μπορώ όμως με βεβαιότητα να υποστηρίξω ότι η εμπειρία που αυτή η γενιά φέρει σε πολλά ζητήματα αν συνδυαστεί με την φρεσκάδα των ιδεών της νέας γενιάς, δημιουργείτε επιτυχία και πρόοδος σε πολλούς τομείς. Αυτό πρέπει να εκμεταλλευτούμε. Επομένως όλα είναι θέμα νοοτροπίας, τα εμπόδια δεν δημιουργούνται από μόνα τους..
Είσαι ευαίσθητο και κοινωνικοποιημένο άτομο σε ότι αφορά κοινωνικά, πολιτικά, διεθνή, περιβαλλοντικά ζητήματα, θέματα γύρω από τα ζωάκια, κλπ;
Η κοινωνική προσφορά και η ενασχόληση με τα κοινά δεν έχει όριο ηλικίας. Από πολύ μικρή έμαθα τι σημαίνει εθελοντισμός και κοινωνική προσφορά και σε αυτό κυρίως συντέλεσαν οι γονείς μου όντας οι ίδιοι ενεργοί εθελοντές σε πολλά Σωματεία και Συλλόγους Πολιτιστικούς και Μορφωτικούς. Σήμερα αποτελώ διοικητικό μέλος σε αρκετούς Συλλόγους της περιοχής μου, οι περισσότεροι κυρίως με Πολιτιστικό και Μορφωτικό περιεχόμενο. Η ιστορία ενός λαού είναι η παράδοσή του και δυστυχώς ή ευτυχώς είναι στο δικό μας χέρι να την διαφυλάξουμε. Την αξία τέτοιων ζητημάτων την συνειδητοποιεί κανείς μόνο αν εμπλακεί έμπρακτα. Ο πολιτισμός μας και γενικότερα το απώτερο ελληνικό παρελθόν, με όλα τα χαρακτηριστικά του, σηματοδοτούν τον δικό μας σύγχρονο τρόπο ζωής. Είναι μια υποχρέωση νομίζω που εμείς η νέα γενιά έχουμε «κληρονομήσει» να διαφυλάξουμε την εθνική μας κληρονομιά, όταν διαπιστώσουμε το νόημα τότε πραγματικά κατανοούμε την αξία της πράξης. Από την άλλη, το να είσαι ενεργός κοινωνικά προσφέροντας εθελοντική δράση, δεν απαιτεί μόνο θέληση αλλά κυρίως σημαντική προσφορά από τον προσωπικό σου χρόνο (και αυτό μπορώ με βεβαιότητα να το υποστηρίξω) και ίσως κάπου εκεί ο σύγχρονος τρόπος ζωής δημιουργεί το εμπόδιο στο να αφυπνίσουμε το ενδιαφέρον μας για προσφορά και εθελοντισμό. Η μανία του γρήγορού ρυθμού της ζωής μας αποσπά την προσοχή από κοινωνικές ευαισθησίες, μας αποπροσανατολίζει και δυσκολευόμαστε να διακρίνουμε την αληθινή διάσταση του αλτρουισμού και της αλληλεγγύης. Όπως και να έχει όμως, ο καθένας μας με ότι μέσα διαθέτει, πολύ ή λίγο, μπορεί εν δυνάμει να βρει τρόπους δημιουργικής και ουσιαστικής εθελοντικής προσφοράς.
Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας; Τι σε ενοχλεί; Βλέπεις σημάδια βελτίωσης; Που εντοπίζεις το πρόβλημα, τι προτείνεις;
Αν απαντήσω ότι δεν έχω παράπονο από την γενιά μου; Πιστεύεις θα μειονεκτώ; Θα σου πω…έχω συναίσθηση του τι ακριβώς συμβαίνει. Η γενιά μας είναι μια γενιά που καλώς ή κακώς έχει χαρακτηριστεί με διάφορα αλλά παραμένει μια γενιά που παλεύει για πολλά που δεν της χαρίστηκαν. Ας μην ξεχνάμε πως χτυπήθηκε από μια κρίση και όχι απαραίτητα οικονομική αλλά κατ’επέκταση κρίση αξιών, ακριβώς στο σημείο εκείνο που βρέθηκε να διαμορφώνει τον χαρακτήρα της. Οι δυνατοί χαρακτήρες επιβίωσαν, οι λίγο πιο αδύναμοι ίσως φανέρωσαν τις αδυναμίες τους αλλά ας μην τους κακοχαρακτηρίσουμε γ’ αυτό. Οι νέοι άνθρωποι έχουν όρεξη για δημιουργία αρκεί να βρουν πρόσφορο έδαφος, δεν υπάρχουν ευθυνόφοβοι νέοι, αντιθέτως πιστεύω πως οι δυνατότητες που πλέον έχει η νέα γενιά μπορούν να ανταγωνιστούν ικανοποιητικά ισχυρό αντίπαλο. Θα με ρωτήσεις βέβαια ποιος ορίζεται ως αντίπαλος σε αυτή τη περίπτωση. Εγώ πιστεύω αντίπαλος είναι μόνο ο ίδιος μας ο εαυτός.. προχωράμε δίπλα του αναπόφευκτα. Αυτοί που έχουν συνείδηση θα την έχουν για πάντα,, έτσι θα παλεύουν για τα όνειρά τους, για να κάνουν το αδύνατο δυνατό, με ότι μέσα διαθέτουν, και αν ακόμη δεν διαθέτουν θα ψάξουν και θα βρουν, θα εφεύρουν. Οι υπόλοιποι απλά δεν έχουν συνείδηση, θα υπάρχει πάντα κάτι άλλο που φταίει, κάτι που δεν είναι αρκετό, κάτι που δημιουργεί εμπόδια, και δεν θα υπάρχει ποτέ η αυτοκριτική, ούτε η προσπάθεια για το καλύτερο αύριο. Το μέλλον μας εμείς το φτιάξουμε, δυστυχώς τίποτα δεν μπορεί να μας χαριστεί και αν ποτέ αυτό συμβεί θα είναι δανικό... παροδικό.
Πως βιώνεις την οικονομική και πολιτική κρίση που περνά η πατρίδα μας εδώ και 11 χρόνια; Εργασιακά, μα και σαν άτομο στην καθημερινότητα.
Μεγάλωσα μέσα την οικονομική κρίση, και κυριολεκτικά και μεταφορικά. Δυστυχώς ή ευτυχώς στα χρόνια της κρίσης εγώ, και όχι μόνο εγώ, έπρεπε να επιλέξω επάγγελμα, να σπουδάσω, να στερήσω από την οικογένεια μου, να παλέψω με την αγορά εργασίας. Δεν θέλησα ποτέ όμως να ανήκω στην κατηγορία εκείνη των ανθρώπων που χρησιμοποίησαν ως πρόφαση την οικονομική κρίση, δικαιολογώντας την αδράνεια τους. Προφανώς και διαπιστώνω το πρόβλημα και θεωρώ ότι μπορεί να δημιουργήσει τροχοπέδη σε πολλούς τομείς ανάπτυξης, αλλά επιλέγω να μην το χαρακτηρίζω ως πρόβλημα. Πρόβλημα είναι όταν δεν είσαι ευέλικτος, προσαρμοστικός και ικανός να ανταπεξέλθεις σε περιόδους κρίσης, ότι κρίση και αν εννοούμε. Γ’αυτό λοιπόν πιστεύω ότι η κρίση δημιουργεί ευκαιρίες, μας κάνει διαλλακτικούς, μας αλλάζει τα δεδομένα και μπαίνουμε έτσι στην διαδικασία να σκεφτούμε το διαφορετικό, το ιδιαίτερο, το καινοτόμο που θα έρθει αντιμέτωπο με την κρίση. Το κακό με αυτές τις αλλαγές είναι ότι απαιτούν ένα πολιτικό σύστημα που ξέρει να πατάει στα πόδια του και δυστυχώς από αυτής της άποψης η χώρα μας υστερούσε σε καιρό κρίσης. Η φοβική λοιπόν αυτή άσκηση της πολιτικής που εστιάζει στο πώς να μην «σπάσει τα αυγά» σε μια «σπασμένη» κοινωνία, σκόρπισε τον πανικό. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι δεν υπάρχει κράτος που να μην βίωσε κρίση και κρίση που να μην δαιμόνισε κράτος, από εκεί και έπειτα το πρόβλημα ξεκινά και τελειώνει σε κυβερνητικούς χειρισμούς. Φυσικά και δεν είμαι αρμόδια να κρίνω ή να χαρακτηρίσω καμία λειτουργία καμίας κυβέρνησης, σου μεταφέρω απλά την προσωπική μου γνώμη, ή αλλιώς πιο κομψά, την επιστημονική μου τοποθέτηση με την ιδιότητα του πολιτικού επιστήμονα. Ανεπάρκειες θα υπάρχουν πάντα, στην πιο ιδεατή κοινωνία πάλι ανεπάρκειες θα βρούμε, το ζήτημα είναι ο καθένας να αναλογιστεί την ευθύνη, την δουλειά που έχει να κάνει, να μην αποπροσανατολίζεται από τους στόχους, να μην λειτουργεί με δανικά προσόντα..Ξεπερνώντας τα όρια μας..ξεπερνάμε εμπόδια και δυσκολίες.
Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο; Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; Η φράση που σε παρακινεί, αν θες. Κάτι φωτεινό.
Ναι σαν χαρακτήρας είμαι αρκετά θετικός άνθρωπος με μπόλικη αισιοδοξία, τόση που πολλές φορές έχω χαρακτηριστεί ονειροπόλα. Θεωρώ όμως η διάθεση και τα συναισθήματα μας, αυτό που κρύβει ο εσωτερικός μας κόσμος είναι αυτό που αναπόφευκτα εκπέμπουμε. Όχι να ζούμε στο ροζ συννεφάκι μας αλλά να κρύβουμε πάντα μέσα μας μια αισιοδοξία, που καμιά φορά χωρίς να το καταλαβαίνουμε είναι το κίνητρο για τις περισσότερες πράξεις μας. Η ευτυχία δεν είναι κάτι που παίρνουμε έτοιμο, έρχεται μέσα από τις δικές μας πράξεις. Υπάρχουν για όλους τους ανθρώπους εκείνες οι φορές στην ζωή που όλα μοιάζουν μαύρα και δεν έχουμε την ψυχική δύναμη να συνεχίσουμε να προχωράμε μπροστά. Έχω βρεθεί σαν άνθρωπος σε τέτοιες στιγμές, βίωσα δυσκολίες, σημαντικές απώλειες, πένθος και πολύ άσχημες στιγμές. Όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τέτοιες καταστάσεις είναι επόμενο να λυγίσουμε και να φτάσουμε σε αδιέξοδα, το παν όμως είναι να μην είμαστε μόνοι μας. Σε στιγμές αδυναμίας χρειαζόμαστε την σιγουριά της οικογένειας, της παρέας, της φιλίας, της συντροφικότητας, ο άνθρωπος είναι πλασμένος έτσι.. υπάρχει ο τρόπος όλα να ξεπεραστούν. Έχουμε μια αστείρευτη δύναμη μέσα μας που μπορεί να αντιμετωπίσει παραπάνω απ όσα χωράει το μυαλό μας. Φόβους έχουμε όλοι, το θάρρος δεν είναι η έλλειψη φόβου αλλά η δύναμη που έχουμε να προχωράμε παρά τους φόβους και τις αδυναμίες μας. Θέλει θάρρος λοιπόν η ζωή μας!
Όταν το δουλέψεις αυτό κυρίως με τον ίδιο σου τον εαυτό τότε θα καταλάβεις ότι δεν χρειάζονται πολλά για να είσαι ευτυχισμένος. Δεν είναι ωραίο να ευχόμαστε για μια εύκολη ζωή, άλλωστε η ζωή βγαλμένη από παραμύθι δεν υπάρχει για κανέναν, οι δυνατοί χαρακτήρες εκεί επιβιώνουν, εκεί βρίσκουν τα σταθερά τους πατήματα. Όταν αγωνιζόμαστε για το καλύτερο αύριο, πρέπει να αγωνιζόμαστε και για το καλύτερο μεθαύριο.. τίποτα δεν είναι δεδομένο και έτοιμο στο πιάτο. Όσο περίεργο και αν σου φαίνεται αυτό που λένε «είναι στην μοίρα σου και στην τύχη σου» δεν το πίστευα ποτέ. Τι είναι η μοίρα να καθορίσει εμένα; Όλα είναι θέμα επιλογών στην ζωή μας λοιπόν, καμία μοίρα, καμία τύχη, μόνο προσπάθεια, λογικές επιλογές, δυναμικός χαρακτήρας, όρεξη για σκληρή δουλειά χωρίς να ξεχνάμε να φοράμε το πιο δυνατό μας χαμόγελο, αυτό που κρύβει αυτοπεποίθηση και σιγουριά. «Είμαι αισιόδοξος. Δεν φαίνεται να έχει καμία χρησιμότητα να είμαι οτιδήποτε άλλο» έχει πει ο Winston Churchill, Βρετανός πρωθυπουργός, που τιμήθηκε με Νόμπελ το 1953 για το συγγραφικό του έργο. Ενώ αν αναζητήσουμε στο συγγραφικό πλούτο της ελληνικής αρχαιότητας, ο Επίκουρος, Αρχαίος φιλόσοφος, είχε πει: «Μια φορά υπάρχουμε, δεν υπάρχει τρόπος να υπάρξουμε δυο φορές και μάλλον δεν θα υπάρξουμε ξανά ποτέ. Κι εσύ που δεν εξουσιάζεις το αύριο, αναβάλλεις τη χαρά. Και η ζωή πάει χαμένη με τις αναβολές και ο καθένας πεθαίνει απασχολημένος». Βλέπεις λοιπόν, είναι κρίμα να μην απολαμβάνουμε την ζωή μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου