Η μελαγχολία που χειμωνιάζει

Κυριακή 13 Οκτωβρίου του 2019

Μόλις γύρισα από το κυριακάτικο τραπέζι που συνήθως μαζεύεται όλη η οικογένεια και κάθομαι στο κρεβάτι μου με τα παράθυρα ανοικτά ακούγοντας το αεράκι αυτό...

Σκέφτομαι λοιπόν ότι σιγά σιγά αρχίζει και χειμωνιαζει...
Χειμώνας =Η αγαπημένη μου εποχή. 

Απολαμβάνεις τα δειλινά με ένα ζεστό καφέ φίλτρου διαβάζοντας το αγαπημένο σου βιβλίο ή ακούγοντας την αγαπημένη σου μουσική σκεπτόμενος πόσο ωραιες είναι και οι 4 εποχες του χρόνου...

Αγάπη το χειμωνα όπως αγαπώ και τις άλλες 3 εποχές...
Μου ξυπνά χρόνια ανέμελα και αναμνήσεις από το σχολείο...

Και σκέφτομαι πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός και για τι μικροπράγματα κάθομαι και αγχώνομαι και σκάω.

Εν ολίγοις φίλε αναγνώστη, το συμπέρασμα μου είναι πως η ζωή είναι μικρή και απλώς εμείς είμαστε περαστικοί.

Γι αυτό λοιπόν τείνω να πιστεύω πως πρέπει να ζούμε τη κάθε στιγμή, σαν να είναι η τελευταία μας...

Εσύ τι σκέφτεσαι για αυτό?
Συμφωνείς άραγε μαζί μου?

Εις το επανιδείν,  Μάγδα.