365 μέρες!

Υπογράφει η Μπακογιάννη Μαρία



Τελευταίες μέρες του '19 και νιώθω ότι όλος ο χρόνος συμπυκνώνεται. Φτάνει εκείνη η ώρα του απολογισμού. Ένας βαθύς απολογισμός, που πρέπει να γίνει για να σκεφτώ τι έδωσα, τι πήρα, τι έμαθα και τι μου έμαθαν μέσα σε αυτήν την χρονιά αλλά και πόσα πέτυχα απ' τους στόχους που είχα θέσει, εγώ η ίδια στον εαυτό μου στα τελειώματα του '18. Είναι αυτό το αίσθημα του ψυχαναγκασμού που σε πιάνει κάθε χρόνο με το που το ρολόι χτυπήσει δώδεκα τα μεσάνυχτα κάθε 31 Δεκέμβρη.

Ο απολογισμός μιας χρονιάς που μετράει μέρες γεμάτες από ευτυχισμένες στιγμές, γέλια και χαρές αλλά και σπασμένα λάθη. Απογοητεύσεις και πικρίες, που σε φτάνουν στα όρια της κατάθλιψης, θέλοντας να ξεστομίσεις την φράση που τα λέει όλα. ''Κάθε πέρυσι και καλύτερα''. Ούτως η άλλως η κάθε χρονιά μας αφήνει μια γλυκιά γεύση καθώς και μια πικρή ανάμνηση! Όλα μέσα στην ζωή είναι! Το θέμα είναι εγώ αλλά και εσύ τι θα επιλέξουμε να κρατήσουμε απ' αυτόν τον απολογισμό.

Κάθε χρόνο προσπαθούμε ,να γίνουμε εκείνο το καλό παιδί που υπακούει και αποφεύγει την σκανταλιά για να ανταμειφτεί με ένα δώρο ή με ένα μπράβο, γεμίζοντας την ψυχή του από περηφάνια. Δύσκολο να το πραγματοποιήσεις. Πάντα θα υπάρχουν δόλοι που θα σε ξελογιάζουν και θα σε παρασύρουν σε αυτό το ''απρεπές'', γι' αυτό και εγώ σταμάτησα να το προσπαθώ. Δεν θέλω να είμαι το καλό παιδί γιατί ξέρω ότι και να προσπαθήσω, δεν θα γίνω. Δεν με νοιάζει να είμαι τέλεια γιατί στοχεύοντας στην τελειότητα, σκοτώνω και το καλό. Αυτό που θέλω να είμαι και το '20, είναι να είμαι αληθινή. Αυτό μετράει!

365 μέρες, κι όλες διαφορετικές μεταξύ τους. Άνθρωποι ήρθαν και έφυγαν, άνθρωποι που ήρθαν για έναν απλό καφέ, έμειναν παραπάνω απ' όσο υπολόγιζα, ενώ άνθρωποι που υπολόγιζα ότι θα μείνουν έφυγαν στο λεπτό. Δύσκολες οι σχέσεις. Αν δεν το θες, προφανώς και δεν θα πετύχει. Στόχοι, που έθεσα και έφαγαν την αναβολή της αναβολής, σαν το λεγόμενο ''από Δευτέρα''. Το πιο διαδεδομένο ψέμα ανά τον κόσμο. Δεν είναι ότι δεν θέλεις να πραγματοποιήσεις τους στόχους σου και να σβηστούν απ' την καλογραμμένη σου ατζέντα  αλλά όταν βολεύεσαι είναι δύσκολο να ξεβολευτείς γιατί νομίζεις ότι θα χάσεις και αυτό που έχεις. Τεμπελιά, φοβία; Δεν ξέρω και εγώ τι. Ίσως καταβάθος τους αφήνουμε ανεκπλήρωτους, για να έχουμε έναν λόγο να προσπαθούμε του χρόνου και του παρά χρόνου. Ποιός ξέρει.;;;

Το μόνο σίγουρο είναι ότι κι αυτήν την χρονιά την έζησα. Έμαθα πολλά πράγματα και είμαι έτοιμη να μάθω ακόμη περισσότερα. Έτοιμη να βοηθήσω αυτούς που με έχουν πραγματική ανάγκη αλλά και να περάσω χρόνο με άτομα που αγαπώ, ζώντας την κάθε μέρα στο έπακρο. Γελώντας από καρδιάς αλλά και κλαίγοντας από καρδιάς, γιατί και το κλάμα είναι ένα είδος ανακούφισης.

Ευχηθείτε λοιπόν τσουγκρίζοντας με τα γεμάτα σας ποτήρια, ευχές αληθινές για το 2020. Καλή χρονιά σε όλους!