Η συνέντευξη δοθηκε στον Μαρκόπουλο Χ. Θωμά
Αρχικά θα μου πεις τα βασικά για σένα αγαπητ/έ: Καταγωγή, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, κλπ.
Καλησπέρα και καλή χρονιά να ευχηθώ με υγεία! Η καταγωγή μου είναι από την Γουμένισσα, μια κωμόπολη στο Κιλκίς – για όσους δεν την γνωρίζουν – απ’ όπου έλκει την καταγωγή της η μητέρα μου (σε συνδυασμό με την Καστανερή, ένα ορεινό χωριό στο Πάικο). Μια περιοχή με μεγάλη ιστορία ειδικά από τα τέλη του 19ου αιώνα λόγω του Μακεδονικού Αγώνα και των Βαλκανικών Πολέμων. Είναι γεγονός πως δεν έχω ζήσει μόνιμα εκεί, αφού γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Πειραιά, όμως από την παιδική μου ηλικία ακόμα όποτε απαντούσα σε αυτή την ερώτηση δεν είπα ποτέ ότι είμαι από τον Πειραιά, πάντα ένιωθα Μακεδόνας.
Στα επαγγελματικά είμαι Δικηγόρος και για να ακριβολογώ είμαι νέος Δικηγόρος, με όσα αυτό συνεπάγεται για ένα δύσκολο επάγγελμα όπως η Δικηγορία τόσο μισθολογικά όσο και από την άποψη της εύρεσης εργασίας. Οι Δικηγόροι που ίσως διαβάζουν αυτή τη συνέντευξη καταλαβαίνουν ακριβώς τι εννοώ. Παράλληλα με την Δικηγορία, είμαι μεταπτυχιακός φοιτητής στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στο πρόγραμμα της Γεωπολιτικής Αναλύσεως, Γεωστρατηγικής Συνθέσεως, Σπουδών Άμυνας και Διεθνούς Ασφάλειας, από το οποίο και – πρώτα ο Θεός – θα αποφοιτήσω στα τέλη της φετινής ακαδημαϊκής χρονιάς.
Τώρα όσον αφορά τον ελεύθερο χρόνο, ο οποίος στην Δικηγορία είναι τόσο σπάνιος που ενδεχομένως να θεωρείται και οξύμωρο όταν μπαίνει στην ίδια πρόταση μαζί της, ασχολούμαι με την πολιτική, την παρακολούθηση των διεθνών εξελίξεων και σχέσεων τα οποία με αφορούν και λόγω του μεταπτυχιακού, και όταν μου δίνεται η ευκαιρία δεν λέω ποτέ όχι σε ένα παιχνίδι μπάσκετ με φίλους.
Τι κάνεις επαγγελματικά αυτόν τον καιρό; Με τι ασχολείσαι ή ετοιμάζεσαι να ασχοληθείς; Ποια τα πλάνα σου για την περίοδο αυτή;
Όπως προείπα είμαι Δικηγόρος. Τη συγκεκριμένη περίοδο είμαι σε μια μεταβατική «φάση», καθώς αποχώρησα από το γραφείο με το οποίο συνεργαζόμουν τα τελευταία δύο χρόνια οπότε δεν έχω να σου αναφέρω κάτι συγκεκριμένο. Το σίγουρο είναι πως μετά την λήψη του μεταπτυχιακού μου, θα αναζητήσω μια θέση εργασίας στην οποία να βρίσκει αυτό εφαρμογή, ιδανικά σε συνδυασμό με το πτυχίο της Νομικής.
Είναι οι 50plus έτοιμοι να μας δεχθούν; Επαγγελματικά - Κοινωνικά.
Ξεκάθαρα όχι. Όσο και αν θέλουν να πιστεύουν ότι ισχύει το αντίθετο. Και δεν μπορώ να τους κατηγορήσω για αυτό καθόλου, τουλάχιστον στα επαγγελματικά. Υπάρχει ένα μεγάλο χάσμα μεταξύ της δικής μας γενιάς και της γενιάς των 50plus.
Εκείνοι, ανήκουν σε μια γενιά στην οποία μπορούσες με λίγα να καταφέρεις πολλά. Και εάν δεν μπορούσαν να καταφέρουν τα πολλά, συμβιβαζόντουσαν (επαγγελματικά πάντοτε) με κάτι λιγότερο από εκείνο που θα ήθελαν στη λογική «κάτσε τώρα εδώ, και μετά βλέπουμε».
Από την άλλη η δική μας η γενιά, είναι στην κυριολεξία η γενιά της κρίσης. Είμαστε η γενιά που βλέπει τα πτυχία, τα μεταπτυχιακά, τα διδακτορικά και την όποια άλλη «περγαμηνή» διαθέτει ο καθένας, να μην τυγχάνουν της αναγνώρισης που θα έπρεπε. Είμαστε όμως και η γενιά η οποία με τον έναν ή τον άλλο τρόπο απαιτεί αυτή την αναγνώριση. Ενδεχομένως να υπάρχουν και εξαιρέσεις, όμως αυτή είναι η γενικότερη εικόνα που έχω από την γενιά μας, κρίνοντας πρώτα από τον εαυτό μου.
Κοινωνικά, δυστυχώς ακόμα στην Ελλάδα ακούγεται το «μικρός είσαι, θα μάθεις» και το «τι άποψη μπορεί να έχεις εσύ στα 25 σου». Εννοείται, πως τίποτα από τα δύο δεν ισχύει. Ένας 25άρης για παράδειγμα σε πολλές περιπτώσεις και για διάφορους λόγους μπορεί να έχει πάνω στο οποιοδήποτε θέμα μια ορθότερη και πιο εμπεριστατωμένη άποψη από έναν πενηντάρη. Αυτή η «απαξίωση» από τις μεγαλύτερες γενιές προς εμάς δεν προβλέπω να αλλάζει, έχω όμως την ελπίδα ότι όταν θα είμαστε εμείς οι «50plus» δεν θα κάνουμε τα ίδια.
Είσαι ευαίσθητο και κοινωνικοποιημένο άτομο σε ότι αφορά κοινωνικά, πολιτικά, διεθνή, περιβαλλοντικά ζητήματα, θέματα γύρω από τα ζωάκια, κλπ;
Είμαι ενεργός πολίτης. Και ως ενεργός πολίτης ενδιαφέρομαι για οτιδήποτε αφορά την χώρα μου, τους συμπολίτες μου και την κοινωνία γενικότερα. Και θα επαναλάβω πως είμαστε κυριολεκτικά η γενιά της κρίσης, η οποία δεν ήταν ποτέ μόνο οικονομική. Ήταν πάντα κρίση οικονομική, πολιτική, κοινωνική, κρίση αξιών και περιβαλλοντολογική (αν και προσφάτως έγινε της μόδας το συγκεκριμένο).
Συνεπώς η απάντησή μου στην ερώτησή σου θα είναι ναι. Άλλωστε νομίζω πως είναι αδύνατο εάν έχεις μεγαλώσει στην Ελλάδα, αν έχεις ζήσει στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία να μην σε ενδιαφέρουν τα παραπάνω ζητήματα. Ή μάλλον για να το θέσω καλύτερα δεν είναι αδύνατο, είναι όμως θλιβερό.
Τώρα για το τελευταίο που ανέφερες για τα ζωάκια, εντάξει μιλάς σε ένα άτομο που λατρεύει τα ζώα επομένως θα τα διαφοροποιήσω από όλους τους υπόλοιπους τομείς που θίγει η ερώτησή σου και θα τα βάλω μόνα τους, ξεχωριστά. Και πάνω σε αυτό, επειδή τώρα τελευταία έρχονται στο φως αρκετές περιπτώσεις εφήβων που με τον οποιοδήποτε τρόπο κακοποιούν ζωάκια, να πω πως όλα είναι θέμα παιδείας. Πρέπει επιτέλους να αποκτήσουμε παιδεία, με όλη τη σημασία της λέξης.
Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας; Τι σε ενοχλεί; Βλέπεις σημάδια βελτίωσης; Που εντοπίζεις το πρόβλημα, τι προτείνεις;
Ανήκουμε σε μια γενιά η οποία έζησε και προ τεχνολογικής «επανάστασης» με διαδίκτυο, υπολογιστές, smart phones κλπ, και μετά τεχνολογικής «επανάστασης». Αυτό σε συνδυασμό με το ότι πλέον ένα πτυχίο δεν αρκεί, μας κάνει να λαμβάνουμε περισσότερη «γνώση» για διάφορα ζητήματα. Εξηγούμαι: είμαι Δικηγόρος, το μεταπτυχιακό μου αφορά την Γεωπολιτική και την Ασφάλεια (σχεδόν κανένα σημείο επαφής με τη Νομική) και μέσω διαδικτύου καθημερινά ενημερώνομαι για το τι συμβαίνει από ελληνική οικονομία μέχρι την εσωτερική πολιτική κάποιας χώρας της Μέσης Ανατολής. Καθημερινά δηλαδή δεχόμαστε γνώση και πληροφορίες από παντού και για τα πάντα.
Το ανωτέρω δεν είναι πάντα καλό, και αυτή είναι η απάντησή μου στην ερώτησή σου: Λόγω των πολλών και διαφόρων πληροφοριών τείνουμε να έχουμε την ψευδαίσθηση ότι αυτό που εμείς πιστεύουμε είναι η αλήθεια και το σωστό. Και φυσικά είναι πολλές οι φορές τις οποίες δεν διασταυρώνουμε με κανέναν τρόπο την όποια πληροφορία δεχόμαστε. Έτσι, καταλήγουμε αρκετές φορές να είμαστε θύματα λαϊκισμού ή παραπληροφόρησης και μάλιστα να υπεραμυνόμαστε των θέσεών μας. Μέγα λάθος. Χαμηλά το κεφάλι, ανοιχτό το μυαλό και τα αυτιά και διάλογος. Δεν θα σωθεί η κοινωνία με αυτά, όμως εμείς οι ίδιοι θα γίνουμε λίγο καλύτεροι άνθρωποι.
Πως βιώνεις την οικονομική και πολιτική κρίση που περνά η πατρίδα μας εδώ και 12 χρόνια; Εργασιακά, μα και σαν άτομο στην καθημερινότητα.
Αρχικά να πούμε, πως μιλάμε εμείς για οικονομική κρίση και υπάρχουν συμπολίτες μας που σίγουρα γελάνε, ενδεχομένως να θέλουν να μας βρίσουν κιόλας. Προσωπικά είμαι από τους τυχερούς, καθώς σίγουρα έζησα την οικονομική κρίση, χωρίς όμως αυτό να με επηρεάσει αρνητικά. Δεν πείνασα, δεν μου έκοψαν το ρεύμα γιατί δεν είχα χρήματα να το πληρώσω, δεν έχασα την επιχείρησή μου ή την δουλειά μου. Σίγουρα τα ανωτέρω και εγώ, αλλά και όσοι ακόμα της ηλικίας μας βρίσκονται στην ίδια κατηγορία με εμένα, τα οφείλουμε στους γονείς μας. Όμως όσα δεινά ανέφερα πιο πάνω κάποιοι συμπολίτες μας τα έζησαν και κάποιοι γονείς δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν τα παιδιά τους. Ναι, δουλεύω από το πρώτο έτος του πανεπιστημίου όμως αυτό συνέβη γιατί τότε ήθελα εγώ ο ίδιος να νιώσω ότι κάποια τουλάχιστον από τα χρήματα που ξοδεύω ήταν δουλεμένα από εμένα και όχι από τους γονείς μου. Ήθελα και δούλευα, ευτυχώς για εμένα, δεν ήταν αναγκαστικό.
Τώρα, όσον αφορά τα εργασιακά, ειδικά μετά την λήψη του πτυχίου, αυτά είναι μια μεγάλη πληγή. Όσοι έχουν αποφοιτήσει από κάποια νομική την τελευταία δεκαετία τουλάχιστον, για να μιλήσω για έναν τομέα που γνωρίζω, καταλαβαίνουν τι εννοώ.
Αν θέλεις να ασχοληθείς με την Δικηγορία θα πρέπει να δώσεις εξετάσεις για να λάβεις από το Υπουργείο Δικαιοσύνης την σχετική Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος. Για να λάβεις μέρος σε αυτές τις εξετάσεις θα πρέπει να έχεις συμπληρώσει σίγουρα 18 μήνες πρακτικής άσκησης (μετά την λήψη του πτυχίου). Ενδεχομένως κάποιοι να έχουν συμπληρώσει και 19,20 ή 21 μήνες πρακτικής άσκησης καθώς οι εξετάσεις λαμβάνουν χώρα 2 φορές τον χρόνο. Κατά την διάρκεια της πρακτικής άσκησης οι συνθήκες είναι κυριολεκτικά αστείες.
Ο ασκούμενος Δικηγόρος κάνει μέσα στην ημέρα ακριβώς ο,τι θα έκανε και ένας «κανονικός» Δικηγόρος, πολλές φορές και παραπάνω από όσα θα έκανε και ένας Δικηγόρος, αφού υπάρχουν άπειρα παραδείγματα ασκουμένων που επιφορτίζονται για παράδειγμα με την πληρωμή λογαριασμών του Δικηγόρου, την κράτηση θέσης σε ουρά κάποιας Δημόσιας Υπηρεσίας για να έρθει ο Δικηγόρος αργότερα και άλλα παρόμοια. Όλα τα παραπάνω λοιπόν, και όσα άλλα μπορεί να μου διέφυγαν, μέσα στο πλαίσιο μιας δεκάωρης ίσως και δωδεκάωρης καθημερινής εργασίας με αστείους «μισθούς» και ακόμα πιο αστείες δικαιολογίες, αφού η τεράστια πλειοψηφία των ασκουμένων λαμβάνουν μηνιαίως ένα ποσό που κυμαίνεται από 200 – 400 ευρώ με την δικαιολογία ότι «δεν είναι εργασία, είναι μαθητεία».
Και φυσικά μετά την λήψη της Άδειας Ασκήσεως Επαγγέλματος, εάν για τον οποιονδήποτε λόγο δεν μπορείς να συνεχίσεις να εργάζεσαι στο δικηγορικό γραφείο που πραγματοποίησες την πρακτική άσκηση, ανοίγεις αγγελίες για νέους Δικηγόρους και διαβάζεις σχεδόν σε όλες «απαραίτητη προϋπηρεσία 3 έτη», και κάπως έτσι προσγειώνεσαι – αν δεν έχεις ήδη προσγειωθεί στην πρακτική άσκηση – στην θλιβερή πραγματικότητα. Όσον αφορά την πολιτική κρίση, η απάντηση μου θα αφορά κυρίως τα άτομα της δικής μας γενιάς.
Συναναστρέφομαι καθημερινά άτομα 20 – 35 ετών. Στο κομμάτι της πολιτικής, θα ακούσεις αυτό που κατάντησε γραφικό κατά την διάρκεια της κρίσης, «γιατί να ασχοληθώ εγώ με την πολιτική», «άσε με τώρα με τους ψεύτες». «όλοι τα ίδια είναι, τα ίδια κάνουν». Σε όλα αυτά το εύκολο θα ήταν να πούμε πως δεν ισχύουν, και να πάμε παρακάτω. Όμως έτσι δεν θα άλλαζε τίποτα. Για οικονομία χρόνου λοιπόν, ας πούμε ότι όλα τα παραπάνω είναι αλήθεια. Προσκαλώ και προκαλώ όποιον τα πιστεύει να ασχοληθεί με την πολιτική. Είναι όλοι ψεύτες; Ωραία, ασχολήσου εσύ για να μην είναι όλοι ψεύτες. Κάνουν όλοι τα ίδια; Μαζί σου! Μπες στην πολιτική και κάνε την διαφορά. Γιατί να ασχοληθείς εσύ με την πολιτική; Γιατί είναι η καθημερινότητά σου. Γιατί αυτή ορίζει σε έναν βαθμό τη ζωή σου.
Τα παραπάνω αφορούσαν την πολιτική κρίση, στην κοινωνία. Αναφορικά με την πολιτική κρίση στα πολιτικά κόμματα, ίσως να δούλεψε και ευεργετικά. Σίγουρα υπάρχουν και αρνητικά παραδείγματα τα οποία είναι μια άλλη συζήτηση. Όμως λόγω την πολιτικής κρίσης, είδαμε πολιτικά κόμματα να προχωράνε λίγο πιο μπροστά. Να ανοίγονται στην κοινωνία, να αλλάζουν τις δομές τους, να εκσυγχρονίζονται.
Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο; Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; Η φράση που σε παρακινεί, αν θες. Κάτι φωτεινό.
Γενικότερα αυτό που πάντα πίστευα, είναι αυτό που είπα και πιο πάνω για την πολιτική. Αν κάτι δεν σου αρέσει, άλλαξέ το. Κανένας δεν σου εγγυάται ότι θα τα καταφέρεις, σίγουρα όμως θα μπορείς να πεις ότι προσπάθησες.
Ως κοινωνία βρισκόμαστε στο στάδιο που προσπαθούμε να διορθώσουμε λάθη του παρελθόντος και να πάμε μπροστά. Ας ελπίσουμε ότι αυτή η προσπάθεια θα έχει αποτέλεσμα και δεν θα μας τραβήξουν τα «βαρίδια» ακόμα μια φορά προς τα πίσω. Όχι τόσο για την δική μας τη γενιά, όσο για τα παιδιά μας. Έτσι ώστε τα δικά μας τα παιδιά στην ηλικία μας, να έχουν λιγότερο σοβαρά προβλήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου