Ο Jeroen Kohls μιλάει στο OfftRN

Η συνέντευξη δόθηκε στον Μαρκόπουλο Χ. Θωμά 

Αρχικά θα μου πεις τα βασικά για σένα αγαπητή/έ: Καταγωγή, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, κλπ.

Ονομάζομαι Jeroen Kohls. Καταγομαι από την Γερμανία από την πλευρά του πατέρα μου και από την Ελλάδα από την πλευρά της μητέρας μου. Έχω γεννηθεί στο Βέλγιο. Σπούδασα κοινωνιολογία στην Αθήνα και την Κonstanz της Γερμανίας και Δημόσια πολιτική στο Μάαστριχτ της Ολλανδίας (δηλαδή των Κάτω Χωρών για να είμαστε σωστοί). Αγαπάω πολύ την ιστορία, τις ταινίες και την μουσική. Είμαι παντρεμένος.

Τι κάνεις επαγγελματικά αυτόν τον καιρό; Με τι ασχολείσαι ή ετοιμάζεσαι να ασχοληθείς; Ποια τα πλάνα σου για την περίοδο αυτή;

Είμαι επιστημονικός συνεργάτης και project manager στην Αντιπροσωπεία του Ιδρύματος Konrad Adenauer στην Αθήνα από το 2014. Το ίδρυμα Konrad Adenauer (KAS) είναι ένα γερμανικό πολιτικό ίδρυμα που σαν στόχο την προώθηση της Δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και της κοινωνικής οικονομίας της αγοράς. Το ΚΑS έχει συνολικά 120 γραφεία που είναι υπεύθυνα για δράσεις σε περίπου 200 χώρες σε όλο τον κόσμο. Στα μέσα 2012 το KAS ξανάρχισε  τις δραστηριότητές του στην Ελλάδα (όπου είχε δραστηριοποιηθεί και τις δεκαετίες του 70, του 80 και λίγο στις αρχές τις δεκαετίας του 90) και μερικά χρόνια αργότερα και στην Κύπρο. Το KAS Αθηνών έχει ως κύριο στόχο την προώθηση του πολιτικού και κοινωνικού διαλόγου μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Γερμανίας, καθώς και μεταξύ των υπολοίπων εταίρων της Ε.Ε. Για τα επόμενα χρόνια έχω ως πλάνο να συνεχίσω να στηρίζω το έργο του Ιδρύματος και να αναπτύσσομαι επαγγελματικά και ανθρώπινα μέσα σε αυτό. 

Είναι οι 50plus έτοιμοι να μας δεχθούν; Επαγγελματικά - Κοινωνικά.

Εξαιρετική ερώτηση. Και ναι και όχι. Θεωρώ πως υπάρχει  συχνά, σε πακόσμιο επίπεδο, ένας πόλεμος γενεών που δυσκολεύει τους νεότερους έναντι των παλαιότερων. Ειδικά π.χ. στη πολιτική, που είναι και το αντικείμενο μου, πολλές φορές οι νέοι άνθρωποι  βλέπουν τις πρωτοβουλίες και την εξέλιξη τους να μπλοκάρονται από τους παλαιότερους. Παρόλα αυτά υπάρχουν όλο και περισσότερα παραδείγματα νέων ανθρώπων που καταφέρνουν να κάνουν την υπέρβαση. Υπάρχουν βέβαια και νέοι άνθρωποι με ιδέες πεπαλαιωμένες ακόμα και για τους 50plus.

Είσαι ευαίσθητο και κοινωνικοποιημένο άτομο σε ότι αφορά κοινωνικά, πολιτικά, διεθνή, περιβαλλοντικά ζητήματα, θέματα γύρω από τα ζωάκια, κλπ; 

Νομίζω αυτό είναι προφανές από το αντικείμενο των σπουδών μου και της εργασίας μου. Περισσότερο από όλα με απασχολεί πολύ το να χτίζονται γέφυρες επικοινωνίας και συνεργασίας και όχι τείχη

Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας; Τι σε ενοχλεί; Βλέπεις σημάδια βελτίωσης; Που εντοπίζεις το πρόβλημα, τι προτείνεις; 

…συνεχίζω λοιπόν από την προηγούμενη ερώτηση. Οι προηγούμενες γενιές από εμάς έκαναν μερικά γιγάντια βήματα στο επίπεδο της δημιουργίας ενός κόσμου αλληλοκατανόησης και συνεργασίας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι, για παράδειγμα, ένα τεράστιο επίτευγμα της γενιάς που επέζησε τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η γενιά μας όχι μόνο δεν έχει καταφέρει να το ακολουθήσει αυτό το παράδειγμα παρουσιάζοντας αντίστοιχα επιτεύγματα, αλλά αδυνατεί και σε μεγάλο βαθμό να το διατηρήσει (βλ. π.χ. το Brexit, το Grexit, που ευτυχώς δεν έγινε κλπ.). Αντίστοιχα και πολλές φορές ακόμα χειρότερα παραδείγματα έχουμε και σε άλλα μέρη του κόσμου. Πιο ορατό παράδειγμα είναι φυσικά οι ΗΠΑ του προέδρου Trump που τουλάχιστον σε επίπεδο πολιτικής ρητορικής δείχνει να πηγαίνει διαρκώς πίσω. Ειδικά σε ότι αφορά το περιβάλλον και την διεθνή πολιτική. 
Η διαρκής ειρήνη αλλά και η συνεχής άνοδος του βιοτικού επιπέδου των προηγούμενων δεκαετιών έχουν κάνει δυστυχώς την γενιά μας να θεωρεί πολλά πράγματα δεδομένα και να μην τα συνδέει με τα επιτεύγματα των προηγούμενων γενεών. Ελπίζω αυτό να μην έχει δυσάρεστες συνέπειες. Η ιστορία μας έχει δείξει π.χ. ότι την κλασσική αρχαιότητα μπορεί να την ακολουθήσει ο μεσαίωνας, και τον διαφωτισμό, το ολοκαύτωμα. 
Προτείνω ηρεμία στην αντιμετώπιση των κρίσεων και διαρκή κινητοποίηση, ώστε οι μικρές φαινομενικά γραφικές πολιτικές μειοψηφείς ακραίων να μην επιβάλλονται στη διαμόρφωση της πολιτικής ατζέντας.  

Πως βιώνεις την οικονομική και πολιτική κρίση που περνά η πατρίδα μας εδώ και 12 χρόνια; Εργασιακά, μα και σαν άτομο στην καθημερινότητα.

Σίγουρα αισθάνομαι ότι η κρίση έχει επηρεάσει την ζωή τόσο την δική μου όσο και τον ανθρώπων γύρω μου. Επειδή εργάζομαι για ένα Γερμανικό ίδρυμα που δεν έχει επηρεαστεί άμεσα από την οικονομική κρίση της Ελλάδας δεν μπορώ να πω ότι αντιμετωπίζω τόσο μεγάλες δυσκολίες, όσο μερικοί συνομήλικοί μου. Θα τολμούσα όμως να πω πως η καθημερινότητα και η ποιότητα της είναι κάτι που δυστυχώς δεν απασχολούσε τους Έλληνες ακόμα και στις ιδιαίτερα καλές οικονομικά εποχές, π.χ. μια καλή δημόσια υγεία, παιδεία, καθαριότητα, και κάθε τύπου δημόσιες υπηρεσίες, αυτά που αποτελούν δηλαδή την κύρια καθημερινότητα των ανθρώπων, δεν αντιμετωπίστηκαν ποτέ με την ίδια προσοχή που αντιμετωπίζονται σε άλλες χώρε της ΕΕ. Η κρίση υπήρξε πολλές φορές απλώς το τελειωτικό χτύπημα σε ένα συνολικά προβληματικό σύστημα.

Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο; Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; Η φράση που σε παρακινεί, αν θες. Κάτι φωτεινό.

Ο κόσμος σίγουρα πηγαίνει μπροστά. Η πρόσβαση που ο μέσος άνθρωπος έχει σε γνώση, πληροφορίες, αγορές, επικοινωνία, κλπ. Δεν ήταν ποτέ τόσο μεγάλη όσο σήμερα. Αυτό είναι και η εγγύηση ότι οι ανθρωπότητα δεν θα βυθιστεί ποτέ ξανά στο σκοτάδι της άγνοιας και της μισαλλοδοξίας. "Όλοι ζούμε κάτω από τον ίδιο ουρανό, αλλά δεν έχουμε όλοι τον ίδιο ορίζοντα." έλεγε ο Adenauer για να περιγράψει αυτούς που δεν μπορούσαν να σκεφτούν δημιουργικά ένα ευρωπαϊκό μέλλον χωρίς ανταγωνισμούς και εχθρότητες άλλα με συνεργασία και αλληλεγγύη. Αυτό είναι το μέλλον στο οποίο ελπίζω εγώ.