Η Ειρήνη Εμινίδου μιλά στο OfftRN

Αρχικά θα μου πεις τα βασικά για σένα αγαπητή: Καταγωγή, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, κλπ.

Ας αρχίσουμε από το πρώτο ταξίδι στη Θεσσαλονίκη ως φοιτήτρια πλέον φεύγοντας από την πόλη μου τη Βέροια με τρεις κυριολεκτικά βαλίτσες και παρά πολλά όνειρα. Σπούδασα Δημοσιογραφία και Μ.Μ.Ε. στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης από όπου και έλαβα το μεταπτυχιακό μου στην Επικοινωνία και τον Πολιτισμό. Θέατρο και μουσικές σκηνές είναι δύο από τις επιλογές μου στον ελεύθερο μου χρόνο ενώ δεν παραλείπω και κανένα ταξίδι, όποτε βρεθεί η σωστή παρέα και ο σωστός προορισμός ανάλογα με την εποχή.

Τι κάνεις επαγγελματικά αυτόν τον καιρό; Με τι ασχολείσαι ή ετοιμάζεσαι να ασχοληθείς; Ποια τα πλάνα σου για την περίοδο αυτή; 

Ασχολούμαι επαγγελματικά και ενεργά με τη δημοσιογραφία τα τελευταία 7 χρόνια και λατρεύω το χώρο αυτόν σε όλες τις εκφάνσεις του. Από την απλή επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων μέχρι την επικαιρότητα και τη σωστή μετάδοσή της στον κόσμο. Με τη δημοσιογραφία και την ενημέρωση, με την οποία και έχω καταπιαστεί τα τελευταία χρόνια, έρχομαι πιο κοντά σε αυτά που αποτελούν φυσικά ενδιαφέροντα και για εμένα προσωπικά και άρα φυσικά ερωτήματα που χρήζουν απάντησης. Όταν μάλιστα όλα αυτά αναπτύσσονται και στο ψηφιακό κόσμο τότε η πρόκληση γίνεται μεγαλύτερη. Τα τελευταία χρόνια, επιπλέον, έχω ανακαλύψει πως όσο πιο κοντά έρχεσαι στα ενδιαφέροντά σου τόσο πιο γεμάτος και ευτυχισμένος γίνεσαι. Έτσι, μέσα στα επόμενα σχέδια, παρ όλο που δεν είναι ποτέ για μένα τόσο μακροπρόθεσμα όσο φαντάζουν, είναι σίγουρα να ασχοληθώ με αυτά που με γεμίζουν και  όχι τόσο με αυτά μέσω των οποίων βιοπορίζομαι.

Είναι οι 50plus έτοιμοι να μας δεχθούν; Επαγγελματικά - Κοινωνικά.

Προσωπικά στην επαγγελματική μου πορεία έχω αντιληφθεί τα τεράστια κενά μεταξύ των γενεών ωστόσο η γενιά των σημερινών 50αρηδων έχω παρατηρήσει και βιώσει πως είναι αρκετά ανοιχτή στο να δεχτεί συμβουλές και προτροπές των νέων, γεγονός που σημαίνει πως τα ευήκοα ώτα είναι αυτά που θα πρέπει να μας απασχολούν και όχι η ηλικία ή οτιδήποτε άλλο επιδερμικό και επιφανειακό.

Είσαι ευαίσθητο και κοινωνικοποιημένο άτομο σε ότι αφορά κοινωνικά, πολιτικά, διεθνή, περιβαλλοντικά ζητήματα, θέματα γύρω από τα ζωάκια, κλπ; 

Η επαφή με την επικαιρότητα στον τομέα της ενημέρωσης δεν σου δίνει και πολλές άλλες επιλογές. Δεν νομίζω πως υπάρχει για παράδειγμα άνθρωπος που διάβασε, είδε, έμαθε πράγματα για την Αυστραλία με την περιπέτεια που πέρασε και να μην λύγισε και να βοήθησε με τον τρόπο που ο ίδιος μπορεί. Εξάλλου η συνεχής ενημέρωση σε τροφοδοτεί συνέχεια με γνώσεις και απόψεις για τον κόσμο. Κάτι που με την σειρά του οδηγεί στην όσο το δυνατόν πιο σωστή, δίκαιη και ολοκληρωμένη αντιμετώπιση των πραγμάτων. 

Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας; Τι σε ενοχλεί; Βλέπεις σημάδια βελτίωσης; Που εντοπίζεις το πρόβλημα, τι προτείνεις; 

Η γενιά μου είναι μια γενιά νέων ανθρώπων που τα πρώτα χρόνια της ζωής της έζησε καλά ωστόσο στην πορεία ταλαιπωρήθηκε αρκετά εξαιτίας της οικονομικής και κοινωνικοπολιτικής κρίσης. Η επόμενη σίγουρα θα δεχτεί τις συνέπειες της κρίσης πολύ πιο έντονα από εμάς ωστόσο νομίζω πως η κρίση μας βρήκε επαγγελματικά και όχι τόσο κοινωνικά ή πολιτικά. Οι ευκαιρίες ξαφνικά εξαφανίστηκαν και βρεθήκαμε σε μια «αγορά» κλειστή από όλες τις απόψεις. Το πείσμα όμως σε συνδυασμό με τις γνώσεις και το ταλέντο των νέων ανθρώπων μου δείχνει πως εμείς κρατάμε στα χέρια μας τη μοίρα μας και μπορούμε να τη διαμορφώσουμε όπως εμείς θέλουμε.  Η πολιτική διάσταση της κρίσης καθώς και η κοινωνική της είναι δυο κεφάλαια από μόνες τους! 

Πως βιώνεις την οικονομική και πολιτική κρίση που περνά η πατρίδα μας εδώ και 12 χρόνια; Εργασιακά, μα και σαν άτομο στην καθημερινότητα. 

Ο,τι και να πει κανείς για το πως βιώνει την οικονομική κρίση έχει ήδη ειπωθεί. Προσωπικά ωστόσο αυτό που βίωνα εξαρχής ήταν η δυσκολία στο να αναγνωριστεί η αξία ενός ανθρώπου. Αντιλαμβάνεσαι τις δυσκολίες ενός εργοδότη, σίγουρα, αλλά ωστόσο βιώνεις και την απαξίωση των δικαιωμάτων, δυνατοτήτων και γιατί όχι και των ονείρων σου. Ναι, ίσως αυτό είναι το χειρότερο πράγμα. Η απαξίωση. Αυτό όμως δεν σημαίνει και ότι τα παρατάμε  και το βάζουμε κάτω. Γιατί για μια ακόμα φορά είμαστε ικανοί να αποδείξουμε ότι όλα θα αλλάξουν όταν σηκωθούμε και πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Η εμπειρία μου μού έδειξε πως όσες περισσότερες ευθύνες αποκτάς ως άνθρωπος τόσο πιο πολύ και πιο γρήγορα ωριμάζεις. Και αυτό ισχύει για όλες τις περιπτώσεις. 

Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο; Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; Η φράση που σε παρακινεί, αν θες. Κάτι φωτεινό.

Ας είμαστε πιο καλοί ο ένας απέναντι στον άλλον και θα δούμε ότι ο κόσμος θα αρχίσει σιγά σιγά να αλλάζει. Άλλωστε, όταν ζητάμε κάτι, θα πρέπει πρώτα εμείς να το έχουμε δώσει.