Μια πόλη με απωθημένα

Άδεια η πόλη όλα μοιάζουν να είναι έρημα. Γίναμε συνένοχοι και συνάμα αμέτοχοι θεατές σε ένα έργο βουβό με τόσο θόρυβο.

Η βροχή άρχισε ίσως οι σταγόνες σκεπάσουν κάπως τις πληγές. Δεν ξέρω τι μας ξημερώνει και τι να ναι αυτό που μας περιμένει. Τώρα όλα μοιάζουν άγνωστα που έχουν γίνει απωθημένα έτοιμα να τα καταπνίξουμε σε ένα κενό. Ερωτήματα αμέτρητα με αναπάντητα μηνύματα που δεν διαβάστηκαν ποτέ, και άλλα τόσα πού διαβάστηκαν και αγνοήθηκαν.

Η πόλη άδεια αλλά τόσο γεμάτη από σκέψεις, φωνές και γέλια που ίσως να είναι και απαντήσεις στα απωθημένα.

(Unplash photo by @mkunsplash84)



Φοβόσουν τον θόρυβο και ήθελες την ηρεμία σου τώρα που σου ήρθε έχεις τάσεις φυγής.

Η ηρεμία θυμίζει την σιωπή και πολλοί την φοβόμαστε ή δεν την έχουμε συνηθίσει τόσο.

Αγαπώ κάθε απάντηση που μου δίνει ένας άνθρωπος, κάποιες φορές μου είναι δύσκολο μα τότε θυμάμαι εμένα που δεν είχα πια άλλες απαντήσεις. Όταν είναι όλα τόσο αυτονόητα, οι εξηγήσεις και οι συναντήσεις μοιάζουν ανεπαρκείς και αχρείαστες.

Δηλαδή τι; Να πεις για ακόμη μια φορά τα ίδια λόγια; ίδια βλέμματα και πράξεις που θα έχουν δώσει το ίδιο τέλος. Ας αποχωρούμε από την σκηνή του έρωτα με αξιοπρέπεια, χωρίς δραματικές λέξεις και κινήσεις που θα σου στιγματίσουν την μνήμη.

Να κρατήσεις αυτά που θες αλλά όχι ανθρώπους, κανείς δεν μπορεί να κρατήσει ένα άτομο που δεν επιθυμεί να είναι εκεί μαζί σου. Αυτοί που θέλουν να είναι μαζί σου είναι ήδη δίπλα σου, χωρίς να τους ψάχνεις και να τους πολιορκείς.

Οι άνθρωποι δεν είναι μισοί, δεν ψάχνουν το άλλο μισό τους αλλά τον συνοδοιπόρο τους σε αυτό το ταξίδι της ζωής. Μαζί γίνεστε ένα μα συνάμα είστε δύο, πάντα θα είστε δύο όντα που χρειάζεται ο ένας τον άλλο είτε από ανάγκη, εγωισμούς, απωθημένα είτε από αγάπη και αληθινή εκτίμηση προς τον άλλο.

Αν επιθυμείς να μείνεις, μείνε. Αν θες να φύγεις, να φύγεις. Όχι άλλα πισωγυρίσματα, παύσεις με σιωπές και αναπάντητα ερωτήματα σε ξηγημένες απαντήσεις.

Στο τέλος, μένουμε με αυτούς που πραγματικά άντεξαν κάθε μας είναι με ανασφάλειες, επιφυλάξεις, δισταγμούς και εξομολογήσεις που δέχτηκαν χωρίς να σε επικρίνουν.

Ειρήνη Αρτάκα