Η Στέλλα Σ. Σαλέπη μιλά στο OfftRN

Η συνέντευξη δόθηκε στον Μαρκόπουλο Χ. Θωμά 

Αρχικά θα μου πεις τα βασικά για σένα αγαπητή: 
Καταγωγή, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, κλπ. 

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Νέα Βρασνά. Είμαι απόφοιτη του Τμήματος Κοινωνικής Διοίκησης και Πολιτικής Επιστήμης της Σχολής Κοινωνικών, Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης καθώς πραγματοποίησα το μεταπτυχιακό μου MBA Οικονομικών στο Frederick University of Cyprus. Εκτός αυτού έχω φοιτήσει και παρακολουθήσει σεμινάρια και επιμορφωτικά προγράμματα στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, στο University of London και στο University of Geneva. Από τον Σεπτέμβριο του 2017 ασκώ τα καθήκοντα της Συντονίστριας/Ειδικής Γραμματέα στην Αντιπροσωπεία του Ελληνικού Οργανισμού Πολιτικών Επιστημόνων στην Θεσσαλονίκη, είμαι δόκιμο μέλος του Ελληνικού Ινστιτούτου για τον ΟΗΕ και ασχολήθηκα επισταμένως ερευνητικά στο Κέντρο Αστικής Μεταρρύθμισης. Ήμουν εθελόντρια στο EUROPE DIRECT της Κομοτηνής, καθώς και στο JEF Κομοτηνή όπως επίσης αποτελώ μέλος της Ένωσης Νέων Αυτοδιοικητικών Ελλάδος εκπροσωπώντας την Μακεδονία. Έχω απασχοληθεί στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας & Θράκης υπό την επίβλεψη της Εκτελεστικού Γραμματέα, καθώς και στον Οργανισμό Κοινωνικής Προστασίας Αλληλεγγύης & Παιδείας Δήμου Βόλβης στον οποία είμαι και Αντιπρόεδρος. Έχω συμμετάσχει σε σειρά συνεδρίων, ημερίδων και επιμορφωτικών προγραμμάτων, ενώ κατά την διάρκεια των σπουδών μου έχω συμμετάσχει σε προσομοιωτικά προγράμματα τοπικής αυτοδιοίκησης και με το Erasmus έχω σπουδάσει σε Πανεπιστήμιο της Σλοβακίας. Έχω συμμετάσχει στην διοργάνωση σειράς επιστημονικών εκδηλώσεων, αλλά και ως μέλος οργανωτικής επιτροπής συνεδρίων. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές 2019 εκλέχθηκα Δημοτική Σύμβουλος του Δήμου Βόλβης καθώς είμαι Εντεταλμένη Δημοτική Σύμβουλος Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων και Ψηφιακής Διακυβέρνησης. Τέλος, προεκλογική μου δέσμευση ήταν η δημιουργία του Δημοτικού Συμβουλίου Νέων το οποίο και επιτυχώς έχει συσταθεί από νέους ηλικίας 18 έως 30 ετών, καθώς έχουμε προβεί στις κατάλληλες κινήσεις για την σύσταση γραφείου ERASMUS PLUS στον Δήμο Βόλβης.

Μένεις Ελλάδα ή φεύγεις εξωτερικό… και γιατί; 
Αν πας έξω θα γύριζες ποτέ; 
Τι θα σου λείψει πιο πολύ από τον τόπο μας;

Μια πολύ καλή ερώτηση μιας και το φαινόμενο του brain drain είναι φανερό. Ζω στην Ελλάδα εργάζομαι στην Ελλάδα και οι βλέψεις μου είναι για την Ελλάδα. Το σκεπτικό μου είναι πως οι νέοι πρέπει με κάθε τρόπο να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες που έχουν αποκτήσει στον τόπο τους, στο χωριό τους, στην πόλη τους, στην χώρα τους. Θα πρέπει όλοι οι νέοι να αποκτήσουν αυτό το σκεπτικό διότι αν δεν αλλάξουμε και αν δεν προσφέρουμε εμείς στον τόπο μας δεν θα το κάνει κανένας. Υπάρχει η αντίληψη πως πολλοί νέοι δεν καταφέρνουν ενώ σπουδάζουν να ενσωματωθούν στον τομέα που τους ενδιαφέρει. Ωστόσο, θα έπρεπε πολλοί νέοι να προσπαθήσουν να εμπλουτίσουν όσο μπορούν το βιογραφικό τους. Υπάρχουν πολλοί φοιτητές οι οποίοι αργούν να εμπλουτίσουν το βιογραφικό τους με εργαλεία που είναι χρήσιμα για τον επαγγελματικό προσανατολισμό. Δεν υπάρχει και η καθοδήγηση για τους νέους δυστυχώς, ωστόσο βλέποντας αυτά που συμβαίνουν καθημερινά, θα έπρεπε να εμπλουτίσουν όσο μπορούν το βιογραφικό τους. Υπάρχουν λαμπροί νέοι στο εξωτερικό που διαπρέπουν, αλλά υπάρχουν και λαμπροί νέοι στην χώρα μας οι οποίοι δεν έχουν αξιοποιηθεί. Πιστεύω πως όσο εμπλουτίζεις τις γνώσεις σου, τις γλώσσες σου, τα πτυχία σου σίγουρα δεν θα βγεις χαμένος. Πολλοί δεν πιστεύουν στα νέα παιδιά, πολλοί θα τους κατηγορήσουν για τον αυθορμητισμό τους. Είμαι κάθετα αντίθετη στην νοοτροπία αυτή διότι πολλοί νέοι διαπρέπουν, είναι περισσότερο καταρτισμένοι με γνώσεις, περισσότεροι εξοικειωμένοι με την τεχνολογία και κυρίως με θέληση για αλλαγή, εργαλεία που μπορούν να βελτιώσουν την υφιστάμενη κατάσταση.

Είναι οι 50plus έτοιμοι να μας δεχθούν ως γενιά του αύριο; 
Επαγγελματικά – Κοινωνικά - Πολιτικά.

Όπως είπα και προηγουμένως, η νέα γενιά επιβάλλεται να βγει μπροστά. Αυτό ήταν και το μότο μου στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Η νέα γενιά απαρτίζεται από νέους που έχουν πάθος για την αλλαγή της υφιστάμενης κατάστασης. Βλέπουμε μια νέα γενιά που πλέον αποκτά άποψη για την επικαιρότητα και δεν παρακολουθεί παθητικά. Εκτός από την άποψη, λαμβάνει δράσεις σε τοπικό και διεθνές επίπεδο. Διακρίνεται από τον αμέτρητο εθελοντισμό. Δεν θεωρώ πως οι νέοι αδιαφορούν για την πολιτική, για τα κοινωνικά δικαιώματα, για τον αθλητισμό, για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Παρακολουθούμε διαρκώς μια στροφή της νέας γενιάς που πολλοί θέλουν να αποκρύψουν. Δεν θα σου κρύψω, πως αυτοί που δεν θέλουν τους νέους μπροστά, είναι αυτοί που έχουν συνηθίσει την παραδοσιακή μέθοδο λειτουργίας σε όλους τους τομείς. Είναι αυτοί που εμμένουν στον θεσμό της οικογενειοκρατίας, δυστυχώς φαινόμενο που επικρατεί στην χώρα μας. Σε μια κοινωνία που παραπαίει επιβάλλεται οι νέοι άνθρωποι να βγουν μπροστά. Η οικονομική κρίση ήρθε να αναδείξει προβλήματα και παθογένειες βαθιά ριζωμένα στο DNA του Έλληνα. Ταυτόχρονα, όμως ήρθε να μας δείξει ότι δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Ακόμα και τώρα πολίτες και πολιτικοί πιστεύουν πως έχουν το αλάθητο της κρίσης ή της επιλογής αντίστοιχα. Εξακολουθούμε, ακόμα και σήμερα, στην αυγή του 2020, να μιλάμε και να συμπεριφερόμαστε στην πολιτική και κοινωνική μας ζωή με όρους του 1980. Μας εξοργίζει η οικογενειοκρατία στην ελληνική πολιτική σκηνή, την οποία με την ψήφο μας τη συντηρούμε. Διαμαρτυρόμαστε ότι στο προσκήνιο είναι συνέχεια οι ίδιοι άνθρωποι, τη στιγμή που εμείς δεν επιλέγουμε το νέο. Και δεν είναι μόνο στα κόμματα αυτή η εικόνα. Ακόμα και στις τοπικές κοινωνίες σε δημαρχιακούς θώκους ή στις νεοσύστατες περιφέρειες επιλέγουμε «παραδοσιακά». Στα λόγια επιζητούμε το νέο αλλά στην πράξη μας τρομάζει. «Δεν έχει εμπειρία διοίκησης», λένε όσοι τους βολεύει το υπάρχον σκηνικό, είδαμε βέβαια την προκοπή από τους «έμπειρους» είναι η ανταπάντηση. Αν η κοινωνία με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που έχει σήμερα δεν αποφασίσει να κάνει την υπέρβαση της άμεσα πιστεύω πως δεν θα το κάνει ποτέ. Σαν σκεπτόμενοι πολίτες οφείλουμε να παρακινήσουμε και να επιβάλλουμε νέα πρόσωπα και νέα φιλοσοφία στην άσκηση οποιασδήποτε μορφής εξουσία. Ο καθένας μπορεί να βάλει και από ένα μικρό λιθαράκι ώστε να αλλάξει το σκηνικό στη πατρίδα μας, με νέους, άφθαρτους και όρεξη για προσφορά ανθρώπους γιατί η κρίση κάποια στιγμή θα είναι παρελθόν ας έχουμε φροντίσει όμως να βρίσκονται στο τιμόνι τα ικανά εκείνα πρόσωπα που θα διαχειριστούν το μέλλον των επόμενων γενεών.

Είσαι ευαίσθητο και κοινωνικοποιημένο άτομο σε ότι αφορά κοινωνικά, πολιτικά, διεθνή, περιβαλλοντικά ζητήματα, θέματα γύρω από τα ζωάκια, κλπ; 

Είμαι ευαίσθητη ναι. Και όχι μόνο εγώ. Βλέπω την ευαισθησία αυτή σε όλα τα νέα παιδιά, από την γειτονιά μου, τον Δήμο μου σε κάθε γωνία της χώρας μας. Από την μία μεριά, οι συγκυρίες μας θυμώνουν, μας απογοητεύουν αλλά ταυτόχρονα δημιουργείται ένα αίσθημα ευαισθησίας και αλληλεγγύης για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Αξίζει να σημειωθεί πως ο εθελοντισμός είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι στην καθημερινότητα μας. Το να προσφέρεις ανιδιοτελώς και χωρίς χρηματική αποζημίωση, δεν είναι εύκολο ούτε και υποχρεωτικό. Ωστόσο, θεωρώ πως το αίσθημα ευαισθησίας  σε κοινωνικά, πολιτικά και περιβαλλοντικά ζητήματα είναι πρωτοφανές. Βλέπει κανείς, καθημερινά ακόμα και στο διαδίκτυο, πως ο κόσμος πλέον έχει ευαισθητοποιηθεί σε πολλούς τομείς, για παράδειγμα για τα αδέσποτα ζώα, αλλά και για τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα. Κανείς μέχρι τώρα θεωρώ πως δεν ασχολήθηκε σημαντικά με τα αδέσποτα ζώα. Παρατηρεί κανείς όμως πως η ανησυχία των πολιτών είναι τεράστια και με αυτό καταφέρνουμε να παρθούν τα ανάλογα μέτρα από την αρμόδια αρχή. Παρατηρεί κανείς την ευαισθησία του κόσμου για την εγκληματικότητα και έτσι έχουμε καταφέρει να προβούμε στα ανάλογα μέτρα πρόληψης και περιορισμού της εγκληματικότητας. Παρατηρεί κανείς την ευαισθησία του κόσμου για περιβαλλοντικά ζητήματα όπως τις πυρκαγιές, και αυτή η ανησυχία μας έχει μετατραπεί σε μέτρα πρόληψης και προστασίας. Οπότε, η έντονη ανησυχία του κόσμου δεν πρέπει να θεωρείται κατακριτέα. Είμαι ένα άτομο το οποίο πάντα θα πιστεύει πως όσο μιλάς, όσο πράττεις, όσο έχεις θέληση για την αλλαγή αυτή θα έρθει.

Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας; 
Τι σε ενοχλεί; Βλέπεις σημάδια βελτίωσης; 
Που εντοπίζεις το πρόβλημα, τι προτείνεις; 

Δεν θεωρώ πως ονομάζεται παράπονο, αλλά συμβουλή. Θεωρώ πως τα παιδιά της γενιάς μας θα πρέπει να κατανοήσουν επαρκώς τις συγκυρίες και το πλαίσιο της εργασίας. Θεωρώ πως πρέπει όπως είπα και πριν να εμπλουτίζουμε συνεχώς τις γνώσεις μας. Είναι συμβουλή ξαναλέω και όχι παράπονο. Καλό θα ήταν όλα τα παιδία να ξεκινούν την διαδικασία εμπλουτισμού του βιογραφικού τους από τα φοιτητικά τους χρόνια. Σαφώς θα μου πεις είσαι φοιτητής και πρέπει να έχεις και την ελευθερία σου. Όμως στην πορεία των φοιτητικών σου χρόνων, θα σου δοθούν αμέτρητες ευκαιρίες, αμέτρητες γνωριμίες που θα πρέπει να τις εκμεταλλευτείς αποκλειστικά για το βιογραφικό σου. Δεν χρειάζεται ένα νέο παιδί να πάρει το πτυχίο του και να πει την κλασσική ερώτηση, «τώρα τι κάνω»;;; Όσο ζεις θα πρέπει να μαθαίνεις καθώς η γνώση μόνο προτερήματα σου προσφέρει. Θα πρέπει οπότε να εκμεταλλευτείς το κάθε λεπτό, την κάθε στιγμή, για εσένα πρώτα ώστε όταν βγεις στην αγορά εργασίας να είσαι έτοιμος να ανταπεξέλθεις. Η κοινωνία μας είναι σκληρή, υπάρχουν πολλοί περιορισμοί. Μην μένεις άπραγος. Πράξε πρώτα για εσένα και σίγουρα θα βγεις κερδισμένος. Δεν έχω οπότε κάποιο παράπονο.

Πως βιώνεις την οικονομική και πολιτική κρίση που περνά 
η πατρίδα μας εδώ και 12-13 χρόνια; 
Εργασιακά, μα και σαν άτομο στην καθημερινότητα. 

Δυστυχώς η κρίση που βιώνουμε στην χώρα μας έχει επηρεάσει τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Η κρίση δεν επηρεάζει μόνο τους γονείς μας, αλλά επηρεάζει και εμάς σαν παιδιά, σαν μαθητές, σαν φοιτητές σαν άνθρωποι. Δεν έχει κριτήρια ηλικίας η κρίση. Μπορεί να μην έχει οικονομικό αντίκτυπο, σίγουρα όμως σε φθείρει ψυχολογικά. Βλέπουμε πολλούς ανθρώπους να κάνουν μία και δύο και τρεις δουλειές και πάλι να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά. Έχουμε δει την εξαθλίωση της χώρας μας στην οικογένεια μας στον γείτονα μας σε αγνώστους ανθρώπους. Βλέπουμε ανθρώπους να μην έχουν να φάνε. Το έχουμε δει αυτό. Ωστόσο, θεωρώ πως τα πράγματα θα αλλάξουν και θα έρθουν καλύτερες ημέρες και πως κανένα παιδί πλέον δεν θα στερείται τα αυτονόητα. Θεωρώ πως θα έρθουν και πάλι τα χαμόγελα στα πρόσωπά μας. Είναι μια κρίση που έχει αλλάξει όλους τους ανθρώπους και την καθημερινότητα τους σε όλους τους τομείς αλλά επικρατεί μέσα μου ένα αίσιο τέλος στην οικονομική κρίση που βιώνουμε. Δεν μπορείς να μείνεις απαθής, δεν γίνεται να μην σε επηρεάσει αρνητικά. Ωστόσο, ελπίζω αυτά τα συναισθήματα αλληλεγγύης που προέκυψαν από την κρίση κυρίως, να συνεχίσουν να υπάρχουν και όταν βγούμε από την κρίση μιας και χαρακτηριζόμαστε σαν λαός για το φιλότιμό μας.

Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο; 
Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; 
Η φράση που σε παρακινεί, αν θες. Κάτι φωτεινό.

Μότο έχουν όλοι οι άνθρωποι και καλό θα ήταν να το θυμούνται κάθε λεπτό που περνάει. Θεωρώ πως θα πρέπει ο κάθε άνθρωπος να βάζει στόχους στην ζωή του και να παλεύει να τους πετύχει, ακόμα και αν χρειαστεί να ακολουθήσει και μια παράπλευρο οδό, στο τέλος θα φτάσει εκεί που θέλει. Αυτό είναι το δικό μου μότο, δεν είναι 2 λέξεις ή 3 λέξεις είναι η εξής φράση: Βάζε στόχους, κόπιασε για αυτούς με κάθε τρόπο με κάθε εργαλείο που διαθέτεις, και σίγουρα θα βγεις κερδισμένος. Κερδισμένος δεν είναι αυτός που πετυχαίνει. Χρειάζεται να αποτύχεις πολλές φορές μέχρι να έχεις την κατάλληλη επιτυχία. Θέλω να σε ευχαριστήσω για την όμορφη συνέντευξη, εύχομαι τέτοιες συνεντεύξεις να απευθύνονται σε πολλούς νέους ώστε να ακουστεί η άποψή τους για όλα αυτά τα ζητήματα. Είμαστε νέοι, ζούμε την ίδια αγωνία, έχουμε κοινούς στόχους και θα τους πετύχουμε.