Ενας μήνας συμπληρώνεται σήμερα που είμαι κλεισμένος στο σπίτι μου. Λίγο περισσότερο δηλαδή από τους πολλούς που έμειναν σπίτι με τις υποδείξεις της κυβέρνησης για την αποφυγή της μετάδοσης του κορωνοϊού.
Εμένα η φύση της δουλειάς μου είναι τέτοια που μου επιτρέπει να δουλέψω και από το σπίτι και αυτό συνέβη προληπτικά από τις 12 Μαρτίου και υποχρεωτικά λίγες μέρες αργότερα λόγω απαγόρευση της κυκλοφορίας. Ενας μήνας που μου φαίνεται αιώνας, ειδικά από τη στιγμή που τα τελευταία χρόνια κάνω μια δουλειά που μου αρέσει και περνάει ευχάριστα ο χρόνος.
Σκέφτηκα λοιπόν, να γράψω μερικές σκόρπιες σκέψεις μου γι΄αυτό τον ένα μήνα. Δεν θέλω να γράψω για το τι μέλλει γενέσθαι γιατί δεν είμαι ούτε μέντιουμ ούτε γνωρίζω τι θα συμβεί. Το μόνο σίγουρο είναι πως θα είναι δύσκολη η συνέχεια μετά από την πανδημία. Δεν θέλω ούτε να σας βάλω στην διαδικασία να διαβάζετε νούμερα και ειδήσεις που σας κατακλύζουν σε τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, εφημερίδες και σάιτ. Η ενημέρωση είναι η δουλειά μου, ωστόσο αυτή τη στιγμή ήθελα να γράψω μερικές κουβέντες από καρδιάς για το πως περνάω στην καραντίνα μου, ποιές συνήθειες θα ήθελα να συνεχίσω όταν λήξει αυτή και ποιές θα πρέπει να κόψω.
Αρχικά περνάω πολλές ώρες μπροστά από τον υπολογιστή, θέλοντας και μη αφού δουλεύω. Ομως και τις ώρες που δεν εργάζομαι, ο υπολογιστής είναι η συντροφιά μου. Δύο χρόνια μετά ξεκίνησα να παίζω και πάλι το Football Manager (του 2018), το οποίο δεν το αγόρασα τα δύο τελευταία χρόνια γιατί δεν είχα τον χρόνο να παίξω. Ενα παιχνίδι που όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο όπως εγώ, το λατρεύουν και ξέρουν πως χρειάζεται αρκετές ώρες.
Επίσης, βλέπω Netflix. Πολύ Netflix. Εχω λιώσει βλέποντας κυρίως σειρές και λιγότερο ταινίες, με κύριο χαρακτηριστικό τους πως είναι ισπανόφωνες. Θα μου πείτε γιατί; Μα γιατί θέλω να ακούω ισπανικά για να εξασκώ την γλώσσα που μαθαίνω τα τελευταία δύο χρόνια και για όσο δεν μπορώ να κάνω μάθημα. Και πριν τον κορωνοϊό έβλεπα ισπανικές σειρές και ταινίες (μπορώ να σας πω ποιες αν θέλετε) αλλά όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό, με αποτέλεσμα να μένουν ελάχιστες του γούστου μου που δεν έχω δει.
Εχω διαβάσει ελάχιστα είτε βιβλία είτε τα ισπανικά μου, αλλά όλη αυτή η κλεισούρα δεν με βοηθάει να αφομοιώσω πράγματα. Μιλάω αρκετά με τους φίλους μου, αφού δεν μπορώ να τους δω και με τους περισσότερους συμφωνούμε πως μετά τον κορωνοϊό, θα βγει σίγουρα κάτι καλό. Ίσως θα μάθουμε να εκτιμάμε μικρά απλά πράγματα που τώρα δεν τα βλέπουμε μέσα στην καθημερινότητά μας.
Τις τελευταίες ημέρες στην Θεσσαλονίκη η θερμοκρασία έχει ανέβει και ήταν ιδανική ευκαιρία να ξεκινήσω περπάτημα που τόσο ήθελα και όλο το άφηνα πίσω λόγω χρόνου και τα άκουγα μετά από τον Personal trainer μου (πανάθεμά σε ξάδερφε). Προσπαθώ λοιπόν και φορώντας τα ακουστικά μου και τις φόρμες μου, κάνω 3 χλμ την μέρα, έχοντας συμπληρώσει βέβαια και το απαραίτητο χαρτί για να βγω έξω. Αλλο και αυτό. Συμπληρώνουμε χαρτί για να περπατήσουμε 1,5 χλμ από το σπίτι μας και πίσω. Αυτή η συνήθεια είναι που θέλω να κρατήσω και μετά την άρση απαγόρευσης κυκλοφορίας και θα το προσπαθήσω.
Αντιθέτως, μια άλλη συνήθεια που ξεκίνησα εν μέσω πανδημίας είναι να τρώω ψωμί. Γενικότερα στη ζωή μου έτρωγα πολύ ψωμί (φαίνεται εξάλλου). Τα τελευταία 1-2 χρόνια όμως δεν έτρωγα στο μεσημεριανό μου. Οταν όλη μέρα όμως είσαι σπίτι και έχεις την αίσθηση πως πεινάς (δεν ισχύει πάντα), τότε τρως και ψωμί για να χορτάσεις. Ειδικά όταν ο αδερφός μου τείνει να γίνει σε Ακη Πετρετζίκη των Δυτικών Συνοικιών. Γενικά τρώω πολλές φορές την ημέρα, όπως έκανα και στην προ-κορωνοϊού εποχή και μαζί με το ψωμί είναι δύο συνήθειες που θα πρέπει να κοπούν.
Οπως καταλαβαίνετε δεν χρησιμοποίησα την λέξη «βαριέμαι», αν και υπάρχει αρκετές στιγμές που το νιώθω όπως όλοι. Το θέμα είναι πως είναι μια δυσκολία που δεν την περίμενε κανείς και όλοι μας πρέπει να παλέψουμε για το καλύτερο και να μείνουμε δυνατοί για να αντέξουμε όσα έρθουν. Και να βγάλουμε όσα θετικά μπορούμε από αυτή την καραντίνα, να υιοθετήσουμε συνήθειες που μας κάνουν καλό και να βγάλουμε άλλες που δεν μας κάνουν. Να προσέχετε, να μένετε σπίτι και να περνάτε καλά. Για να είμαστε υγείς ας μείνουμε μέσα και ας θυμόμαστε αυτό το διαφορετικό φετινό Πάσχα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου