Ο πρ. Υπουργός, πρ. Βουλευτής και δικηγόρος κύριος Γιώργος Φλωριδης μιλά στην ομάδα του OfftRN. Συνέντευξη και επιμέλεια κειμένου: Αναστασία Νικολοπούλου και Μαρκόπουλος Χ. Θωμάς
Ο κύριος Γιώργος Φλωρίδης (4 Ιουνίου 1956) είναι Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός. Υπήρξε ο πρώτος εκλεγμένος νομάρχης Κιλκίς και στη συνέχεια διετέλεσε βουλευτής Κιλκίς και υπουργός με το ΠΑΣΟΚ. Γεννήθηκε το 1956 στο Σταυροχώρι Κιλκίς. Σπούδασε νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου συνυπήρξε με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, με τον οποίο ανέλαβαν από κοινού την πτυχιακή τους εργασία υπό την επίβλεψη του καθηγητή Δημήτρη Τσάτσου: «ο αντιμονοπωλιακός νόμος 703/77 σε συνδυασμό με το άρθρο 116 του Συντάγματος περί εξαγοράς επιχειρήσεων από το κράτος».
Το 1993 ο Γιώργος Φλωρίδης εξελέγη πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Κιλκίς, και το 1994 νομάρχης Κιλκίς στις πρώτες νομαρχιακές εκλογές (μέχρι τότε οι νομάρχες διορίζονταν από την εκάστοτε κυβέρνηση). Παραιτήθηκε από νομάρχης το 1996 για να εκλεγεί βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Επανεξελέγη το 2000, 2004, 2007 και 2009. Διετέλεσε υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης (30 Οκτωβρίου 1998 - 13 Απριλίου 2000), υφυπουργός Πολιτισμού αρμόδιος για τον Αθλητισμό (13 Απριλίου 2000 - 24 Οκτωβρίου 2001), υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών (24 Οκτωβρίου 2001 - 7 Ιουλίου 2003) και υπουργός Δημόσιας Τάξης (7 Ιουλίου 2003 - 10 Μαρτίου 2004).
Το 2010 αποχώρησε από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ και παραιτήθηκε από την έδρα του, ιδρύοντας στη συνέχεια, το 2011, τον Κοινωνικό Σύνδεσμο. Στις 7 Ιανουαρίου 2015 συμπαρατάχθηκε με το ΠΑΣΟΚ ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου του κόμματος για τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015. Από τότε και μέχρι σήμερα έχει δυναμική παρουσία αρθρογραφικά και τηλεοπτικά με ποιοτικές και σημαντικές παρεμβάσεις σε ζητήματα ελληνικής και ευρωπαϊκής πραγματικότητας.
Η πραγματικότητα, δυστυχώς, μας υπενθυμίζει ότι είμαστε σε κρίση εδώ και δέκα χρόνια, από τότε δηλαδή που χρεοκοπήσαμε. Έγιναν κάποιες σοβαρές προσπάθειες να βγούμε από την κρίση, αλλά δυστυχώς τα 4,5 χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τις υπονόμευσαν δραματικά. Και ενώ από τον Ιούλιο του 2019 με την κυβερνητική αλλαγή, φαινόταν ότι ξαναβρίσκουμε το δρόμο της ανάταξης, ήρθε πρώτα η κρίση της απόπειρας μεταναστευτικής εισβολής στον ΄Εβρο και στη συνέχεια η κρίση της πανδημίας, που μας δημιουργούν πρόσθετες σοβαρές δυσκολίες. Η κυβέρνηση αντιμετώπισε επιτυχώς τις δύο αυτές κρίσεις και τώρα καλείται να δώσει την πιο σοβαρή μάχη, αυτή της οικονομίας. Προς το παρόν κινείται αμυντικά, με γνώμονα τον περιορισμό των οικονομικών ζημιών. Το φθινόπωρο, που θα έχει πιο σαφή εικόνα για το μέγεθος των επιπτώσεων στην οικονομία, τα διαθέσιμα χρήματα για την αντιμετώπισή τους, καθώς και από το μέτωπο της πανδημίας, νομίζω ότι θα κινηθεί πιο επιθετικά ώστε να υποστηρίξει μια νέα αναπτυξιακή πορεία.
Ποιο το παράπονο σας από την γενιά μου (20-30 ετών); Τι σας ενοχλεί; Βλέπετε σημάδια βελτίωσης; Που εντοπίζετε το πρόβλημα, τι προτείνετε στον μέσο νεολαίο/μέση νεολαία;
Η γενιά σας, η γενιά των παιδιών μου δηλαδή, ενώ ξεκίνησε τη ζωή της με τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις, την ώρα που ενηλικιώθηκε βρέθηκε αντιμέτωπη με την οικονομική κατάρρευση της χώρας. Αυτό το γεγονός, όχι μόνο ψαλίδισε τις ελπίδες της για μια καλύτερη ζωή από τους γονείς της, αλλά ούτε καν για την ίδια ζωή με τη δική τους, που σημειωτέον ήταν πολύ καλή για τις πραγματικές δυνατότητες που είχε η χώρα. Δεν έχω κανένα δισταγμό να πω, ότι το μέλλον σας υπονομεύτηκε καίρια από εμάς και από τις άφρονες και αστόχαστες επιλογές μας ως κοινωνίας και ως πολιτικού συστήματος. Αυτή η εξέλιξη, ανάγκασε πολλούς νέους που είχαν δυνατότητες και επιθυμία, να αναχωρήσουν για τις πιο σοβαρές και αναπτυγμένες χώρες της Δύσης. Έτσι, η Ελλάδα έχασε ένα πολύτιμο ανθρώπινο κεφάλαιο. Όσοι έμειναν εδώ, ήλπιζαν ότι η καλυτέρευση της οικονομικής κατάστασης της χώρας το τελευταίο διάστημα, θα έδινε διέξοδο στις ανησυχίες τους και τις αγωνίες τους. Αλλά ήρθε αυτή η κρίση της πανδημίας και η συνακόλουθη οικονομική κρίση και τα πράγματα δεν οδηγούνται απλώς στην αφετηρία της ανάκαμψης, αλλά σε χειρότερο σημείο. Επομένως, θα χρειαστεί πάλι να σκύψουμε το κεφάλι και να ξεκινήσουμε, ιδιαίτερα εσείς, μια ακόμη κοπιώδη προσπάθεια. Σ’ αυτήν την προσπάθεια, ελπίζω να ανταποκριθεί και η πολιτική ηγεσία του τόπου.
Πως βιώνετε την οικονομική και κοινωνική κρίση που περνά η πατρίδα μας εδώ και 12-13 χρόνια; Τι σας στενοχωρεί πιο πολύ;
Ζω την κρίση όπως και οι περισσότεροι Έλληνες, δηλαδή με μεγάλες δυσκολίες. Μετά την παραίτησή μου από τη Βουλευτική Έδρα το καλοκαίρι του 2011, έπρεπε να ξεκινήσω την επαγγελματική μου δραστηριότητα από την αρχή. Και αυτό δεν ήταν καθόλου εύκολο. Ήταν, όμως, και μια ευκαιρία να ξαναδώ πολλά πράγματα με διαφορετικό μάτι. Να ξαναδώ κυρίως την αξία του «λιτού βίου» και ιδιαίτερα το πόσο σημαντικό πράγμα στη ζωή είναι οι λίγοι καλοί φίλοι, η άδολη παρέα τους καθώς επίσης και ποιοι άνθρωποι από τους χιλιάδες που γνωρίζω, με εκτιμούν πραγματικά τώρα που δεν έχω πολιτική ιδιότητα. Η μοναδική περιουσία που απέκτησα από την πολιτική είναι αυτή η εκτίμηση και η αναγνώριση, από όσους πράγματι υπάρχει.
Αυτό που με στενοχωρεί όλα αυτά τα χρόνια, είναι ότι δεν θέλουμε να δούμε ως κοινωνία κατάματα τους λόγους για τους οποίους οδηγηθήκαμε σ’ αυτήν τη χρεοκοπία. Που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά είναι και πολιτική και αξιακή και ηθική και πολιτισμική. Δεν έγινε ποτέ μια νηφάλια και σοβαρή συζήτηση γι’ αυτά τα θέματα. Πολλοί θέλουν να κρύβουν το κεφάλι τους στην άμμο, όπως η στρουθοκάμηλος, αρνούμενοι ν’ αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα και ρίχνοντας με ευκολία τις αιτίες της χρεοκοπίας μας στους ξένους, τους δανειστές και πάει λέγοντας.
Τελευταία, διαπιστώνω, με ευχαρίστηση πρέπει να πω, ότι μεγαλώνει σημαντικά ο αριθμός των ανθρώπων που βλέπουν την αλήθεια και θέλουν να αντιμετωπιστούν ριζικά οι αιτίες του κακού. Αλλά και πάλι, δε νομίζω ότι είναι η πλειοψηφία.
Γιατί επιλέξατε να είστε εκτός πολιτικής, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είστε ενεργός πολιτικά και κοινωνικά.
Όταν προέκυψε η χρεοκοπία της χώρας το 2010, υποστήριξα από την πρώτη στιγμή και με κάθε τρόπο, ότι μια εθνική κρίση απαιτεί εθνική συστράτευση ώστε να οδηγηθούμε σε μια συμφέρουσα εθνική λύση. Έτσι έκαναν οι περισσότερες χώρες που αντιμετώπισαν ανάλογη κρίση. Όμως εμείς, δυστυχώς, αντί να ενωθούμε, επιλέξαμε να διχαστούμε σκληρά. Και η ευθύνη γι’ αυτό ανήκει, κυρίως σε κάποιες πολιτικές δυνάμεις που προσπάθησαν να κερδοσκοπήσουν πολιτικά, πάνω σε μια εθνική καταστροφή. Φυσικά, δεν είναι λίγες και οι ευθύνες της τότε κυβέρνησης, όμως αυτή έστω και την τελευταία στιγμή προσπάθησε κάτι να κάνει, ώστε να μειωθούν οι οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες. Αλλά δεν βρήκε συμπαραστάτες. Το αντίθετο θα έλεγα.
Έτσι, τον Ιούνιο του 2011 παρέδωσα την Βουλευτική μου Έδρα στο ΠΑΣΟΚ, στο οποίο και ανήκε, με μία δήλωση στην οποία εξέφραζα την απογοήτευσή μου για την αδυναμία των πολιτικών δυνάμεων της χώρας να συνεννοηθούν ώστε να βγούμε από την κρίση.
Έκτοτε, θεωρώ τον εαυτό μου ενεργό πολίτη που παρακολουθεί τις πολιτικές εξελίξεις και παρεμβαίνει δημόσια όταν κρίνει ότι κάτι έχει να πει.
Συνεχίζω να πιστεύω ότι η χώρα έχει δυνατότητες να προχωρήσει και, κυρίως, όπως απέδειξε και η πανδημία, διαθέτει ένα πολύτιμο ανθρώπινο κεφάλαιο που με την κατάλληλη πολιτική καθοδήγηση, θα μπορούσε να οδηγήσει τη χώρα μπροστά. Ελπίζω να μη χάσουμε μια ακόμα σημαντική ευκαιρία ως χώρα και ως κοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου