Υπήρξε μια μεγάλη χρονική περίοδος της ζωής μου, που τιμωρούσα τον εαυτό μου ,είτε επειδή δεν ήμουν 1,80 και 50 κιλά ,είτε επειδή λατρεύω τα γλυκά, είτε επειδή έχω διαφορετικές απόψεις και διαφορετική νοοτροπία ζωής. Σήμερα συνειδητοποίησα πόσο λάθος ήμουν... Τα έβαζα με εμένα ,με τιμωρούσα, αντί να με αγκαλιάσω.
Βλέπεις για μένα η εξωτερική εμφάνιση έπαιζε πολύ σημαντικό ρόλο κάποτε, έπειτα ωριμάζοντας κατάλαβα ότι αυτό που έχει πραγματική σημασία είναι ο χαρακτήρας μας ,το εγώ μας ,η κινητήρια δύναμη μας και όχι το εξωτερικό μας.
Σπαταλάμε αμέτρητο χρόνο για το εξωτερικό χωρίς να δίνουμε δεκάρα για το εσωτερικό.
Και στη τελική αυτό είναι που χρειαζόμαστε... Αχ και τι θα έδινα να γύριζα το χρόνο πίσω... Θα τα έκανα όλα από την αρχή. Θα γινόμουν σύμμαχός και συνοδοιπόρος με τον εαυτό μου και όχι εχθρός του. Θα του έδινα τον χώρο και τον χρόνο να κάνει λάθη, γιατί αλήθεια απτά λάθη μας μαθαίνουμε και γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι.
Θα έβαζα προτεραιότητα εμένα και μετά όλους τους άλλους. Θα έκανα αυτό που λαχταρούσε η ψυχή μου, χωρίς τύψεις, χωρίς ενοχές. Η ζωή είναι μικρή άλλωστε για να αναλώνεται κάνεις σε λόγια τρίτων και να σπαταλά φαιά ουσία δίχως νόημα. Μια συμβουλή από μια άγνωστη...
Κάνε αυτό που θέλεις χωρίς να σε νοιάζει η γνώμη των άλλων, όταν εσύ αγαπάς τον εαυτό σου ,έχεις κερδίσει τον πόλεμο! Όταν εσύ είσαι ευχαριστημένος/η με αυτό που προβάλλεις προς τα έξω, με αυτό που είσαι!
Να σε ακούς και να σε αγαπάς!
Εις το επανιδείν, Μαγδαληνή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου