Η Μαρία Γ. Σερέτη μιλά στο OfftRN

Η συνέντευξη δόθηκε στον Μαρκόπουλο Χ Θωμά

Αρχικά θα μου πεις τα βασικά για σένα αγαπητή: Καταγωγή, επάγγελμα,

σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, κλπ.

Γεννήθηκα, μεγάλωσα και ζω στη πόλη των Σερρών. Είμαι υπ. Διδάκτορας στο Τμήμα Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με μεταπτυχιακό και σπουδές του ίδιου Τμήματος, με συμμετοχές σε συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Κατά τη διάρκεια των μεταπτυχιακών μου σπουδών έλαβα μέρος στο European Summer School του Πανεπιστημίου του Μίνστερ της Γερμανίας. Επίσης, ολοκληρώνω τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στο Τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων (MBA) του Διεθνές Πανεπιστημίου Ελλάδος και ασχολούμαι με επιπλέον σπουδές, παλαιογραφίας στο Πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφου και Νομικής στη Κύπρο. Είμαι αγιογράφος και αρθρογράφος. Τα έτη 2018 - 2020 διετέλεσα μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Κέντρου Οικουμενικών, Ιεραποστολικών και Περιβαλλοντικών Μελετών «Μητροπολίτης Παντελεήμων Παπαγεωργίου» (CEMES). Μου αρέσει να μαγειρεύω. Έχω μια αδερφή, την Χρύσα, η οποία ολοκληρώνει δύο μεταπτυχιακά του ίδιου αντικειμένου με μένα.  

Μένεις Ελλάδα ή φεύγεις εξωτερικό… και γιατί; Αν πας έξω θα γύριζες

ποτέ; Τι θα σου λείψει πιο πολύ από τον τόπο μας; 

Το πρόβλημα της αναγκαστικής μετανάστευσης των Ελλήνων στο εξωτερικό και ιδίως της νέας γενιάς παραμένει στο προσκήνιο εδώ και αρκετά χρόνια, τα τελευταία όμως το πρόβλημα μεγάλωσε. Ο κοινωνικός αντίκτυπος της οικονομικής κρίσης (η οποία άρχισε τα τέλη του 2009) αφορά την ανεργία, την φτώχεια, την εγκληματικότητα και το άγχος. Η αναζήτηση εργασίας στον τόπο μας πλέον γίνεται ολοένα και πιο δαιδαλώδης. Η διαδικασία μετοίκισης είναι σαφώς επίπονη και δύσκολη, παρολ’ αυτά φέρει μια “φλόγα” ελπίδας για ένα καλύτερο μέλλον διότι οι ευκαιρίες εδώ εκλείπουν. Δεν πρέπει να λησμονούμε όμως ότι οι συνθήκες διαβίωσης σε μια ξένη χώρα δεν είναι πάντα ευνοϊκές και αναμενόμενες. Προσωπικά, η μετάβαση στο εξωτερικό δεν είναι πρωταρχική επιλογή, διότι δεν έχει εξαντληθεί ακόμη το παν ενδεχόμενο για την επιθυμητή θέση εργασίας.  

Είσαι ευαίσθητο και κοινωνικοποιημένο άτομο σε ότι αφορά κοινωνικά,

πολιτικά, διεθνή, περιβαλλοντικά ζητήματα, θέματα γύρω από τα ζωάκια, κλπ;

Η παιδεία καθώς και οι πανεπιστημιακές μου σπουδές στην Οικουμενική Θεολογία συνέβαλαν καθοριστικά ώστε να μελετώ και να ενδιαφέρομαι για θέματα που αφορούν την πολιτική, την ιστορία, την διεθνή επικαιρότητα, την κοινωνία και το φυσικό περιβάλλον. Η μέριμνα για κοινωνικά θέματα που απασχολούν την ανθρωπότητα αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια της πορείας της ζωής του ανθρώπου και με εθελοντισμό ή διάλογο μπορεί κάλλιστα να επιτελέσει ένα πολύ σημαντικό έργο. Η κοινωνία μας έχει ανάγκη από ενεργούς πολίτες, περιβαλλοντικά ευαισθητοποιημένους και πρόθυμους να αντιμετωπίσουν την οικολογική – ανθρώπινη κρίση του 21ου αιώνα.     

Η διδακτορική σου διατριβή αναφέρεται σε ένα επίκαιρο θέμα, στην οικολογική κρίση. Μίλησέ μας λίγο γι’ αυτό. 

Η οικολογική κρίση αποτελεί πεδίο οικουμενικής συναίνεσης. Η λέξη «κρίση» δεν είναι σχήμα λόγου αλλά πρόκειται για μια κατάσταση μέγιστης κρισιμότητας, η οποία μας υπενθυμίζει συνεχώς να λάβουμε θεμελιώδεις αποφάσεις που θα καθορίσουν το μέλλον και την εξέλιξη του πλανήτη. Επιστήμονες και οργανισμοί, όπως ο ΟΗΕ, αγωνίζονται να μεταδώσουν μήνυμα οικολογικής συνείδησης στον κόσμο. Αξιοσημείωτα όμως είναι τα μηνύματα των δύο εκκλησιαστικών πατέρων της οικουμένης, του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου και του Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου. Παρατηρούμε ότι προσωπικότητες όπως ο Al Gore, τέως Αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Ρόμπερτ Ντενίρο κ.α. εντάχθηκαν με τους λόγους τους υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος. Η διαφορά τους όμως με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο είναι ότι ο ίδιος κάνει λόγο για μια «περιεκτική» οικολογία. Ειδικότερα, ο Πατριάρχης υποστηρίζει μια περιβαλλοντική δικαιοσύνη και επισημαίνει ότι η μέριμνά μας για το περιβάλλον οφείλει να συνδέεται με την μέριμνά μας για τα κοινωνικά προβλήματα όπως βία, φτώχεια, πόλεμος, αδικία, φυλετικές διακρίσεις, λιμός. Μαζί του συντάσσεται και ο Πάπας Φραγκίσκος, ο οποίος εξέφρασε σθεναρά την περιβαλλοντική του ευαισθησία από την ημέρα που ανήλθε στον παπικό θρόνο (13 Μαρτίου 2013).  

Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας; Τι σε ενοχλεί; Βλέπεις σημάδια

βελτίωσης; Που εντοπίζεις το πρόβλημα, τι προτείνεις;

Ανήκω στη νέα γενιά που έχει δεχθεί το μεγαλύτερο πλήγμα τα τελευταία χρόνια και έχει βιώσει κοινωνικές αλλαγές που κάθε κρίση κουβαλάει μαζί της. Η γενιά αυτή έχει οδηγηθεί είτε το θέλει είτε όχι σε άλλες μορφές ανθρώπινων σχέσεων και οικονομίας. Εντούτοις, είναι η γενιά που έχει σπουδάσει, έχει προσδοκίες για μια καλύτερη ποιότητα ζωής και συνεχίζει να αγωνίζεται για το μέλλον της. Η γενιά της υπομονής και επιμονής! Υπό το πρίσμα αυτό, δεν μπορεί να εκφραστεί ουδεμία δυσαρέσκεια. 

Πως βιώνεις την οικονομική και κοινωνική κρίση που περνά η πατρίδα μας

εδώ και 12-13 χρόνια; Εργασιακά, μα και σαν άτομο στην καθημερινότητα.

Αδιαμφισβήτητα, δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν τον επηρέασε η κρίση, άλλον περισσότερο, άλλον λιγότερο. Αντιλαμβανόμαστε ότι η κρίση έχει εισχωρήσει σε κάθε τομέα, κοινωνικό, οικονομικό και πλέον υγειονομικό. Καθημερινά δοκιμαζόμαστε ατομικά και μαζικά, δίνουμε την προσωπική μας μάχη ο καθένας με την πεποίθηση ότι θα βελτιωθεί όχι μόνο η οικονομία αλλά και η κοινωνία μας ώστε να γίνει πιο ανθρώπινη. Σήμερα, οι άνθρωποι απολαμβάνουν επιτεύγματα που θα περίμενε κανείς να απολαμβάνουν και ποιότητα στη ζωή τους. Ωστόσο, στο καθημερινό λεξιλόγιο των ανθρώπων συμπεριλαμβάνονται όροι όπως κρίση, ανεργία, τρομοκρατία, φτώχεια, βία, που δηλώνουν φοβικά σύνδρομα. 

Πως βίωσες και βιώνεις τον covid 19 και τα αποτελέσματα του;

Κατά το παρελθόν οι κρίσεις μας έχουν καθορίσει. Ερχόμενοι στο 2020 βλέπουμε ότι η κρίση δεν έρχεται μόνο από το οικονομικό περιβάλλον αλλά από το υγειονομικό. Η πανδημία έχει επιφέρει σημαντικές αλλαγές στην καθημερινότητα μας. Οι στιγμές που ζούμε είναι σίγουρα πρωτόγνωρες. Αισθανόμαστε σαν να βρισκόμαστε σε πόλεμο εν καιρώ ειρήνης. Αόρατος ο εχθρός και πώς να τον αντιμετωπίσεις; Θεωρώ ότι δεν πρέπει να εφησυχάζουμε, είναι απαραίτητο να υπάρχει ατομική και κοινωνική ευθύνη, σύνεση, ψυχραιμία και τήρηση όλων τα απαραίτητων μέτρων ώστε να εμποδίσουμε τη διασπορά του ιού. 

Σου δίνω ένα τζίνι με 3 ευχές… ποιες ευχές κάνεις;

Υγεία, Ειρήνη και Αγάπη

Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο; Ποιο είναι το προσωπικό

σου μότο; Η φράση που σε παρακινεί, αν θες. Κάτι φωτεινό.

Στη ζωή να θέτουμε στόχους, να πραγματοποιούμε μικρά καθημερινά βήματα για να φτάσουμε σε ένα μεγάλο στόχο. Έτσι, όταν θα πετύχουμε ένα στόχο, θα έχει μεγαλύτερο κίνητρο να προσπαθήσουμε να κατακτήσουμε ένα καινούριο. Η παρακίνηση του στόχου φανερώνει και την εξέλιξή μας. Ο άνθρωπος είναι πλασμένος να δημιουργεί, να αγαπάει και όχι να καταστρέφει.