Υπογράφει η νεαρά κυρία, Δήμητρα Κλόντια Ζόγκα
Δεν πιστεύω στα Χριστούγεννα αλλά στην αγάπη και στην αλήθεια. Δεν πιστεύω στα έτη που έρχονται αλλά στο ποιοι θα είμαστε εμείς.
Αυτό σου είπα κλείνοντας το τηλέφωνο. Δεν μου αρέσουν οι τυπικές γιορτές, δεν μου αρέσουν οι τυπικές ευχές, δεν μου αρέσουν οι άνθρωποι που προσφέρουν μια γλυκιά κουβέντα, λίγη δόση αγάπης, λίγη δόση έρωτα, λίγη δόση πάθους, λίγη δόση αγκαλιάς, λίγη δόση δώρου με αφορμή ή καλύτερα με δικαιολογία τις γιορτές.
Γενικά δεν μου αρέσει να ζω με δόσεις τη ζωή. Είμαι απόλυτη και το ξέρεις. Σ΄ εσένα έκανα μια παραχώρηση. Συμβιβάστηκα στις δόσεις. Με την κρυφή προσδοκία ότι θα ζήσουμε το απόλυτο. Δεν έγινε. Πλησιάζει το τέλος του έτους. Ξεκινάνε οι 365 νέες σελίδες του νέου χρόνου. Ενός νέου χρόνου έκπληξη. Αυτό είναι το ιντριγκαδόρικο με τον χρόνο, ενώ νομίζεις ότι τον προβλέπεις σε βρίσκει απροετοίμαστο, όπως και ο έρωτας.
Σήμερα θα σου γράψω όλα αυτά που ήθελα να σου πω. Ήμουν λακωνική στο τηλεφώνημά μας. Επικίνδυνο. Αποτελεί στόχο του νέου έτος, να μην φλυαρώ πολύ αλλά τα λόγια μου να είναι μόνο για όσους διψούν και όχι για όσους περνάνε στιγμιαία δίχως προορισμό. Είτε είναι φίλοι, είτε είναι εραστές, είτε είναι οικογένεια, είτε είναι ένας απλός περαστικός.
Έμαθα πολλά το 2020. Ήταν ένας χρόνος με πολλές αποχρώσεις. Είχε αμέτρητα αρνητικά αλλά μέσα έκρυβε τα βαθιά του νοήματα – παθήματα - μαθήματα, που σου έδωσε, μας έδωσε.
Εκτιμήσαμε αξίες όπως ελευθερία, ειρήνη, αγάπη. Εκτιμήσαμε το μεγαλύτερο αγαθό την υγεία, την πολύτιμη ζωή μας. Μάθαμε να σεβόμαστε την ζωή, και την ζωή του άλλου. Μάθαμε να αγαπάμε τα δεδομένα μας, τα οποία έγιναν ζητούμενα. Μάθαμε να περιοριζόμαστε στα λίγα και στα καλά αλλά και στους λίγους και στους καλούς. Μάθαμε να μαχόμαστε, μάθαμε να αγαπάμε τις ψυχικές μας πληγές, μάθαμε την υπομονή και πως είναι να αγαπάς από μακριά. Δεν ταξιδέψαμε αρκετά, αλλά παραδέξου το, κάναμε ταξίδια με τον νου, την καρδιά και την ψυχή. Ονειρευτήκαμε τον έρωτα, εκτιμήσαμε το φιλί και μια αγκαλιά, τα ξεχάσαμε μη σου πω. Εκτιμήσαμε τι θα πει να αναπνέεις. Τι θα πει αέρας, τι θα πει οξυγόνο, τι θα πει φύση. Νιώσαμε, συνειδητοποιήσαμε, καταλάβαμε.
Οπότε το 2021 όλα αυτά που μάθαμε ας τα πραγματοποιήσουμε. Ας είναι ένας χρόνος πράξης και λιγότερης θεωρίας. Είχαμε πολύ χρόνο. Είχαμε χρόνο να σταματήσουμε, να κάνουμε μια παύση, έχουμε χρόνο να κάνουμε μια αρχή, μια επανεκκίνηση με νέους προσδιορισμούς σε νέους ορίζοντες.
Τι εύχομαι άραγε; Δεν εύχομαι για το 2021 αλλά για την αιώνια ζωή. Ξέρω γελάς τώρα. Σου φαίνεται τρελό; Πιστεύω στο αιώνιο, στο ατέρμονο, στο αλλιώτικο.
Να περνάμε στιγμές που να είναι σαν γιορτές, να έχουμε αγάπη, να γνωρίζουμε που να την δίνουμε και να την σπέρνουμε, να μην την σπαταλάμε άσκοπα γιατί μπορεί και να στερέψει.
Να έχουμε υγεία πρωτίστως και όλα τα άλλα θα έρθουν, ή αργά ή γρήγορα θα έρθουν.
Να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, να τον εξελίξουμε, να μην τον αφήνουμε ίδιο.
Να εκτιμήσουμε τους ανθρώπους μας και την ρουτίνα μας, ακόμα και η βόλτα στο τετράγωνο πλέον έχει ανεκτίμητη αξία.
Να προσπαθήσουμε, να πέσουμε, να σηκωθούμε ξανά και να μην ξεχνάμε να εκτιμάμε.
Να δώσουμε και ας μην πάρουμε, να ξεσκονίσουμε τις αναμνήσεις, να τις κρατήσουμε και να δημιουργήσουμε άλλες, νέες, για να λέμε ιστορίες μπροστά στο τζάκι που ενώ θα τις νομίζουν ψεύτικες και φανταστικές, εμείς θα τις έχουμε ζήσει.
Να τρέξουμε να πούμε όσα ανείπωτα μας καίνε μέσα μας και δεν μας αφήνουν να προχωρήσουμε.
Να φοβηθούμε λιγότερο και να αγκαλιαστούμε περισσότερο (όταν μας το επιτρέψουν).
Να έχουμε ισορροπία με τρέλα και πάθος. Γίνεται; Φυσικά και ναι.
Να γίνουμε αυτό που θέλουμε και όχι αυτό που θέλουν.
Να…Βρες τα δικά σου «να» και είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρουμε. Πάντα.
Εμείς αγάπη μου «θα» ή «να» … ;
Καλή χρονιά !!! Πάω να ετοιμάσω το τζάκι για τις δικές μας φανταστικές ιστορίες. Μην ξεχάσεις να μου φέρεις σοκολάτα, θέλω να είσαι η πιο γλυκιά ανάμνηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου