Αρχικά θα μου πεις τα βασικά για σένα αγαπητή:
Καταγωγή, ηλικία, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, καθημερινότητα κλπ.
Γεια σου Θωμά μου. Χαίρομαι πολύ που μας δίνεται η ευκαιρία να τα ξαναπούμε τρία χρόνια μετά. Θυμάμαι, τέτοια εποχή ήταν το ’18, που συζητούσαμε για διάφορα ενδιαφέροντα θέματα, εδώ στο Off The Record. Πόσα έχουν αλλάξει από τότε… Είμαι η Στέλλα Μακαρώνη. Είμαι 22 χρονών και η μισή μου καταγωγή είναι από το Κιλκίς. Ωστόσο, ζω κοντά στην Πρωτεύουσα με την οικογένειά μου και συγκεκριμένα… μόλις μια ανάσα κοντά στο Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, η αγαπημένη μου τοποθεσία.
Μέχρι πριν 2 χρόνια, το επάγγελμα μου ήταν ηθοποιός. Έχω εργαστεί λίγα χρόνια στο συγκεκριμένο τομέα, σε διάφορους τηλεοπτικούς ρόλους κι ήταν κάτι που αγάπησα και αγαπάω πολύ. Όμως… τη συγκεκριμένη περίοδο με βρίσκεις σε μία διαφορετική φάση της ζωής μου. Ολοκληρώνω τις σπουδές μου στην Εφαρμοσμένη Ψυχολογία και πραγματοποιώ την πρακτική μου στην Ψυχολογία του Marketing στο τμήμα Έρευνας κι Ανάπτυξης κορυφαίας εταιρίας Επιχειρηματικών Επικοινωνιών και συγκεκριμένα στη συμπεριφορά του καταναλωτή.
Η Ψυχολογία σαν αντικείμενο μελέτης, οι άνθρωποι από τους οποίους μαθαίνω, η προσωπική ψυχοθεραπεία και οι στόχοι που έχω βάλει μέσα στο χρονικό διάστημα των σπουδών μου, έχουν αναπτύξει πολύ τον τρόπο σκέψης και τη στάση ζωής μου προς το καλύτερο.
Η οικογένειά μου. Η οικογένειά μου είναι τα πάντα στη ζωή μου. Είμαστε το γνωστό μοντέλο δεμένης ελληνικής οικογένειας, που αν βρεθούμε όλοι μαζί σε ένα τραπέζι, θα μαλώσουμε για τα πολιτικά και θα συγκρίνουμε ποιος μαγειρεύει καλύτερα. Έχω την Ελληνίδα μάνα με τις υπερβολές της και τη γιαγιά με το ξεμάτιασμα.
Στον ελεύθερο χρόνο μου, μ’ αρέσει πολύ να ακούω μουσική στο πικάπ μου και ιδιαίτερα rock ή jazz. Ασχολούμαι με τον χορό όπου έχω πάρει το επαγγελματικό πτυχίο και είμαι Coach στο φοιτητικό club χορού της σχολής που σπουδάζω. Επίσης, ασχολούμαι και με τα κοινά θέματα των φοιτητών, καθώς είμαι Πρόεδρος της φοιτητικής κοινότητας του κολλεγίου. Γράφω άρθρα για ένα blog ψυχικής υγείας και εδώ και λίγους μήνες γράφω και το δικό μου βιβλίο.
Είσαι κοινωνικοποιημένο άτομο σε ότι αφορά κοινωνικά ζητήματα;
Είμαι αρκετά κοινωνικοποιημένο άτομο σε θέματα που αφορούν και απασχολούν θα έλεγα, την κοινωνία. Εκτός από το προσωπικό επίπεδο ευαισθητοποίησης, μελετάω κιόλας γύρω από κοινωνικά ζητήματα. Το αντικείμενο μελέτης της πτυχιακής μου εργασίας, την οποία γράφω αυτή την χρονική περίοδο, αφορά τη μελέτη των στάσεων των Ψυχοθεραπευτών απέναντι σε ομοφυλόφιλους θεραπευόμενους.
Πως βίωσες και βιώνεις τον covid 19;
Τον Covid 19 τον βίωσα και τον βιώνω, ανησυχώντας. Ανησυχώ πολύ για όλη αυτή την κρίση που έχει φέρει κοινωνικά και ψυχολογικά, ανησυχώ για την υγεία των δικών μου ανθρώπων και γενικά όλων των ανθρώπων.
Μέσα στο διάστημα της πρώτης καραντίνας και αφού πέρασα από όλα τα συναισθηματικά στάδια, τα οποία βιώσαμε όλοι, άρχισα να γράφω το δικό μου βιβλίο, για το οποίο ετοιμαζόμουν να γράψω τα τελευταία χρόνια. Πρόκειται για μία ιστορία αγάπης, επηρεασμένη από ερεθίσματα και εικόνες μιας άλλης εποχής, διαδραματίζεται όμως στην εποχή την οποία ζούμε. Η αντίθεση αυτή, φέρνει και την ψυχολογική προεπισκόπηση της ιστορίας. Δύο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι αλλά κι όμως με πολλά κοινά, οι οποίοι ζούνε κοντά, χωρίς να το γνωρίζουν, στο Λονδίνο, περνάνε από τους ίδιους δρόμους, ψωνίζουν σχεδόν από τα ίδια μαγαζιά, έχει τύχει να συναντηθούν τυχαία, αλλά δεν γνωρίζονται. Λίγα χρόνια αργότερα, γνωρίζονται στην Ελλάδα και ερωτεύονται τη λάθος στιγμή. Κι οι δύο προσπαθούν να ξεφύγουν από κάτι το οποίο πιστεύουν ότι είναι λάθος, τρέχουν μακριά από αυτό, αλλά ο έρωτας αυτός πάντα προλαβαίνει να τους περάσει. Ένα ξαφνικό περιστατικό θα σημαδέψει τη ζωή και των δύο. Άραγε, υπάρχει ο έρωτας που δεν επηρεάζεται από συνθήκες; Που δεν αποχωρεί “ποτέ” και υπομένει; Υπάρχει “αληθινός” έρωτας; Κι αν υπάρχει, μπορεί να τον αντέξει η σημερινή εποχή που ζούμε;
Μένεις Ελλάδα ή φεύγεις εξωτερικό… και γιατί;
Αν πας έξω θα γύριζες ποτέ;
Τι θα σου λείψει πιο πολύ από τον τόπο μας;
Δεν αποκλείω το ενδεχόμενο να φύγω κάποια στιγμή στο εξωτερικό για λόγους είτε σπουδών είτε επαγγελματικούς. Είναι μια εμπειρία διαφορετική και σημαντική θα έλεγα για όλους τους νέους. Όμως… πιστεύω πως πάντα όλοι επιστρέφουμε εκεί που άρχισε η ιστορία μας. Θα μου έλλειπε πολύ η οικογένειά μου και γύρω από αυτή όλες οι “μυρωδιές” και οι “γεύσεις” –και κυριολεκτικά και μεταφορικά- της Ελλάδας.
Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας; Τι σε ενοχλεί;
Μπορώ να εκφράσω το παράπονο μου για τη γενιά μας με μία λέξη. Αδιαφορία. Είμαστε η γενιά που στην πλειοψηφία της μπορεί γύρω της να γκρεμίζονται τα πάντα και να αδιαφορεί.
Είναι οι μεγαλύτεροι-προηγούμενες γενιές έτοιμοι να μας δεχθούν ως γενιά του αύριο;
Οι μεγαλύτεροι, από προηγούμενες γενιές, μας έχουν αφήσει μία ανεκτίμητης αξίας κληρονομιά. Μας δείχνουν τα λάθη τους, για να μάθουμε από αυτά και ταυτόχρονα τα σωστά τους για να δούμε την ουσία τους και να τα προσαρμόσουμε στην εποχή μας. Προσωπικά, εκτιμώ πολύ τη γνώμη και την τοποθέτηση ανθρώπων που έχουν ζήσει σε πολύ διαφορετικές συνθήκες από εμάς, μιας άλλης εποχής. Κάποιες εποχές από αυτές, ίσως να τις ζηλεύω λίγο κιόλας.
Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο;
Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο;
Η φράση που σε παρακινεί, αν θες, που σε εμπνέει. Κάτι φωτεινό για την νέα χρονιά.
Σε μία εποχή που τίποτα πια δεν είναι δεδομένο, η δύναμη των συναισθημάτων αλλάζει τον κόσμο.
Θωμά μου, σε ευχαριστώ πολύ.
Χάρηκα που τα είπαμε και… εύχομαι μέσα από τις δύσκολες αυτές συνθήκες, που ήρθαμε αντιμέτωποι και βιώνουμε, να βγούμε πιο δυνατοί και να εκτιμήσουμε περισσότερο απλά καθημερινά πράγματα της ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου