Από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του κύριου Ευτύχη Βαρδουλάκη. Τον ευχαριστούμε πολύ που μας δίνει την άδεια να μοιραζόμαστε μαζί σας απόψεις και ιδέες του. Είναι σίγουρα κατάλληλος για τέτοια ζητήματα και τον ακούμε (διαβάζουμε) προσεκτικά.
''Μετά τις εκλογές, τα όσα συνέβησαν και την ορκωμοσία Μπάιντεν, το μεγάλο πολιτικό game στις ΗΠΑ αφορά στον έλεγχο του Ρεπουμπλικανικού κόμματος (GOP). Τhe soul of Republican Party, όπως λένε. Από τη μία μεριά είναι οι συνεχιστές της πολιτικής Τραμπ, ο οποίος διατηρει ακόμα αξιοσημειωτη επιρροή στη βάση του κόμματος. Πιστεύουν ότι το κόμμα πρέπει να συνεχίσει στην ίδια γραμμή «αντισυστημικοτητας», ριζοσπαστικοποίησης, κοινωνικών συμμαχιών και επιθετικού (λαϊκιστικού) λόγου, του τέως προέδρου. Από την άλλη βρίσκεται μια ετερόκλητη συμμαχία από πιο μετριοπαθή στελέχη του κόμματος και παραδοσιακούς συντρητικούς (για καποιους το “βαθύ κόμμα”) που ενοχλήθηκαν από τον ριζοσπαστισμό του Τραμπ, τρόμαξαν τα όσα επακολούθησαν μετα την ήττα του και οι οποίοι θεωρούν ότι το GOP πρέπει να γυρίσει σελίδα. Να αποκοπεί σταδιακά από τον Τραμπ, τη ρητορική του και κυρίως από τις ακραίες ομάδες, τους παλαβούς του Qannon και διαφόρων άλλων θεωριών συνωμοσίας, κλπ. Αν και αρχικά ήταν πολύ λιγότεροι έχουν ξεκινήσει οργανωμένη καμπάνια “ανακατάληψης” του κόμματος με τα συνθήματα “Take the party back” και "country first” και λεγοντας με απλά λόγια οτι «το κόμμα του Λίνκολν και του Ρεηγκαν δεν μπορεί να είναι έρμαιο των ψεκασμένων».
Η σύγκρουση είναι ανελέητη, τα μπινελίκια που ανταλλάσσονται δημοσίως απολαυστικά και είναι βέβαιο οτι θα κρατήσει σε βάθος χρόνου.
Δυο χαρακτηριστικα περιστατικά: Πρώτον, η πρόταση μομφής απο τους τραμπικούς κατά της “διευθύντριας” της κοινοβουλευτικής ομάδας των Ρεπουμπλικανών (είναι κάπως περιεργη η δομή του κόμματος, ας την πουμε διευθύντρια - και όχι επικεφαλής - για να συνεννοηθούμε) της Λιζ Τσέινι, κόρης του πρώην αντιπροέδρου. Η Τσέινι είναι παραδοσιακή αντι-Τραμπ και ηταν μία από τους 10 βουλευτές που ψηφισαν υπέρ της παραπομπής του Τραμπ για τα γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου στο Καπιτόλιο. Παρά το ότι μόνο 10 από τους 211 Ρεπουμπλικανους βουλευτες είχαν ψηφίσει υπέρ της παραπομπής, η Τσέινι κέρδισε με μεγάλη άνεση της μυστική ψηφοφορία. Το οποίο δείχνει ότι ακόμα και οι βουλευτές που δημοσίως στήριξαν τον Τραμπ, σε μυστική ψηφοφορία στήριξαν την αντίπαλό του. Δεύτερον, η αποδοκιμασία από τα οργανα του κομματος της βουλευτή Μάρτζορι Τέηλορ Γκριν (ενός ψεκασμένου σουργελου - κάτι σαν Ραχήλ Μακρή της Αμερικής για να καταλάβετε), η οποία έχει υποστηρίξει κάθε παλαβή θεωρία συνωμοσίας που κυκλοφορεί και είναι από εκείνους που παρότρυναν τον όχλο να μπουκάρει στο Καπιτώλιο. Η συντριπτική πλειοψηφία του κόμματος την έχει αποδοκιμάσει λεγοντας οτι η δημόσια παρουσία της είναι ντροπή για το κόμμα.
Αν και είναι πρόωρο να κάνουμε εκτιμήσεις για το τι θα συμβεί, ας επιχειρήσω μια πρώτη ανάλυση και ας ρισκάρω μια πρώτη εκτίμηση.
Την εσωκομματική μάχη- εύκολα ή δύσκολα - θα την «κερδίσουν» οι αντίπαλοι του Τραμπ. Για πολλούς λόγους. Από πρακτικούς (όπως ο αποκλεισμός του Τραμπ απο τα σόσιαλ μηντια που δεν του επιτρέπει να έχει στην τσίτα το ακροατήριό του) μέχρι βαθιά πολιτικούς - ο βασικότερος εκ των οποίων είναι ότι αυτό συμφέρει το κόμμα και με την πάροδο του χρόνου θα γίνεται αντιληπτό. Και εξηγώ τι εννοώ ο ποιητής:
Στις προσφατες εκλογές δεν έχασε η ατζέντα Τραμπ, έχασε ο Τραμπ. Στους Βουλευτές οι Ρεπουμπλικανοί πήγαν καλύτερα του αναμενομένου και τη Γερουσία την έχασαν επειδη οι επαναληπτικές της Τζόρτζια μετετράπησαν σε άτυπο "δημοψήφισμα" για τον Τραμπ και τη μετεκλογική στάση του. Ειδάλως θα κέρδιζαν τουλάχιστον τη μία από τις δυο έδρες και θα διατηρούσαν την πλειοψηφία στο σώμα. Η ατζέντα των Δημοκρατικών κερδίζει ραγδαία έδαφος στα μήντια και στo "συστημα" αλλά όχι ανάλογη λαϊκή αποδοχή. Π.χ. στην σκληρά Δημοκρατική Καλιφόρνια στο δημοψήφισμα για την "proposition 16” (μια πρόταση οι θέσεις στη δημόσια διοικηση να καλύπτονται αναλογικά με δημογραφικά/εθνοτικα κριτήρια), η πρόταση των δημοκρατικών καταψηφίστηκε πανηγυρικά, ενώ και σε άλλα δημοψηφίσματα με ανάλογο πρόσημο κέρδισαν οι ρεπουμπλικάνοι, ακόμα και σε δημοκρατικές πολιτείες.
Μπορεί αυτη τη στιγμή οι Δημοκρατικοι να ελέγχουν Βουλή, γερουσία, Λευκό Οίκο, αλλά αυτό απέχει πολύ από το να θεωρηθεί πλήρης επικράτηση της ατζέντας τους - ειδικα αν οι τελευταίοι γείρουν υπερβολικά προς την woke ατζέντα.
Στα παραπανω δεδομένα προσθέστε δυο ακόμα παραμέτρους: α) ότι η περιπέτεια της πανδημίας φαίνεται να τραβάει κάπως περισσότερο - άρα θα έχουμε ακόμα πιο βαθιά ύφεση και ακόμα πιο αργή ανάκαμψη, το οποίο θα επιφέρει πολιτικό κόστος στους Δημοκρατικούς στις ενδιάμεσες εκλογες του ´22. β) τον εμφύλιο στους Δημοκρατικούς καθώς ΚΑΙ εκείνοι έχουν εσωτερικα ζητήματα, τα οποια ήδη εκδηλώνονται και θα γίνουν ακόμα μεγαλύτερα αν χάσουν την πλειοψηφία στο κονγκρεσο το ‘22.
Αν οι ενδιάμεσες εκλογές του ‘22 γίνουν "δημοψήφισμα" για τον Τραμπ, θα είναι βούτυρο στο ψωμί των Δημοκρατικών. Θα είναι ακριβώς αυτό που θα εύχονται οι επιτελείς τους. Αν αντιθέτως γίνουν δημοψήφισμα για την woke ατζέντα, την πανδημία που συνεχίζεται και την ισχυρή ανάκαμψη που δεν έχει έρθει ακόμα, οι Ρεπς μπορούν να ανακτήσουν το Κονγκρέσο. Και αυτό θα επηρεάσει την πολιτική δυναμική και τους συσχετισμούς ενόψει και του 2024.
Ήδη, πολλοί πιστοί σύμμαχοι του Τραμπ, όπως ο Μιτς Μακόνελ - ο επικεφαλής των Ρεπς στη Γερουσια - ή ακόμα και ο Νιουτς Γκίνγκριτς, έχουν αρχίσει είτε να μιλάνε ευθέως κατα του πρώην προέδρου είτε να μιλάνε - πιο ευγενικά - για την ανάγκη μιας ατζέντας "μετά-Τραμπ».
Σε ένα τέτοιο τοπίο θα γίνεται ολοένα και περισσότερο σαφές ότι οι Ρεπουμπλικανοί πρέπει να γυρίσουν σελίδα. Ότι δεν μπορούν ως κόμμα να προσδιορίζονται με βάση τον Τραμπ ακόμα και μετά την ήττα του. Είναι τοξικός πλέον και η δημοτικότητά του μειώνεται σταθερά. Προφανώς θα αναζητηθεί μια φόρμουλα ώστε η βάση του να μην αποκοπεί από το κόμμα, αλλά ο στόχος θα είναι να περάσει σε δεύτερο πλάνο ώστε μην αποτελεί εκείνος το θέμα των εκλογών. Και κυριως να φύγουν από την εικόνα τα σούργελα που μπούκαραν στο Καπιτώλιο και οι συνωμοσιολόγοι, κάτι που όσο ο Τραμπ είναι στο πρώτο πλάνο πιθανότατα θα αναπαράγεται.
Όσο αυτό γίνεται σταδιακά αντιληπτό εκτιμώ οτι εκείνοι που θα κερδίζουν έδαφος θα είναι η αντι-Τραμπική τάση.
Ο χρόνος δουλεύει υπέρ της «αποτραμποποίησης».
ΥΓ: Ως προς τους εκφραστές της αντι-Τραμπ τάσης, πλήν του Μιτ Ρόμνι, κρατήστε άλλο ένα όνομα. Τον 42χρονο βουλευτή του Ιλινόις Adam Kinzinger. Πρώην πιλότο της πολεμικής αεροπορίας, που βγαίνει με 65%+ σε δημοκρατική πολιτεια, είναι αρκετα επικοινωνιακός και έχει και ενδιαφερουσα προσωπική πορεία (μεταξύ των οποίων είχε αντιμετωπίσει και ακινητοποιήσει μόνος του στο δρόμο - πριν πολιτευτεί- έναν κακοποιό που είχε επιτεθεί σε μια κοπέλα με μαχαίρι). Σε αυτή τη φάση εκτιμώ ότι δεν θα μπορούσε με τιποτα να παρει το χρίσμα. Θα έχει ρόλο ομως οποτε keep your eyes on him...''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου