Οι νέες/οι νέοι του σήμερα είναι οι ηγέτες του αύριο

Υπογράφουν οι νεαροί κ.κ.:***

Παιδεία είναι η συστηματική και ευκαιριακή απόκτηση γνώσεων για την φύση, τον άνθρωπο και τον πολιτισμό. Οι γνώσεις αυτές συντελούν ώστε να διαμορφωθεί ο πνευματικός αλλά και ψυχικός κόσμος του ανθρώπου, να αξιοποιηθούν οι φυσικές του δεξιότητες και να προσαρμοστεί στο περιβάλλον το φυσικό και το κοινωνικό. Με την παιδεία, την εκπαίδευση και την αγωγή ασκούνται συνειδητά και μεθοδικά οι απαραίτητες επιδράσεις, για να διαμορφωθεί ο άνθρωπος με τις αξίες και τις ανάγκες της κοινωνίας στην οποία ζει. Μιλώντας για Παιδεία φτάνουμε πάντα στην εκπαίδευση, στο οργανωμένο από την Πολιτεία σύστημα παροχής παιδείας στους πολίτες. 

Και μπορεί μεν η πνευματική, η νοητική, η συναισθηματική και η αισθητική καλλιέργεια του ανθρώπου, δηλαδή η παιδεία να είναι γενικότερο προϊόν των αντιλήψεων, των ιδανικών και των αξιών που διέπουν την ζωή ενός έθνους, ωστόσο η παιδεία και αυτό είναι η κατάκτηση της ανθρώπινης κοινωνίας ,εδραιώνεται και οικοδομείται μέσα στο Σχολείο και συνεχίζεται στο Πανεπιστήμιο, με το εκπαιδευτικό σύστημα , θεσμικό και ανθρώπινο. Το σχολείο όπως και η οικογένεια, τα ΜΜΕ προάγουν την αγωγή έτσι και το Πανεπιστήμιο είναι σημαντικός παράγοντας επιρροής του ενήλικου πλέον πολίτη. Στόχος του πέρα από το να διαπαιδαγωγήσει πολιτικά τους νέους ,ώστε να εντάσσονται ομαλά στην κοινωνίας, να γνωρίζουν τις υποχρεώσεις τους ως πολίτες και να προστατεύουν τα δικαιώματά τους και να εφοδιάσει τους νέους με τις απαραίτητες γνώσεις και δεξιότητες ,είναι επίσης να εμπνέει στους νέους αρχές αξίες  οράματα και να αναπτύξει την λογική τους ικανότητα (την κρίση τους). Ωστόσο, παρατηρούμε φαινόμενα δυσλειτουργίας και υποβάθμιση του επιπέδου λειτουργίας της Ανώτατης Παιδείας. 

Η καταλληλότερη απάντηση στα φαινόμενα αυτά και στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα ελληνικά Πανεπιστήμια σήμερα είναι η βελτίωση της παιδείας. Το Ακαδημαϊκό ή αλλιώς το Πανεπιστημιακό Άσυλο αναγνωρίζεται για την κατοχύρωση των ακαδημαϊκών ελευθεριών και χαρακτηρίζει την ακαδημαϊκή ελευθερία στην έρευνα και διδασκαλία, και στην ελεύθερη έκφραση και διακίνηση των ιδεών μέσα σε πανεπιστημιακούς χώρους. Σύμφωνα με το Πανεπιστημιακό άσυλο επιτρέπεται η επέμβαση δημόσιας δύναμης στους χώρους των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων αυτεπάγγελτα μόνο σε περιπτώσεις κακουργημάτων και εγκλημάτων κατά της ζωής και ύστερα από απόφαση του Πρυτανικού Συμβουλίου. Ωστόσο, μετά το φρικιαστικό περιστατικό με τον πρύτανη της ΑΣΟΕΕ, όταν αναρχικοί εισέβαλαν στο γραφείο του προκάλεσαν βανδαλισμούς και εν συνεχεία του κρέμασαν ταμπέλα στο λαιμό που έγραφε: «αλληλεγγύη στις καταλήψεις», η κυβέρνηση ετοιμάζεται να προχωρήσει σε νέα μέτρα προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα περιστατικά ανομίας σε δημόσια πανεπιστήμια με την ίδρυση ενός σώματος, προστασίας πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, που θα έχει ειδική εκπαίδευση, θα εδρεύει στις σχολές και  θα φροντίζει για την αποτροπή εγκληματικών συμπεριφορών στον χώρο των ΑΕΙ και, όταν απαιτείται, θα ζητά τη συνδρομή της Αστυνομίας και ταυτόχρονα με την την αυστηροποίηση της ποινικής νομοθεσίας για αδικήματα τα οποία τελούνται σε περιοχές της πανεπιστημιακής κοινότητας και με νέα μέτρα γενικής ασφαλείας σε όλα τα επίπεδα που διαθέτουν τα ΑΕΙ. Το καλοκαίρι του 2019 βέβαια  ψηφίστηκε  νόμος 4623/2019 για κατάργηση του ασύλου. 

Πιο συγκεκριμένα το άρθρο 64 του νόμου αναφέρει:

Α.Ε.Ι. – ακαδημαϊκές ελευθερίες – αναβάθμιση της ποιότητας του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος, το άρθρο 3 του ν. 4485/2017 αντικαθίσταται ως εξής:

«Άρθρο 3

Ακαδημαϊκές ελευθερίες Αναβάθμιση της ποιότητας του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος

1. Στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (Α.Ε.Ι.) κατο-χυρώνεται και προστατεύεται η ακαδημαϊκή ελευθερία στην έρευνα και τη διδασκαλία, η οποία αποτελεί θεσμική εγγύηση της αδέσμευτης και απαραβίαστης επιστημονικής σκέψης, έρευνας και διδασκαλίας.

2. Η ακαδημαϊκή ελευθερία, καθώς και η ελεύθερη έκφραση και διακίνηση των ιδεών, προστατεύονται σε όλους τους χώρους των Α.Ε.Ι., έναντι οποιουδήποτε προσπαθεί να τις καταλύσει ή περιορίσει.

3. Εντός των χώρων των Α.Ε.Ι. οι δημόσιες αρχές ασκούν όλες τις κατά νόμο αρμοδιότητές τους, συμπεριλαμβανομένης της επέμβασης λόγω τέλεσης αξιόποινων πράξεων.».

Σήμερα, τα ελληνικά Πανεπιστήμια έχουν ανάγκη πιο πολύ από ποτέ από ένα περιβάλλον που θα παρέχει ασφάλεια και θα δώσει ένα τέλος σε προβληματικές και δυσάρεστες  καταστάσεις που δημιουργούν προβλήματα και παρακωλύουν τόσο την διεξαγωγή  μαθημάτων του εκπαιδευτικού συστήματος των ΑΕΙ , αλλά ταυτοχρόνως  υπερτερεί η ανάγκη της εναρμόνισης των ελληνικών Πανεπιστημίων με αυτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με απώτερο στόχο την απόκτηση γνώσης αλλά και αξιών στον/στην  φοιτητή/τρια που θα αποτελέσει στην πορεία αυτό το ‘’λιθαράκι’’ για την πιο σωστή και δίκαιη οργάνωση της κοινωνίας μέσα στην οποία ζει.

Πόσο πραγματικά όμορφο είναι οι νέοι να έχουν ενεργό ρόλο στην διαμόρφωση των πολιτικών εξελίξεων και τελικά στην βελτίωση της καθημερινότητας του πολίτη. Με την ενεργό συμμετοχή στα κοινά μπορούμε να αντιληφθούμε καλύτερα τις ανάγκες της κοινωνίας μας και να προτείνουμε λύσεις σε προβλήματα που την ταλανίζουν. Αυτό ακριβώς προσπαθεί να πετύχει και όπως όλα δείχνουν να καταφέρνει η ΟΝΝΕΔ και η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Με οδηγό τις φιλελεύθερες ιδέες αλλά και την προθυμία του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και τις κυβέρνησης της ΝΔ η γαλάζια νεολαία είδε αιτήματα της επί χρόνια να γίνονται νόμοι του κράτους. Αυτά τα αιτήματα έβρισκαν συνεχώς εμπόδια και αντιμετώπιζαν αντιδράσεις πολλές φορές ακόμη και βίαιες. Ξυλοδαρμοί καθηγητών και φοιτητών, «χτίσιμο» πρυτάνεων στα γραφεία τους και καταλήψεις πανεπιστημιακών ιδρυμάτων ήταν συχνά φαινόμενα στην ελληνική πραγματικότητα της Γ’ βάθμιας Εκπαίδευσης. Στα πανεπιστήμια δεν έχει καμία θέση η ανομία και ο τρόμος. Τα πανεπιστήμια είναι ένας τόπος μάθησης ,πολιτισμού και ελπίδας για ένα καλύτερο μέλλον. Η αρχή του τέλους αυτού του εφιάλτη στα ελληνικά πανεπιστημιακά ιδρύματα ήρθε τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη με την κατάργηση του Πανεπιστημιακού ασύλου. 

Η κρίση του 2008 και τα γεγονότα που μεσολάβησαν έως και σήμερα έδειξαν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι το άσυλο δεν εξυπηρετούσε πλέον τον σκοπό για τον οποίο θεσπίστηκε. Τα πανεπιστήμια επέστρεψαν σε αυτούς που πραγματικά ανήκουν, στους φοιτητές και τους καθηγητές τους. Η προσπάθεια αυτή επισφραγίστηκε από ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του πρόσφατα ψηφισμένου από το Κοινοβούλιο νόμου για την Αναβάθμιση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, με την ίδρυση ενός ειδικού σώματος εκπαιδευμένων αστυνομικών, της «Ομάδας Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων». Μία απόφαση-σταθμός για τα ελληνικά δεδομένα. Η τάξη και η ασφάλεια επιστρέφει. Όπως πολύ χαρακτηριστικά ανέφερε ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης: «Να μην υπάρξει άλλος εξευτελισμένος πρύτανης, άλλη κατάληψη ορμητήριο σαν της ΑΣΟΕΕ ή του Γκίνη. Τα πανεπιστήμια χρειάζονται ελευθερία, δημοκρατία, ασφάλεια όχι γιάφκες, καταλήψεις, εκφοβισμό». Η φύλαξη των πανεπιστημίων ήταν διαχρονικό αίτημα της ΔΑΠ – ΝΔΦΚ. Ήταν κάτι που ζητούσαν οι φοιτητές και επέβαλαν οι περιστάσεις. Το μπάχαλο που επέβαλαν οι μειοψηφίες τελείωσε ΟΡΙΣΤΙΚΑ. Μόνο περηφάνια για τα παιδιά της γενιάς μας που πάλεψαν και παλεύουν για το αυτονόητο. Προχωράμε!

Οι νέοι του σήμερα είναι οι ηγέτες του αύριο. Στην τέχνη, το θέατρο, τον πολιτισμό, την επιχειρηματικότητα, στις θετικές επιστήμες, τον αθλητισμο, φυσικα και στην πολιτική σκηνή. Η πολιτική δεν είναι ένα reality show με παίκτες που αλλάζουν ιδεολογίες και απόψεις κάθε λίγο σαν τα πουκαμισά. Αν και οι πολιτικές μεταγραφές έχουν γίνει η κανονικότητά μας, τότε η ηθική στην πολιτική θα πρέπει να γίνει η ''βελούδινη επανάστασή'' μας. Η νεολαία της Πατρίδας μας μπορεί να γίνει η αιχμή του αύριο, η γροθιά απέναντι σε κάθε παλαιοσυστημική λογική. Πρέπει να το πάρουμε πάνω μας. Να δώσουμε τη μάχη των φρέσκων ιδεών. Σας πιστεύουμε και μας εμπιστευόμαστε. Θέλουμε και πρέπει να γνωρίζετε ότι δεν έχουμε άλλον δρόμο, παρά να γίνουμε ξανά ένα πραγματικό κύμα προοδευτισμού και πατριωτισμού. Νέας πνοής. Νέων αμφισβητήσεων. Νέων συγκρούσεων. Νέων αιτημάτων. Ακόμη και νέας αισθητικής, που θα αγκαλιάσει και θα φέρει στην επιφάνεια την ατζέντα τού αύριο. Το έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία όσο ποτέ άλλοτε. 

***

Αλεξία Χαρακίδα, Πολιτική Επιστήμονας / Δημοσιογράφος / Κοινωνική Διοίκηση και Πολιτική Επιστήμη ΔΠΘ / ΠΜΣ Δημοσιογραφία και Νέα Μέσα ΕΚΠΑ / ΠΜΣ Δημόσιο Δίκαιο και Δημόσια Πολιτική ΕΚΠΑ / Τομεάρχης Έρευνας και Καινοτομίας ΟΝΝΕΔ Αιτωλ/νιας / Υπεύθυνη Επικοινωνίας Εμπορίου και Βιομηχανίας ΟΝΝΕΔ (πανελλαδικά)

Χαράλαμπος Καραγεωργίου, Φοιτητής Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας ΔΠΘ / Αρθρογράφος / Υπεύθυνος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων & Ειδικών Πληθυσμιακών Ομάδων ΟΝΝΕΔ Κιλκίς

και

Μαρκόπουλος Χ. Θωμάς, ΠΜΣ στις Διεθνείς Σπουδές, Ευρωπαϊκές Σπουδές και Διπλωματία στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας / Επικοινωνιολόγος / Δημοσιογράφος / Υπεύθυνος Πολιτισμού ΟΝΝΕΔ Κιλκίς