Η συνέντευξη δόθηκε στον Μαρκόπουλο Χ. Θωμά
*Οι Φωτογραφίες της συναδέλφου είναι από το αρχείο του GRD
Αρχικά θα μου πεις τα βασικά για σένα αγαπητή Μαρία:
Καταγωγή, ηλικία, επάγγελμα, σπουδές, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, καθημερινότητα.
Η Μαρία Γερμαντζίδου είναι δημοσιογράφος και αρχισυντάκτρια του τομέα έρευνας στον όμιλο ΜΜΕ GRDiscovery και μεταπτυχιακή φοιτήτρια του προγράμματος σπουδών Social Media & Digital Marketing. Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος θα προχωρήσει και σε διδακτορικό, καθώς επιθυμεί να ακολουθήσει ακαδημαϊκή καριέρα. Η δημοσιογραφία δεν συγκαταλεγόταν στα μελλοντικά μου σχέδια καθώς, όπως επιθυμούν οι περισσότεροι γονείς, είχα σκέψεις για νομική, ψυχολογία και ίσως γεωλογία. Δεν υπάρχει καμία σύνδεση μεταξύ τους και το ξέρω, ποιος άλλωστε ξέρει τι θέλει να κάνει με τη ζωή του στα 18 του έτη; Όπως και να έχει, από τη θετική επέλεξα τελικά τη θεωρητική κατεύθυνση, μιας και ήθελα να γίνω δημοσιογράφος. Οπότε ξεκίνησα με ένα προσωπικό ιστολόγιο. Έγραψα τις απόψεις μου και έπαιρνα συνεντεύξεις είτε από φωτογράφους είτε από επιχειρηματίες και τέλος πάντων όσους ήξερα. Ως μοναχοπαίδι έπαιρνα όλη την αγάπη των γονέων μου. Από τη μία είναι καλό, αλλά από την άλλη η συνεχής γονεϊκή προσοχή αναπτύσσει αρκετές ευαισθησίες. Τα σχολικά χρόνια ήταν άλλωτε κακά και άλλωτε καλά. Δε χρειάζεται να πω πως δέχτηκα εκφοβισμό και υποτιμητικά σχόλια. Όλοι δεχτήκαμε κάποια στιγμή απλά σε διαφορετικό βαθμό. Από τα τέσσερα έτη ασχολιόμουν με τον αθλητισμό, πιο συγκεκριμένα ρυθμική γυμναστική, μπαλέτο και τζούντο. Ουδεμία συσχέτιση μεταξύ των τριών αθλημάτων αλλά, όπως προανέφερα, ποιος ξέρει με τι θέλει να ασχοληθεί πριν τα 18 του; Όταν ήρθα στη Θεσσαλονίκη για σπουδές, είχα κάποια δυσκολία προσαρμογής, καθώς δεν είχα φύγει ποτέ μακριά από τους γονείς μου. Με τον καιρό συνήθισα. Όσον αφορά τον αθλητισμό πριν τον κορωνοϊό, είχα κάνει εγγραφή σε γυμναστήριο μιας και δεν ήξερα τι γίνεται με τους λοιπούς αθλητικούς συλλόγους. Κατά τ’ άλλα σπουδάζω και εργάζομαι στη ‘’Φτωχομάνα’’ με τη γάτα μου, τη Μήτση, την οποία τη βρήκα στην ΕΤ3, όταν διένυα την πρακτική μου. Προσπαθώ να αθλούμαι στο σπίτι και να απασχολώ τον εαυτό μου με δραστηριότητες που με ευχαριστούν, όπως η ζωγραφική, η ανάγνωση βιβλίων και οι βόλτες με φίλους. Ευελπιστώ να ολοκληρώσω τη συγγραφή του βιβλίου μου και να το εκδώσω κάποια στιγμή, ακόμη κι αν γίνει την επόμενη δεκαετία.
Είσαι μια αρκετά έμπειρη και ανερχόμενη δημοσιογράφος, ρεπόρτερ και παρουσιάστρια στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ και φυσικά στο ραδιόφωνο… ποια είναι για σένα, στην μέχρι τώρα όμορφη και ανοδική πορεία σου, η πιο φωτεινή στιγμή και η πιο σκοτεινή;
Θα ήθελα να πω πως δεν έχω απολύτως καμία εμπειρία σε σύγκριση με άλλους μεγάλους δημοσιογράφους. Δεν εννοώ μόνο ηλικιακά. Επιπροσθέτως κανένας δε θα αποκτήσει την απόλυτη εμπειρία στο χώρο. Είναι τέτοια η φύση του επαγγέλματος που πρέπει να ακολουθούμε τις εξελίξεις και ενίοτε να προσαρμοζόμαστε. Κύριο προσόν είναι η σωστή έκφραση του λόγου. Τα άλλα τα βρίσκεις στην πορεία. Η πιο φωτεινή ήταν όταν ξεκίνησα πρακτική στην ΕΤ3. Στην αρχή ονειρευόμουν να εργαστώ σε εφημερίδα, αλλά η τηλεόραση με μάγεψε. Επειδή έκανα πρακτική στο πρώτο έτος, δεν ήξερα τίποτα πέρα από τη θεωρεία. Τα πρακτικά τα έμαθα εκεί. Οπότε στα live αγχωνόμουν μην πω καμία ανοησία και εκθέσω το σταθμό και προτίστως τον αρχισυντάκτη που με εμπιστεύτηκε για κάποιο θέμα. Η πιο σκοτεινή ήταν η κακή κριτική, είτε για κάποιο ρεπορτάζ είτε για το οτιδήποτε. Καμία φορά όταν μιλάς, σε παρασέρνει ο αυθορμητισμός, ιδίως όταν δεν έχεις μπει καν στα 19. Κάποιοι ξεχνάνε πως ήταν αυτοί σε τούτη την ηλικία. Εύκολα παρεξηγείται ο λόγος σου, σε όλες τις διαπροσωπικές σχέσεις και στα επαγγέλματα. Δε χρειάζεται να πεις κάτι αρνητικό για κάποιον. Ακόμη και το καλό που θα πεις, θα το μεταφράσουν ως κακό. Εδώ ξεκινάει το σπασμένο τηλέφωνο. Οπότε αγνοείς τα κακόβουλα σχόλια και συνεχίζεις τη ζωή και τη σταδιοδρομία σου. Εδώ βέβαια θα μπορούσα να συμπληρώσω πως καμία φορά αυτά τα κακά σχόλια, μπορεί να είναι για καλό σου. Δεν κρύβω πως ήμουν αρκετά ανώριμη στην επαγγελματική αντιμετώπιση, καθώς ουσιαστικά ήταν και η πρώτη φορά που δούλεψα στη ζωή μου, έστω και με πρακτική. Στεναχωριόμουν, ναι, αλλά έτσι έμαθα πώς να αντιμετωπίζω τους συναδέλφους και φυσικά τους συνεντευξιαζομένους. Και τώρα που είμαι 21 χρονών, ακόμα έχω κάποια στοιχεία αυτής της ανωριμότητας, αλλά το βελτιώνω συνεχώς και είμαι περήφανη για αυτό. Από τη στιγμή που η ίδια παρατηρώ αλλαγή στον εαυτό μου, όπως και κάποιοι άλλοι, τότε είμαι απολύτως ικανοποιημένη.
Είναι οι 50-60plus έτοιμοι να μας δεχθούν ως γενιά του αύριο;
Επαγγελματικά, Κοινωνικά και κυρίως Πολιτικά.
Το προσφυγικό και τα ελληνοτουρκικά ταράζουν τα νερά. Η δική μας γενιά είναι πιο open-minded, οπότε ερχόμαστε σε σύγκρουση με τις γενιές των 50+. Σε αυτό συγκαταλέγεται και ο κορωνοϊός. ‘’Ε, η Κίνα φταίει που τα περνάμε όλα αυτά, γιατί τρώνε ωμές νυχτερίδες;’’. Ακόμη κι αν το πρόβλημα προέρχεται από εκεί, δεν είναι ανάγκη να δημιουργείται ρατσισμός. Είμαι κι εγώ θυμωμένη που στερούμαι το ποτό μου στο κλαμπ, την ελευθερία μου για βόλτα, αλλά δε θα κατηγορήσω έναν λαό, ενώ ακόμη ούτε οι ίδιοι δεν ξέρουν τι ευθύνεται. Βασικά ξέρουν, απλά τώρα είμαστε ένα τουρνούα πινγκ πονγκ, το μπαλάκι πάει μία αριστερά και μία δεξία. Όποιος χάσει, αυτός τα φταίει. Οπότε μέχρι να καταλήξουν αν ήταν από εργοστασιακό ατύχημα, αν προήλθε από έναν άνθρωπο που έφαγε νυχτερίδα στην Κίνα, αν, αν, τότε θα κρίνουμε. Και αυτό συμβουλέυω στους μεγαλύτερους. Να περιμένουν τα αποτελέσματα ή να αρχίσουν έρευνα. Το πιο εύκολο είναι να κατηγορήσουμε τον άλλον. Επαγγελματικά και ναι και όχι. Έχει βγει ένα meme στο TikTok που συγκρίνει την εποχή του 20ου αιώνα όπου δίχως πτυχίο έβρισκες δουλειά και του 21ου αιώνα που έχεις πτυχίο, μεταπτυχιακό, προφίσιενσι και λένε ‘’thank you next’’. Επίσης κάποιοι ζητάνε και εργασιακή εμπειρία. Μισό λεπτό, μόλις τελείωσα τη σχολή. Πως θα έχω εργασιακή εμπειρία δίχως να δουλέψω; Καμία φορά οι εργοδότες γίνονται παράλογοι. Αλλά υπάρχουν και αυτοί που δίνουν ευκαιρίες στα νέα παιδιά και πιστεύουν στις δεξιότητές τους. Δόξα τω Θεώ, εγώ έπεσα στη δεύτερη περίπτωση και τους ευχαριστώ για τη συνεργασία και την εμπιστοσύνη.
Είσαι κοινωνικοποιημένο άτομο σε ότι αφορά κοινωνικά, διεθνή, περιβαλλοντικά ζητήματα, θέματα γύρω από τα ζωάκια, κλπ;
Αγαπώ τις γάτες, τις έχω στην καρδιά μου. Πολλές φορές οι γονείς και οι παρέες μου με τραβάνε από το χέρι για να μη χαϊδέψω μία γάτα. Όσον αφορά το περιβαλλοντικό κομμάτι, κάνω ανακύκλωση. Πλένω τα σκεύη πριν τα πετάξω στον μπλε κάδο. Καμία φορά τα πετάω με τη σακούλα, δε θα πω ψέματα. Αλλά προσπαθώ να κάνω κάτι για τον πλανήτη. Όσον αφορά τα πολιτικά, ασχολούμαι μόνο για τις ανάγκες της δουλειάς και για προσωπική ενημέρωση για εθνικά θέματα. Όχι επειδή μου αρέσει η πολιτική. Μέχρι το τρίτο έτος ήθελα να γίνω πολιτικός συντάκτης, αλλά εν συνεχεία κατέληξα πως δεν μου αρέσει και τόσο το συγκεκριμένο κομμάτι. Δυστυχώς έχουμε τόσα προβλήματα στην Ελλάδα, που συγκαταλέγομαι στην ομάδα ‘’ας ασχοληθώ με τα δικά μου ζητήματα και μετά με των άλλων, δεν έχουν μόνο στο εξωτερικό προβλήματα’’. Για κοινωνικά θέματα, αν εννοείς φεμινισμό και ΛΟΑΤΚΙ, τρέφω σεβασμό για τις απόψεις. Να συμμετάσχω σε κάποιο κίνημα, είτε κοινωνικό είτε πολιτικό, να μου λείπει. Το προσπάθησα προς το λύκειο για την τράπεζα θεμάτων, δε με τράβηξε και από τότε κρατάω ουδέτερη στάση. Αλλά για τη σεξουαλική κακοποίηση, ένα έχω να πω. Ό,τι έπραξαν οι ‘’κύριοι και κυρίες’’, διότι δεν υπάρχουν μόνο γυναίκες θύματα, ελπίζω να πάθουν κάτι αντίστοιχο για να καταλάβουν πως είναι αυτή η καταδικαστέα πράξη.
Πως βιώνεις την οικονομική και κοινωνική κρίση που περνά η πατρίδα μας εδώ και 12-13 χρόνια;
Τι σε ταλαιπωρεί;
Εργασιακά, μα και σαν άτομο στην απλή σου ζωή.
Η πατρίδα μας μία ζωή είναι μέσα σε κρίση. ‘’Δυστυχώς επτωχεύσαμεν’’. ‘’Λεφτά υπάρχουν’’. ‘’Μαζί τα φάγαμε’’. Όλη η Ελλάδα μέσα σε τρεις φτάσεις. Στα 190 χρόνια της σύγχρονης ιστορίας της, επτωχεύσαμε τέσσερις φορές. Πάμε και για πέμπτη. Και για έκτη μη σου πω. Από το ‘’θα τον μεθύσουμε τον ήλιο’’ του Λοϊζου, μέχρι το ‘’όλη η Ελλάδα έγινε μπλε’’, πήραμε τα μεγάλα δάνεια, χτίσαμε σπίτια και αγοράσαμε αμάξια και τώρα φλερτάρουμε με τις τράπεζες. Ποια θα δώσει μεγαλύτερο για να ξεχρεώσω την άλλη; Α καλέ, αυτήν! Έτσι είναι ο Έλληνας. Καταστρέψαμε έναν λαμπρό πολιτισμό. Μετά λέμε πως οι ξένοι τον αλλοιώνουν.
Πως αντιμετωπίζεις της ακραίες επιθέσεις, λεκτικές και πρακτικές, προς τον κλάδο μας και τα ΜΜΕ που εργάζεσαι, συνολικά μιλάω;
Όπως προανέφερα, τα κακόβουλα σχόλια μπορεί εν τέλει να αποδειχτούν καλά. Βελτίωσα πολλά πράματα στο επαγγελματικό κομμάτι. Πάλι καλά τα μάθαινα και τα διόρθωσα. Όσον αφορά τα λοιπά αρνητικά σχόλια που είναι κατινίστικα, δε δίνω σημασία. Δε μαθαίνω τίποτα και καλύτερα. Δε μιλάω για κανέναν, δε με απασχολεί η ζωή του άλλου από τη στιγμή που η δική μου είναι γεμάτη. Επιθέσεις; Θυμάμαι στη ΔΕΘ γινόταν πορεία και μέλη αριστερής παράταξης με απείλησαν ότι θα με βρουν σα ‘’ρουφιάνος δημοσιογράφος’’ που είμαι και με έπιασε μία μικρή κρίση πανικού. Να είναι συνάδελφοι από πάνω να προσπαθούν να με ηρεμήσουν, λέγοντας πως θα έχω πολλά παρόμοια περιστατικά. Κι ας βγάζω φωτογραφίες τα πανό, πάντα θα υπάρχουν οι διαδηλωτές που δεν είναι και τόσο ειρηνικοί.
Πως βίωσες και βιώνεις τον covid 19 και τα αποτελέσματα του;
Δεν είμαι και τόσο χαρούμενη με την κατάσταση, αλλά τι να κάνω; Υπομονή και θα περάσει και αυτό. Τέσσερις πτωχεύσεις, πολιτικές αστάθειες, τρεις πανδημίες/επιδημίες κι άλλοι τόσοι ιοί πέρασαν, δε θα τα καταφέρουμε με άλλον έναν αόρατο εχθρό; Εγώ σκέφτομαι τους επιχειρηματίες. Το νοίκι, τα προϊόντα που έχουν να πληρώσουν, χιλιάδες λουκέτα έχουν μπει.
Που θα μας βγάλει το -και- ελληνικό πλέον κίνημα του #metoo;
Ξέρω πως πολλοί θα χάσουν τη δουλειά τους επειδή το έπαιξαν ανώτεροι. Η κατάχρηση εξουσίας επιφέρει χειρότερα αποτελέσματα. Όσο δύσκολο κι αν είναι να μιλήσουν τα θύματα, πρέπει να το κάνουν. Οι δικηγόροι και οι οργανώσεις είναι έτοιμοι να βοηθήσουν στην εξάλειψη του φαινομένου. Αν και υπάρχουν κάποιοι που στο βωμό του χρήματος θυσιάζουν και τη ψυχή τους. Ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε.
Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο;
Η φράση που σε παρακινεί, αν θες, που σε εμπνέει.
Κάτι φωτεινό για την νέα χρονιά.
Όπως είπε και ο Νίκος Καζαντζάκης, μην καταδέχεσαι να ρωτάς: «Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;», πολέμα! Είτε πρέπει ως νέος να βγεις στην αγορά εργασίας είτε πρέπει να κάνεις το εμβόλιο, προχώρα και μη φοβάσαι. Όσον αφορά τους επιχειρηματίες που έχουν πληγεί από την πανδημία, κουράγιο. Δυστυχώς δεν έχω να πω κάτι άλλο. Και κάτι τελευταίο για τους φίλους Έλληνες οδηγούς. Μάθετε να οδηγείτε και μην παρκάρετε σε ράμπες αναπήρων. Μην πουλάτε πνεύμα όταν σας λένε να παρκάρετε αλλού και όχι στο πεζοδρόμιο. Διότι το πρόστιμο εσείς θα το φάτε. Άρα, δε φταίνε μόνο οι πολιτικές εξελίξεις για την κατρακύλα.
*Οι Φωτογραφίες της συναδέλφου είναι από το αρχείο του GRD
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου