Αρχικά θα μου πεις τα βασικά για σένα αγαπητή: Καταγωγή, ηλικία, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, καθημερινότητα κλπ.
Κατάγομαι από την γραφική και ιστορική πόλη της Ξάνθης. Είμαι 22 ετών και έχω ολοκληρώσει τις σπουδές μου στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με ειδίκευση στην Αρχαιολογία. Μου αρέσει η καθημερινότητά μου, να είναι γεμάτη με ασχολίες και αξιοποιώ τον ελεύθερό μου χρόνο με όσο πιο δημιουργικό τρόπο γίνεται. Μία από τις ασχολίες που θα ξεχώριζα, καθώς με εκφράζει ιδιαίτερα, είναι ο χορός.
Μένεις Ελλάδα ή φεύγεις εξωτερικό… και γιατί; Αν πας έξω θα γύριζες ποτέ; Τι θα σου λείψει πιο πολύ από τον τόπο μας;
Αυτό το διάστημα μένω στην Ελλάδα. Στην περίπτωση που θα επέλεγα να φύγω στο εξωτερικό, ο νους μου θα ταξίδευε πίσω στην πατρίδα, την οικογένεια και τους φίλους μου.
Είναι οι 50-60plus έτοιμοι να μας δεχθούν ως γενιά του αύριο; Επαγγελματικά, Κοινωνικά, Πολιτικά.
Θεωρώ, πως η γενιά αυτή δεν είναι απλά έτοιμη να μας δεχτεί ως γενιά του αύριο, αλλά ζει με την προϋπόθεση αυτή, ώστε να αποτελέσουμε εμείς τη γενιά της αλλαγής. Επιθυμεί μία νεολαία πιο δυναμική, με σκοπό να διορθώσει τις εσφαλμένες επιλογές του παρελθόντος και να εξελίξει κάθε ανθρωπιστικό και επιστημονικό τομέα στην χώρα μας.
Είσαι κοινωνικοποιημένο άτομο σε ότι αφορά κοινωνικά, διεθνή, περιβαλλοντικά ζητήματα, θέματα γύρω από τα ζωάκια, κλπ;
Ασχολούμαι όσο μου επιτρέπεται, λόγω χρόνου, με τα κοινά. Βαθιά πεποίθησή μου αποτελεί, πως κάθε Έλληνας πολίτης οφείλει να συμμετέχει με σοβαρότητα, σεβασμό και ενσυναίσθηση στα κοινωνικά ζητήματα της πολιτείας. Σε μια κοινωνία, η οποία πρεσβεύει τη Δημοκρατία, το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να εκφράζουμε με ισότητα και ακεραιότητα την προσωπική μας απόψη και να συμβάλλουμε σε κάθε ενέργεια που προωθεί τον φιλανθρωπισμό και την αγάπη για το περιβάλλον.
Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας; Τι σε ενοχλεί;
Η γενιά μας γενικότερα είναι μια γενιά προβληματισμένη. Έχει βιώσει πολλά κοινωνικά ζητήματα και αλλαγές. Βρισκόμαστε στο μεταίχμιο μιας κοινωνικής προοδευτικότητας και αυτό φαίνεται μέσα από όλα τα φλέγοντα, κοινωνικά θέματα της επικαιρότητας, τα οποία στόχο έχουν την εξέλιξη. Η γενιά μας παίρνει όλο το βάρος στα χέρια της και προσπαθεί να απονείμει τη δικαιόσυνη. Δυστυχώς όμως δεν είναι λίγες οι φορές, που λόγω του παρορμητισμού και της υπερβολικής και γρήγορης ωρίμανσης, πέφτει σε παγίδες. Δε θα έλεγα ακριβώς πως έχω κάποιο παράπονο για τη γενιά μας, έχω παράπονο από τη ζωή. Έχω ένα γενικευμένο παράπονο, που δε μπορέσαμε με έναν πιο "ανάλαφρο" τρόπο να μάθουμε τι πάει να πει ζωή, να συμμετέχουμε με άνεση στα κοινά και να αναπαράγουμε ένα πιο "συγκαταβατικό" διάλογο, δίχως ένταση. Τα δεδομένα τρέχουν και από πίσω και εμείς, δίχως χρόνο να τα επεξεργαστούμε. Ωστόσο, έχω σκεφτεί αρκετές φορές, πως αυτό μπορεί να αποτελεί την απόλυτη απόδειξη της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους. Την απόδειξη ότι η νέα γενιά δεν είναι εδώ μόνο για να αλλάξει όσα έσφαλε η προηγούμενη, αλλά και για να τα αντιμετωπίσει μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα με σκοπό να φτάσει στο σημείο που θα έφτανε η παλιά, αν δεν παρασυρνόταν από λάθη και πάθη! Είμαστε μάλλον κατά κάποιο τρόπο μία χρονοκάψουλα, που ταξιδεύει στον χρόνο και είναι στο χέρι μας το πως θα την εκμεταλλευτούμε.
Πως βιώνεις την οικονομική και κοινωνική κρίση που περνά η πατρίδα μας εδώ και 12-13 χρόνια; Τι σε ταλαιπωρεί; Εργασιακά, Κοινωνικά μα και σαν άτομο στην απλή σου ζωή.
Η κρίση είναι δύσκολη. Οποιαδήποτε κρίση πέρασε η ανθρωπότητα ήταν δύσκολη. Μπορώ να πω πως οι δυσχερείς καταστάσεις, παρ΄ότι λειτουργούν αρνητικά στην ανθρώπινη φύση και την ιδιοσυγκρασία, είναι αυτές που σε διαμορφώνουν και σε ολοκληρώνουν ως άνθρωπο. Μαθαίνεις να ανταπεξέρχεσαι, να αυτονομείσαι και να βρίσκεις λύσεις δημιουργώντας στο μυαλό σου πολλές εναλλακτικές προκειμένου να πετύχεις τους στόχους σου. Μαθαίνεις γενικότερα να πολεμάς καθετί δύσκολο και όταν φτάνεις στην επιτυχία τότε αισθάνεσαι πιο ισχυρός από ποτέ. Δε μπορώ να πω, ότι μου είναι ευχάριστο να βρίσκομαι συνεχώς σε ένα στίβο μάχης, αλλά από την άλλη αυτό με κρατάει σε εγρήγορση και με κάνει να νιώθω ζωντανή. Πιστεύω, πως πάντα στο τέλος η προσπάθεια και οι κόποι ανταμοίβονται. Άλλωστε, όπως έχει αποδειχθεί και ιστορικά μετά από κάθε κρίση επανέρχεται η ανάκαμψη και η ευημερία.
Πως βίωσες και βιώνεις τον covid 19 και τα αποτελέσματα του;
Ήταν μία απρόσμενα διαφορετική χρονιά. Η ανθρώπινη ζωή βρέθηκε επιτέλους στο προσκήνιο και αποκαταστάθηκε η αξία της, την οποία είχαμε αμελήσει. Ήταν μία αρκετά διδακτική χρονιά δίνοντάς μας να καταλάβουμε, πως το δώρο "της ζωής" δεν είναι δεδομένο και οφείλουμε να μην το αφήσουμε ανεκμετάλλευτο. Είναι ένας χρόνος στον οποίο καλούμαστε, να αφυπνήσουμε μία από τις μεγαλύτερες ικανότητες της ανθρώπινης φύσης, την προσαρμοστικότητα. Αυτό προσπαθώ κι εγώ μέρα με τη μερά να ακολουθήσω. Οι συνθήκες είναι πρωτόγνωρες, ωστόσο πρέπει να τις αντιμετωπίσουμε μεθοδικά κρατώντας όσο μπορούμε ζωντανές και ενδυναμωμένες τις ανθρώπινες σχέσεις μας.
Σου δίνω ένα τζίνι με 3 ευχές… ποιες ευχές κάνεις;
Υγεία, υγεία και υγεία.
Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο; Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; Η φράση που σε παρακινεί, αν θες, που σε εμπνέει. Κάτι φωτεινό για την νέα χρονιά.
"Ποτέ μην αφήνεις για αύριο κάτι που μπορείς να κάνεις και σήμερα!" Η εργατικότητα είναι μεγάλο όπλο για τον αγώνα της ζωής. Τα καλύτερα θα έρθουν αρκεί να τα κυνηγήσεις και να είσαι έτοιμος να τα δεχτείς με εντιμότητα και ταπεινότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου