Υπογράφει η νεαρά κυρία, ΓΙΑΝΝΙΟΥ Γ. ΡΑΛΛΟΥ - Φοιτήτρια ΕΚΠΑ - Μέλος της ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ - ΠΑΣΟΚ
21η του Απρίλη του 1967: Ένα μαύρο πρωινό! Μια μελανή σελίδα στην ιστορία μας. Για 7 περίπου χρόνια η Ελλάδα βίωσε τραγικά γεγονότα. Φυλακίσεις , βασανιστήρια , εξορίες, συλλήψεις, απολύσεις με υποκινητές τον Γιώργο Παπαδόπουλο, τον Σπύρο Μαρκεζίνη, τον Στυλιανό Παττακό και άλλους. Ο κοινοβουλευτισμός καταλύθηκε βίαια και το Ελληνικό «κράτος» βαδίζει στα βήματα του αυταρχισμού και της τρομοκρατίας. Με λίγα λόγια. Η Δημοκρατία πεθαίνει στην κοιτίδα της.
Τι πραγματικά εννοούμε όταν χρησιμοποιούμε τον όρο χούντα του ‘67; Την αναστολή των θεμελιωδών άρθρων του Συντάγματος, την απαγόρευση λειτουργίας όχι μόνο των πολιτικών κομμάτων αλλά και συλλόγων και σωματείων, την στέρηση του δικαιώματος του συνέρχεσθαι, τη λογοκρισία, την απόλυση δημοσίων υπαλλήλων που θεωρούνταν «μη εθνικόφρονες», τα έκτακτα στρατοδικεία, τα βασανιστήρια, τη διατήρηση του νόμου 509 του 1947, στα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, την αφαίρεση της ελληνικής ιθαγένειας από τους Έλληνες που δρούσαν «αντεθνικώς», τις υποχρεωτικές δηλώσεις νομιμοφροσύνης, τη διατήρηση της ποινής της διοικητικής εκτόπιση. Επιπλέον, στη διάρκεια της Δικτατορίας επανεμφανίστηκαν πολιτικές που είχαν εξασθενήσει, λειτούργησαν ξανά οι φυλακές της Γυάρου (οι οποίες είχαν οικοδομηθεί από τους πολιτικούς κρατούμενους στα χρόνια του Εμφυλίου) και ο αντικομουνισμός απέκτησε δεσπόζουσα θέση στην ιδεολογία του καθεστώτος.
Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πως έχουμε να κάνουμε με ένα σύμφυρμα απτής φρίκης. Πολλοί οργανώθηκαν να ανατρέψουν αυτό το απολυταρχικό καθεστώς. Πέραν από την ηρωική στάση των φοιτητών ένας αφανής ήρωας όλης αυτής της καταστάσεώς δεν είναι άλλος από τον Σπύρο Μουστακλή. Ο Μουστακλής είναι ένα από τα φωτεινά σύμβολα του αντιδικτατορικού αγώνα . Βασανίστηκε , χτυπήθηκε άγρια με αποτέλεσμα να μείνει παράλυτος. Πέθανε όμως ήρωας. Ήρωας γιατί πάλευε για ελευθερία και ανεξαρτησία. Έτσι, έπειτα από συνεχείς και αδιάλειπτους αγώνες το τέλος των συνταγματαρχών έμοιαζε πλέον πολύ κοντινό. Η χούντα τελειώνει ολοκληρωτικά το 1974.
Αν και τα εγκλήματα που έκαναν οι Συνταγματάρχες δεν σηκώνουν καμία συγχώρεση, καμία ανοχή, υπάρχει κάτι που μας κάνει να είμαστε ευγνώμονες απέναντι τους. Η ευγνωμοσύνη έχει να κάνει με την χρονολογία του ΄74. Για την έναρξη της Μεταπολίτευσης , δηλαδή, η οποία αποτελεί χρυσή τομή στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Εκείνη την εποχή μπορούμε πλέον να μιλάμε για σημαντικές αλλαγές οι οποίες εδραίωσαν τη Δημοκρατία στη χώρα μας. Η κοινωνική απελευθέρωση, η λαϊκή κυριαρχία , η κοινωνική δικαιοσύνη , το κράτος δικαίου πρωταγωνιστούν. Η Ελληνική κοινωνία έχει μπει για τα καλά στον δρόμο του εκσυγχρονισμού. Διαπνέεται από πνεύμα συνταγματικού εκσυγχρονισμού. Ωστόσο, υπάρχουν άτομα τα οποία σπεύδουν με τόση ευκολία να λοιδορήσουν την εποχή της Μεταπολίτευσης. Λάθος στάση. Δεν πρέπει να απαλλαγούμε από αυτήν καθώς είναι σαν να γυρνάμε την πλάτη στη Δημοκρατία, τα ίσα δικαιώματα , τις ελευθερίες. Δεν γίνεται να στραφούμε εναντίον της Μεταπολίτευσης , αλλά να εμπνεόμαστε από το έργο που άφησαν μερικοί πολιτικοί που πρωτοστάτησαν μέσα σ’ αυτήν.
Για να μην ξαναέρθουμε αντιμέτωποι με τέτοιες μαύρες γραμμές της ιστορίας αλλά και να μην επηρεαζόμαστε από ΄΄αμπελοφιλοσοφίες΄΄το μήνυμα είναι σαφές: ΄΄ Η Δημοκρατία είναι θέμα διαρκούς αγώνα΄΄. Παλεύουμε, άρα, για αυτήν με όπλα όπως η ορθή εκλογική μας συμπεριφορά , την αντίσταση μας απέναντι σε κάθε μορφή Τρομοκρατίας αλλά και φασισμού. Για αυτά τα 54 χρόνια που πέρασαν ας κρατήσουμε έναν στίχο: «Ο φασισμός θε ν’ απλώσει σαν χολέρα πατώντας πάνω στην ανεμελιά σου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου