Παρασκευή 25 Ιουνίου 2021

The ReMARKables: Η Χαρά Αλτούνη, Μέλος της Νέας Γενιάς του Κινήματος Αλλαγής, μιλά στο OffTheRecordNews



Αρχικά θα μας πεις τα βασικά για σένα αγαπητή Χαρά: 

Καταγωγή, Οικογένεια, Επάγγελμα, Σπουδές, Ηλικία, Πολιτική Ενασχόληση, Χόμπι.


Κατάγομαι από τη Μέλισσα, ένα μικρό χωρίο του νομού Ηλείας. Έχω μια αδερφή μεγαλύτερη μου δυο χρόνια, την Ναταλία, η οποία σπουδάζει στην Αθήνα. Οι γονείς μου εργάζονται στον αγροτικό τομέα και ασχολούνται με την παραγωγή Extra Παρθένου Ελαιόλαδου, καθώς τα επόμενά τους βήματα είναι η τυποποίηση και μεταποίηση του ελαιόλαδου με την στήριξη της αδερφής μου και της δικής μου. Είμαι μόλις 19 , οπότε ακόμα δεν εργάζομαι. Έχω περάσει σε Γεωπονική Σχολή ,γιατί με ενδιαφέρει ο πρωτογενής τομέας και η εξέλιξη του. Χόμπι; Μπα, όχι δεν θα έλεγα πως έχω. Δεν μου αρέσει η στασιμότητα, αναζητώ διαρκώς καινούργια πράγματα, δεν θα μπορούσα να “κολλήσω” σε κάτι συγκεκριμένο. Οπότε κάνω πολλά και διαφορετικά - αναλόγως την διάθεση μου. Παρ 'όλο το νεαρό της ηλικίας μου, ασχολούμαι με την πολιτική τα τελευταία 2 χρόνια. Είμαι μέλος της Νέας Γενιάς του Κινήματος Αλλαγής, ενώ το τελευταίο διάστημα είμαι στην Νομαρχιακή Επιτροπή Ηλείας του Κινήματος Αλλαγής/ΠΑΣΟΚ, έχοντας τον τομέα της νεολαίας. Είμαι στο πλευρό του αξιόλογου βουλευτή της Ηλείας και κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο, Μιχάλη Κατρίνη , αφού ήταν ένας από τους παράγοντες που συντέλεσαν, ώστε να ανακαλύψω το “μικρόβιο” της πολιτικής που είχα.


Είναι οι 50-60plus έτοιμοι να μας δεχθούν ως γενιά του αύριο; 

Επαγγελματικά, Κοινωνικά, Πολιτικά.


Η αλήθεια είναι, πως αυτή η ερώτηση σίγουρα ανήκει σε έναν ατέρμονο διάλογο, καθώς είναι αναγκαίο να εξετάσουμε όλους τους λόγους αν μπορούν να μας δεχθούν ως γενιά του αύριο ή αντίστοιχα να μην είναι έτοιμοι ακόμα να μας δεχθούν. Η προσωπική μου άποψη είναι πως όχι, η γενιά των 50-60 plus δεν δείχνει τέτοια σημάδια. Και αυτό φαίνεται από τα πολιτικά πρόσωπα που μας εκπροσωπούν στο ελληνικό κοινοβούλιο. Οι under 40 είναι μετρημένοι και λίγοι, είμαι 19 βαδίζοντας στα 20, γιατί να δέχομαι να εκφράζεται για το μέλλον μου ένας άνθρωπος 60 και 70 χρονών; Και ποιος ο λόγος να ασχολούνται σε τέτοια ηλικία με την πολιτική; Ούτε ΠΑΣΟΚ έχουμε, ούτε πολιτικούς-οραματιστές όπως είχαν οι κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου, που έφεραν τις μεγαλύτερες αλλαγές στην χώρα. Γιατί να μην στηρίζουν οι συμπολίτες μου είτε στα πολιτικά , είτε στα κοινωνικά , είτε στα επαγγελματικά τις γενιές των 30 και 40; Θεωρώ πως έχουμε δρόμο ακόμα ώστε να εξαλείψουμε αυτόν τον φόβο, αν θέλετε, της κοινωνίας και προσωπικά αν με ρωτάτε , εγώ συγχαίρω τη Φώφη Γεννηματά, διότι δίνει το βήμα στην Νέα Γενιά να ακουστεί και να βγει μπροστά να αγωνιστεί για τα οράματα της.


Ποιο θεωρείς ότι είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της νέας γενιάς 17-32 ετών; 


Μακάρι να ήταν μόνο ένα. Τουλάχιστον στα δικά μου μάτια δεν είναι. Πιστεύω άρρηκτα ,πως το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η γενιά των 17-32 είναι η ανέλιξη που υπάρχει σε όλους τους τομείς. Το αβέβαιο αύριο που ταλανίζει το μυαλό μας, η ανεργία, οι χαμηλές απολαβές ,όλα αυτά που αναγκάζουν του νέους να εγκαταλείψουν την Ελλάδα. Ο αμοραλισμός, τα φαινόμενα κοινωνικής αναλγησίας ,όπως η έλλειψη παιδείας, οι κοινωνικές ανισότητες, η ανασφάλεια για την προστασία μας, είναι λόγοι που καθιστούν έναν νέο ανήσυχο. Εξακολουθούμε να κυνηγάμε τα αυτονόητα, τα κεκτημένα, μαζί με όλα εκείνα που δικαιούμαστε. Οι νέοι είναι οργανικό μέλος της κοινωνίας άρα κάθε πρόβλημα της κοινωνίας απασχολεί τους νέους. Τουλάχιστον τους ευαισθητοποιημένους για να είμαι ακριβοδίκαιη.


Πως βίωσες και βιώνεις τον sars - covid 19 και τα αποτελέσματα του;


Για του λόγου το αληθές, νόμιζα πως δεν με είχε επηρεάσει όλη αυτή η κατάσταση, αφού στο χωρίο τα πράγματα ήταν και είναι πιο ελεύθερα . 'Όμως βλέποντας την αγωνία των συμπολιτών μου αλλά και των δικών μου ανθρώπων , τελικά με επηρέασε σε ένα μεγάλο βαθμό , διότι μου γεννήθηκαν προβληματισμοί για την επόμενη μέρα. Περισσότερο για την ύφεση της οικονομίας τόσο στην Ελλάδα , όσο και στον κόσμο. Είμαι αισιόδοξη πως ίσως τώρα να γίνουν σωστοί χειρισμοί και να μην ξανα εκτροχιαστεί η οικονομία. Η πανδημία , όμως δεν επηρέασε μόνο την οικονομία αλλά και την ψυχική – σωματική υγεία των ανθρώπων. Αυτομάτως χάθηκαν ελευθερίες και δυνατότητες που θεωρούνταν κεκτημένες. Υπομονή μέχρι να ολοκληρωθεί ο εμβολιασμός των πολιτών και να συνεχίσουμε τις ζωές μας από το σημείο όπου τις “πάγωσε” ο ιός.


Me Too Greece… 

πόσο αισιόδοξος είσαι με όλο αυτό; 


Το me too Greece είναι ένα κοινωνικό κίνημα , που εμφανίστηκε ραγδαία κατά την ύστατη περίοδο με όλες τις καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης -παρενόχλησης, ένα κίνημα που είναι ενάντια σε κάθε μορφή βίας σε ανήλικους και ενήλικους. Κάθε περιγραφή των ανθρώπων αυτών που ήταν θύματα , αποτελούν ντροπιαστικά αφηγήματα που προσβάλλουν παντι τροπώ κάθε ανθρώπινο δικαίωμα ,κάθε αγώνα για ουσιαστική ισότητα. Στεκόμαστε με σθένος ενάντια σε κάθε επίμεμπτη μορφή βίας, γιατί σε αυτή την κοινωνία υπάρχουν γυναίκες που ακόμα δεν έχουν μιλήσει για όσα έχουν βιώσει, γυναίκες που δεν έχουν δικαιωθεί, γυναίκες κυριευμένες από φόβο , που δεν ζουν πια όπως τους αξίζει, γυναίκες που περπατάνε και κοιτάνε πίσω τους μήπως βρεθεί κάποιος άνανδρος να τις ξυλοκοπήσει, να τις βιάσει, να τις απαγάγει ,να τις σκοτώσει. Ακόμα και ο σεξισμός είναι μορφή βίας, είναι πληγή για την ισότητα των φύλων. Πολίτες αδρανείς , αμέτοχοι ,αδιάφοροι καθώς πολλές φορές εξισώνουμε τον θύτη με το θύμα , συμβάλλοντας με έμμεσο τρόπο στην νομιμοποίηση αυτών τον ειδεχθών πράξεων. Και σε όλα αυτά , ένα κράτος ανήμπορο να εξαλείψει τους βιαστές , τους σεξιστές, τους κακοποιούς , τους δολοφόνους από την κοινωνία. Μια κυβέρνηση που πλουτίζει τα ΜΜΕ να ετεροκατευθύνουν την κοινή γνώμη. ΜΜΕ που ποτέ δεν στήριξαν έμπρακτα και δίνουν βήμα σε ανθρώπους που δίνουν άλλοθι στους εγκληματίες, βιαστές. Το #metoogreece είναι ένα κίνημα που μας γεννά αισιοδοξία πως ακόμα η κοινωνία μπορεί να αποβάλλει την σαπίλα από μέσα της. Καμία γυναίκα πια μόνη. Καμία γυναίκα αβοήθητη. Καμία δεν είναι αδύναμη, όλες μπορούμε να σταθούμε όρθιες μόνες μας, χωρίς καμία εξάρτηση από φόβο.


Σου δίνουμε ένα τζίνι με 3 ευχές… 

ποιες ευχές κάνεις;


Νίωθω πως δεν είναι μόνο ευχές αλλά και στόχοι...


Πρώτη μου ευχή λοιπόν για αυτόν τον κόσμο , είναι να ξυπνήσω το επόμενο πρωί και να μην υπάρχει κανένα παιδί μόνο. Κανένα παιδί που θα δέχεται βία , κανένα παιδί που θα βιώνει την εγκατάλειψη των γονιών του, που θα ζει στην ανέχεια , που θα χάνει την ζωή του επειδή δεν έχει φάει για ήμερες , που δεν θα έχει την ιατρική περίθαλψη που δικαιούται. Κανένα παιδί έρμαιο στην παιδική εργασία , στο παράνομο εμπόριο , στην σεξουαλική κακοποίηση. Θα ήθελα ένα κόσμο με παιδία ευτυχισμένα , κλεισμένα σε μια αγκαλιά σε ένα ζεστό σπίτι. Εύχομαι να δημιουργηθεί ένας κόσμος που δεν θα σκοτώνει παιδικές ψυχές.


Δεύτερη ευχή μου είναι, η κοινωνία να αλλάξει νοοτροπία . Οι πολίτες να σέβονται κάθε μέλος αυτής της κοινωνίας , να υπερασπίζονται ουσιαστικά τα ανθρώπινα δικαιώματα , τις αξίες και τα ιδανικά. Να μην υπάρχουν κακεντρεχείς άνθρωποι. Να μπορούμε να συνυπάρχουμε χωρίς καχυποψίες , χωρίς ανασφάλειες, χωρίς ανισότητες . Εύχομαι και έχω πίστη για μια κοινωνία που θα ζούμε χωρίς φόβο για την ζωή μας , που θα περπατάμε στα στενά με την παρέα μας χωρίς την έγνοια να κοιτάμε πίσω δεξιά και αριστερά. Πιστεύω σε μια κοινωνία που δεν θα ζούμε μόνο για να κρίνουμε ζωές , αλλά θα κρίνουμε τον εαυτό μας επιδιώκοντας αυτοβελτίωση.


Τρίτη και πιο ρεαλιστική ευχή μου ,είναι να υπάρξει ουσιαστική παιδεία και μόρφωση τόσο στην γενιά μου , όσο και στις επόμενες γενιές. Να μην είναι ευάλωτοι οι νέοι στην ετεροκατεύθυνση των γεγονότων που επιδιώκουν να εδραιώσουν. Θέλω να δω μια γενιά που θα έχει κριτική σκέψη, που δεν θα είναι απαθής στα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Θέλω να δω μια γενιά που θα ασχολείται περισσότερο με τα κοινά , θα ενισχύσει περισσότερο τον εθελοντισμό στην χώρα μας , που θα αντιδρά σε κάθε αρνητικό ερέθισμα , μια γενιά που θα αγωνίζεται περισσότερο για το μέλλον της.


Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο; 

Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; 

Η φράση που σε παρακινεί, αν θες, που σε εμπνέει.


Αν δεν έχεις θετική σκέψη , σίγουρα δεν μπορείς να ονειρεύεσαι. Εξάλλου αν μπορείς να ονειρευτείς μπορείς και να το κάνεις. Πιστεύω πως θα έρθουν καλύτερες μέρες , πως θα δημιουργήσουμε μια προοδευτική κοινωνία χωρίς ανισότητες και φόβους. Ελπίζω σε μια κοινωνία ενωμένη , με ανθρώπους που θα διοχετεύουν παιδεία , μόρφωση , αξίες και αρχές. Προσωπικό μότο; “Οι μεγάλες αποφάσεις θέλουν ένστικτο , οι μικρές λογική” .


Θα έλεγα πως η φράση που με εμπνέει είναι :“Προσπάθησε να μην γίνεις ένας άνθρωπος της επιτυχίας , αλλά ένας άνθρωπος της αξίας” , διότι οι αξίες μας φτάνουν στην επιτυχία , χωρίς τις αξίες η επιτυχία ή σβήνει νωρίς ή παραμένει νοθευμένη.









Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου