Καλησπέρα αγαπητέ μου Θωμά, χαίρομαι που τα ξαναλέμε! Ονομάζομαι Μαγδαληνή - Μαρκέλλα Δρούγκα, κατάγομαι από τη Θεσσαλονίκη, ενώ ρίζες μου βρίσκονται και κάπου στην όμορφη Μάνη. Είμαι 21 ετών και βρίσκομαι στο 2ο έτος των προπτυχιακών μου σπουδών στον κλάδο της διατροφής και διαιτολογίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, στη Καλαμάτα. Τα τελευταία 4 χρόνια πορεύομαι στο χώρο της εστίασης, κυρίως σε νυχτερινά μπαρ-κλαμπ της Χαλκιδικής, Θεσσαλονικης, Αλεξάνδρειας και πλέον της Καλαμάτας, στα πόστα του μπαρ και της υποδοχής. Παράλληλα, ασχολούμαι με τη φωτογραφία και το μοντελινγκ σε συνεργασία με διαφορες εταιρειες και μπουτικ με 2 -εώς τώρα- συμμετοχές σε international fashion shows αλλά και διαφημίσεις πλέον μέσω των social media. Αγαπώ τη θάλασσα και τις βόλτες στη παραλία και λατρεύω να πηγαίνω ταξίδια, είτε μόνη, είτε με καλή παρέα (και πάντα-παντού με τη γάτα μου).
Να είσαι καλά φίλη Μάγδα. Γνωριζω ότι αγαπάς τα ζωάκια συντροφιάς, κατοικίδια και μη (αδεσποτάκια!). Θεωρείς ότι η σημερινή κοινωνία σέβεται τους τετράποδους (και όχι μόνο τετράποδους) φίλους μας;
Δεν τα αγαπω απλως, τα υπερλατρευω και ασχολουμαι οσο το δυνατο κι οσο μου επιτρεπει το προγραμμα μου με αδεσποτακια. Η κινητοποιηση του κοσμου τα τελευταια χρονια ειναι ισχυρη και χαιρομαι να βλεπω κοσμο να ασχολειται με υιοθεσιες, φιλοξενειες και καθε ειδων βοηθειες σε φιλοζωικες μιλωντας εκ των εσω. Το παραδοξο στην ιστορια ειναι οτι ενω η προθημια για βοηθεια ειναι μεγαλη, η αναληψη των ευθυνων οταν υιοθετουν εκλειπει. Και ξερεις ειναι ενα μειζον θεμα, ενα πολυ σοβαρο ζητημα οταν επιλεγεις να κρατησεις ενα ζωακι στην αγκαλια σου και το σπιτι σου ειναι υποχρεωση σου να φροντιζεις για αυτο τουλαχιστον τα απαραιτητα, τη στεγη,τη τροφη, το νερο και την συναισθηματικη του ικανοποιηση. Θέρμη για βοηθεια μεγαλη αλλα δυστυχως οι πραξεις μας ειναι αυτες που φερνουν αποτελεσματα και δυστυχως η εμπειρια μου στο θεμα εχει δειξει πως οι περισσοτεροι δε καλυπτουν ουτε τις απαραιτητες αναγκες των κατοικιδιων τους , τα κακοποιουν με καθε μορφη κακοποιησης και στο τελος τα εγκαταλειπουν. Και αυτο ειναι κατι που μας πηγαινει μονο πισω σαν κοινωνια.
Πολλές, πάρα πολλές γυναικοκτονίες και ακραία περιστατικά κάθε μορφής βίας προς νεότερες και μεγαλύτερες γυναίκες το τελευταίο διάστημα. Πως νιώθεις, τι ελπίζεις, που βλέπεις λύση;
Λυπη! Λυπη και ντροπη! Μονο αυτα τα αιθηματα μπορω να εκφρασω για αυτη τη κατασταση που βιωνει ενα τοσο μεγαλο ποσοστο γυναικων εν ετη 2021! Ωρες ωρες νιωθω αυτο που λεμε την αηδια εναντια στον πατριαρχικο κοσμο που ζουμε. Και οχι μπορει να μην ειμαι μια φεμινιστρια της πρωτης γραμμης, μπορει να αγαπω και τα δυο φυλα ισοτιμα , αλλα δε μπορω να παραβλεψω το μισος, την αδικια, την απεχθεια που εκδηλωνεται ιδιως τον τελευταιο χρονο απεναντι στο ‘αδυναμο’ φυλο οπως απο πολλους λεγεται. Εχουμε κανει καραμελα το ‘ελα μωρε δεν ειναι ολοι ετσι’, ‘θα ειχαν κι αυτοι τα προβληματα τους’ , ‘μια φορα εγινε’, ‘τελευταια φορα ηταν,το υποσχομαι’ και αλλα σχετικα , κι εκει που νομιζεις πως ειναι ολοι καλα παιδια και πας να μοιρασεις παστες, δημιουργουνται δολοφονοι, κακοποιοι, βιαστες ,αντρες δηλαδη με μηδαμινο ιχνος ηθικης και σεβασμου απεναντι στη συζηγο, τη μανα, τη κορη, τη φιλη ή οποιοδηποτε θυληκο βρισκεται στο περιγυρω. Για εμενα αντρας πρεπει να σημαινει ασφαλεια, σιγουρια, λεβεντια, προστασια, να μη υπαρχει η κακη στιγμη και ησυγνωμη πρεπει να αντιληφθουμε πως δεν διορθωνει παντα τα πραγματα. Ο φασισμοςκαι το ’νταιλικι’ πρεπει να σταματησει να ειναι της μοδας νομιζω, φτανει πια.
Μπορεί να καταπολεμηθεί το μπούλινκ (κάθε μορφής, λεκτικό, σωματικό κλπ) που με τόση τοξικότητα και μίσος σκορπάνε ορισμένες/ορισμένοι γύρω μας;
Καπου εδω ανηγει το κουτι της πανδωρας αγαπημενε Θωμα. Μου χει λειψει να μιλαω για αυτο το θεμα. Ενα θεμα που με κανει ευαισθητη γιατι χτυπαει στα παιδικα και εφηβικα μου χρονια. Και ενω πολλες φορες προσπαθησα να το αφησω πισω μου παντα με ακολουθουσε και τελικα καταλαβα πως δεν ειναι κατι που πρεπει να αποβαλλεις ντε και καλα απο πανω σου, αλλα αλλη μια σειρα απο εμπειριες που σε εκαναν αυτο που εισαι σημερα. Ολα ξεκινουν απο τον ιδιο μας τον εαυτο. Και οσο κοινο και αυτονοητο αν ακουγεται για καποιους, για καποιους αλλους η ελλειψη της αυτοεκτιμησης, του θαρρους να λες δυνατα τη γνωμη σου, το να μη ντρεπεσαι για τα ελατωμματα σου, το να μην εισαι εξωστρεφης, θεωρουνται αδυναμιες ευκολα καταπατησημες. Και οντως, ‘οι δυνατοι’ του σχολειου, του φροντιστηριου, της κλικας, της ομαδας, της δουλειας, θα πατησουν μονο στα σημεια που πιστευουν οτι ειναι μειονεκτηματα για εσενα ενω στη πραγματικοτητα ειναι στοιχεια του εαυτου σου. Και οσο πιο συντομα το συνειδητοποιησει το ατομο που εχει γινει θυμα καποιων απλως ασχημων ανθρωπων, τοσο πιο γρηγορα θα απαλλαγει απο την αβολη αυτη θεση. Γιατι δυνατοι δεν ειναι. Γιατι δυνατοι ανθρωποι δεν ειναι παντα αυτοι που κερδιζουν , αλλα αυτοι που δε τα παρατανε οταν χανουν. Κραυγες κατα του bullying ΝΑΙ, απο μια κοινωνια ομως, που ως βασικο οπλο για να εκφραστει χρησιμοποιει τη βια; Τραγικη ειρωνεια.
Θεωρείς ότι τα παλαιά στερεότυπα ως προς τη συμμετοχή της σύγχρονης γυναίκας στην στο κοινωνικό γίγνεσθαι, στην κάθε λογής οικονομική επιχειρηματικότητα, στην ιδιωτική επαγγελματική πρωτοβουλία, στα τοπικά, περιφερειακά, εθνικά, ευρωπαϊκά και διεθνή, κέντρα λήψης αποφάσεων έχουν αρχίσει κάπως να υποχωρούν σιγά-σιγά;
Ειναι κοινος τοπος, οτι γυναικες προηγουμενων δεκαετιων αγωνιστηκαν σκληρα ,ψυχη τε και σωματι για να υπαρχουν σημερα ισοτιμα δικαιωματα μεταξυ τωνφυλων και να μειωθει το πατριαρχικο μοτιβο που υπηρχε ως τοτε και τα καταφεραν. Θεωρω οτι λογω του οτι γεννηθηκαμε εχοντας το ως δεδομενο, κατι το συνηθισμενο, παραβλεποντας ισως και εσκεμμενα τις περισσοτερες φορες το ποσες γυναικες θυσιαστηκαν για να εχουμε ολες αυτες τις ελευθεριες σημερα, δεν εκμεταλλευομαστεστο ποσοστο που θα επρεπε ολα τα παραπανω. Φυσικα αυτο δε σημαινει οτι δεν υπαρχουν γυναικες οι οποιες κυνηγουν τα ονειρα τους και τις φιλοδοξιες τους απλα λογω και της δυσκολης εποχης επι κορωνοιου και βιαιοπραγιων δε μπορουν να αναδειχθουν δρασεις τους ευκολα διοτι δινεται μεγαλυτερη εμφαση στα ζητηματα.
Ποια συμβουλή θα έδινες στις γυναίκες που επιθυμούν να διεκδικήσουν ηγετικές θέσεις στην κοινωνία, το επιχειρείν, τα Μ.Μ.Ε., την τοπική αυτοδιοίκηση και στην πολιτική;
Τίποτα λιγότερο από το να ακολουθούν το ένστικτο τους. Είναι το ισχυρότερο όπλο για να καταφέρεις ότι πραγματικά ποθείς. Η εμπειρία έρχεται με τα χρόνια, κανένας δε γεννήθηκε έτοιμος και πρέπει να προσπαθούμε ανεληπώς για αυτά που θέλουμε να κατακτήσουμε, ιδίως σε αυτούς τους τομείς. Πλάνο, θάρρος και πάθος για το καινούργιο και το διαφορετικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου