Υπάρχουν Ά(α)νθρωποι!? Υπάρχουν Ά(α)νθρωποι!?
Κείμενο από την νεαρά κυρία, Δήμητρα - Κλαούντια Ζόγκα
Υπάρχουν άνθρωποι αναγκαίοι και άνθρωποι περιττοί. Αυτό καταλαβαίνω μεγαλώνοντας. Υπάρχουν άνθρωποι που κερδίζεις άπειρες στιγμές ευγνωμοσύνης και άλλοι που είναι εντελώς χάσιμο χρόνου. Είναι ολίγον βαρετό να μοιράζεσαι χόμπι, πάρτι, εφήμερες στιγμές ή εάν δεν είναι βαρετό, δεν είναι για συνέχεια. Προτιμώ την ουσία, τους ουσιαστικούς ή εκείνους που πολύ απλά θα σου αγγίξουν την καρδία, θα σου χαϊδέψουν την ψυχή όπως αναφέρει και μια φίλη. Θα ανακαλύψουν μια ευαίσθητη χορδή σου, θα σε οδηγήσουν σε ένα νέο μονοπάτι ταξιδιών. Θα σου μάθουν κάτι καινούριο και το πιο σημαντικό δεν θα φοβούνται να σου μάθουν και να σε μάθουν. Δεν θα φοβούνται να σου δείξουν και να αποδείξουν το είναι τους. Υπάρχουν άνθρωποι κλεισμένοι στο εγώ τους, «όχι κλειστοί μην μπερδεύεσαι» μιλάω για αυτούς που δεν μπορούν να δουν τίποτα αντικειμενικό πέραν του Υποκειμένου τους. Δεν μπορούν να κατανοήσουν κάτι διαφορετικό, εναλλακτικό, πιο πάνω από αυτούς, μια άλλη εξουσία ή μια υποταγή ή και επανάσταση πέραν του εγωισμού τους και της ατίθασης περηφάνιας. Υπάρχουν άνθρωποι σαν ανοιχτό βιβλίο που διαφυλάττουν την καρδιά τους και την αλήθεια τους μέσα σε ένα γυάλινο πύργο, απλά ο κόσμος είναι κάποιες φορές άστοχος και δεν μπορεί να σπάσει εύκολα ένα γυαλί ή έναν πάγο. Από την άλλη, είναι και οι αψεγάδιαστοι που προσέχουν τι θα φορέσουν, τι θα πουν, πως θα το πουν, οι καθωσπρέπει, που είναι σοβαροί μιας μεταμοντέρνας βικτωριανής εποχής. Ε! Εκείνοι οι άνθρωποι έχουν τα περισσότερα ψεγάδια στην ψυχή!